Στα τέλη Ιουλίου, η φράση “καυτή εβδομάδα” αποκτά κυριολεκτική σημασία, συνήθως. Το θερμόμετρο, προβλέπεται να, σκαρφαλώνει στους 40+ βαθμούς από την μέρα που ξημερώνει και για όλη την εβδομάδα που ξεκινάει, αλλά στον Άρη η θερμοκρασία είναι, σταθερά, υψηλή φέτος το καλοκαίρι, τόσο σε μπάλα, όσο και σε μπάσκετ.
Πάμε να πούμε καναδυό κουβέντες για το κιτρινόμαυρο αυτό φαινόμενο που μας καίει και μας δροσίζει, ταυτόχρονα!
Το πέτρινο σπίτι
Πρέπει να έκανε τα πρώτα του βήματα, στα προάστια του Χαράρε, ο μικρούλης Φιλάνα Τινοτέντα Καντεβέρε που, λογικά με τέτοιο όνομα του έμεινε το “Τίνο”, όταν ο συμπατριώτης του, Ναγκόλι Κένεντι κι αυτός γεννημένος και μεγαλωμένος στα στενά της πρωτεύουσας, πατούσε στην Θεσσαλονίκη στα 24 του.
Αν τα Αρειανάκια που είναι από 30 χρόνων και κάτω δεν διατηρούν μνήμες του, η γενιά μου, των 45+, αλλά ακόμα και οι 40ρηδες, θυμόμαστε την παιχτούρα από την Ζιμπάμπουε. Βέβαια, επειδή ο Κώστας Μόκαλης τον ανακάλυψε και τον έφερε από την Νοτιοαφρικάνικη Γιόμο Κόσμος, λίγοι θυμούνται πως ο Αφρικανός που αγαπήθηκε όσο λίγοι, ήταν από την, πάλαι ποτέ, (Νέα) Ροδεσία. Στα μέρη που οι αποικιοκράτες Εγγλέζοι, αλλά και Γάλλοι, Γερμανοί και Βέλγοι σε άλλες, γειτονικές χώρες, έκαναν επίδειξη δύναμης, στοχεύοντας και αρπάζοντας επί δεκαετίες τον πλούτο τους. Κλείνει η, πάντα επίκαιρη, κοινωνικοπολιτική αναφορά.
Επί πολλά χρόνια, λέγαμε σε κουβέντες, αλλά και σε εκπομπές ή άρθρα που επιμελούμασταν, το πόσο σημαντικό θα ήταν για την ομάδα να εντοπίσει, να αγοράσει και να χτίσει γύρω από “τον επόμενο” Ναγκόλι τον κορμό της. Ένα παραπάνω, μιλώντας για τον Άρη της νέας εποχής, με συμμετοχές στην Ευρώπη μεν, αλλά που ψάχνει τα 1-2 βήματα παραπάνω σε αυτήν, ούτως ώστε να φτάσει στους ομίλους ή στην… league phase, όπως λέγονται πια.
Ο φορ από την Ζιμπάμπουε, χώρα που το όνομά της πάει να πει “το πέτρινο σπίτι”, σε μετάφραση, έφτασε το απόγευμα της Κυριακής στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Σχεδόν την ίδια ώρα, προσγειώθηκε και ο στόπερ Νοά Σούντμπεργκ. “Υλικά” σε έναν Άρη που οικοδομείται με πλάνο, όπως όλα δείχνουν, σε ηλικίες που προαναγγέλθηκαν και με 3ετή, στην πλειοψηφία τους, συμβόλαια. Δείγμα χτισίματος της “επόμενης μέρας”. Στην εποχή των σιδερένιων σκελετών, των αλουμινίων, των εύθραυστων υλικών, το οικοδόμημα δείχνει να βασίζεται στα αρχέγονα υλικά, του χώματος και της πέτρας.
Αποφασιστικότητα
Την περασμένη Πέμπτη, βρέθηκα παρέα με τον Νίκο και τον ανεψιό του, στην 3 μετά από χρόνια και η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Μάλιστα, υποσχέθηκα στον πιτσιρικά μου πως εκεί θα δούμε και την επικείμενη ρεβάνς με την Αράζ και δεν κρατιέται για να έρθει η ώρα. Είμαι της άποψης της δυνατότητας να πληρώνω στο διαρκείας τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά κατανοώ την δυσκολία του εγχειρήματος, καθώς δεν μπορεί μια ομάδα να προϋπολογίσει την πορεία της. Τέλος πάντων. Για εμένα, έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει, αλλά θα εκμεταλλευτώ την συγκυρία και θα πάρει το βάπτισμα του πυρός, στα πέταλα που μας γαλούχησαν, ο μικρός.
