Μία από τις πρώτες μέρες της παρουσίας του Βλάντιμιρ Νταρίντα στην Θεσσαλονίκη, έπεσε στο τραπέζι η πρόταση για να βγούνε, με συμπαίχτες και συζύγους και να γευματίσουν. Συμφώνησαν αλλά, λέγεται πως, όταν του ανακοίνωσαν ότι το ραντεβού ήταν στις 9 το βράδυ, ο Τσέχος είπε πως εκείνη την ώρα βρίσκεται στο σπίτι και ετοιμάζεται να κοιμηθεί, συνήθως και έτσι αρνήθηκε…
Τσαπατσουλιές
Το βραδάκι του Σαββάτου μας βρήκε σε μία περίεργη συνθήκη. Νίκη στην Ρόδο επί του Κολοσσού, νίκη στο Χαριλάου επί του Αστέρα Τρίπολης! Αυτοσαρκάζομαι, καθώς ο Άρης δεν μας συνήθισε σε διπλές χαρές, στα δύο “μεγάλα αθλήματα” τα Σαββατοκύριακα, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Κι αν, για την νίκη στο νησί αρκέστηκα στα “χάι λάιτς” (sic!), βρεθήκαμε στο Κλεάνθης Βικελίδης με τον πιτσιρικά και τον αδερφό. Αγαπημένη συνήθεια, καιρός καλός, ένα χειροκρότημα στο τσέχικο σκυλί, σε έναν παίχτη που θα λείψει. Μια τελευταία ευκαιρία, επίσης, να δούμε την Αρειανάρα για φέτος.
Στα τουρνικέ φάνηκε να στραβώνει το απόγευμα, με το καλημέρα, καθώς έπεσαν απ’ τα χέρια μου καφές και δύο ποτήρια. Τσαπατσούλης, όπως πάντα. Ένας Σουλεϊμάνοφ της κερκίδας! Ευτυχώς δεν έγινε καμιά μανούρα με τον χυμό του παιδιού, στα όσα απίθανα συνηθίζουμε να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια με τα τραγελαφικά “μέτρα”, βέβαια. Μόλις στο περασμένο εντός, είχε βγει απ’ τα ρούχα της μια μάνα κάπου στην είσοδο της “7”, καθώς κρίθηκε ύποπτο και ένοχο το παγούρι του μωρού της. Κλείνει η παρένθεση.
Δεν είναι για υψηλή κριτική τέτοια παιχνίδια, στο όριο του αδιάφορου, με αλλαγές, με ΣιντκλεϊΠαρντοΚέρκεζ, μέχρι και Νινγκ! Από αυτούς, οι πρώτοι δεν θα είναι στην ομάδα και ίσως ο τελευταίος να πάρει λίγα λεπτά συμμετοχής του χρόνου, λέω εγώ. Στην υπόλοιπη εντεκάδα βρέθηκαν οι Φαμπιάνο, Μπράμπετς, Μόντσου, Ντουντού, Μορόν, Φρίντεκ. Παίχτες που ανήκουν στο ρόστερ και με ερωτηματικό, μονάχα, καμιά μεγάλη προσφορά στον Ισπανό αρχισκόρερ, θα αποτελέσουν τμήμα του κορμού της επόμενης σαιζόν.
Ο Σπίκιτς σκοράρει δεύτερο παιχνίδι και με ένα ντιλ με κάμποσο ψαλίδι, ίσως να παραμείνει, αν και στα περασμένα παιχνίδια κινήθηκε στο όριο του μετρίου. Παρόλα αυτά, ξανακινήθηκε σε θέση φορ, όπως και στην Κρήτη και έδειξε πως δεν είναι άσχετος με την μπάλα και τα αντίπαλα δίχτυα. Ο Ντουντού σκόραρε δύο γκολ. Αν δεν κάνω μεγάλο λάθος, ήρθε με στατιστικό 5 γκολ σε 12 παιχνίδια, εκεί που έπαιζε. Καλό σημάδι. Δείγμα ρέντας; Καλών τοποθετήσεων και αποφάσεων την ώρα του αγώνα; Δουλειάς; Αυτοπεποίθησης; Στον Άρη του 2025/26, που θέλει να αφήσει πίσω τις τσαπατσουλιές στις επιλογές των εξτρέμ, θα είναι καλό να διεκδικήσει τις πιθανότητες, ερχόμενος από τον πάγκο, λογικά, καθώς φαντάζει απαραίτητη η αναβάθμιση στα “φτερά”.
