Τι πρόβλημα κι αυτό!!! Διακοπή του πρωταθλήματος για την εθνική  και η  Κυριακή χάνει το νόημα της. Δεν παίζει ο ΑΡΗΣ και οι ώρες μοιάζουν χαμένες. Η μεγάλη οικογένεια του γηπέδου χάνει την επαφή στο καθορισμένο σημείο, η μυρωδιά της κερκίδας εξατμίζεται, η αναμονή για το σφύριγμα του διαιτητή δεν υπάρχει, δεν βγαίνει ρε παιδί μου συναίσθημα. Καλή , χρυσή και άγια, λέμε τώρα…, η εθνική αλλά δεν είναι ΑΡΗΣ. Δεν σε τρελαίνει.

Δεν πωρώνεσαι. Ασχολείσαι ίσα για να πεις ότι κάτι είδες. Δε νιώθεις…. Υπεύθυνοι βέβαια γι’ αυτό είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αλλά δεν θα κάνουμε τώρα αυτή τη συζήτηση.

–         Ο ΑΡΗΣ διανύει εδώ και καιρό, μια καλή περίοδο ποδοσφαιρικά. Έχει αλλάξει το status του ως ομάδα δείχνοντας ότι είναι μια δύναμη στο εγχώριο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Το timing είναι υπέρ του , κάνει νίκες που τα προηγούμενα χρόνια θα ονομαζόντουσαν «άθλοι», έχει τον παοκ στη φάπα, χωρίς να δεχτεί τέρμα σε ένα σερί αγώνων, παίρνει νίκες στην Αθήνα. Αλλάζει ο ΑΡΗΣ. Νιώθουν όλοι ότι πλέον παραείναι υπολογίσιμος αντίπαλος. Απαιτεί και επιδιώκει να κατακτήσει τίτλους. Δεν υπολογίζει έδρες, αγωνίζεται για τη νίκη , κερδίζει φιλάθλους με τις εμφανίσεις του. Είναι σημεία που καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ότι κάτι γίνεται. Μπορεί ο οφη να «μεγαλώνει» , ο ΑΡΗΣ όμως γιγαντώνεται. Αποκτά μέταλλο. Ανατρέπει σκορ. Έχει πάψει να χαρίζει εύκολες νίκες στα ντέρμπυ. Γεμίζει το Χαριλάου. Όλα είναι αλλιώς. Αυτός ο ΑΡΗΣ έχει μέλλον. Μπήκε σε δρόμο που οδηγεί σε επιτυχίες. Η αίσθηση που δίνει είναι ότι όλα είναι στο χέρι του. Αυτός θα καθορίσει τη μοίρα του. Αναπόφευκτα θα παρασύρει και πολλούς άλλους να τον ακολουθήσουν.

–         Ο πυρήνας του κόσμου υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Είναι η ώρα που και οι υπόλοιποι που βλέπουν από μακριά , να πλησιάσουν. Να δυναμώσουν με την παρουσία τους  , με τη φωνή τους, την ομάδα. Να δείξουν ότι η δεξαμενή των φιλάθλων είναι μεγάλη. Να έχει το γήπεδο νέα πρόσωπα. Να έχει και τα παλιά, που αποστασιοποιήθηκαν όταν η ομάδα απογοήτευε , για διάφορους λόγους. Ο ΑΡΗΣ είναι ο κόσμος του. Αυτός δίνει το ρυθμό. Είναι καιρός να αναδειχθεί το πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας που ήταν πάντα ΑΡΗΣ αλλά κρατούσε αποστάσεις. Ο ΑΡΗΣ είμαστε όλοι εμείς που ξέρουμε την ιστορία, ξέρουμε τις αδικίες, ξέρουμε τις επιτυχίες και νικάμε το παρελθόν για το λαμπρό μέλλον που μας αξίζει. Είμαστε το κομμάτι του συλλόγου που μπορεί να αντέχει τα στραβά, να συγχωρεί τα λάθη , να κλαίει στα δύσκολα αλλά στο τέλος να χαμογελάει γιατί σαν τον ΑΡΗ δεν έχει!!!! Όλοι μαζί έχουμε την υποχρέωση να συμμετάσχουμε σ’ αυτή την πορεία της ομάδας. Ο ΑΡΗΣ σκαρφαλώνει ψηλά. Το βλέπουμε. Το αντιλαμβανόμαστε εμείς , το κατανοούν και οι άλλοι. Όσο περισσότερο το αντιλαμβάνονται , τόσο προσπαθούν να το πολεμήσουν. Είναι αργά. Δεν υπάρχει γυρισμός στην ανοδική πορεία του ΑΡΗ.

–         Η ατμόσφαιρα μυρίζει ΑΡΗΣ. Από τη μια μεριά της χώρας ως την άλλη. Κάθε μέρα γίνεται πιο έντονη. Θέλετε γιατί η ομάδα στρώνει και κερδίζει; Ή μήπως γιατί η γιορτή στο Χαριλάου είναι ανεπανάληπτη; Ή τελικά γιατί οι παίκτες που έχει η ομάδα είναι απ’ αυτούς που θα ήθελαν και οι άλλοι να έχουν; Ότι και να είναι ο ΑΡΗΣ ανάγκασε τους πάντες να τον παρακολουθούν. Να μαθαίνουν τι κάνει, ποιον θα πάρει, πως θα παίξει, ποιος είναι ο προπονητής. Να ανακαλύψουν την κάθε λεπτομέρεια που μπορεί να τους φανεί χρήσιμη. Ο ΑΡΗΣ απλώνεται. Δημιουργεί κίτρινες παρέες σε κάθε γωνιά. Πετυχαίνει όταν όλοι οι άλλοι κούρασαν. Η μεταμόρφωση της ομάδας είναι η επιτυχία. Η συνέχεια θα είναι καλύτερη. Το νιώθουμε , το ξέρουμε, το περιμένουμε. Η αύρα του ΑΡΗ αποπνέει αισιοδοξία. Βγάζει ωραία συναισθήματα. Είναι ευτυχία να είσαι ΑΡΗΣ.

–         Όλα όσα αφορούν την ομάδα είναι θέματα συζητήσεων μεταξύ μας και απασχολούν γενικότερα την φίλαθλη κοινή γνώμη. Για κανέναν δεν θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι έχει δίκιο ή άδικο, ότι κάνει το σωστό ή το λάθος, ότι ξέρει τι κάνει ή δεν ξέρει. Κάθε απόφαση που παίρνεται έχει πολλές παραμέτρους. Αυτοί που ζυγίζουν τα θετικά και τα αρνητικά για να πάρουν αποφάσεις έχουν εντελώς διαφορετική εικόνα απ’ αυτή που βλέπουμε εμείς. Το να έχουμε άποψη ok είναι  θεμιτό και δημοκρατικό. Οι διοικούντες έχουν την άλλη εικόνα. Την πραγματική. Οι ανάγκες της ομάδας ή οι απαιτήσεις των παικτών δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν γνωστές . Οπότε κάθε κίνηση έχει λογική γι’ αυτούς που την διαχειρίζονται. Ας μείνουμε στο ότι αυτοί που αποφασίζουν , το κάνουν με γνώμονα το συμφέρον της ομάδας και ξέρουν περισσότερες λεπτομέρειες για το ποιο είναι αυτό. Εμείς, ΑΡΗΣ είμαστε!!!!!

