Ήταν ο πρωταγωνιστής στον αγώνα των ανδρών για το μίτινγκ «Fly in SKG Sky» που πραγματοποιήθηκε χθες (24/5) με επιτυχία στην Καμάρα.
Ο λόγος για τον Γιάννη Ρίζο που ξεπέρασε τα 5,53μ. κερδίζοντας στην ξεχωριστή διοργάνωση άλματος επί κοντώ που έλαβε χώρα στο τοπόσημο της Θεσσαλονίκης, βελτιώνοντας μάλιστα την επίδοση των 5,51 μ. που είχε κάνει στις 10 Μαΐου.
Ο 25χρονος επικοντιστής του Νίκου Βαρσάμη και μέλος του ΑΣ Άρης, μίλησε στη Voria.gr για τα ξεχωριστά συναισθήματα που ένιωσε αγωνιζόμενος στην πόλη του και μπροστά στους δικούς του ανθρώπους, τους αγαπημένους του κιτρινόμαυρους, τις δυσκολίες ενός αθλήματος όπως το επί κοντώ αλλά και για τους μελλοντικούς του στόχους.
Γιάννη αρχικά συγχαρητήρια για τη διάκρισή σου στο «Fly in SKG Sky». Πώς έζησες τον αγώνα;
«Η διοργάνωση θα έλεγα ότι ξεπέρασε κάθε προσδοκία, βάζω… 11 στα 10! Ήταν ένας αγώνας με πολύ άγχος καθώς ήθελα να κάνω κάτι καλό μπροστά στον κόσμο της Θεσσαλονίκης, την οικογένεια μου και φίλους, συναθλητές. Είχα δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου και έφυγα νικητής με μία καλή μάλιστα επίδοση που προσθέτει πόντους στη βαθμολογία μου.
Το αποτέλεσμα της διοργάνωσης ήταν απίστευτο, στην αρχή ίσως το θεωρούσα υπερβολή με βάση ίσως κάποια πράγματα που άκουγα αλλά δεν το περίμενα εν τέλει τόσο θεαματικό. Προσωπικά έχω τη δυνατότητα να συμμετέχω σε τέτοιους αγώνες στο εξωτερικό, είναι αγώνες που μου πηγαίνουν προσωπικά και ήταν ξεχωριστό να μου δοθεί η ευκαιρία να λάβω μέρος σε κάτι τέτοιο, και μάλιστα στην πόλη που χτίζω τη ζωή μου».
Τι θεωρείς ότι χρειάζεται προκειμένου να βλέπουμε τέτοιου είδους αγώνες τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και γενικότερα στην Ελλάδα;
«Ένας τέτοιος αγώνας θέλει τεράστια στήριξη, τόσο από την Ομοσπονδία όσο και από τον εκάστοτε δήμο που θ’ αναλάμβανε τη διεξαγωγή του. Χρειάζεται πείσμα και θέληση, στην παρούσα φάση υπάρχουν ανάλογοι αγώνες στην Αθήνα και για πρώτη φορά σε Θεσσαλονίκη και Ρόδο. Πρέπει να καθιερωθούν σαν σειρά αγώνων και είναι σημαντικό πως μία τέτοιου είδους πίστα δίνει την ευκαιρία συμμετοχής και σε άλτες του τριπλούν ή του μήκους, ακόμη και για αγώνες ύψους. Σίγουρα δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι σε όλες τις πόλεις για να φέρουν εις πέρας κάτι τέτοιο, μακάρι ωστόσο να υπάρξουν διοργανώσεις και σε πόλεις όπως η Πάτρα, τα Γιάννενα, η Λάρισα ή σε νησιά».
Ο πρωταθλητισμός σε υψηλό επίπεδο απαιτεί θυσίες. Τι σε ώθησε στο επί κοντώ και τι άλλαξε στη ζωή σου;
«Εγώ ξεκίνησα στα 13 μου, κάνω εδώ και 12 χρόνια. Εγώ ήμουν πάντα ένα παιδί που έπαιζε ποδόσφαιρο ώσπου μία βραδιά επέστεψα σπίτι και πήρα την απόφαση να κάνω επί κοντώ, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα μου που ασχολούνταν και αυτός με το αντίστοιχο άθλημα. Η μητέρα μου μου το είχε προτείνει στο παρελθόν, αλλά δεν με πίεσε ποτέ. Της ανακοίνωσα ότι θέλω να κάνω αυτή την αλλαγή, δοκιμάζοντας κάτι καινούργιο.
Τώρα όσον αφορά τις αλλαγές, σίγουρα υπήρξαν αρκετές στα προγράμματά μου. Είχα περιόδους όπου αφοσιώθηκα καθαρά στο επί κοντώ. Είναι ένα άθλημα που κρίνεται καθαρά από τη δουλειά που κάνει ατομικά ο εκάστοτε αθλητής. Σαφώς για να καταφέρεις κάτι μεγαλύτερο ή αυτό που μπορεί να ονειρεύεσαι, θα πρέπει να στερηθείς εξόδους στην ξεκούρασή σου. Ίσως μερικοί ν’ ακολουθούν ένα πιο απαιτητικό πρόγραμμα διατροφής, δεδομένα χρειάζεται ισορροπία στη διατροφή.