Πρώτα καθιέρωση, μετά εξέλιξη
Αν με ρωτάτε, θα ανανέωνα και τον Σαβέριο, που έχει θέση στο ρόστερ, βάσει όσων έδειξε. Η απόκτηση δύο “δυνατών” ακραίων, όμως, είναι απαραίτητη, στα μάτια μου. Από πίσω, υπάρχει ο Ντιαντί, θα κρατούσα και Φέτφα, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Στο κέντρο, ο Μόντσου είναι κάτι σαν βράχος. Ακούνητος, άκρως σημαντικός. Σκόραρε κιόλας, έτσι για να πάρει κι άλλο πάνω του, έστω και στο φινάλε. Αν αποκτήσουμε τον Σιφουέντες, που έτσι πρέπει να συμβεί, δείχνει απαραίτητο το να ενισχυθεί η ομάδα με καθαρό “6”άρι και άλλους δύο κεντρικούς οχτάρι και εξαροοχτώ.. Αν δεν βγει άκρη με την Ρέιντζερς, πάμε για 3 χαφ. Οπωσδήποτε ένας εξ αυτών υψηλής αξίας. Είναι και η θέση “10”. Εκεί που, μετά την πώληση Μανού, η ομάδα βάλτωσε, έκανε την ανάγκη φιλότιμο, με τον Νταρίντα το πολυεργαλείο, αλλά και οι τυφλοί είδαν την ποιότητα που χάθηκε. Συνεπώς; Και εκεί παίχτης.
Στην σούμα, έως τώρα, από μπρος προς τα πίσω ξεκινώντας, φτάσαμε στους 5, μπορεί και 6. Αλλαγή στο δεκάρι δεν θα θες;
Ο “μοναχικός” Μορόν, αν πλαισιωθεί με ένα φορ, όχι τύπου Κουάισον, για τον οποίο βιάστηκα να εκφέρω θετική άποψη και εκτέθηκα, αλλά σαν εκείνον τον… Οζένκοβιτς της Κηφισιάς για παράδειγμα, που βγάζει τίμιο ψωμί στην Τουρκία με στατιστικά 6/10 (γκολ/συμμετοχές), είσαι καλά. Παράλληλα ο Ζαμόρα μπορεί να πάει κάπου, έστω και δανεικός, μπας και ταπεινωθεί λιγάκι ή μπας και κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και το παίξει ηγέτης.
Μάνι μάνι, φτάσαμε 7-8 παίχτες. Βάλε έναν έμπειρο τερματοφύλακα δίπλα στον Κουέστα, είτε για βασικό είτε για να κοντράρει τον υπερπολύτιμο αρχηγό, βάλε δύο δεξιά μπακ, βασικό αντάξιο του Μεντίλ απέναντι, συν την αλλαγή του, να οι 10 μεταγραφές. Απ’ ότι ακούγεται, ο ευπαθής, επίσης Μάγιο κοιτάζει προς Ισπανία. Ο Μοντόγια φεύγει, λογικά και αυτός, αφού έχει παίξει κάθε πιθανή θέση, βέβαια. Δείχνει, όμως, να παραμένει ο κάργα αντιπαθής Μπέος, αλλά ο Βόλος Εφσί έχει τον Σούντγκρεν στο ρόστερ. Ας αφήσουμε τα πείσματα κι εμείς και αυτός και ας έρθει για υπερπολύτιμη επιλογή πάγκου, θα έλεγα αν περνούσε ο λόγος μου!
Χοντρικά, η αίσθησή μου είναι πως η ομάδα μας θα κινηθεί στις 11-13 μεταγραφές. Ο Ρόουζ είναι σαν κάτι σχέσεις, παλιές, που είπατε να βρεθείτε για λίγο. Χωρίσατε κατ’ ανάγκη, αλλά το έτερον ήμισυ δεν πρόσεξε τον εαυτό της. Αφέθηκε, ατημέλητη, απεριποίητη. Γύρισε μεν, αδιάφορη δε. Μην σκαλίζεις την στάχτη, να ξανάβρεις φωτιά, που λέει και ο στίχος. Δεν μπορείς να πας μπροστά έτσι. Ο Βέλεθ είναι υψηλής αξίας παίχτης, αν είναι υγιής. Με δύο ματς μέσα και μετά, ξανά, κάνα δίμηνο αργότερα, δεν γίνεται χαΐρι, δυστυχώς.