Σαν… κεραυνός εν αιθρία έπεσε η πρόταση ομάδας από το Ντουμπάι για την αγορά των δικαιωμάτων του Ντάνιελ Μαντσίνι από τον Άρη, προσφέροντας μάλιστα…χρυσάφι στα πόδια του παίκτη.

Η ομάδα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, κατέθεσε μια πολύ γενναία προσφορά στον παίκτη, πολλαπλασιάζοντας τις απολαβές που λαμβάνει από τον Άρη.

Συγκεκριμένα του προσφέρουν τριετές συμβόλαιο, με απολαβές τριών εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή ένα ένα εκατομμύριο για κάθε χρόνο συμβολαίου.

Ο Αργεντίνος δείχνει να σκέφτεται σοβαρά την πρόταση να αναχωρήσει από τη Θεσσαλονίκη, ενώ σε συζητήσεις βρίσκεται και ο Άρης, τόσο με τον παίκτη όσο και με την ομάδα που επιθυμεί να τον εντάξει στο δυναμικό της, προσφέροντας μάλιστα και ένα αξιοσέβαστο ποσό στους κιτρινόμαυρους.

Όλα αναμένεται να ξεκαθαρίσουν μέσα στα επόμενα 24ωρα.

Ο Άρης αφού πέρασε από χίλια κύματα την υπόθεση του προπονητή κατέληξε από χθες σε συμφωνία με τον Άλαν Πάρντιου, τον 3ο Άγγλο προπονητή που έρχεται στην ιστορία του.

Ο 61χρονος προπονητής με εμπειρία κυρίως από την πολύχρονη παρουσία του στο “νησί”, έρχεται στη Θεσσαλονίκη την ερχόμενη Τρίτη, μαζί με τον στενό συνεργάτη του Άλεξ Ντάιερ για να υπογράψει συμβόλαιο δυο χρόνων και να πιάσει δουλειά.

Δεν τίθεται θέμα σε ότι αφορά τις προπονητικές του γνώσεις και την εμπειρία του, όντας μπαρουτοκαπνισμένος, κυρίως βέβαια στο απαιτητικό και ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο της Αγγλίας, έχοντας πολλές παραστάσεις επίπεδου Premier League. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2012 ο Άγγλος τεχνικός έλαβε την τιμητική διάκριση του κορυφαίου προπονητή της σεζόν με τις “καρακάξες” μέσα από πλήθος ικανών συναδέλφων του!

Βέβαια, το κατά πόσο μπορεί να προσαρμοστεί ένας Βρετανός προπονητής, γαλουχημένος στο… πραγματικό ποδόσφαιρο – που όλοι απολαμβάνουμε να βλέπουμε- ερχόμενος σε ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό, αποτελεί σίγουρα ένα “στοίχημα”, ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αφού θα κριθούν όλα στο χορτάρι.

Είναι ένας προπονητής που καλείται να λειτουργήσει στον Άρη με την ποδοσφαιρική εμπειρία του, τόσο ως ηγέτης, όσο και ως μέντορας, δίνοντας αυτοπεποίθηση και ηρεμία στην ομάδα και κυρίως αξιοποιώντας στο έπακρο το υλικό που θα έχει στη διάθεσή του.

Σε κάθε περίπτωση ο Άρης γυρίζει μια νέα σελίδα. Ο Πάρντιου και όποιος άλλος ερχόταν, θα πετύχει μόνο εφόσον έχει την απόλυτη στήριξη της διοίκησης και δη του Θόδωρου Καρυπίδη, αλλά και του κόσμου, προκειμένου να ασχοληθεί μόνο με αυτό για το οποίο ήρθε: να κάνει τον Άρη να λειτουργήσει ως πρωταγωνιστής στο χορτάρι.

Σαν να έχουμε παραχαϊδέψει τον κάθε παίκτη που ήρθε στην ομάδα για να προσφέρει τα μέγιστα. Ένα συνονθύλευμα ανθρώπων, που εμφανίστηκε  με το λεωφορείο του ΑΡΗ , διασύρθηκε από μία ομάδα που έκανε τρεις φάσεις και ένα καλά εκτελεσμένο στημένο.

Ένας προπονητής που πίστεψε ότι αν δεν έχει αντίπαλο την Ρεάλ Μπέτις μπορείς να παίζει φουλ επίθεση χωρίς να ενδιαφέρεται τι γίνεται στην άμυνα. Μηδέν αυτοματισμοί, μηδέν συγχρονισμός κινήσεων, μηδέν πάθος. Στον ΑΡΗ προφανώς πιστεύουν ότι όλα τα παιχνίδια γίνονται για καλό σκοπό και δεν χρειάζεται να ζοριστούν για να κάνουν φάουλ. Όλες οι δυνάμεις πρέπει να σπαταληθούν μόνο στην επίθεση.

–        Όταν δέχεσαι τρία τέρματα , όλα από τα πλάγια, τότε έχεις πολύ σοβαρό θέμα σαν ομάδα. Ειδικά στο πρώτο τέρμα, ο αντίπαλος κάνει περίπατο στο γήπεδο. Δεν υπάρχει στοιχειώδης πίεση από τον αμυντικό. Αλλά πρέπει να δούμε και την ενδεκάδα που ξεκίνησε το παιχνίδι. Στα μάτια μου ήταν προσπάθεια να κρατηθούν ισορροπίες αποδυτηρίων. Δεν υπάρχει λογική, να ξεκινάει ένα αμυντικό χαφ και ένας παίκτης που θα κάνει λίγο απ’ όλα. Ξαφνικά ο Γκαρθία βαπτίστηκε κεντρώο χαφ με ανασταλτικά και δημιουργικά καθήκοντα. Στο μυαλό μου έρχεται ο Πίρλο που είχε τέτοιες δυνατότητες. Ο Γκαρθία δεν νομίζω ότι είναι τέτοιος. Πώς είναι δυνατό να υπάρχουν Ιτούρμπε, Μαντσίνι, Πάλμα, Γκρέι σε 4-4-2 και να μην υπάρχει καμία πίεση μπροστά; Ο Μαντσίνι έπαιζε στο κέντρο, αφήνοντας την πλευρά μόνο με τον αμυντικό. Το έκανε με δική του απόφαση;  Πώς γίνεται οι πλάγιοι μπακ να μην μπορούν να κόψουν ούτε μία φάση; Ο Ντουκουρέ δεν ήξερε που παίζει. Πήρε δεύτερη κάρτα , σε δεύτερο παιχνίδι, κάτι που σημαίνει ότι θα ψάχνουν αμυντικά χαφ γιατί δεν θα φτάνουν για τα παιχνίδια. Να μιλήσουμε για επιθετική ανάπτυξη; Όταν παίζεις χωρίς φάουλ το παιχνίδι, πρέπει να έχεις τουλάχιστον τη μπάλα στα πόδια για να μην δημιουργούνται διεκδικούμενες φάσεις. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο όλες οι μπαλιές γινόταν βιαστικά και ήταν διεκδικούμενες. Τι πρωτοτυπίες ήταν αυτές; Κανένας δεν έβλεπε ότι πρέπει να υπάρχει κατοχή μπάλας για να «σπάσουν» οι γραμμές του αντιπάλου;

