O Μιχάλης Λεάνης σχολιάζει στο PRESSARIS για τα όσα έζησε, τα όσα ζει και τα όσα περιμένει να ζήσει ο μπασκετικός Άρης!
Αναλυτικά:
“Μπορεί καμιά φορά να προσεγγίσουμε εκείνο που ήμαστε πριν γίνουμε αυτό που τρέχα γύρευε τι είμαστε τώρα”
Χούλιο Κορτάσαρ “Κουτσό”
Ο μπασκετικός Άρης ως οργανισμός αν θέλει να μεταβεί ομαλά στην επόμενη μέρα , θα πρέπει πρώτα να εξετάσει ενδελεχώς πως, με πιο τρόπο δηλαδή κι από ποιους δομήθηκε η Αυτοκρατορία των ένδοξων χρόνων.
Γιατί δεν ήταν μόνο τα λεφτά που έφτιαξαν τον Αυτοκράτορα! Ο οικονομικός παράγοντας σημαντικός το δίχως άλλο ήταν ουσιαστικά το μέσο. Τα διαχειρίστηκαν όμως, όπως αποδείχθηκε , με τρόπο αναμφισβήτητα υποδειγματικό , παράγοντες επαγγελματίες , ή αν θέλετε γιατί οι εποχές ήταν άλλες , με επαγγελματική νοοτροπία και χαρακτήρα που γνώριζαν καλύτερα από οποιοδήποτε άλλον τη μπασκετική πιάτσα εκείνης της περιόδου, πως να τα ξοδέψουν , πως να τα επενδύσουν ώστε να χτίσουν μια ομάδα ανταγωνιστική σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ασυναγώνιστη εντός των συνόρων.
Αυτή την στιγμή ο Άρης έχει τα οικονομικά φόντα να μεγαλουργήσει , αφού πρώτα κλείσει οριστικά τις πληγές του παρελθόντος και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό.
Αλλά σε επίπεδο στελέχωσης προσώπων τόσο στο διοικητικό όσο και στο αγωνιστικό κομμάτι προσομοιάζει με αυτόν που μπαίνει σε ένα άγνωστο σκοτεινό δωμάτιο και ψάχνει εναγωνίως να βρει που είναι ο διακόπτης για να ανάψει το φως. Αν σταθεί τυχερός θα σκοντάψει λίγες φορές , αν πάλι όχι, ο χρόνος θα μετράει εις βάρος του και τα χτυπήματα στο σώμα του θα πολλαπλασιάζονται!
Την δεδομένη χρονική περίοδο στον Άρη με βάση την εικόνα της ομάδας αλλά και τα αποτελέσματα , η ευθύνη επιμερίζεται σε όλους. Αν υιοθετήσουν την λογική του εξιλαστήριου θύματος κάτι μου λέει ότι θα χρειαστεί να την επιστρατεύσουν κι άλλες φορές καταλήγοντας σε αδιέξοδο!
Ο Κάραϊσιτς φερ’ ειπείν έχει σίγουρα ευθύνη για την αγωνιστική παρουσία της ομάδας. Αλλά όλοι γνώριζαν όταν τον επέλεγαν ότι δεν έχει κοουτσάρει ως πρώτος προπονητής και ποτέ του δεν δημιούργησε μια ομάδα από το μηδέν. Ναι σίγουρα όλοι δικαιούνται κάποτε μια ευκαιρία , αλλά η αντανάκλαση της ομάδας στο παρκέ τον εκθέτει.
Δεν είναι ότι ό Άρης έχασε στο πρωτάθλημα από ομάδες που δεν θεωρούνται πρώτης γραμμής.
Αυτό που μετρά περισσότερο κι από το αποτέλεσμα είναι η συνολική εμφάνιση της ομάδας η έλλειψη αγωνιστικού προσανατολισμού και η απουσία αντανακλαστικών στις κρίσιμες καμπές των αγώνων. Όλα αυτά διδάσκονται!
Στο παιχνίδι με τον Κολοσσό , με την ομάδα της Ρόδου να αγωνίζεται με δυο σημαντικές απουσίες στο παρκέ, αυτές των Άντριου Γκάουντλοκ και Τσέβεζ Γκούντγουιν ο Άρης προδόθηκε από την άμυνα του και την επιμονή του να παίζει under σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις. Όταν αποφάσισε να αλλάξει την άμυνα του το παιχνίδι είχε χαθεί.
Ο Γκαλβανίνι χρεωμένος από τα τέλη της τρίτης περιόδου με 4 φάουλ οργίασε την τέταρτη περίοδο , κερδίζοντας το ματς σχεδόν μόνος του γιατί ο Άρης ποτέ και για κανένα λόγο δεν τον σημάδεψε τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση.
