Ο Ρομπέρτο Σέχας, ο άνθρωπος που σήκωσε στους ώμους του τον Ντιέγκο Μαραντόνα μέσα στο κατάμεστο «Αζτέκα», λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών. Άφησε την τελευταία του πνοή στη γενέτειρά του, τη Σάντα Φε, έπειτα από μακρόχρονη μάχη με ασθένεια.
Η στιγμή όπου υψώνει τον Ντιέγκο έμελλε να καταγραφεί ως μία από τις πιο εμβληματικές εικόνες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Μια φωτογραφία που απέκτησε διαχρονική υπόσταση και μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά.
Το 1986, ο Σέχας εργαζόταν σε μια μεταλλουργία και, μαζί με μια ομάδα φίλων, πήρε την απόφαση να ταξιδέψει στο Μεξικό για να δει από κοντά τον τελικό ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Δυτική Γερμανία. Χωρίς να διαθέτει εισιτήριο, κατάφερε να βρεθεί στο «Αζτέκα» και, με το που ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα, όρμησε στον αγωνιστικό χώρο μαζί με χιλιάδες συμπατριώτες του. Όπως έχει αφηγηθεί ο ίδιος, «ο Ντιέγκο με κοίταξε, σταμάτησε και, χωρίς να πει κουβέντα, κατάλαβα τι ήθελε. Τον σήκωσα και άρχισα να τρέχω, ενώ εκείνος μου έδειχνε πού να πάω».
Η εικόνα του Μαραντόνα να υψώνει το Κύπελλο του Κόσμου στους ουρανούς του Μεξικού, καθισμένος στους ώμους του Σέχας, έκανε τον γύρο του πλανήτη και συμβόλισε μια ολόκληρη εποχή. Ο ίδιος ο φίλαθλος της Αργεντινής, χρόνια αργότερα, είχε δηλώσει με συγκίνηση: «Τα εγγόνια μου με βλέπουν στην τηλεόραση και λένε “να ο παππούς που κουβαλάει τον Μαραντόνα”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από αυτό».
Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν ξανά το 2014, στο Μουντιάλ, όταν ο Μαραντόνα παρουσίαζε εκπομπή. Η επανένωσή τους ήταν συγκινητική: «Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά», είχε πει ο Σέχας. «Ο Ντιέγκο γελούσε και μου είπε: “Εσύ ξέρεις πόσο βαριά είναι η κούπα, αλλά εγώ ξέρω πόσο βάρος έχω εγώ μαζί με την κούπα”».
Παρά τη διεθνή αναγνώριση, ο Σέχας δεν θεώρησε ποτέ τον εαυτό του κομμάτι της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Με απόλυτη σεμνότητα και ειλικρίνεια, έλεγε πως ήταν «το χέρι του Θεού» που τον έφερε εκείνη τη στιγμή δίπλα στον Μαραντόνα. «Δεν ξέρω γιατί συνέβη σε μένα», είχε πει κάποτε. «Αλλά ξέρω πως για πάντα θα είμαι εκεί, κάτω από τον Ντιέγκο».