–        Το μόνο καλό ήταν το απίστευτο γκολ του Πάλμα. Η εκτέλεση του είναι δύσκολη. Κινήθηκε ανάμεσα στις αμυντικές γραμμές και βρήκε τον ελεύθερο χώρο που του έφτιαξε ο Γκρέι. Από κει και πέρα κενό. Χάος. Απέραντη ποδοσφαιρική έρημος. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αν θέλουν να παίζουν όλοι , να δείξουν ότι μπορούν. Να δώσουν ιδρώτα και αίμα για την ομάδα. Η προσφορά του καθενός κρίνεται. Όποιος δεν μπορεί να μένει στον πάγκο. Ή στην κερκίδα. Κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο. Όπως και να τον λένε, ότι και να έχει κάνει.

–         Το περίεργο του παιχνιδιού είναι ότι όσο αυτή η ακατανόητη ενδεκάδα, που ξεκίνησε το ματς, είχε φέρει το παιχνίδι στην ισοπαλία και ψιλοέλεγχε τον ρυθμό. Με τις αλλαγές για να δυναμώσει το κέντρο !!! ήρθε η διάλυση. Ο διασυρμός. Θα μας εξηγήσε κανείς τι σκοπό είχαν οι αλλαγές; Η λογική αλλαγή ήταν να βγει ο Ντουκουρέ εφόσον ο προπονητής πίστευε ότι μπορεί να παίξει με ένα καθαρό αμυντικό χαφ. Κι όμως βγήκε ο Πάλμα , ο μόνος αξιόπιστος στο παιχνίδι, και έμεινε ο Ιτούρμπε που άρχισε να παίζει όπως πέρσι. Μόνος μου και όλοι σας. Οι προσπάθειες να τροφοδοτηθεί ο Γκρέι ήταν σέντρες από το πουθενά για τον κανένα.  Ένα μπουλούκι που εμφανίστηκε στο Αγρίνιο και έδωσε μια πλήρως αποτυχημένη παράσταση. Ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος. Η ευθύνη μετά από τόσους αγώνες που έδωσε ο ΑΡΗΣ, από τα ευρωπαϊκά έως τώρα, είναι του προπονητή. Ξεκάθαρα. Αν δεν μπορεί να διαβάζει τα παιχνίδια από πριν ή κατά τη διάρκεια , τότε υπάρχει πρόβλημα. Με την ομάδα που κατέβασε να παίξει εκτός έδρας παιχνίδι, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί υπερόπτης, κάτι που δεν είναι στα συν του. Αν δεν το έχουν καταλάβει στα αποδυτήρια, να τους το πούμε. Χρωστάτε κύριοι, δεν σας χρωστάμε. Καταλάβετέ το στο συντομότερο.

–        Πιστέψαμε ότι η ποιότητα που ήρθε στην ομάδα θα συνδυαστεί και με λογική. Πιστέψαμε ότι τα λόγια του προέδρου έχουν βάση πάνω στην οποία θα κινηθεί ο ΑΡΗΣ. Κατάπιαμε ένα αποκλεισμό με δικαιολογίες. Στη δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος, ρίξατε λευκή πετσέτα γιατί δεν μπορούσατε να κόψετε μια επίθεση. Κάνατε ότι δεν έπρεπε να γίνει. Ουσιαστικά μας παραμυθιάσατε χωρίς λόγο. Δεν σας το ζητήσαμε. Μόνοι σας τα λέγατε. Εμείς θέλουμε ομάδα που να παίζει για να πετύχει στόχους. Εσείς μας δώσατε ομάδα που απέχει από την πραγματικότητα.

–        Διορθώστε το άμεσα. Όσο είναι καιρός.

Υ.Γ. Δεν έχει κανένας νόημα να σταθώ σε προσωπικές αποδόσεις παικτών. Όλοι ήταν από κακοί έως τραγικοί. 

Νίκη και σκορ από τον ΑΡΗ, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος μέσα στο Χαριλάου, απέναντι σε έναν αντίπαλο της σειράς. Η απόδοση της ομάδας είχε δύο διαφορετικές εικόνες.

Την κακή του πρώτου ημιχρόνου και την ικανοποιητική του δευτέρου. Η διαφορά ποιότητας ήταν τόσο φανερή ανάμεσα στους παίκτες των δύο ομάδων, που οι δύο φάσεις του Μαντσίνι έκαναν την διαφορά.

Ο ΑΡΗΣ ήταν πειστικός ως προς την επιθετική του λειτουργία. Δημιούργησε την αίσθηση στο θεατή ότι τέρμα θα πετύχει με οποιονδήποτε  τρόπο. Είχε την ταχύτητα, κυνηγούσε το λάθος, έπαιζε κάθετα, έβρισκε ανοιχτούς χώρους. Εκεί που δεν έπειθε ήταν η ανασταλτική λειτουργία.

– Καμία ομάδα δεν μπορεί να κάνει πορεία , αν ανασταλτικά δεν σταματάει επιθέσεις των αντιπάλων. Αυτό είναι ομαδική δουλειά , δεν μένει μόνο σε έναν ή δύο παίκτες. Αυτό ήταν το πέμπτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς, με το ίδιο πρόβλημα να κάνει την εμφάνιση του. Το πρώτο ημίχρονο βρίθει κακών αμυντικών τοποθετήσεων και χαμένων μπαλιών. Κυκλοφορία μπάλας και κίνηση των παικτών ήταν είδη προς εξαφάνιση. Σ’ αυτή την ομάδα, που είχε απέναντι του ο ΑΡΗΣ, δυσκολευόταν να σπάσει τις ζώνες της άμυνας της. Κι όταν δεχόταν πίεση ψηλά, γινόταν λάθη ανεπίτρεπτα. Το τρικ που έκανε ο αντίπαλος προπονητής ήταν να τοποθετήσει στο κέντρο τρίτο παίκτη ο οποίος ως διά μαγείας δεν είχε μαρκάρισμα. Τα δύο αμυντικά χαφ της ομάδας αναλώνονταν στο να κλείνουν προς τη μπάλα και άφηναν χώρο στο παίκτη που έβγαινε στο κενό ανάμεσα στο κέντρο και πλάγια. Οι πλάγιοι δεν μπορούσαν να επιτηρούν δύο παίκτες, ή τον πλάγιοι αμυντικό ή τον ελεύθερο παίκτη και κάπου εκεί χανόταν η αμυντική διάταξη του 4-4-2.

