Αποφασισμένος να κάνει ό,τι μπορεί ώστε αυτή τη φορά η συνεργασία με τον πατέρα του, Απόστολο, σε ρόλο προπονητή να λειτουργήσει είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Μιλώντας στο Tennis Channel μετά την πρόκριση στον τρίτο γύρο του Σινσινάτι, ο Έλληνας πρωταθλητής αναφέρθηκε σε αυτή την πολυτάραχη σχέση και μίλησε για τη σημασία που έχει για τον ίδιο ο πατέρας του.
«Είναι υπέροχο που τον έχω ξανά στην ομάδα. Είναι από αυτά τα πράγματα που τίποτα δεν μπορεί να τα ξεπεράσει. Έχουμε δουλέψει μαζί για τόσα χρόνια. Έχουμε δημιουργήσει τόσες υπέροχες αναμνήσεις. Φυσικά, η σχέση πατέρα-γιου μπορεί να είναι και περίπλοκη κάποιες φορές, δεν το αρνούμαι. Είχαμε καλές στιγμές, είχαμε και κακές στιγμές, παρεξηγήσεις, δυσκολίες στην επικοινωνία σε κάποια θέματα ή τρόπους. Αλλά δεν είμαστε τέλειοι. Προσπαθούμε να το βρούμε. Έχω υπάρξει πολύ ανοιχτός μαζί του, ποτέ δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να είναι τόσο ανοιχτός και τόσο ειλικρινής μαζί του. Οπότε είναι σημαντικό για μένα να αρχίσω να αναπτύσσω αυτή τη συνήθεια και αυτό το είδος “τελετουργίας” του να είμαι καλύτερος στην επικοινωνία, ειδικά όταν είμαι γύρω του. Αυτά είναι σημαντικά πράγματα που πρέπει να λύσουμε μαζί. Είναι σπουδαίος άνθρωπος. Μου επέτρεψε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Όχι μόνο ο τενίστας, αλλά ο Στέφανος που είμαι σήμερα. Υπάρχουν πολλά που του οφείλω. Θέλω πραγματικά να χτίσουμε κάτι ξεχωριστό, κάτι διαχρονικό, κάτι που να είναι αξέχαστο στην καριέρα μου και στις στιγμές μας έξω από το γήπεδο», τόνισε ο 27χρονος τενίστας.
Για τις πρώτες μέρες της νέας συνεργασίας τους είπε: «Έχουμε ρίξει πολλή δουλειά. Περάσαμε τουλάχιστον τρεις με τέσσερις μέρες προπονώντας στο Τορόντο μετά την ήττα μου, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο. Συνήθως προσπαθούμε να βρούμε την πρώτη πτήση για τον επόμενο προορισμό, αλλά απολαύσαμε τον χρόνο μας εκεί. Νιώθω ότι υπήρξε πολύ δέσιμο ανάμεσά μας, ανεξάρτητα από το αν κέρδισα ή όχι. Νιώθω ότι καταφέραμε να έχουμε μερικές στιγμές στο γήπεδο μαζί, όπου μπορούμε να επικοινωνήσουμε για το τι νιώθουμε άβολο, τι μπορούμε να βελτιώσουμε. Η αφοσίωση και η αποφασιστικότητα του πατέρα μου… Δεν νομίζω ότι έχω δουλέψει ποτέ με άνθρωπο που να είναι τόσο αποφασισμένος και τόσο πρόθυμος να περάσει αμέτρητες ώρες στο γήπεδο για να έχουμε το σωστό αποτέλεσμα. Και αυτό με εμπνέει γιατί μου δείχνει ότι θα κάνει τα πάντα για μένα, είτε για να πετύχω είτε για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Και αυτό με γεμίζει. Όταν βλέπω έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν που κυριολεκτικά δίνει την ψυχή και όλη του την ενέργεια για να πάρω το μέγιστο από αυτό, πραγματικά με αγγίζει βαθιά. Το θεωρώ πολύ σημαντικό. Δεν έχουμε περάσει πολύ χρόνο στο γήπεδο τον τελευταίο χρόνο. Ήταν κυρίως ο πατέρας μου, κυρίως ως πατρική φιγούρα. Και δεν θα το κρύψω, μου είχε λείψει. Μου είχε λείψει και το συνειδητοποιώ όσο περισσότερο χρόνο περνάμε στο γήπεδο• κάθε φορά καταλαβαίνω και περισσότερο ότι το χρειαζόμουν εδώ και πολύ καιρό».
Αναφερόμενος στη νίκη επί του Φάμπιαν Μαροζάν είπε: «Όλα είχαν να κάνουν με το να βρω τις επιστροφές. Νιώθω ότι οι επιστροφές μου δεν ήταν και τόσο καλές στην αρχή του αγώνα. Και ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί ένιωθα ότι στα πρώτα παιχνίδια του αγώνα κέρδιζε αρκετές φορές με 40-0. Οπότε η κύρια προσοχή και η συγκέντρωσή μου ήταν να μπω σε όσο το δυνατόν περισσότερες επιστροφές, να καταφέρω να βάλω την μπάλα στο παιχνίδι. Ένιωθα σίγουρος με το σερβίς μου, δεν θα το αρνηθώ. Ήξερα ότι αν διατηρούσα αυτή τη σταθερότητα και κρατούσα το σερβίς μου βρίσκοντας τα κατάλληλα σημεία, όλα τα υπόλοιπα θα πήγαιναν καλά. Το μόνο θέμα, ξανά, ήταν οι επιστροφές. Κατάφερα να βγάλω κάποιες πολύ καλές, σταθερές επιστροφές μέσα στο γήπεδο και να αρχίσω να υπαγορεύω τον ρυθμό, και αυτό σίγουρα με βοήθησε να κερδίσω το πρώτο σετ. Και νομίζω ότι ψυχολογικά ήταν ένα μεγάλο βήμα μπροστά».
Όσο για το τι άλλαξε στο δεύτερο σετ και έφτασε άνετα στην κατάκτησή του; «Βρήκα τη θέση μου στην επιστροφή. Άρχισα να βρίσκω το ρυθμό στις επιστροφές μου. Νιώθω ότι στην αρχή ήμουν λίγο εκτός ρυθμού. Έτσι, η αυτοπεποίθηση άρχισε να ανεβαίνει και ένιωθα όλο και καλύτερα όσο προχωρούσε το ματς. Και τότε άρχισαν να βγαίνουν οι επιστροφές. Ένιωθα ότι μπορούσα να χτυπήσω ελεύθερα, να νιώσω το βάθος του γηπέδου, να αισθανθώ την κατεύθυνση που ήθελα να παίξω. Αυτό σίγουρα μου επέτρεψε να πάω για πιο δυνατά χτυπήματα και να είμαι πιο τολμηρός όταν είχε σημασία. Νομίζω ότι τελείωσα τον αγώνα πολύ καλά».
