Με απόφαση του Εφετείου ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας εκπίπτει του αξιώματος του, σύμφωνα με ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Πυγμαχίας, ο οποίος ενημέρωσε ότι δικαιώθηκε και από την Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος, Ηθικής και Δεοντολογίας.
Στην ανακοίνωση του ο Σύνδεσμος αναφέρει:
“Κατέρρευσε η βιτρίνα:
Παράνομη η προεδρία Μαριόλη και με τη “βούλα” Εφετείου– Έρχεται εισαγγελικός έλεγχος”
Ηχηρό ράπισμα στο προσωπείο νομιμότητας του Χαρίλαου Μαριόλη μετά την επιβεβαίωση των καταγγελιών από το Εφετείο Αθηνών ότι ο Χαρίλαος Μαριόλης έχει τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση εις βάρος του.
Έτσι αποδεικνύεται ότι και οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις που τον ανέδειξαν πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας συνιστούν προϊόν εξαπάτησης — όχι μόνο του εκλογικού σώματος, αλλά και της αθλητικής ηγεσίας και ολόκληρου του φίλαθλου κόσμου.
Το οικοδόμημα της “νομιμοφανούς” διοίκησης έπεσε σαν χάρτινος πύργος.
Οι αρμόδιες αρχές —αθλητικός και οικονομικός εισαγγελέας— φέρονται να κινούνται προς την κατεύθυνση εκτεταμένων ελέγχων.
Η αλήθεια όσο κι αν πολεμήθηκε, βγήκε τελικά στο φως!!!
ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑΣ – ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ
«Η Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος, Ηθικής & Δεοντολογίας (ΕΦΙΠΗΔ) προχώρησε σε πανηγυρική αθώωση των προπονητών πυγμαχίας, οι οποίοι στοχοποιήθηκαν, συκοφαντήθηκαν και τιμωρήθηκαν παρανόμως από τον – πλέον έκπτωτο – πρόεδρο της Ομοσπονδίας Πυγμαχίας.
Η αθώωση αυτή έρχεται λίγες μόλις ώρες μετά την αποκάλυψη ότι ο πρώην πρόεδρος κατείχε παρανόμως τη θέση του, καθώς είχε τελεσίδικη καταδίκη για πλαστογραφία, γεγονός που επιβάλλει, βάσει του νόμου, άμεσο κώλυμα συμμετοχής στη διοίκηση αθλητικής ομοσπονδίας.
Οι προπονητές που διώχθηκαν ήταν εκείνοι που αντιστάθηκαν και αποκάλυψαν τις αντιαθλητικές πρακτικές και τη συστηματική υπονόμευση του αθλήματος. Πλήρωσαν το τίμημα της ειλικρίνειας και της αξιοπρέπειας, για να φτάσουμε σήμερα στη δικαίωσή τους.
Απέναντι σε αυτή τη θεσμική αποκατάσταση δυστυχώς, κάποιοι εξακολουθούν να στηρίζουν απερίσκεπτα την παρανομία, λειτουργώντας ως δεκανίκια ενός συστήματος που δεν έχει καμία θέση στον υγιή αθλητισμό. Η σιωπή τους και η ανοχή τους δεν είναι πλέον απλώς αδράνεια – είναι συνένοχη στάση.
Η ελληνική πυγμαχία χρειάζεται ρήξη με το παρελθόν και αναγέννηση με επίκεντρο τον προπονητή, τον αθλητή και την αλήθεια».