– Στην προσπάθεια της επιθετικής ανάπτυξης δεν βρισκόταν ο ελεύθερος παίκτης που θα μπορούσε να «ανοίξει» το παιχνίδι είτε προς τα πλάγια είτε στον άξονα, με αποτέλεσμα να πάμε πάλι σε ατομικές προσπάθειες. Αυτή τη φορά ο Μαντσίνι δεν έκανε λάθος και με δύο προσπάθειες νίκησε τους αμυντικούς και έδωσε την ανάσα που χρειαζόταν η ομάδα. Με μία άμυνα που έδινε ευκαιρίες στη Λιβαδειά, δινόταν η εντύπωση ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Είναι γεγονός ότι ο Γκρέι δεν μπόρεσε να απειλήσει γιατί ήταν καλά κλεισμένος από δύο αμυντικούς και δεν υπήρχε πάσα προς αυτόν ώστε να πατήσει περιοχή και να εκτελέσει. Το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου έχει υπογραφή Μαντσίνι. Ήταν η όαση στο κακό ημίχρονο του παιχνιδιού. Αυτός και ο Πάλμα  έχουν δείξει ότι έχουν εξελιχθεί προς το καλύτερο από την προηγούμενη σεζόν και δικαίως έχουν θέση στην ενδεκάδα.

-Το δεύτερο ημίχρονο είναι κάτι άλλο. Κάτι διαφορετικό. Η είσοδος του Μάνου Γκαρθία και η ουσιαστική προσπάθεια του Ντιοπ στο κέντρο, «έδεσαν» τις γραμμές μεταξύ τους. Η τοποθέτηση του Πάλμα πλάγια , έδωσε μεγαλύτερη πίεση και βοήθησε τον Πίρσμαν να κλείσει αποτελεσματικά το χώρο του. Η ομάδα έχοντας πλέον σωστές αποστάσεις μεταξύ των παικτών, και περισσότερες κινήσεις σε μικρό χώρο, κυκλοφόρησε τη μπάλα γρήγορα και έξυπνα. Βγήκαν κάθετες πάσες μπροστά και δημιουργήθηκαν κενοί χώροι. Ο Γκρέι βρήκε τις φάσεις του και έδειξε πως είναι ένα σέντερ φορ. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το γκολ που πετυχαίνει γιατί είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. Ο Μάνου με το μπαίνει στο γήπεδο παίρνει το χώρο δίπλα στο Γκρέι και πίσω απ’ αυτόν. Οι αμυντικοί έχουν την προσοχή τους επάνω του και «τραβάει» παίκτη από την αμυντική διάταξη.

Όταν τραβιέται προς το κέντρο παίρνει μαζί του τον ένα από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς, που μέχρι τότε έκλειναν το φορ, ο Πάλμα έχει βγάλει τον δικό του αμυντικό μακριά από την περιοχή ,όπως και ο Μαντσίνι από την άλλη πλευρά, οπότε από τη στιγμή που άδειασε η περιοχή, ο Τζαμαϊκανός κάνει κίνηση στο πλάι της περιοχής. Η πάσα του Πάλμα είναι τέτοια που από τα τριάντα μέτρα, του δίνει φάση τετ-α-τετ. Γκολ- αριστούργημα με την συμμετοχή όλης της επιθετικής γραμμής. Ο Μάνου διόρθωσε τις ανορθογραφίες στις πάσες και με κίνηση πάντα προς την περιοχή ανάγκασε όλη την ομάδα της Λιβαδειάς να μείνει πίσω. Είδαμε κάτι από τα προσεχώς του ΑΡΗ. Κερασάκι η πάσα που βγάζει στο Ζερβίνιο χωρίς καν να καταλάβει η άμυνα ότι ο παίκτης είναι μόνος του. Ισπανική παράσταση στο θέατρο του Κλ. Βικελίδης.

–  Ξεκίνημα με νίκη και ηρεμία για το δεύτερο παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ έδωσε υποσχέσεις ότι μπορεί να γίνει καλύτερος εκμεταλλευόμενος το χρόνο. Τα προβλήματα που φάνηκαν έχουν λύσεις χωρίς να γίνει κάτι το τρομερό. Τοποθετήσεις, πίεση σε σωστό χρόνο, συμμετοχή την κατάλληλη στιγμή στη φάση και δύναμη. Το επιτελείο βλέπει, ξέρει και θα παρουσιάσει βελτιωμένη έκδοση του ΑΡΗ.

Η δήλωση για τους στόχους του ΑΡΗ στο φετινό πρωτάθλημα σήκωσε σκόνη. Από το στόμα του προέδρου βγήκε αυτό που ανέμεναν οι αρειανοί.

Η Super League παίζει στη Stoiximan με αμέτρητες επιλογές, 0% γκανιότα*, bet builder και ενισχυμένες αποδόσεις! *Όροι & προϋποθέσεις

Η ομάδα πάει για πρωτάθλημα και κύπελλο. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς μασημένα λόγια, χωρίς ναι μεν , αλλά… Οι μεταγραφές έφεραν αίσθημα αισιοδοξίας , οι αγώνες στην Ευρώπη ήταν ένα δείγμα γραφής, αποτυχημένο βάσει αποτελέσματος, δεν παύει όμως να χαρίζει χαμόγελα η πληρότητα σε θέσεις, στο ρόστερ της ομάδας. Ένας γεμάτος ΑΡΗΣ , με ποιότητα και αξία, με παίκτες που παίζουν ποδόσφαιρο, που έχουν παραστάσεις, μπορεί να κάνει πορεία πρωταθλητισμού. Άλλωστε και τα δύο προηγούμενα χρόνια πάλεψε σκληρά , με τη δεύτερη θέση να χάνεται στις λεπτομέρειες. Ο κ. Καρυπίδης πεπεισμένος για τις κινήσεις που έκανε θεωρεί ότι ήρθε η ώρα για να σπάσει η γκίνια των τίτλων. Το είπε και έχει την ευθύνη του λόγου του.

