Εντροπία vs σοβαρή λειτουργία
Ο Άρης που ξέρουμε και μας μεγάλωσε έχει πολλά κοινά με την εντροπία του σύμπαντος. Την “αταξία”, κοινώς που επικρατεί εκεί, ψηλά! Το φαινόμενο υπήρξε διαχρονικό.
Επτάς (η): Μυστήριο, πνευματικότητα, γνώση.
Δεκάς (η): Πληρότητα, τελειότητα, σύμπαν.
Στα μέσα Ιουλίου, με το θερμόμετρο να βρίσκεται σε “σταθερά υψηλά”, απολαμβάνεις τα Σαββατοκύριακα στην Θεσσαλονίκη, αν είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις και να μένεις σε αυτήν, καθώς, τις μέρες αυτές συμβαίνουν πράγματα που δεν συναντάς συχνά τον υπόλοιπο καιρό.
Βρίσκεις να παρκάρεις, “άπλα” που λέμε, κάνεις μυοχαλαρωτικές βολτίτσες σε στέκια της πόλης, χάνεσαι στις σκέψεις σου, δίπλα στην θάλασσα.
Με τα παραπάνω δεδομένα, χάωσα το μυαλό μου, μπαίνοντας στις συνεχείς εξελίξεις και ειδήσεις του κιτρινόμαυρου κόσμου, που ρυθμίζει μεγάλο μέρος του 24ώρου μας. Έμπλεξα μέσα την αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, σκέφτηκα την περίεργη κλήρωση του πρωταθλήματος, καθώς δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά ο δεύτερος γύρος να είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό απ’ τον πρώτο, σε σειρά αγώνων και κατέληξα πως μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον, άτακτο, μπορούν να συμβούν πράγματα που περιμένουμε χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες απ’ την ομάδα μας. Κάπως έτσι, “προσγειώνομαι” στο Κλεάνθης Βικελίδης, υποδέχομαι τα 10, έως τώρα, αποκτήματά μας, δείγμα συλλόγου με σοβαρή λειτουργία και σας συμπαρασύρω σε ένα Κυριακάτικο σεντόνι!
Κάστρα και πολιορκητές
Κάπου στα 20 χιλιόμετρα από το Κράλιεβο της Σερβίας, βρίσκεται το “Φρούριο του Μάγκλιτς”. Στα Σέρβικα, “μάγλα” πάει να πει ομίχλη. Το φρούριο, το κάστρο προστάτευε τον μοναδικό δρόμο που χώριζε τον “Μεγάλο Μοράβα” απ’ το Κοσσυφοπέδιο, όταν χτίστηκε. Δηλαδή, στον 13ο αιώνα. Κάμποσους αιώνες μετά από τότε, και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1998, ένας πιτσιρικάς έβλεπε το φως αυτού του κόσμου στην μικρή, σερβική πόλη. Ένας πιτσιρικάς που, 27 χρόνια αργότερα έμελλε να έρθει στον ποδοσφαιρικό Άρη, που αναζητούσε έναν κόφτη, ένα “6”άρι, ένα ποδοσφαιρικό “φρούριο”, “κάστρο“, πες το όπως θες, στο κέντρο του!
Την ίδια στιγμή που ο μικρός Σέρβος έρχονταν στον κόσμο, στις όχθες του ποταμού Κονγκόστ, αρκετά δυτικότερα και συγκεκριμένα στην Καταλανική πόλη Γκρανιολές, συμπλήρωνε έναν μήνα ζωής ένας άλλος πιτσιρικάς. “Granota” πάει να πει “βατράχι” στα καταλανικά και αυτός είναι και ο λόγος του ονόματος της πόλης. Το πλήρες όνομα αυτού ήταν: Κάρλες Πέρεθ Σαγιόλ. Απ’ την πόλη των βατράχων, στην πόλη που ευελπιστεί να ξανανιώσει πρίγκηπας!
Θα περνούσε ενάμισης, περίπου, χρόνος και οι δυο τους, λογικά, ίσα που έκαναν τα πρώτα τους βήματα, όταν τον Νοέμβριο του 1999 ο Άρης του σπουδαίου Ίλια Πέτκοβιτς θα έμπαινε στο “Μπαλαΐδος”, για να αντιμετωπίσει την Θέλτα του Βίγκο, στην ρεβάνς του 2-2 του, τότε, Χαριλάου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί, εκείνα τα χρόνια ειδικά, ο Άρης δεν μπορούσε να διατηρήσει στο ρόστερ του τις προσωπικότητες αυτές γύρω από τις οποίες θα μπορούσε να χτίσει το δικό του, ποδοσφαιρικό, φρούριο, είτε αυτοί ήταν ποδοσφαιριστές είτε προπονητές. Κλείνει η παρένθεση. Κατά μεγάλη σύμπτωση, ο 55ρης εκείνο τον καιρό, Σέρβος κόουτς ήταν γεννημένος στο Κνιν της Κροατίας, πόλη που φημίζεται για το κάστρο που δεσπόζει σε λόφο πάνω της!
