Τη διαιτησία του Μάνταλου λίγο-πολύ την περιμέναμε. Από την στιγμή που ορίστηκε ο συγκεκριμένος ρέφερι, οι πιθανότητες να παλέψει ο Άρης στα ίσα το παιχνίδι ψαλιδίστηκαν.
Προς τι η έκπληξη για τα σφυρίγματα του “Καβαλιώτη”; Ένα ακόμα παιχνίδι με προκλητικές αποφάσεις εντός των γραμμών. Τίποτα δεν μπορεί πλέον να μας εκπλήξει. Έχουν χάσει κάθε στοιχείο …αιφνιδιασμού, την σοβαρότητά τους και φυσικά δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Το έργο το είχαμε δει εκ των προτέρων.
Έγινε κάτι που δεν περιμέναμε; Ο Άρης κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να κερδίσει. Είναι αδύνατον. Μετά το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, ο Ανδρέας Τάτος είχε δώσει την πραγματική διάσταση. «Δεν μας επιτρέπουν να παίξουμε μπάλα. Αλλιώς αντιμετωπίζουν τον Άρη, αλλιώς τον αντίπαλο. Δε ξέρουμε πώς να κινηθούμε μέσα στο γήπεδο. Δεν μας υπολογίζουν» είχε τονίσει με έμφαση και είναι πασιφανές πως δίνει την πραγματική διάσταση.
Ο Άρης βρίσκεται στο στόχαστρο και φέτος, όπως και πέρσι, όπως και παλαιότερα. Οι καμικάζι διαιτητές με τις πλάτες της ΕΠΟ συντελούν στον στραγγαλισμό μιας τεράστιας ομάδας όπως ο Άρης. Ενός περήφανου, αλλά και αυτοκαταστροφικού συλλόγου. Η ομάδα που έχει δείξει πρώτη το δρόμο από τη βόρεια Ελλάδα στους συντοπίτες της, σε όλα τα αθλήματα.
Θα περιμέναμε μεγαλύτερο σεβασμό, όμως η λέξη αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται στο λεξιλόγιο αυτών που κινούν τα νήματα. Ο Άρης δεν έχει ισχυρό (οικονομικά) ιδιοκτήτη, έχει εσωτερικά προβλήματα, χρέη, κόντρες και έριδες. Άρα μπορεί να αποτελέσει το τέλειο θύμα. Αυτό αποφάσισαν οι φωστήρες του συνεταιρισμού που λέγεται Superleague. Οι ιδιοκτήτες των ομάδων «σφραγίδες» όπως τις έχει χαρακτηρίσει ο Κούγιας με 200, το πολύ 300 εισιτήρια σε κάθε αγώνα.
Από την άλλη πλευρά καμία Ε.Π.Ο δεν θέλει έναν Άρη στα πόδια της. Είναι κολάσιμο που η ομάδα έχει προσφύγει νόμιμα στα πολιτικά δικαστήρια. Η Ομοσπονδία σιχαίνεται τον Άρη σαν …το διάολο το λιβάνι. Δεν τους νοιάζει αν ο Άρης έχει κόσμο. Αν γεμίζει το γήπεδο, αν τον αγαπούν και τον ακολουθούν πιστά. Αν αποτελεί τρόπο ζωής για εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Αν έχει τιμήσει τη χώρα στο εξωτερικό ουκ ολίγες φορές.
Αυτοί λοιπόν που κόπτονται για το προϊόν, αυτοί που επιζητούν την ισονομία, που θέλουν γεμάτα γήπεδα, που πασχίζουν για το άθλημα, καταδικάζουν τον Άρη και τον κόσμο του. Έτσι προκλητικά και ελαφρά τη καρδία.
Το ζητούμενο είναι ποιος ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να αντιδράσει ο Άρης. Αυτός ο τρόπος πρέπει να βρεθεί και μάλιστα σύντομα και να είναι επιτέλους αποτελεσματικός. Για το άμεσο και το απώτερο μέλλον του συλλόγου.