• Για αρχή βέβαια θα πρέπει να υπολογίσουμε τις κινήσεις που έκανε σε διοικητικό επίπεδο. Η τοποθέτηση του κ. Τριμμάτη στη θέση του Αντιπροέδρου της ομάδας, είναι σημαντική σε πολλά θέματα. Η παρουσία των κ. Μπουρλά και κ. Μαργαρίτη στο γήπεδο, είναι απ’ αυτές που δεν είχαμε συνηθίσει. Προσωπικότητες παγκόσμιας ακτινοβολίας, κόσμησαν τα επίσημα του Κλ. Βικελίδης. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται αυτούς τους ανθρώπους και αυτές τις εικόνες γιατί η απήχηση που έχουν ξεπερνάει τα σύνορα της Ελλάδας. Όταν θέλεις να γίνεις μεγάλος πρέπει να έχεις μαζί σου την ελίτ. Ο ΑΡΗΣ πάντα είχε πάρα πολύ σημαντικούς ανθρώπους δίπλα του, τώρα ξαναβρίσκει την αίγλη που απουσίασε τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό είναι επίτευγμα Καρυπίδη και υποχρεούμαστε να το πιστώσουμε. Μπάλα μπορεί να παίζουν οι μεταγραφές αλλά σε άλλα «γήπεδα» παίζουν «παίκτες» με άλλο εκτόπισμα. Κι εκεί ο ΑΡΗΣ ήταν ανύπαρκτος. Αλλάζουν οι καιροί…. Επιτέλους.
• Στα του ποδοσφαιρικού γηπέδου είδαμε «το καλύτερο ρόστερ των τελευταίων χρόνων», όπως είπε ο πρόεδρος. Ως παίκτες μπορεί να έχουν μία υπολογίσιμη αξία , που δεν είχαν άλλοι τα τελευταία χρόνια. Ως σύνολο όμως έχουμε την εικόνα του αποκλεισμού. Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει χαμηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο σε σχέση με το ευρωπαϊκό κι αυτό δίνει την εντύπωση ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να κερδίσει τα παιχνίδια, ειδικά τα πρώτα, βασιζόμενος στην ικανότητα των μονάδων του και όχι απαραίτητα του συνόλου. Οι προπονήσεις, μέχρι το πρώτο παιχνίδι, έκαναν καλύτερη τη συνοχή κι αυτό δίνει πόντους αισιοδοξίας για το μέλλον.  Γιατί τελικά το πρόβλημα της ομοιογένειας ήταν το μεγαλύτερο, στους αγώνες με τη Μακάμπι. Με λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση και πίστη στο διπλανό παίκτη , θα είχαμε πάρει την πρόκριση. Ας είναι… Πάμε για δύο στόχους που τους θέλει ο αρειανός, όπως ο διψασμένος το νερό.
• Ο πρόεδρος έπιασε το σφυγμό του κόσμου , όμως το βασικό είναι να μεταφερθεί αυτό μέσα στα αποδυτήρια. Εκεί έχει σημασία να γίνει κατανοητή η δήλωση του. Να αντιληφθούν όλοι ότι αποτελούν την μεγαλύτερη και καλύτερη επένδυση που έχει γίνει στον ΑΡΗ. Οι ίδιοι πρέπει να καταλάβουν ότι ένας τίτλος στην Ελλάδα δεν είναι απλό θέμα. Χρειάζεται προσπάθεια χωρίς παρεκκλίσεις από το στόχο. Τα αποδυτήρια θα δώσουν τίτλο. Όχι οι δηλώσεις. Γι’ αυτό οι υποχρεώσεις των παικτών είναι αυξημένες. Δεν συγχωρούνται αγωνιστικές αφέλειες ή μισές προσπάθειες. Χαμένοι βαθμοί είναι μαχαιριές σε ένα ταλαιπωρημένο σώμα. Η πίστη για τη νίκη πρέπει να βγαίνει από τους παίκτες που θα μεταφέρεται στους φιλάθλους. Όχι το αντίθετο. Το πρωτάθλημα θέλει ποδοσφαιριστές με ψυχή ,τόλμη, δύναμη , συγκέντρωση. Μόνο τότε θα είναι σε θέση να κυνηγήσουν τίτλους. Αυτό περιμένω απ’ όλους. Την δύναμη να την πάρω από την ομάδα. Να πιστέψω ότι το θέλουν περισσότερο από μένα. Τότε θα έχουμε μια αληθινή ομάδα πρωταθλητισμού.
• Ο οργανισμός ΑΡΗΣ δεν έμαθε να ζει με τον πρωταθλητισμό. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Νέοι δρόμοι ανοίγονται για εμάς τους ίδιους του φιλάθλους. Η σκέψη αλλάζει για να διαφοροποιηθεί και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο ΑΡΗΣ είναι εδώ και διεκδικεί τα πάντα. Αυτή η νοοτροπία δίνει βαθμούς. Γυρίζει παιχνίδια. Κάνει τους αντιπάλους να μην ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν. Πρώτα κερδίζει η ομάδα και μετά σκεφτόμαστε πως έπαιξε. Γιατί το αποτέλεσμα φέρνει τίτλο. Το θέαμα θα είναι τα κατεβασμένα κεφάλια των αντιπάλων.
• Κερδίστε να πάρουμε τίτλο παίκτες του ΑΡΗ. Το είπε ο πρόεδρος , κάντε το πραγματικότητα. Πιστέψτε το για να το πετύχουμε, όλοι μαζί.

“Η επιτυχία δεν είναι ποτέ οριστική, η αποτυχία δεν είναι ποτέ μοιραία. John Wooden, 1910-2010, Αμερικανός προπονητής μπάσκετ”…

Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει σε μία ρήση , η οποία καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε πράγματα και καταστάσεις της ζωής. Είναι θέμα οπτικής το πως ο καθένας μας αντιμετωπίζει την επιτυχία ή την αποτυχία και προκαταλαμβάνει τις επόμενες κινήσεις ή ενέργειες μας για την κατάληξη ενός αποτελέσματος.

Ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να πετύχει μία πρόκριση που θα τον ανέβαζε ακόμα περισσότερο, μετά το ντελίριο των ποιοτικών μεταγραφών του καλοκαιριού. Απέτυχε προσπαθώντας. Ακόμα κι έτσι , μέσα από τις εμφανίσεις του, έδωσε ώθηση για το επόμενο βήμα του. Τον επόμενο αγώνα του. Ακριβώς γιατί η αποτυχία δεν είναι ποτέ μοιραία. Υπάρχει το στάδιο που συνειδητοποιείς το λάθος και προσπαθείς να το διορθώσεις και να το ξεπεράσεις. Αυτό είναι το μάθημα της αποτυχίας.

