Την ιστορία του 50χρονου πλέον Roy Tarpley στην Ελλάδα λίγο πολύ όλοι την ξέρετε. Άλλοι θα την έχετε ζήσει βλέποντας τον να αγωνίζεται στην Α1, άλλοι θα την έχετε διαβάσει και άλλοι σίγουρα θα έχετε ακούσει έστω και λίγα πράγματα για τα κατορθώματα του στη χώρα μας. Τα όσα έκανε όμως στο ΝΒΑ δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά.
Δεν μιλάμε βέβαια για τις κακές συνήθειες του οι οποίες ήταν αυτές που δεν τον άφησαν να κάνει μεγάλη καριέρα εκεί και τον ανάγκασαν να περάσει τον Ατλαντικό αλλά για την αγωνιστική του παρουσία.
Από ένα καλό κολέγιο (Michigan) βρέθηκε σε μια από τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ εκείνη την εποχή, αφού επιλέχτηκε στο νούμερο 7 του draft το 1986 από τους Mavericks οι οποίοι τότε ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να κοντράρουν τους ασταμάτητους Lakers στη Δύση. Οι πεντάδα τους ήταν ήδη γεμάτη στις θέσεις των ψηλών οπότε έχοντας μπροστά του τον James Donaldson και τον Sam Perkins ερχόταν από τον πάγκο αλλά ο ρόλος του έκτου παίκτη του ταίριαξε γάντι.
Ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν με μέσο όρο 7.5 πόντους και 7.1 ριμπάουντ και ψηφίστηκε στην All-Rookie Team δείχνοντας με κάθε ευκαιρία τι μπορεί να προσφέρει στο Dallas. Μια από αυτές ήταν στις 30 Ιανουαρίου του 1987 όταν στη νίκη της ομάδας του επί των Bucks με 133-117 κατέβασε 20 ριμπάουντ και έκανε 5 κοψίματα αλλά με διαφορά η κορυφαία στιγμή του εκείνη τη χρονιά ήταν η εμφάνιση που έκανε στο πρώτο παιχνίδι της καριέρας του στα playoffs.
Οι Mavericks στο πρώτο παιχνίδι για τον πρώτο γύρο της postseason συνέτριψαν τους Sonics 151-129 με τον Tarpley να έχει 25 πόντους, 11 ριμπάουντ και 3 κοψίματα όμως στη συνέχεια της σειράς έπεσαν θύμα μεγάλης έκπληξης και αποκλείστηκαν 3-1 χάνοντας τους τρεις επόμενους αγώνες. Το 1988 όμως επέστρεψαν δριμύτεροι και έφτασαν μέχρι τους τελικούς της Δύσης απειλώντας με αποκλεισμό τους Lakers. Ο Tarpley έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία τους καθώς πήρε το βραβείο του καλύτερου έκτου παίκτη έχοντας 13.5 πόντους και 11.8 ριμπάουντ ανά αγώνα.
Υπήρχαν βραδιές που ήταν πραγματικά ασταμάτητος όπως στις 22 Φεβρουαρίου του 1988 όταν είχε 27 πόντους και 23 ριμπάουντ στη νίκη επί των Suns με 114-107. Σε δυο από τα εννιά παιχνίδια που ήταν βασικός ήταν εξίσου εντυπωσιακός. Στις 18 Μαρτίου χάρη στους 25 πόντους και τα 21 ριμπάουντ του οι Mavs είχαν κερδίσει εκτός έδρας τους Clippers 106-98 και στις 22 του ίδιου μήνα είχαν επικρατήσει των Knicks 124-105 με τον Tarpley να σκοράρει 29 πόντους και να παίρνει 24 ριμπάουντ. Αυτές δεν ήταν καν οι καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του στο ΝΒΑ. Στα playoffs ήταν ακόμα καλύτερος, καθώς μέτρησε 17.9 πόντους και 12.9 ριμπάουντ ανά αγώνα. Ξεκίνησε πετυχαίνοντας 24 πόντους για να οδηγήσει το Dallas σε νίκη (120-110) κόντρα στους Rockets στο πρώτο παιχνίδι του πρώτου γύρου και συνέχισε ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο την απόδοση του απέναντι στους Nuggets στον δεύτερο
Πρωταγωνίστησε και στις τέσσερις νίκες της ομάδας του έχοντας 27 πόντους και 12 ριμπάουντ στην πρώτη (112-108) με την οποία ισοφάρισε τη σειρά, 24 και 13 στη δεύτερη (124-103) που της έδωσε το προβάδισμα (2-1), 21 και 16 στην τρίτη (110-106) με την οποία έκανε το 3-2 και 18 και 19 στην τέταρτη (108-95) που της έδωσε την πρόκριση. Με τους Lakers πάλι δεν τα πήγε και άσχημα. Ήταν ο καλύτερος παίκτης των Mavericks στην ήττα (113-98) στον πρώτο αγώνα έχοντας 18 πόντους και 20 ριμπάουντ, τους βοήθησε να κερδίσουν (106-94) τον τρίτο με 21 πόντους και 20 ριμπάουντ, ενώ ήταν από αυτούς που ξεχώρισαν τόσο την ήττα (119-102) στον πέμπτο με 18 πόντους και 11 ριμπάουντ όσο και σε αυτή (117-102) στον έβδομο με 18 πόντους.
