Ευκαιρία αιωνιότητας…

Εσείς που θα φορέσετε σήμερα την κιτρινόμαυρη φανέλα στο γλαρόκαβο της Τούμπας, να ξέρετε ότι σας δίνεται μια μικρή δυνατότητα «αιωνιότητας».

Όποιο κι αν είναι το πραγματικό σας ποδοσφαιρικό μέγεθος, όσες φορές και να παραπατήσατε στο γήπεδο, όποια χρέωση και να έχετε σε ολέθρια λάθη, γνωρίζετε καλά ότι o εντός της Τούμπας ηρωισμός γίνεται εξομολογητήριο και κολυμβήθρα ταυτόχρονα. Φυσικά, και το αντίθετο… Η κιτρινόμαυρη μνήμη δεν ξεχνάει όλους αυτούς που μίκρυναν το θεό στα ασπρόμαυρα χωράφια, όποια και να ήταν η υπόλοιπη προσφορά τους.

Θυμηθείτε την ατίμωση που αισθάνθηκε ο Αρειανός από την… «όζουσα» ομάδα του Γιώργου Φοιρού όταν εισήλθε στο γήπεδο ετοιμοπαράδοτη, παρά την πολύ καλή πορεία εκείνης της χρονιάς στο πρωτάθλημα.

Ρωτήστε τον κ. Λόντσαρ, που κάθεται δίπλα σας και θα σας βεβαιώσει του λόγου το αληθές. Το σημείωμα «108» εκείνης της ομάδας ακόμη έχει χρεωμένη πάνω-πάνω την ήττα αυτήν.

Θυμηθείτε, όμως, και ποδοσφαιριστές των οποίων η εμφάνιση για ένα και μόνο απόγευμα, καταμεσής ασπρόμαυρης κοσμοχαβούζας, τους πέρασε σαν ήρωες στην κιτρινόμαυρη συνείδηση, στον πιο έγκυρο καταγραφέα της Αρειανής ιστορίας.

Από το 1968 έχει προστεθεί στη θεσσαλονικιώτικη πολεοδομία η «οδός Πετκάκη αριθμός 3», όταν ο παίκτης μας σημείωνε τρία γκολ και ολοκλήρωνε νίκη λαμπρή με 3-2. Δεν πειράζει που δεν ήμασταν εκείνο το πρωί της Κυριακής (το ματς έγινε στις 10:30!) στην Τούμπα. Ήταν οι γονείς μας και οι παππούδες μας κι εμείς απλά συντηρούμε την έντονη θύμησή τους. Όπως, θυμόμαστε και την ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του Αλεξιάδη, το 1973, στο τριακοστό λεπτό – και το ωριαίο κατενάτσιο που ακολούθησε έκανε ακόμη πιο γλυκιά τη νίκη. Ή, πάλι, ποιος δεν έχει τραγουδήσει το «ο Σαπουντζής, ο βιαστής», έχοντας απαλείψει πολλές από τις άσχημες στιγμές του παίκτη, για χάρη των δύο γκολ και της μεγάλης νίκης του ’94.

Και πως θα πεις κακή κουβέντα για τον Χαριστέα, όταν μετά από ταπεινωτικό υποβιβασμό, σήκωνε τα τέσσερα δάχτυλά του στον αέρα της Τούμπας. Ακόμη και αυτόν τον τόσο διασυρμένο Κόκε, πολλά του συγχωρήσαμε, μόνο και μόνο για το αποχαιρετιστήριό του γκολ στα πτηνά του γλαρόκαβου. Εσείς δε θέλετε να προσθέσετε το όνομά σας σε τούτη τη «λίστα αιωνιότητας»;

To Top