–     Σημαντικό όμως για την κάθε αποτυχία είναι να προκύπτουν και οι ευθύνες που οδήγησαν σ’ αυτή. Να γίνεται αναζήτηση, ανάλυση των αποφάσεων που πάρθηκαν για να μην στεφθεί η προσπάθεια με επιτυχία. Από τέτοιες ο ΑΡΗΣ έχει πολλές. Υπάρχουν διάσπαρτες ευθύνες σε όλο το οργανισμό της ομάδας. Διοίκηση, προπονητικό team, παίκτες έχουν μερίδιο κατ’ αναλογία. Ο κόσμος σ’ αυτή την εξίσωση έχει μόνο μία. Ζήτησε την πρόκριση. Τι ευθύνη άραγε είναι αυτή; Στα θέματα των αποφάσεων πολλά μπορούν να ειπωθούν. Από το οικονομικό σκέλος, το CAS, τη δυνατότητα πειθούς για να έρθουν παίκτες-στόχοι που θα ανέβαζαν κι άλλο το επίπεδο, τα προπονητικά θέλω, η προετοιμασία κ.ο.κ.

Τα παραπάνω και πιθανόν κι άλλα πολλά είναι αιτίες για τις τελικές αποφάσεις που πάρθηκαν και έφεραν το αποτέλεσμα του αποκλεισμού. Η ευχή όταν ξεκίνησε η προετοιμασία, ήταν να μην επαναληφθούν τα λάθη των προηγούμενων ετών. Να είναι η ομάδα έτοιμη, χωρίς βασικές ελλείψεις  παικτών , με το επιτελείο των προπονητών διαβασμένο για τον εκάστοτε αντίπαλο. Είχαν στοιχίσει τα προηγούμενα χρόνια, δεν υπήρχε λόγος να στοιχίσουν και φέτος. Τι έγινε απ’ αυτά; Η προετοιμασία έγινε χωρίς τους περισσότερους παίκτες της ενδεκάδας, η ενσωμάτωση των μεταγραφών έγινε λίγες μέρες πριν το πρώτο παιχνίδι. Καλύφθηκαν κενά σε θέσεις , χωρίς να υπάρχει η ανάλογη ομοιογένεια. Θα μου πεις και πότε να γίνουν οι μεταγραφές; Απρίλιο και Μάιο;

Είναι ένα πρόβλημα που η ΟΥΕΦΑ κλείνει τα μάτια. Όταν υπάρχουν παιχνίδια κατακαλόκαιρο και οι ομάδες θα πρέπει να είναι πανέτοιμες , για αγώνες που τους οδηγούν σε στόχους, είναι αδιανόητο να καταφέρουν να συμπληρώσουν το ρόστερ και να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό. Οι ομάδες που κερδίζουν προκρίσεις είναι αυτές που έχουν κορμό παικτών δύο και τρία χρόνια και έχουν τουλάχιστον συνοχή. Αυτό αποτελεί γεγονός. Ο ΑΡΗΣ φέτος δεν μπορούσε να έχει αυτή την πολυτέλεια.

–     Από την άλλη οι μεταγραφές που έγιναν άφησαν δύο σημαντικά κενά. Ενός τέταρτου κεντρικού χαφ και τρίτου κεντρικού αμυντικού. Θα έβαζα και δεύτερου δοκιμασμένου τερματοφύλακα , αλλά ας μείνουμε στα βασικά. Η εξέλιξη του Πάλμας έλυσε εν μέρει τα χέρια του προπονητή για τη θέση του σέντερ φορ, αφού κατά συνθήκη μπορεί να την καλύψει ο παίκτης. Γεμίσαμε μεσοεπιθετικούς , ξεχνώντας ότι έφυγαν Μπελανουάν, Δεληζήσης και χρειαζόταν ακόμα μία λύση στην άμυνα. Στο κέντρο επιβάλλεται η απόκτηση ενός ακόμα αμυντικογενούς χαφ. Ο Μάνου Γκαρθία δεν πιστεύω ότι αποκτήθηκε για τέτοιο ρόλο. Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι στο μυαλό του προπονητή. Υποχρεούται να βρει χρόνο και χώρο για όλους. Μπορεί οι πέντε αλλαγές, η μισή ομάδα σχεδόν, να αντικαθίσταται, δε σημαίνει ότι θα αλλάζουν και οι τακτικές. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ.

Η άμυνα είναι βασικό στοιχείο του παιχνιδιού. Η πρώτη εικόνα που πήραμε από τους παίκτες του κέντρου είναι ότι στην κυκλοφορία της μπάλας , όταν παίζουν με γρήγορους παίκτες, έχουν πρόβλημα. Εκεί ο ισπανός είναι λύση αλλά ποια είναι η ενδεκάδα που θα χωράνε και οι τρεις στο κέντρο; Ποιοι πλάγιοι θα μένουν απέξω χωρίς μουρμούρα; Θα ήταν βολικό να μπορούσε να πουλήσει η ομάδα ώστε να ανοίξει χώρος στο ρόστερ. Να υπάρχουν συγκεκριμένες επιλογές ,να  δημιουργηθεί η απαιτούμενη συνοχή ώστε η ομάδα να έχει προσανατολισμό.

–     Από το να μην είμαστε απροετοίμαστοι , πήγαμε στο να μπερδευτούμε από την υπερπροσφορά παικτών σε συγκεκριμένες θέσεις, με κενά σε άλλες. Προγραμματισμός μεταγραφών ναι, σε θέσεις που συμπληρώνουν το παζλ της ενδεκάδας. Ξεφύγαμε στις αγορές , πήραμε καλούς παίκτες, αλλά μας απέκλεισε η Μακάμπι. Ο λόγος που θα ήταν σημαντικό το επόμενο παιχνίδι με τους γάλλους, αφορά την τριβή με μια ομάδα ενός προηγμένου πρωταθλήματος που θα έδινε μια συγκεκριμένη εικόνα δυνατοτήτων του ΑΡΗ. Κι αυτό είναι αρκετό για την περίοδο που διανύουμε.

Η αναζήτηση ευθυνών είναι διαδικασία της ομάδας. Αυτή πρέπει να βρει τι έφταιξε. Γιατί στην επιτυχία και στην αποτυχία κάθε σοβαρός οργανισμός ψάχνει τις αιτίες. Κι αυτό τον κάνει καλύτερο.

Ο Άρης έμεινε εκτός Ευρώπης, πολύ νωρίς για τέταρτη συνεχόμενη σεζόν. Δεν κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μακάμπι, η οποία παρουσίασε σίγουρα ένα δεμένο και αξιόμαχο σύνολο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτή που προκαλούσε φόβο.

