Ο κόουτς Ηλίας Ζούρος, φιλοξενήθηκε στον αέρα του EOK WebRadio και μίλησε για τη δεύτερη θητεία του στον Λίβανο και τη Σαζές, ενώ αναφέρθηκε στην επιθυμία του να βρεθεί σε ελληνικό πάγκο.
Υπενθυμίζουμε ότι μέσα στο 2024 ο Έλληνας τεχνικός δούλεψε στον πάγκο της ΑΕΚ Betsson και του Αμαρουσίου, πριν επιστρέψει στον Λίβανο.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για τη δεύτερη εμπειρία του απ’ τον Λίβανο: «Ήταν μια ομάδα στην οποία δούλεψα και πριν 20 χρόνια. Εκείνα τα χρόνια η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική, πολύ καλύτερη. Η τωρινή μου εμπειρία δεν ήταν το ίδιο καλή σε σχέση με τα θέματα οργάνωσης και επιπέδου. Σε όλα τα πράγματα παίζει ρόλο φυσικά και η κατάσταση της χώρας, η κατάσταση που βρίσκεται οικονομικά μια χώρα. Μετά τη κρίση και τον πόλεμο που υπήρξε κατά τη διάρκεια της σεζόν, όλα έγιναν λίγο ανώμαλα στον Λίβανο. Δεν υπήρχε δυνατότητα ιδιαίτερης προπόνησης, είχε γίνει μια σύμπτυξη στο πρόγραμμα με αγώνες σχεδόν κάθε δύο μέρες, μάξιμουμ τρεις, το οποίο ήταν πολύ βαρύ. Θα έλεγα πως ήταν μια ωραία εμπειρία, παρ’ όλο που δεν μπόρεσα να δουλέψω ιδιαίτερα στο θέμα προετοιμασίας και προπόνησης. Υπήρξαν και αλλαγές στο ρόστερ. Παρ’ όλα αυτά, όπως συνηθίζω να λέω, μέσα από μια τέτοια διαδικασία γίνεσαι καλύτερος, βελτιώνεσαι και αποκτάς περισσότερες εμπειρίες από καταστάσεις».
Για το αν αντιμετώπισε δυσκολίες στην προσαρμογή του εν μέσω μιας πολύ δύσκολης κατάστασης στον Λίβανο: «Σίγουρα υπήρξαν. Βέβαια, ο αθλητισμός είναι και μια διέξοδος πάντα όταν υπάρχουν προβλήματα. Από ‘κει και πέρα, βλέπω ότι σιγά-σιγά, και για πρώτη φορά απ’ τη στιγμή που υπάρχει πρόεδρος κράτους, προσπαθεί να μπει μια τάξη στην πολιτική. Υπάρχουν πολύ μεγάλα προβλήματα οικονομικά, όπως επίσης υπάρχει πάντα έστω και ένας μικρός κίνδυνος, γιατί συμβαίνουν ανά καιρούς πολύ περίεργα “χτυπήματα”, προσεκτικά και… χειρουργικά. Υπάρχει όμως και η προσπάθεια στον Λίβανο ώστε να αναπτυχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το μπάσκετ. Μπήκαν αρκετά χρήματα φέτος και δόθηκαν στην Ομοσπονδία στην προσπάθεια της ώθησης στο άθλημα. Η ομάδα της Αλ-Ριάντι είναι σε μια σταθερή βάση όλα τα τελευταία χρόνια, έχει “χτίσει” κάτι καλό με πολύ σωστές βάσεις και γι’ αυτό έχει τα καλύτερα αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Πέρυσι κατέκτησε και το πανασιατικό πρωτάθλημα, που ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Δυσκολίες υπάρχουν γιατί δεν υπάρχει ομαλότητα. Ιδιαίτερα φέτος που έγινε ο πόλεμος, όλα τα πράγματα ήταν πολύ δυσκολότερα. Ήταν πολύ δύσκολο το να αναπτύξεις κάτι και να δείξεις μια εικόνα. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία».
Για το μέλλον του: «Εγώ σταμάτησα απ’ τη Σαζές καθώς στόχος μου ήταν περισσότερο το πανασιατικό πρωτάθλημα, γιατί μέσα από αυτήν τη διαδικασία ξαναγνωρίζεις λίγο τις αγορές και άλλων πρωταθλημάτων, όπως της Ιαπωνίας ή της Κίνας. Στόχος μου είναι να μπω πάλι στη διαδικασία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και να κοιτάξω να… ρολάρω μέσα σε αυτήν τη διαδικασία. Δυστυχώς, μέσα απ’ την πολύ πετυχημένη πορεία των 7.5 ετών στην Εθνική γεωργίας, υπήρχε δυσλειτουργία να δουλέψω σε ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γιατί στις 25 Ιουλίου θα μας τιμήσει η κυβέρνηση της Γεωργίας, ουσιαστικά με τον χρυσό σταυρό, για τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του μπάσκετ της χώρας. Είναι μια πολύ μεγάλη διάκριση. Είναι κάτι που επιβραβεύει τους κόπους σου. Μπορεί να χάθηκε η συνέχεια μου σε πάγκους συλλόγων, αλλά καταφέραμε κάτι πάρα πολύ σημαντικό, να φτάσει η ομάδα όσο το δυνατόν ψηλότερα στο επίπεδο των εθνικών ομάδων. Αυτό σού δίνει κουράγιο και δύναμη, απλώς ξαναρχίζεις θεωρητικά από λίγο πιο πίσω στη διαδικασία εύρεσης δουλειάς σε συλλόγους».
Για το αν σκέφτεται να προπονήσει ξανά ομάδα στην Ελλάδα: «Πάντα υπάρχει σκέψη να δουλέψω σε έναν σύλλογο που είναι σοβαρός, που έχει μια προοπτική, σε έναν σύλλογο που θα μπορέσει να μου δώσει τη δυνατότητα να τον αναπτύξω και να κερδίσω μαζί με αυτόν κάτι στο μέλλον. Είμαι σχεδόν 17 χρόνια που δουλεύω στο εξωτερικό. Σίγουρα θα ήθελα να είμαι στην Ελλάδα και λόγω της οικογένειας».
Για το αν θα σκεφτόταν μια ενδεχόμενη πρόταση από εθνική ομάδα: «Γνωρίζω πώς λειτουργούν οι εθνικές ομάδες. Έχω δουλέψει σχεδόν 10 χρόνια συνολικά σαν head coach σε εθνικές ομάδες. Έχω τη γνώση. Γνωρίζω πως είναι τελείως διαφορετική η δουλειά αυτή, αλλά, απ’ την άλλη, είναι σημαντικό να ξέρεις πώς να χειριστείς τα πράγματα και πώς να δουλέψεις, γιατί και οι προσθήκες ως προς τους παίκτες είναι διαφορετικές. Υπάρχει και η διαφορά ότι στις εθνικές ομάδες οι παίκτες δεν πληρώνονται, παρά μόνο τα μπόνους που έχω απ’ τις επιτυχίες. Στις εθνικές ομάδες τα πράγματα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα».