Η ομάδα έχει εκπλήξει την πλειοψηφία των συνοπαδών και όχι μόνο. Δρώντας αστραπιαία και μεθοδικά, γέμισε σε ποσοστό που αγγίζει το 85-90 τοις εκατό το ρόστερ της. Παράλληλα, οι κεραίες είναι ανοιχτές στην αγορά. Αγορά σημαίνει και πωλήσεις ή λύσεις συμβολαίων. Την ώρα που μιλάμε και εν όψει των δύο ανακοινώσεων για αύριο, αισίως αγγίζουμε τους 33 παίχτες. Στο μυαλό μου, αλλά περισσότερο σε αυτών που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης και προετοιμασίας, στην διάρκεια της χρονιάς, ο αριθμός θα πρέπει να είναι κάπου στο 25.
Συνεπώς, 8-9 παίχτες… περισσεύουν. Με πρόχειρη σκέψη, Σίντκλεφ, Ρόουζ, Πάβισιτς, Ζουλ, Ζαμόρα, Σίστο, Κουάισον είναι οι εφτά. Οι παραπάνω, μαζί με τον Δώνη που τραυματίστηκε και δεν λογίζεται ως γηγενής για τα δεδομένα της ΟΥΕΦΑ, καθώς από πολύ μικρός “ξενιτεύτηκε”, δεν θα είναι στην “ευρωπαϊκή λίστα” για τα προσεχώς.
Παράλληλα, είναι λογικό και αυτονόητο πως οι Καντεβέρε και Σούντμπεργκ δεν υπολογίζονται για τα ματς με τους Αζέρους.
Ειρήσθω εν παρόδω, που έλεγε και ο Σκουντής στις μεταδόσεις του, η Αράζ έκανε ένα 3-2 επί των Τούρκων της Τραμπζονσπόρ, την ώρα που η ομάδα μας κέρδιζε την Ανόρθωση, στο φιλικό του Κλεάνθης Βικελίδης. Δεν είναι για να… αράζ και να εφησυχάζεται κανείς, με λίγα λόγια. Ειδικά όταν η αντίπαλος έχει 5-6 Βραζιλιάνους και Πορτογάλους στην βασική της εντεκάδα.
Οι αισθήσεις πρέπει να λειτουργούν σε θερμοκρασίες Ιουλίου, στο κόκκινο δηλαδή. Η προετοιμασία οφείλει να είναι πολυεπίπεδη. Ο Άρης που είδαμε, αν στην δεδομένη ποιότητα βάλει στοιχεία όπως είναι το πάθος, το μυαλωμένο και έξυπνο παιχνίδι και η αποτελεσματικότητα, θα βρει την ευκαιρία για να επιστρέψει με ένα διπλό απ’ το Μπακού. Αν μιλάμε για μακροπρόθεσμους στόχους, αυτοί ορίζονται από τα πρώτα βήματα, που απαιτείται να είναι αποφασιστικά.
Κλήρωση, δυνατότητες, νοοτροπία
Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η ομάδα είναι έτοιμη να μάθει τον επόμενο αντίπαλο, που θα προκύψει από το ζευγάρι που θα φέρει “απέναντι” η μεσημεριανή κληρωτίδα. Είπαμε. Οι θερμοκρασίες αναμένονται ψηλές, με το καλημέρα.
Ψηλές, φάνηκε ότι, είναι και οι αγωνιστικές δυνατότητες του φετινού Άρη. Αν και στα φιλικά παιχνίδια, ακόμα και στα λεγόμενα ως “πρόβες τζενεράλε” και άλλα τέτοια γραφικά, παλιάς κοπής, κανένας προπονητής δεν συνηθίζει να βάζει το πλήρες, βασικό, σχήμα που έχει κατά νου, ειδικά η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου αποτέλεσε λόγο για πολλά χαμόγελα.
Ο Μόντσου πρέπει να χαμογέλασε λιγάκι παραπάνω, αφού είδε το “θεριό” με το 10 στην πλάτη, τον Ράτσιτς, να δεσπόζει με την παρουσία του στο κέντρο. Στο πρώτο ημίχρονο είχε τον Γένσεν δίπλα. Ένας, εξίσου, δυναμικός παίχτης που προβλέπεται να εξελιχθεί σε πολυεεγαλείο στα χέρια του Μαρίνου Ουζουνίδη. Παρά το, συνήθως, σκυθρωπό βλέμμα του, πιστεύω πως και ο προπονητής ένιωθε ανακούφιση με τις επιλογές που έχει, πλέον, στα χέρια του.