Σημειολογία και ιερότητα
Το βράδυ εκείνο, ξεκίνησε με μια μεγάλη, διπλή, ευκαιρία. Στο 18′ ο αντίπαλος γκολκίπερ εξουδετέρωσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα διπλή κεφάλια, του Ιγκόρ Γκλούστσεβιτς αρχικά και εν συνεχεία του Μάριου Αγαθοκλέους. Η ιστορία δεν γράφεται με τα “αν”, όμως χάθηκε μια ευκαιρία για μια υπέρβαση. Περίπου 11 χρόνια αργότερα, σε ευρωπαϊκούς ομίλους, οι κιτρινόμαυροι του Έκτορα Ραούλ Κούπερ θα έπαιρναν το μοναδικό, έως τώρα, διπλό ελληνικής ομάδας στην γη της Ισπανίας. Είχε προηγηθεί ο Άρης του Σέρβου Ντούσαν Μπάγεβιτς, με την πρόκριση απέναντι στην ισπανική Σαραγόσα και την πρώτη συμμετοχή σε γκρουπ ευρωπαϊκών ομάδων του τότε Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ . Ένας, περίεργος, χορός με Βαλκάνιους και Λατίνους, με τον Άρη πρωταγωνιστή, ήταν σε εξέλιξη.
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν η ομάδα μας έδινε λόγους να χαμογελάμε και να ονειρευόμαστε, ο Κάρλεθ Πέρεθ και ο Ούρος Ράτσιτς, γεννημένοι με έναν μήνα διαφορά στην Καταλονία και στο Κράλιεβο της Σερβίας, αντίστοιχα, ήταν πιτσιρικάδες 12 ετών, αλλά η μοίρα ήδη ένωνε το νήμα της.
Ο Ισπανός ήρθε στην Θεσσαλονίκη και τον Άρη, για να ηγηθεί στα εξτρέμ, αλλά και πιθανόν παίζοντας και στο “10”, προερχόμενος από την Θέλτα και τον ακολουθεί ο Σέρβος, ως κάστρο που αναζητούνταν στα χαφ, με μάνατζερ τον Ιγκόρ Γκλούστσεβιτς (!), με λίγες μέρες διαφορά, όπως τότε που γεννήθηκαν. Μυστηριώδεις συμπτώσεις! Ο Κάρλες Πέρεθ πήρε την φανέλα με το νούμερο εφτά. Κατά τον Πυθαγόρα και την αριθμοσοφία του, ο αριθμός αυτός εκφράζει το μυστήριο, την πνευματικότητα, την γνώση.
Στο ενδιάμεσο, παρουσιάστηκε ο, προερχόμενος από την Μπουντεσλίγκα, Φινλανδός χαφ Γιένσεν, με το “10” στην πλάτη. Φέρνει λίγο από Λάρσον, σε χρώματα και καταγωγή. Συμπτωματικά, διάλεξε ίδιο νούμερο. Έχει μια επαγγελματική τιμιότητα η σχέση Άρη και Σκανδιναβών, διαχρονικά. Πληρότητα, τελειότητα, σύμπαν, όπως γράφω στην αρχή, είναι αυτά που μεταδίδει η “δεκάς” της αρχαιοελληνικής αριθμοσοφίας!
Για εμάς, της γενιάς μου, οι αριθμοί στις φανέλες των παιχτών είχε την δικιά της σημειολογία και ιερότητα. Πρόλαβα τα χρόνια που δεν υπήρχαν ονόματα πίσω απ’ τον ποδοσφαιριστή και που ο αριθμός “έδειχνε” την θέση στο χορτάρι. Τον πρώτο καιρό της εποχής που ακολούθησε, παρά το όνομα με σταθερό νούμερο, πλέον,, συνηθίζονταν να ισχύει ακόμα ο παλιός κανόνας περί αντιστοιχίας θέσης στο γήπεδο.
Το “εφτά” το πρόλαβα ολόσωμο στον Μπάχτιτς, μετά το γούσταρα στον Ιβάν, που σκόραρε δύο γκολ απέναντι στην Μπερ Σεβά, με άλλο ένα απ’ τον Αντώνη Σαπουντζή, με το 10ρι στην πλάτη! Ο Νίκος Κυζερίδης, ο Τόνι Κάλβο, ο Ντιγκινί! Ευρωσκόρερς, όλοι τους.