Η ομάδα του Χερμάν Μπούργος σε μια ακόμη σεζόν πλήρωσε τα λάθη της. “Θύμα” του εαυτού και φέτος ο Άρης, κάνοντας και στα δυο ματς με την Μακάμπι καθοριστικά λάθη, ενώ κατά γενική ομολογία δεν ήταν στο βαθμό ετοιμότητας που απαιτούσαν οι συνθήκες.

Στο παιχνίδι του Τελ Αβίβ, οι κιτρινόμαυροι έδειξαν να μην έχουν “διαβάσει” καλά τον αντίπαλο, είχαν μεγάλα κενά στο χώρο της μεσαίας γραμμής, υστέρησαν σε “μέταλλο” και πάθος, ενώ είδαν την χαμένη ευκαιρία του Καμάτσο στις καθυστερήσεις να τους ανεβάζει τον βαθμό δυσκολίας στην ρεβάνς, στερώντας τους από ένα γκολ, το οποίο θα μπορούσε να αποδειχθεί χρυσό.

Στο “καμίνι” του Κλεάνθης Βικελίδης, ο Άρης μπορεί να ήταν σαφώς πιο βελτιωμένος, να είχε περισσότερο πάθος, να πέτυχε δυο γκολ, αλλά για μια ακόμη πλήρωσε ένα ολέθριο λάθος, αυτό του Μπράμπετς, όπως και την φανερή αδυναμία του να διαχειριστεί την αριθμητική του υπεροχή, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός Ευρώπης.

Πέρα από τα  όποια ατομικά λάθη που έκριναν τη σειρά της γ’ προκριματικής φάσης, είναι ξεκάθαρο – και το παραδέχθηκε και ο Μπούργος – ότι ο Άρης παρουσίασε έλλειμμα συνοχής. Η κιτρινόμαυρη ομάδα έκανε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της στην Αυστρία, χωρίς αρκετούς από τους παίκτες που κλήθηκαν τώρα και θα κληθούν αργότερα να σηκώσουν το βάρος της προσπάθειας.

Οντουμπάγιο, Νταμπό, Μάνου Γκαρθία, Καμάτσο από την χθεσινή ομάδα ήρθαν αρκετά αργότερα, όπως και ο Μαζικού που ήταν στον πάγκο, ενώ παραμένει αρκετά πίσω αγωνιστικά και ο Ζερβίνιο, ο οποίος δεν έπαιξε σε κάποιο παιχνίδι μέχρι τώρα.

Συνολικά στο κομμάτι της συζήτησης για το επίπεδο ετοιμότητας του Άρη, είναι ξεκάθαρο, ότι η μαζική αποχώρηση παικτών το καλοκαίρι (η μεγαλύτερη των τελευταίων τεσσάρων χρόνων) και η σταδιακή έλευση των νέων, χρειαζόταν χρόνο που μοιραία δεν έχει μια ομάδα με συμμετοχή τόσο νωρίς στην Ευρώπη.

Μ’ αυτά και μ΄αυτά, ο Άρης θα κληθεί να διαχειριστεί την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας το αυτονόητο (και τόσο χιλιοειπωμένο στο Κλεάνθης Βικελίδης): καμιά σεζόν δεν τελειώνει τον… Αύγουστο.

Ο πρώτος αγώνας με τη Μακάμπι είναι παρελθόν , με τον ΑΡΗ πληγωμένο από το αποτέλεσμα του. Το 2-0 είναι δύσκολο σκορ για να ανατραπεί αλλά φυσικά όχι απαγορευτικό.

Οι ελπίδες που υπάρχουν προέρχονται από το γεγονός ότι η ομάδα δεν έδειξε πολλά απ’ αυτά που μπορεί να κάνει. Η ποιότητα της είναι δεδομένη , μένει ο τρόπος που θα βγει ομαδικά, μέσα στο γήπεδο. Όσα στραβά έγιναν στο Τελ Αβίβ ήταν απόρροια του αιφνιδιασμού , με τον τρόπο παιχνιδιού των ισραηλινών, σε συνδυασμό με τα πολλά αβίαστα λάθη των παικτών του ΑΡΗ.

Λάθη που «φωτογράφισαν» την έλλειψη ετοιμότητας για ένα τέτοιο παιχνίδι. Η καλή απόδοση του Κουέστα ήταν η μόνη άξιας αναφοράς ,που σημειωτέον πρέπει να συνεχιστεί στο δεύτερο παιχνίδι, εφόσον χρειαστεί. Οι ομάδες χτίζονται από τον τερματοφύλακα και ο ίδιος έδειξε έτοιμος να πάρει την ευθύνη για τη θέση του.

Από κει και πέρα υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για όλους τους υπόλοιπους. Προέκυψε το δεύτερο παιχνίδι να λέγεται «ειδικών συνθηκών» γιατί το σκορ πρόκρισης πρέπει να είναι με τουλάχιστον  τρία γκολ διαφορά και πάνω. Δύσκολο κουίζ για δυνατούς λύτες. Αυτό που σκεφτόμουν μετά το τέλος του πρώτου αγώνα ήταν πως είναι δυνατόν μια ομάδα σαν την Μακάμπι να παίζει τέτοιο παιχνίδι Αύγουστο μήνα. Με τόσο τρέξιμο, ταχύτητα, δύναμη. Λογικά στους αγώνες του πρωταθλήματος θα πρέπει να πετάνε. Δεν είμαι τόσο σίγουρος. Εκτός πια αν είναι τόσο καλή ομάδα ώστε στο μεταξύ μας παιχνίδι να έβγαλε ποιότητα που δεν ξέραμε ότι υπάρχει.

-Ο ΑΡΗΣ είναι πιο διαβασμένος πλέον μετά απ’ όσα έζησε στο Ισραήλ. Το θέμα είναι ότι οι αλλαγές που μπορεί να γίνουν είναι στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Εκεί έχουμε εναλλακτικές και μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Σε άμυνα και κέντρο θα παίξουν οι ίδιοι. Αυτή τη φορά πιστεύω να παίξουν όμως. Πραγματικά. Να τρέξουν, να κόψουν, να πιέσουν,  να σπρώξουν, να καλύψουν. Έλλειψε πάρα πολύ η καλή απόδοση των δύο κεντρικών χαφ,  ήταν ο αδύναμος κρίκος του πρώτου παιχνιδιού. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι δύο φάνηκαν να έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης της κακής απόδοσης. Δεν είδα όμως να κάνουν κάτι καλύτερο και οι Μαντσίνι-Ιτούρμπε –Ματέο σε θέματα καλύψεων, ούτε τον κόουτς επεμβαίνει στο παιχνίδι με εσωτερικές αλλαγές. Πίστεψε προφανώς στο πλάνο του και περίμενε να του βγει. Δεκτό. Δείγμα αυτοπεποίθησης. Τα κεντρικό αμυντικό δίδυμο μας είχε συνηθίσει σε καλύτερες εμφανίσεις. Υπάρχουν φάσεις που αναρωτιέσαι πως έγιναν χωρίς την επέμβαση του αμυντικού, π.χ. όταν ο παίκτης της Μακάμπι περνάει το Φαμπιάνο πάνω στη γραμμή του άουτ   ή το χάσιμο της μπάλας του Μπράμπετς που δεν μπορούσε να βάλει πλάτη στον επιθετικό και έγινε η φάση του τετ-α-τετ που εξουδετέρωσε ο Κουέστα. Ήταν μια βραδιά που σε κανένα σημείο της  δεν είχες την εντύπωση ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Η φάση του Καμάτσο , αν γινόταν γκολ, θα ελάφρυνε το κλίμα του επαναληπτικού που πάλι όμως θα ήταν Γολγοθάς.

