Στη χθεσινή ετήσια συνέντευξη Τύπου της ΚΑΕ Άρης ειπώθηκαν πολλά. Ένα από τα θέματα της ατζέντας ήταν τι γίνεται με το Παλέ.
Φέτος δόθηκαν κάποιες λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει αλλά και τους δύο όρους των κιτρινόμαυρων.
Πιο συγκεκριμένα, γνωστοποιήθηκε ότι η κυβέρνηση είναι πιο διαλλακτική και πιο θετική στο να δοθεί το Αλεξάνδρειο, αλλά και πως ο Άρης έχει βάλει δύο συγκεκριμένους όρους προκειμένου να το πάρει στα χέρια του. Ποιοι είναι αυτοί οι όροι;
Πρώτον να υπάρξει πρόβλεψη για το κομμάτι του πάρκινγκ σε περίπτωση ανάπλασης της ΔΕΘ, αλλά και το να υπάρχει πρόβλεψη για οποιονδήποτε αστάθμητο παράγοντα. Το κακό της υπόθεσης είναι πως το Παλέ δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην ανάπλαση της ΔΕΘ με τα σημερινά δεδομένα.
Και δεύτερον το μεγάλο οικονομικό κόστος που υπάρχει και θα βαρύνει τον Άρη εφόσον δεν υπάρχουν προοπτικές για τη δημιουργία εσόδων.
Όπως είπε σχετικά με την ανάπλαση της ΔΕΘ και την πιθανότητα ένταξης του Αλεξανδρείου σε αυτήν ο Λευτέρης Αρβανίτης: «Για να αποφασιστεί αυτή η ανάπλαση χρειάζεται ένα προεδρικό διάταγμα, το οποίο ψηφίστηκε το 2018. Χρειάστηκε δύο χρόνια για να γίνει. Το Αλεξάνδρειο δεν ήταν και δεν είναι ακόμη ιδιοκτησία του ΑΡΗ. Χρειαζόταν μία παρέμβαση από το Υπουργείο Αθλητισμού για να συμπεριληφθεί και αυτό μέσα στην ανάπλαση και δεν έγινε. Εκείνη την εποχή αν έκανε κάποια κίνηση ο ΑΡΗΣ θα ήταν να πιέσει τον υπουργό. Έχουμε μία δεδομένη κατάσταση αυτή τη στιγμή. Στην πόλη υπάρχουν δύο απόψεις, η μία είναι η ανάπλαση και η άλλη ένα οικολογικό πάρκο. Από τη στιγμή που αποφασιστεί ότι θα προχωρήσει η ανάπλαση δεν μπορεί να γίνει κάτι. Το προεδρικό διάταγμα είναι δεδομένο, δεν αλλάζει. Για να αλλάξει θα χρειαστούν πάλι 2-3 χρόνια μελέτες. Δε νομίζω ότι το Παλέ μπορεί να ενταχθεί στην ανάπλαση».
Στο θέμα αναφέρθηκε με νούμερα και ο Αχιλλέας Ρουσιαμάνης, τονίζοντας:
«Είναι η πρώτη φορά που καθίσαμε σαν ΑΡΗΣ με τον Υπουργό και είδαμε τα προβλήματα του Παλέ. Σε εμάς προτάθηκε το Αλεξάνδρειο ολόκληρο, αυτό που ήθελαν όλοι στον ΑΡΗ. Είδαμε τα δεδομένα. Ο ΑΡΗΣ είχε μια παλιότερη σύμβαση, του Λάσκαρη, η οποία έφτανε τις 150.000 ευρώ. Όταν δεν το πήρε εξ ολοκήρου το γήπεδο, ξαφνικά η χρονοώρα του ΑΡΗ έφτασε τα 500 ευρώ την ώρα. Ο Υπουργός αναγνώρισε αυτήν την αδικία προς τον ΑΡΗ, απλώς χρέη που είχαν θεωρηθεί δεν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω. Υπήρξε συμφωνία διακανονισμού της οφειλής και η ΚΑΕ θα πληρώνει περίπου 60.000 ευρώ τον χρόνο. Εγώ παρουσίασα την πρόταση του Υπουργείου στον Λευτέρη Αρβανίτη, αλλά το Παλέ έχει περίπου 350.000 ευρώ λειτουργικά έξοδα, ενώ ο ΑΡΗΣ δεν έχει χώρους να εκμεταλλευτεί, αίθουσα προς αίθουσα. Πήγαμε στο Υπουργείο και είπαμε ότι είναι αδικία για τον ΑΡΗ και ότι θα βγάζαμε τα έξοδα μέσω της εκμετάλλευσης των χώρων.
Ζητήσαμε δύο πράγματα αφού το γήπεδο είναι του 1966 . Αρχικά αν γίνει το οτιδήποτε να μην ισχύει κάτι και θέλαμε μια ρήτρα για να προστατέψουμε τα συμφέροντα του ΑΡΗ, να μη μείνει χωρίς γήπεδο. Συζητήσαμε και για το ενδεχόμενο της ανάπλασης. Ο ΑΡΗΣ θα πλήρωνε 400.000 ευρώ τον χρόνο για ένα γήπεδο το οποίο χρειάζεται ανακαίνιση. Τις ανησυχίες αυτές τις κατάλαβαν πάρα πολύ καλά στο Υπουργείο και κατάλαβαν ότι δημόσιο ακίνητο σαν το Παλέ η πόλη δεν έχει άλλο. Αν το έδιναν Στον ΑΡΗ, αυτοί δε θα μπορούν να κάνουν καμία διοργάνωση και θα έπρεπε να νοικιάσουν. Δεύτερον, μας είπαν ότι δεν υπάρχουν χρήματα για ανακαίνιση. Ξαφνικά ήταν ένα γήπεδο με ιδιαίτερα προβλήματα. Η Πολιτεία θέλει να το ξεφορτωθεί και να το δώσει στον ΑΡΗ, όπως είναι, αλλά χωρίς να εγγυηθεί για οτιδήποτε. Προσπαθούμε να βρούμε μία λύση γιατί πρέπει ο ΑΡΗΣ, όπως όλοι οι άλλοι, να έχει δικό του γήπεδο. Μόνο ο ΑΡΗΣ δεν έχει γήπεδο αυτή τη στιγμή. Αν θεωρείται βιώσιμη την λύση να πάρει το Παλέ και σε 30 χρόνια ο ΑΡΗΣ να παίζει στο 80 χρονών γήπεδο, ας το πάρει».