Παράλληλα, είναι και ο τελικός κυπέλλου, σε μια βδομάδα, που θα κρίνει πολλά. Αν το βράδυ του επόμενου Σαββάτου έχουμε ευρωπαϊκό εισιτήριο, θα είναι η 6η συμμετοχή στα τελευταία 7 χρόνια και αποτελεί σημαντικό πράγμα σε σχέση με την (α)συνέπεια που είχε ο Άρης με κάτι τέτοια, διαχρονικά. Αυτά έλεγα στον μικρό μου, φεύγοντας.
“Βαδίζεις στα 10, γεννημένος σε χρονιά μαύρη και θα δεις την ομάδα σε ευρωπαϊκά παιχνίδια 6 φορές, ενώ ο πατέρας σου κόντευε 30 χρόνων για το ίδιο πράγμα.”
Για όσους βιάζονται να μιλήσουν περί ομίλων και έχουν, γενικά, τον… καλό τον λόγο στο στόμα, η θέση μου είναι σταθερή και πάγια. Πριν εξελιχθείς, καθιερώνεσαι. Αυτή είναι η σωστή σειρά.
Πείσμα, εμμονή για σωστούς λόγους
Μιλώντας στο ίδιο πνεύμα, στην πορτοκαλί μπάλα, λέω πως ο Γούντμπερι, ο “Μπόχω”, ο Φίλιος και ο Τζούστον δεν πρέπει να το κουνήσουν απ’ το Παλέ. Ο Τολιόπουλος, σε μια ομάδα με ισορροπημένο και δυνατό ρόστερ, είναι για μεγάλα πράγματα, αλλά η αίσθηση που έχω, όπως βοά και η πιάτσα, είναι πως θα προτιμήσει να φύγει. Δεν τον κατηγορώ. Αν κάποιος έχει ευθύνη αυτός δεν είναι άλλος από την διοίκηση. Ναι, αυτή τον ανανέωσε, ναι έχει πληρώσει, ναι έχει ρυθμίσει χρέη, αλλά το όραμα που (θα έπρεπε να) δίνει είναι μηδενικό. Το ίδιο και η προοπτική. Αντί να “με μαλώνουν”, ως οπαδός μιλώντας, σε συνεντεύξεις τύπου, προτιμότερο θα ήταν να εμφανίσουν έναν νοικοκύρη, με οικονομική ισχύ τέτοια που σε ένα, βαριά ενάμιση χρόνο μετά, θα φτάσει τον Αυτοκράτορα στο σημείο να ξαναθυμίσει τέτοιον και να διεκδικήσει πράγματατα. Ιδανικά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όχι “Λάσκαρη”, όμως. Ε;
Δεν είναι και το καλύτερο πράγμα να βλέπεις πως, με ορθολογικές επιλογές, μεγέθη πολύ μικρότερα από εσένα όπως η ομάδα του Χατζόπουλου, έφτασε πολύ κοντά στην υπέρβαση. Ίσως, όμως, όλο αυτό μας βγει σε καλό. Αρκεί να μην κυριαρχήσουν πείσματα και εμμονές.
Πείσμα δείχνει να έχει ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Εμμονή με την δουλειά. Πείσμα και εμμονή, στοχοπροσηλωμένος, φάνηκε και ο Βετούλας. Απαραίτητα στοιχεία, σαν αυτά που είχε ο Νταρίντα, παλιότερα ο Σάσα, η ομάδα του Μπούργος, ο Λευτέρης Μποχωρίδης, στο μπάσκετ. Έχει ανάγκη από τέτοιες προσωπικότητες ο Άρης. Έχει ανάγκη, οι πρωταγωνιστές να είναι αυτοί που βρίσκονται εντός των γραμμών των γηπέδων και όχι αυτοί που διοικούν. Οι τελευταίοι, θα πρέπει να δρέπουν, απλά, τους καρπούς των κερδών και να ενεργούν σοφά και γρήγορα. Είναι ζήτημα έξυπνης διαχείρισης και συμπεριφοράς. Στον Άρη του 2025/26, που πρέπει να χτίζεται ήδη, αυτά είναι τα απαραίτητα κλειδιά. Σταθερά, σιωπηλά, με πλάνο, στόχευση και αποφασιστικότητα.
ΥΓ Λεπτομέρεια, φαινομενικά ασήμαντη. Στο ημίχρονο κατέβηκα να πάρω καφέ, έχοντας κουβαδιαστεί όπως είπα, αλλά και επειδή το… κυλικείο της “9” έδινε μόνο ποτήρια νερό! Ο καφές στα επίσημα είχε τελειώσει, όπως ανακοίνωσε ένας άνθρωπος που δούλευε εκεί! Δείγμα οργάνωσης, ακόμα και αυτό.
Κυριακή, 11 Μαΐου 2025
“ο Χιούι”
Never give up…