– Τι γίνεται τώρα που θέλουμε πρόκριση; Πρώτον δεν πτοούμαστε και ανεβάζουμε την πίστη μας στα ουράνια. Στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται. Είτε εύκολα είτε δύσκολα. Δεύτερον κάνουμε ένα sold out , γιατί μπορούμε. Δεν υπάρχει άλλο γιατί. Τρίτον στηρίζουμε κάθε προσπάθεια. Κόσμος , προπονητής, παίκτες γίνονται ένα , μια γροθιά που θα σκέφτεται μόνο πως θα ξεπεράσει το εμπόδιο που λέγεται Μακάμπι. Η ομάδα μας φέτος έχει στόχους , δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα μειώσουμε την προσπάθεια.

– Για ενδεκάδες και τακτικές οι συζητήσεις είναι πολλές. Η προσέγγιση θα γίνει σε επιθετικό τέμπο γιατί δε γίνεται αλλιώς. Τρία γκολ δεν μπαίνουν από την άμυνα. Μόνο που η απειλή των επιθετικών αντιπάλων είναι σοβαρή και χρειάζεται λύσεις. Οπότε αναγκαστικά  οι έντεκα πρέπει να καταλάβουν ότι θα αμυνθούν και θα επιτεθούν.

Η παρουσία του Γκρέι είναι απαραίτητη. Από κει και πέρα θεωρώ τον Πάλμα σίγουρο για δεύτερο επιθετικό. Η θέση του Μανού Γκαρθία είναι αυτή που θα δώσει την επιθετικότητα που χρειαζόμαστε. Αν τοποθετηθεί πίσω από τους δύο κυνηγούς θα πάμε σε καταστάσεις που δεν έχουμε ξαναδεί στην ομάδα. Δηλαδή στο κέντρο Ντουκουρέ-Μπαντού-Μαντσίνι με τέσσερις στην άμυνα. Υπάρχει η περίπτωση να παίξει στα άκρα και να συγκλίνει στον άξονα οπότε  θα έχουμε Ιτούρμπε στα ένα άκρο, Μανού στο άλλο και δύο επιθετικούς. Μου μοιάζει ευάλωτο αμυντικά αλλά οπωσδήποτε χρειάζεται ρίσκο ο συγκεκριμένος αγώνας.

Ο Πάλμα μπορεί να λύσει το γρίφο παίζοντας στο πλάι και δώσει χώρο στο Μανού Γκαρθία να αναπτύξει το παιχνίδι. Τότε θα έχουμε Γκρέι με Πάλμα μέσα στην περιοχή, με Μανού και Μαντσίνι ή Καμάτσο να έρχεται από το άλλο άκρο. Όλα όμως θα εξαρτώνται από την καλή αμυντική λειτουργία μας. Αν δεν περνάει η μπάλα από το κέντρο , τότε θα έχουμε πίεση ψηλά και θα κυνηγάμε κάποιο λάθος της άμυνας τους.

–  Υπάρχουν πολλά σενάρια για την ενδεκάδα. Το καλύτερο είναι αυτό που θα φέρει την πρόκριση.   Ευκαιρία για τον ΑΡΗ να κάνει «Γη της Επαγγελίας» του , το Χαριλάου.

Χουλιάν Κουέστα, ο κορυφαίος του Άρη στο Τελ Αβίβ… Ράφαελ Καμάτσο, ο μοιραίος με την απίστευτη ευκαιρία στην εκπνοή.

Δυο ποδοσφαιριστές που είχαν την δική τους ιστορία στη “μάχη” του Ισραήλ. Ο Κουέστα χειροκροτήθηκε στο αεροπλάνο της επιστροφής, αλλά η αντίδραση και η γενικότερη έκφρασή του έλεγε πολλά, όντας ο αρχηγός του Άρη: η ομάδα πάνω από όλα. Κανείς δεν ξεχωρίζει, κανείς δεν είναι από μόνος του ο ήρωας ή ο αποδιοπομπαίος τράγος. Όλοι ξεκινούν από την ίδια αφετηρία…

Άλλωστε, ο Ισπανός γνωρίζει καλά τι σημαίνει να είσαι ο μοιραίος παίκτης της ομάδας σου. Το ένιωσε στο πετσί του. Βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, αλλά στάθηκε στα πόδια του και αποτελεί τον πιο σταθερό ποδοσφαιριστή των κιτρινόμαυρων εδώ και καιρό.

Στην λογική λοιπόν, ότι στην ομάδα κανείς δεν ξεχωρίζει ή δεν απομονώνεται, οι κιτρινόμαυροι καλούνται να αλλάξουν σελίδα. Οι τοποθετήσεις του Χερμάν Μπούργος είναι στο ίδιο μοτίβο: δεν μιλάει για κανέναν παίκτη ξεχωριστά. Είπαμε… Η ομάδα πάνω από όλα και το σύνολο.

Στην Αυστρία, σε μια συζήτηση που είχαμε με τον Αργεντίνο ήταν απόλυτος: δεν του αρέσει να τον ρωτάνε για παίκτες μεμονωμένα, ακόμη και για τους πορτιέρο που έχει το know how. “Δεν βλέπω μονάδες, βλέπω την ομάδα ως σύνολο” ήταν η χαρακτηριστική ατάκα.

Πάνω σε αυτόν τον άξονα καλείται να συνεχίσει ο Άρης έχοντας το… βουνό του 2-0 να ανέβει, μέχρι να βρει την… κατηφόρα που θα τον φέρει στην πρόκριση. Ήδη είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι στην ομάδα “έπεσαν πάνω” στον Καμάτσο, προκειμένου να τον ανεβάσουν ψυχολογικά, μια και ο ίδιος έδειχνε επηρεασμένος από την απίστευτη ευκαιρία.

Κανείς δεν περισσεύει. Ο Άρης την Πέμπτη καλείται να έχει όλα τα όπλα του “γεμάτα” και ετοιμοπόλεμα. Τα υπόλοιπα στο χορτάρι.