Ένα βαλιτσάκι με οξυγόνο είσαι. Μια τζούρα ζωής. Μια βόλτα, με μπόρες σε καυτά καλοκαίρια. Σε εποχές που χάνεται η πίστη, εσύ παραμένεις τέτοια. Αρειανάρα, παράνοια!
Ο κύριος Στέλιος άφησε αυτή την γη, με παρακαταθήκη σε όλους μας την νοοτροπία. Την ανόθευτη, αγνή, οπαδική αγάπη. Το νερό στην όαση της ερήμου, όπως είπε. Σήμερα, θα “τριγυρνάει” κι αυτός κάπου εκεί, κοντά. Στα στενά, στις κερκίδες του Χαριλάου, του Κλεάνθης Βικελίδης.
Έπιασε μπόρα, πρωϊνιάτικα. Άνοιξαν οι ουρανοί στην Θεσσαλονίκη. Βρέχει βρέχει, βρέχει…
Και ποιος δεν θέλει να “βρέξει” γκολ, υπέρ μας, το βράδυ; Αρκεί νίκη, πρώτα, με δύο τέρματα διάφορα.
Άλλο ξεκίνησα να γράφω, χτες, το έσβησα και αλλού κατέληξα. Έκανα κάτι αναλύσεις, με το μυαλό μου, με βάση όσα είδα στο Μπακού. Κακή εμφάνιση, εικόνα, νοοτροπία. Τρεις κάρτες, για εκνευρισμό, από εγωισμό, ανόητες μία προς μιά. Δείγμα μυαλού θολού. Τουρλουμπούκι, 2 γκολ σε 3′, καναδυό που γλιτώσαμε μετά. Μπόρα και καταιγίδα.
Σήμερα απαιτείται καθαρή σκέψη. Και ενέργειες αποφασιστικές. Πάθος, παντός καιρού.
Χτες το απόγευμα ήρθε, άλλη μία, απίθανη, είδηση να προστεθεί στα “κιτρινόμαυρα απίθανα”. Σκύλος δάγκασε τα “απ’ αυτά” του Πέρεθ! Ήμαρτον, πραγματικά. Να γίνει καλά το παιδί, το πρώτο μέλημα. Στην σκέψη και μόνο ανατριχιάζεις. “Πόσο πιο Άρης ρε φίλε;”, λες απ’ την άλλη. Νυχτερίδες, βαμπίρ, θεριά της φύσης, να ορμάνε να μας βγάλουν τα μάτια. Όλα μπορεί να συμβούν. Ε, και;
Τελειώνω από εκεί που ξεκίνησα. Μην λέω πολλά. Δεν ξέρεις τι κρύβεται στην επόμενη στροφή, με όσα ζούμε και θα έχουμε να αφηγούμαστε.
Προσομοιάζει ο καιρός με Ευκαρπία και Ζίμπρου απ’ το Κισινάου, στην ρεβάνς του 1-1.
Όπως μου έγραψε και ο Άκης το πρωί, “είχα βραχεί ρε μέρη που δεν ήξερα πως έχω, ρε συ”! Τι να φοβηθεί ο βρεγμένος;
Κολτσίδας και Λαζανάς οι σκόρερ. Εκεί, είχε βάλει γκολ ο Μαλλούς!
“Εκεί που σταματάει ο νους, αρχίζει ο Γιάννης ο Μαλλούς”, είχε ειπωθεί τότε.
Εκεί που σταματάει ο νους, ίσως να, αρχίζει ο Άρης!
Ραντεβού στο γήπεδο
Μόνο Άρης, όλο Άρης.
Μια ζωή!
Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2025
“ο Χιούι”