Ο Κάρλες Πέρεθ είναι από εκείνους τους παίχτες που “κάνουν οπαδούς”, όπως λέμε. Οι επαφές του, η αντίληψη του χώρου, οι κινήσεις του, αν και εξτρέμ όπως λένε, σε θέση πίσω απ’ τον κεντρικό επιθετικό, τα στημένα που ανέλαβε σχεδόν εξ ολοκλήρου, το πόδι “κανόνι”. Περισσότερο απ’ όλα, η όρεξη που έδειξε, η διάθεση να ηγηθεί.
Οι προσωπικότητες που προσθέτει η συνεργασία του Θοδωρή Καρυπίδη και του Ρούμπεν Ρέγες, δείχνουν να αποτελούν μέρος ενός διπλού σχεδίου και στόχου. Ο ένας είναι ο προφανής. Μέσω των 6 αγώνων, των 3 φάσεων, να εισέλθει η ομάδα εκεί που θα αλλάξει την διάθεση όλων μας, αλλά και την προοπτική της. Ο δεύτερος βασίζεται στον θυμό που έδειξε να έχει ο πρόεδρος στην συνέντευξη τύπου, στην παρουσίαση του τεχνικού διευθυντή. Ενός θυμού που πηγάζει από την αδικία, μεν, αλλά και από το “τι μπορώ να κάνω εγώ, για να δημιουργήσω τις κατάλληλες συνθήκες επίτευξης των στόχων, δε”. Ο δεύτερος, λοιπόν, λέγεται “πρωταθλητισμός”, κόντρα σε όσους πασχίζουν να “μένω απ’ έξω”. Στόχοι που, φαίνεται να, αρχίζουν να ανταποκρίνονται σε έναν Άρη που ονειρευόμαστε. Αυτός ο Άρης πρέπει να διέπεται από αυτό ακριβώς το συναίσθημα, του εποικοδομητικού θυμού.
Είναι και κάτι ακόμα. Είναι η νοοτροπία που έχει ο Γιάννης Γιαννιώτας. Σε κάθε του κουβέντα, αλλά περισσότερο στην εικόνα που δείχνει στο χορτάρι, καθρεφτίζεται το πώς πρέπει να “σκέφτεται” όλος ο οργανισμός, όλη η κιτρινόμαυρη οικογένεια. Ο παίχτης αυτός έχει κατορθώσει από το “6” της ποιότητάς του να παίζει στο “8” και αυτό ακριβώς πρέπει να συμβεί σε επίπεδο μπολιάσματος συμπεριφοράς. Το πείσμα του οφείλει να γίνει η ταυτότητα του γενετικού κώδικα του Άρη.
Αντί επιλόγου…
Το θερμόμετρο δεν κατεβαίνει. Για να αποφύγω τα… μπαν από καμιά επιτροπή ελέγχου εκφράσεων, αποφεύγω να γράψω τι άλλο μένει ψηλά! Την Δευτέρα το απόγευμα, σήμερα, όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ, ο Αυτοκράτορας αρχίζει να μπαίνει στο στάδιο των αποκαλυπτηρίων. Μαζί με τις, απαραίτητες, εγκρίσεις έρχονται οι πρώτες ανακοινώσεις.
Ο άλλος με πήρε τηλ, από Χίο που μένει μόνιμα, προχτές. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι, το καλοκαίρι συζητάνε για διακοπές, θάλασσες, βουνά, καμιά καψούρα της εποχής, τίποτα ξύδια και μαγικούς προορισμούς.
“Έχω κάνει, ήδη, κουμάντο να πάμε τσάρκα Ρουμανία για το ματς με την Κλουζ. Αμαξάκι. Ψήσου, αλάνι…”, μου είπε. Ο παρανοϊκός Αρειανός, ειδικά ο γαλουχημένος στα κάστρα σαν αυτά της Δράμας, δεν πρόκειται να πάθει τίποτα απ’ τις θερμοκρασίες του καύσωνα. Έχει την πυρκαγιά του κιτρινόμαυρου να καίει και να δροσίζει, ταυτόχρονα, μόνιμα μέσα του!
ΥΓ Πολλά ακούγονται και θα συνεχίσει να συμβαίνει όπως πιστεύω, σε σχέση με την παρουσία και το μέλλον του Χουλιάν Κουέστα στην ομάδα. Πέρα από τον άπειρο σεβασμό και την αγάπη που του τρέφω και ανά περιόδους έχω αποτυπώσει σε λέξεις, θεωρώ πως ο Άρης και ο παίχτης, ο αρχηγός του, ξέρουν και δρομολογούν, σε συνεννόηση από κοινού, την όποια κατάληξη. Αξίζει ξεχωριστής αναφοράς, αλλά το κάθε πράγμα στον καιρό του.
Δευτέρα, 21 Ιουλίου 2025
“ο Χιούι”