Μια ακόμα φοβερή σύμπτωση, σχετική με το ζευγάρι των αγώνων με την Θέλτα των Κάρπιν, Μοστοβόι και Μακελελέ, αλλά και του ζευγαριού που προηγήθηκε με τους Ελβετούς της Σερβέτ είναι πως όλα τα γκολ μας, πλην ενός πέναλτι που πέτυχε ο… Άκης Μάντζιος, τα έβαλαν ο Νίκος Κυζερίδης και ο Πάολο Αντριόλι, με το 7 και το 10, φορεμένα. Κοίτα να δεις, πράγματα!
Υγιές κίνητρο και πράξη
Ας αφήσουμε αριθμολαγνίες και αριθμοσοφίες, όμως και ας εξετάσουμε τις επιλογές. Την πράξη και την δράση, δηλαδή και όχι την τυχαιότητα.
Την μέρα που ξημερώνει, σήμερα Κυριακή, ο Τεχέρο αναμένεται, επίσης, να αφιχθεί και έτσι να συμπληρωθεί μια δεκάδα (να το πάλι!) μεταγραφών. Βέβαια, όπως γράφεται παραπάνω, τα πράγματα έπαψαν να συμβαίνουν στην τύχη, στην ομάδα μας. Οι επιλογές του Θοδωρή Καρυπίδη δείχνουν σοφία, παράγουν αποτέλεσμα, δημιουργούν προοπτική, σηματοδοτούν αλλαγή στην νοοτροπία και την φιλοσοφία. Με γρήγορες, στοχευμένες και μελετημένες κινήσεις έχουμε αποκτήσει Αθανασιάδη και Μάικιτς κάτω απ’ τα γκολπόστ, Νοά Φαντιγκά και Τεχέρο δεξιά, Άλβαρο στο κέντρο της άμυνας, Γένσεν, Ράτσιτς στα χαφ, Γιαννιώτα, Δώνη, Πέρεθ “μπροστά”.
Μιλώντας περί φιλοσοφίας, σε μια αποστροφή του λόγου του, κατά την διάρκεια της παρουσίασης του τεχνικού διευθυντή, πρόσωπο κλειδί στα όσα αφορούν στο παρών κείμενο, λίγο καιρό πριν ο πρόεδρος δήλωσε θυμωμένος για την πέμπτη θέση στην κατάταξη του πρωταθλήματος που τελείωσε. Ανικανοποίητος, εξέφρασε (και) την δικιά μας ευθύνη, ως οργανισμός. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, έρχεται να αποδείξει πως ο θυμός μπορεί να μετατραπεί σε υγιές κίνητρο.
Η ομάδα μας μπαίνει, σε μιάμιση βδομάδα, στο πρώτο βήμα από τα έξι που απαιτούνται ώστε να πετύχει τον στόχο της εισόδου σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Το εγχείρημα είναι δύσκολο. Οι μαθηματικές πιθανότητες κάτι τέτοιου είναι κατά μας. Θα χρειαστεί να έχουμε, πέρα από πείσμα, ενότητα, αποφασιστικότητα και τύχη. Ειδικά στις λεπτομέρειες. Αυτές, δείχνουν να δουλεύονται. Το έργο του Μαρίνου Ουζουνίδη, που συμπληρώνει την τριάδα των επικεφαλής του κάθε τομέα, είναι αυτό που θα καθρεφτίσει στο χορτάρι τους στόχους. Όπως είπε στα πολύ παλιά χρόνια, εκείνα των αρχαίων μαθηματικών και φιλοσόφων, ο Αριστοτέλης ή κατ’ άλλους ο Σενέκας:
“Τύχη είναι όταν η εξαιρετική σκληρή προετοιμασία συναντά την ευκαιρία”
Δείχνουμε να βαδίζουμε αυτό τον δρόμο. Αν επιμείνουμε να λειτουργούμε έτσι, οι προοπτικές είναι κάτι παραπάνω από αισιόδοξες για τον Άρη του μέλλοντος.
Αντί επιλόγου
Λατρεύω να παρακολουθώ τους έχοντες τα ηνία της ομάδας μου να προετοιμάζονται κατάλληλα ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν την ευκαιρία.
Λατρεύω, επίσης, όσους μπορούν να εξηγούν την ουσία σε λίγο χρόνο. Στην σύγχρονη εποχή, των πολυλογάδων που μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα, είναι φωτεινές εξαιρέσεις βίντεο όπως το παρακάτω, που αφορά στον Ούρος Ράτσιτς πριν ακόμα προκύψει η συμφωνία με την ομάδα μας. Με σαφήνεια και κατανοητό τρόπο εξηγείται το προφίλ του παίχτη, οι δυνατότητές του, η αγωνιστική προσδοκία και πολλά ακόμα. Παράλληλα, ο Άρης αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο σεβασμό. Το ελάχιστο που θεωρώ πως πρέπει να κάνω είναι να το επικοινωνήσω.
Κυριακή, 13 Ιουλίου 2025
“ο Χιούι”
