Ο Νόβακ Τζόκοβιτς μίλησε για το reunion τον Big 4 στο Philippe Chatrier για τον Ράφα Ναδάλ, αλλά και για την ψυχολογική ώθηση που του έδωσε η κατάκτηση του 100ού τίτλου του στη Γενεύη.
«Σκεφτόμουν το δικό μου τέλος του δρόμου χθες που παρακολουθούσαμε τον Ράφα να εκφωνεί την ομιλία του, ιδιαίτερα εκείνες τις στιγμές που ήμασταν στο πίσω δωμάτιο, οι τρεις μας και εγώ προφανώς μιλούσα με τον Φέντερερ και τον Μάρεϊ για τα αντίο τους», είπε ο κάτοχος 24 major τίτλων σε συνέντευξη τύπου στο Παρίσι. «Αναπολούσα και αναλογιζόμουν τα rivalries και φυσικά ένα μέρος μου είναι περήφανο που είμαι ακόμα εκεί, που συνεχίζω, αλλά ταυτόχρονα, ήμουν και εξακολουθώ να είμαι λίγο λυπημένος που όλοι έφυγαν, επειδή αυτοί οι τύποι ήταν τα μεγαλύτερα κίνητρά μου για να αγωνιστώ τόσο έντονα και για τόσο πολύ καιρό. Ναι, όπως είπα, πιστεύω ότι ο Ράφα άξιζε αυτό που πήρε χθες σε όλη του τη δόξα, και φυσικά ότι ο καθένας μας ονειρεύεται να τον θυμούνται με τέτοιο τρόπο και να τον γιορτάζουν, φυσικά».
Και συνέχισε: «Εύχομαι μια μέρα να μπορέσω να πάρω ένα τέτοιο αντίο από τον κόσμο του τένις, σίγουρα. Αλλά δεν σκέφτηκα την ακριβή ημερομηνία, αν αυτό ψάχνετε (χαμογελάει) ή μια στιγμή. Ήταν πιο γενικό για το πόσο όμορφη είναι αυτή η στιγμή και συγκινήθηκα κι εγώ όταν τον ακούγαμε να μιλάει και βλέπαμε τις αντιδράσεις της οικογένειάς του, των μελών της ομάδας του. Ήταν πραγματικά συγκινητική στιγμή. Παρόλο που ήμασταν οι πιο σκληροί αντίπαλοι, είναι αυτή η προσωπική πινελιά που υπάρχει όταν βγάζεις την καρδιά σου στο γήπεδο, όπως έκανε χθες. Είναι σχεδόν αδύνατο να μην σε αγγίξει βαθιά. Αυτό του είπαμε ουσιαστικά, όταν ήμασταν στο γήπεδο. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Και μπράβο και εύσημα στο Roland Garros που έκανε καταπληκτική δουλειά».
Μίλησε και για τη σημασία του τίτλου στη Γενεύη: «Χρειαζόμουν να κερδίσω αγώνες και ιδιαίτερα σε αυτή την επιφάνεια. Για μένα τουλάχιστον, ίσως δεν είναι τόσο φυσικό να παίζω καλά από τα πρώτα κιόλας τουρνουά της σεζόν σε χώμα. Είμαι λοιπόν ο τύπος του παίκτη που χρειάζεται να παίξει μερικούς αγώνες πριν από τα μεγάλα τουρνουά όπως, φυσικά, το Roland Garros και είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητα σε αυτή την επιφάνεια. Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που πήγα στη Γενεύη. Προφανώς είχα οικογένεια εκεί, οπότε ένιωθα καλά και εκτός γηπέδου, και ήδη πέρασα υπέροχα πέρυσι, έπαιξα στα ημιτελικά πέρυσι και έτυχα πολύ καλής υποδοχής από το κοινό στη Γενεύη, μεγάλη υποστήριξη. Φέτος ένιωσα ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για μένα να παίξω σε μερικούς αγώνες, αλλά είναι επίσης μια μεγάλη ευκαιρία να κερδίσω τον 100ό μου τίτλο, να πάρω οτιδήποτε έχει απομείνει στο τραπέζι κατά μία έννοια. Ο Ρουντ δεν ήταν στο τουρνουά φέτος, κυριάρχησε τα τελευταία τρία χρόνια. Τον είδα και του είπα, “σε ευχαριστώ που δεν ήρθες εκεί και με άφησες να κερδίσω”.
Για να καταλήξει: «Είναι σίγουρα διαφορετικό συναίσθημα για μένα τώρα από ό,τι πριν από δύο, τρεις εβδομάδες. Ο τρόπος που χτυπάω την μπάλα, ίσως να μην είναι και τόσο διαφορετικός, γιατί νιώθω ότι στις προπονήσεις έπαιζα καλά ακόμα και πριν το τουρνουά της Μαδρίτης, αλλά αν χάσεις έναν ή δύο συνεχόμενους αγώνες, αρχίζεις ίσως να αμφιβάλλεις για το παιχνίδι σου. Δεν θέλεις να είσαι σε αυτή την κατάσταση όταν μπαίνεις σε Grand Slams. Οπότε χαίρομαι που όλα πήγαν τέλεια για μένα από αυτή την άποψη ας δούμε πώς θα μπορέσω να παίξω εδώ στο Παρίσι».
Ο Νόλε κάνει αύριο (27/5) πρεμιέρα στο Roland Garros και ο πρώτος του αντίπαλος είναι ο Μακένζι Μακντόναλντ.