Στο Μαρούσι από όποια σκοπιά και να δεις το παιχνίδι είναι αδύνατον να παραβλέψεις ένα γεγονός . Ότι ο Άρης δέχθηκε στην κανονική διάρκεια της αναμέτρησης 83(!!!) πόντους από την τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος!!!
‘Ολα τα υπόλοιπα είναι να είχαμε να λέγαμε. Οι αριθμοί ενίοτε λένε την αλήθεια και η αλήθεια αποδεικνύεται πικρή.
Το Μαρούσι μέτρα 4 παίκτες , Μέικον (23) , Σάλας (18), Περάντες (11) και Κίνγκ (24) με διψήφιες επιδόσεις! Για ποιά άμυνα μιλάμε;
Άλλο ενδιαφέρον στατιστικό: Ό Άρης έχει κερδίσει 21 επιθετικά ριμπάουντ , το Μαρούσι 12 , έχει δηλαδή ανανεώσει 9 περισσότερες φορές από τον αντίπαλο τις επιθέσεις του και είναι σε όλες τις περιόδους, πλην της τελευταίας πίσω στο σκορ!
Θα πει κάποιος , με νόημα , ότι στην πιο κρίσιμη επίθεση της πρώτης παράτασης ό Άρης βγήκε στο transition με τρεις παίκτες έναντι ενός αντιπάλου και ….κατάφερε να χάσει την επίθεση! Ε για αυτό σίγουρα δεν φταίει ο κόουτς!
Εδώ λοιπόν ξεκινά το δεύτερο κεφάλαιο, εξίσου σημαντικό. Ναι ο Άρης δεν έχει αγωνιστικό προσανατολισμό, ναι απουσιάζουν οι διακριτοί ρόλοι, ένα κενό που πληρώνει π.χ ο Φόρμπς , ενδεχομένως και ο Κουλμπόκα , ναι η ομάδα στηρίζεται βασικά στις προσωπικές εμπνεύσεις , αλλά μπορεί το σύνολο των παικτών να ερμηνεύσει ρόλους , να ανταποκριθεί σε μία αναβαθμισμένη στρατηγική;
Χλωμό το βλέπω! Στα αμυντικά καθήκοντα μπορούν να ανταποκριθούν 4 παίκτες. Ο Μποχωρίδης , ο συνεπέστερος όλων , ο Χάρελ- μόνο όμως αμυντικά αφού επιθετικά παραμένει απρόβλεπτος και απείθαρχος, ο Ίνοκ και ο Πουλιανίτης λόγω πάθους!
Οι υπόλοιποι είτε δεν έχουν τον σωματότυπο να ανταποκριθούν – γιατί η άμυνα θέλει κορμί και πόδια- είτε δεν έχουν την έφεση. Κάποιοι μάλιστα και τα δυο. Άρα τι συζητάμε!
Φεύγει, λέμε , ο κόουτς και έρχεται άλλος έμπειρος και μπαρουτοκαπνισμένος! Δεν θα χρειαστεί ενισχύσεις; Θα χρειαστεί!
Γιατί όπως όλα δείχνουν ο Άρης χρειάζεται ένα κανονικό , τετράγωνο πλέι μέικερ , ένα combo guard για να ντουμπλάρει τον βασικό , ένα τριάρι αξιόπιστο και ένα σέντερ καθαρόαιμο , χθες!
Άρα πάμε για rebranding , που είναι και της μόδας! Αναδημιουργία ελληνιστί! Σε αυτό τον τομέα λοιπόν θα χρειαστούν πρόσωπα που ξέρουν καλά , πολύ καλά την δουλειά , ώστε να μην επαναληφθούν τα λάθη που έγιναν ως τώρα !
Γιατί όλα τα παιδιά που τώρα ανέλαβαν τα πόστα , είναι καλά , είναι χρυσά , είναι ικανά για άλλους τομείς πέραν του αγωνιστικού, ο Νίκος Ζήσης είναι κόσμημα για τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα, ΑΘΛΗΤΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΣ , όλα κεφαλαία, μεγάλη τύχη αλλά και τιμή να τον έχει ό Άρης στην πρώτη γραμμή, αλλά χρειάζεται στήριξη από ανθρώπους με εμπειρία στο αγωνιστικό κομμάτι. Υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες στην αγορά!
Να επιλεχθούν όμως τώρα που το οικοδόμημα είναι ακόμα στα θεμέλια, που ο χρόνος επιτρέπει διορθωτικές κινήσεις, τώρα που η αυτοκριτική έχει νόημα και μπορεί να φέρει αποτέλεσμα , γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση βλέπω το νεόχτιστο να μένει για χρόνια στα μπετά!
