Το θέμα στον Άρη δεν είναι αν χθες έχασε από το Ρέθυμνο ή αν οι παίκτες του αστόχησαν σε 30 τρίποντα ή έκαναν 15 λάθη ή μοίρασαν μόνο 8 ασίστ. Είναι αυτό στο οποίο είχε αναφερθεί ο Δημήτρης Πρίφτης λίγα λεπτά μετά τον φιλικό αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο Αλεξάνδρειο, όταν μίλησε για το “αίσθημα πείνας” για κίνητρο και νοοτροπία.
Στις 11 Σεπτεμβρίου είχε δηλώσει: “Στόχος είναι να φτιάξουμε και πάλι το αίσθημα… πείνας μέσα στην ομάδα, να μην σταματάμε να είμαι πεινασμένοι μέσα στο γήπεδο”.
Τα αγωνιστικά έπονται και λύνονται, αν υπάρχουν τα παραπάνω. Λύθηκαν πέρσι. Η περσινή ήττα από τον Κόροιβο είναι χειρότερη από την χθεσινή. Πέρσι λύθηκαν, γιατί στην ομάδα δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην… πεινάει. Δεν υπήρχε ούτε ένας που δεν… δάγκωνε μέσα στο γήπεδο όποτε κι αν έπαιζε, για όσο κι αν έπαιζε.
Για τον χθεσινό αγώνα μόνο αλλοιωμένη κριτική μπορεί να γίνει. Δεν υπήρχε πλήρης εικόνα, είναι λάθος να αναλυθεί ένα παιχνίδι χωρίς να το έχουμε δει ολόκληρο. Ναι, έχασε 30 τρίποντα ο Άρης, αλλά αυτή είναι η εύκολη ανάγνωση. Η δύσκολη είναι να διαπιστωθεί πόσα από αυτά τα 30 άστοχα σουτ ήταν υπό καλές προϋποθέσεις, μέσα από σύστημα, ελεύθερα και καλά σουτ για να τα πάρει ένας παίκτης και πόσα έγιναν από τον… γάμο του καραγκιοζή.
Στις 16 Οκτωβρίου το σοβαρό θέμα που πρέπει να λύσει ο Άρης είναι το θέμα της νοοτροπίας, το θέμα της “πείνας” και όχι το αγωνιστικό.
Ο υπογράφων “μισεί” τις συγκρίσεις, αλλά πέρσι υπήρχαν στην ομάδα έξι ξένοι που ήταν… άρρωστα φιλόδοξοι και ήταν τιμή τους που ο Άρης τους είχε στο ρόστερ του και έμπαιναν μέσα και “δάγκωναν”. Με εξαίρεση τον Γουίλ Κάμινγκς δεν έχει δείξει κανείς άλλος Αμερικανός προς το παρόν την ίδια “μενταλιτέ”, παρότι θεωρητικά πρόκειται για καλύτερους παίκτες, με πιο “βαριά” βιογραφικά και πιο μεγάλα κασέ. Μήπως τελικά φταίει αυτό; Τα λεφτά δεν παίζουν μπάσκετ. Ούτε οι καριέρες και… σκάουτινγκ στην ψυχή δεν μπορεί να κάνει κανείς. Την ίδια στιγμή και οι Έλληνες της περσινής ομάδας είναι κάπως έξω από τα νερά τους…
Πέρσι τέτοια εποχή, ο Άρης είχε κερδίσει στον προημιτελικό την ΑΕΚ, είχε παρουσιάσει άκρως ανταγωνιστικό πρόσωπο με τον Παναθηναϊκό είχε χάσει δικό του παιχνίδι στην Τραπεζούντα. Ήταν λιγότερο ποιοτική ομάδα, όμως πιο δουλεμένη, πιο προπονημένη, πιο διψασμένη. Φέτος οι προπονήσεις που έχουν κάνει όλοι μαζί δεν είναι παραπάνω από 10, έχοντας ξεκινήσει προετοιμασία στις 22 Αυγούστου. Το ότι δεν έχουν “βρεθεί” μέσα στο γήπεδο έχει να κάνει και με αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η ικανότητα, η μπασκετοσύνη, η “πείνα” μέσα στο παρκέ. Προς το παρόν μόνο εκλάμψεις υπάρχουν από τα προαναφερθέντα.
Δικαιολογίες υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Η χθεσινή ήττα σε “απόλυτο βαθμό” δε λέει τίποτα για την πορεία του Άρη στο πρωτάθλημα, λέει πολλά όμως στα ενδότερα και φυσικά είναι στο χέρι όλων των παικτών να αλλάξουν πρόσωπο, χτίζοντας πάνω στο χθεσινό αποτέλεσμα.
ΥΓ1: Όταν σου δίνει ο αντίπαλος το τρίποντο και μάλιστα προκλητικά το παίρνεις. Από τα 33 τρίποντα, τα 27 τα πήραν παίκτες που ο αντίπαλος στο σκάουτινγκ έχει τονίζει πως δεν πρέπει να σουτάρουν έξω από τα 6,75μ.: Μαρμπλ (0/3), Τζένκινς (0/5), Κάμινγκς (1/4), Ζάρας (1/7), Ντραγκίσεβιτς (1/8). Ακόμα κι αν ο Άρης αντί για 3/33 είχε 7/33 και κέρδιζε, το μεγάλο θέμα του θα παρέμενε αυτό που αναλύθηκε πιο πάνω.
Επίσης, όσοι ισχυρίζονται ότι η μπάλα δεν πέρασε στους ψηλούς, διαψεύδονται από την στατιστική: Ο Καββαδάς πήρε 11 επιθέσεις πάνω του, ο Μπάκνερ πήρε 6 επιθέσεις και 1 ο Σίμτσακ. Οι τρεις σέντερ έκαναν 18 επιθέσεις σε λιγότερο από 42 λεπτά συμμετοχής στο σύνολο.
ΥΓ2: Στην 2η αγωνιστική δεν κρίθηκε ποτέ κανένας τίτλος, καμία διάκριση, καμία θέση, κανένας στόχος. Οι φωτεινοί παντογνώστες ας βγάλουν το δάκτυλο από την σκανδάλη…