Μετά από όλα αυτά αναμενόταν να γίνει ο επόμενος ηγέτης του Dallas. Έχασε σχεδόν όλη την επόμενη σεζόν παίζοντας μόνο σε 19 αγώνες στους οποίους είχε μέσο όρο 17.3 πόντους και 11.5 ριμπάουντ αλλά είχε προλάβει να κάνει μερικά από τα κορυφαία παιχνίδια της καριέρας του. Στις 9 Νοεμβρίου του 1988 είχε πετύχει ρεκόρ καριέρας σημειώνοντας 35 πόντους (είχε και 17 ριμπάουντ) στην ήττα από τους Suns με 111-103, ενώ στις 13 Δεκεμβρίου είχε 13 πόντους, 10 ριμπάουντ και 7 κοψίματα (η καλύτερη επίδοση στην καριέρα του) στη νίκη επί των Warriors με 117-111.
Όταν επέστρεψε ήταν καλύτερος από ποτέ. Οδήγησε τους Mavericks σε τέσσερις νίκες στα τελευταία πέντε παιχνίδια της σεζόν έχοντας μέσο όρο 24 πόντους και 13.4 ριμπάουντ και ξεκίνησε εξίσου δυναμικά και την επόμενη. Δυστυχώς όμως μετά τα πρώτα έξι παιχνίδια ήρθε η πρώτη τιμωρία από το ΝΒΑ, αφού βρέθηκε να οδηγεί μεθυσμένος και προέβαλε αντίσταση κατά την σύλληψη του από την αστυνομία.
Στους 45 αγώνες που έπαιξε είχε 16.8 πόντους και 13.1 ριμπάουντ βοηθώντας την ομάδα του να επιστρέψει στα playoffs το 1990. Μάλιστα την 1η Απριλίου είχε κάνει ρεκόρ καριέρας μαζεύοντας 25 ριμπάουντ και προσθέτοντας 24 πόντους και 5 κλεψίματα την είχε οδηγήσει σε νίκη επί των Bucks με 86-72. Στην postseason όμως οι δικές του καλές εμφανίσεις δεν ήταν αρκετές για να περάσει τον πρώτο γύρο. Είχε 22 πόντους , 14 ριμπάουντ και 5 κοψίματα στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στους Blazers και 22 πόντους, 17 ριμπάουντ και 3 κοψίματα στο δεύτερο αλλά το Dallas τα έχασε και τα δυο με 109-102 και 114-107 αντίστοιχα για να αποκλειστεί τελικά με 3-0.
Αν και μέσα στο γήπεδο ήταν άψογος έξω από αυτό δεν έλεγε να καθίσει ήσυχος. Στα μόλις πέντε παιχνίδια που αγωνίστηκε τη σεζόν 1990/91 έφτασε να σκοράρει 20.4 πόντους και να έχει επίσης 11 ριμπάουντ ανά αγώνα αλλά οι νέες “καμπάνες” από το ΝΒΑ για χρήση ναρκωτικών, αφού πρώτα πέρασε από διάφορα Αμερικάνικα πρωταθλήματα, τον έστειλαν στα μέρη μας δυο χρόνια αργότερα.
Το 1993 βοήθησε τον Άρη να κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων και μετά τη μια χρονιά που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού με τον οποίο έκανε θραύση τόσο στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών φτάνοντας μέχρι τον τελικό στο Final 4 του Τελ Αβίβ όσο και στις εγχώριες διοργανώσεις όπου έκανε το double παίρνοντας Πρωτάθλημα και Κύπελλο επέστρεψε στο ΝΒΑ.
Υπέγραψε ξανά με τους Mavericks, έπαιξε σε 55 αγώνες για τη σεζόν 1994/95 αλλά από τη στιγμή που ήταν ίδιος και απαράλλακτος τιμωρήθηκε με δια βίου αποκλεισμό από το ΝΒΑ (έλυσαν πριν μερικά χρόνια τις διαφορές τους στα δικαστήρια) με αποτέλεσμα η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη να τον υποδεχτούν ξανά, αφού το 1996 ήρθε να παίξει στον Ηρακλή (σ.σ. μερικά χρόνια αργότερα αγωνίστηκε και στον Έσπερο) μαζί με τον Xavier McDaniel.
Πηγή: nba.sport24.gr