Σε μικρότερη ηλικία στερήθηκα εκδρομές, εξόδους και διάφορα πράγματα στα φοιτητικά μου χρόνια ωστόσο ό,τι στερηθείς στο παρελθόν, μπορεί να σου επιστραφεί σε μεγαλύτερη ηλικία και στο πολλαπλάσιο. Ό,τι δίνεις παίρνεις, έχω πλέον τη δυνατότητα να κάνω ταξίδια, να αντιμετωπίσω αθλητές που έγραψαν ιστορία στο αγώνισμα, κάτι που μπορεί να φέρει τη βελτίωσή μου. Οι αγώνες εκτός με αποφορτίζουν από το άγχος και ξεκουράζουν το μυαλό μου, γνωρίζοντας πως πάντα υπάρχει μία επόμενη ευκαιρία. Προσωπικά σαν άνθρωπος είμαι αρκετά πεισματάρης, δεν σκέφτηκα ποτέ μου να το αφήσω και κατάφερα να το συνδυάσω παράλληλα με τους σπουδές μου στη φυσικοθεραπεία».
Γιάννη ποιες είναι οι δυσκολίες του επί κοντώ;
«Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες θα έλεγα, μιλάμε για ένα αγώνισμα χρονοβόρο, ένα δύσκολο άθλημα που σε κάνει σπρίντερ όσο τρέχεις, άλτη όταν φεύγεις από το έδαφος και αθλητή ενόργανης όσο το κοντάρι είναι λυγισμένο και μέχρι να περάσεις τον πήχη. Είναι κάτι αφύσικο, πηγαίνεις ανάποδα με τη βαρύτητα, χρειάζεται υπομονή προκειμένου κάποιος να κατανοήσει τα σωστά στοιχεία της τεχνικής. Παράλληλα ο καθένας πιέζεται για κάτι διαφορετικό που ίσως να μην φαίνεται στους υπόλοιπους απ’ έξω. Υπάρχει επίσης η επικινδυνότητα των τραυματισμών, όπως φυσικά σε όλα τα αγωνίσματα του στίβου.
Ακόμη είναι και το θέμα του κόστους, είναι ακριβό το ν’ αγοράσει κανείς ένα κοντάρι, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να σπάσει, να χρειαστεί ο αθλητής κάποιο κοντάρι μεγαλύτερο ή σκληρότερο. Το μικρότερο κοντάρι που κυκλοφορεί είναι στα 300 ευρώ και φτάνουν κάποια έως τα 1300 με 1400 ευρώ. Εγώ προσωπικά έχω κοντάρια στα 1080, είναι τα… μωρά μου, τα έχω στα παιδιά. Έχω βάλει αισθητήρα προκειμένου να είμαι σίγουρος ανά πάσα στιγμή για το πού βρίσκονται!»
Η Ελλάδα έχει κορυφαία ονόματα στο επί κοντώ, όπως ο Κώστας Φιλιππίδης ή πλέον ο Εμμανουήλ Καραλής που δίνει σπουδαίες μάχες με τον κορυφαίο Μόντο Ντουπλάντις. Πώς αισθάνεσαι όταν τους βλέπεις ν’ αγωνίζονται;
«Bλέποντας αυτούς τους δύο ν’ ανεβάζουν τον πήχη όλο και περισσότερο (σ.σ Καραλή και Ντουπλάντις) με βοηθά όλο και περισσότερο ώστε να κυνηγήσω το κάτι παραπάνω. Ανεβάζουν το αγώνισμα, όλοι μας ξυπνάμε εγκεφαλικά. Εγώ κοιτάζω προσωπικά να γίνω καλύτερος για τον εαυτό μου προκειμένου να πάω ψηλότερα, αν όντως κάποια στιγμή είναι εφικτό. Θέλω να είμαι σταθερά στους κορυφαίους της Ευρώπης και του κόσμου με συμμετοχή στις μεγάλες διοργανώσεις, να βελτιωθώ σαν αθλητής και άνθρωπος και όλα τα υπόλοιπα έρχονται».
Κεφάλαιο Άρης: Είσαι αθλητής στην ομάδα στίβου του επί σειρά ετών. Τι σηματοδοτεί για τη ζωή και την καριέρα σου αυτός ο σύλλογος;
«Έχω μεγαλώσει σαν Αρειανός από μωρό παιδί, ο πατέρας μου με πήγαινε στο γήπεδο, είτε στο μπάσκετ, είτε στο ποδόσφαιρο. Εκεί έκανα το πρώτο μου δελτίο το 2010 ενώ από το 13′ βρίσκομαι μόνιμα στο επί κοντώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω μεν ποδόσφαιρο στον Άρη αλλά έχω γράψει τη δική μου ιστορία στον κλασσικό αθλητισμό μέσω των επιδόσεων και των διακρίσεών μου. Ο σύλλογος με έχει στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια, είναι κάτι πολύ έντονο για μένα να είμαι αθλητής του Άρη 12 έτη.
Έχει αρκετούς αθλητές και αθλήτριες σε πολλά τμήματα που είναι σε θέση να φέρουν επιτυχίες αλλά και ένα φίλαθλο κοινό που βρίσκεται κοντά στις προσπάθειές τους. Χρειαζόμαστε αυτή την αγάπη, έστω μέσω ενός σχολίου στα social media, να αφήνει γραμμένη μία καλή εντύπωση για εμάς που κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Είναι ξεχωριστό να βλέπουμε τις εκδηλώσεις θαυμασμού των ανθρώπων προς εμάς, όπως πχ. όταν μας ζητούν φωτογραφίες. Αυτό το συναίσθημα δεν θ’ αλλάξει ποτέ».
Κλείνοντας, τι να περιμένουμε από τον Γιάννη Ρίζο στο μέλλον;
«Θέλω σίγουρα να γράψω ένα ρεκόρ και να μπω στο Τοπ-3 όλων των εποχών στη χώρα. Αυτή τη στιγμή είμαι στο νο. 4 με επίδοση 5.62μ., η τρίτη είναι στα 5.65μ. Θέλω να μπω σ’ αυτή την τριάδα μαζί με δύο ανθρώπους όπως ο Καραλής που είναι πολύ καλός μου φίλος και ο Κώστας που είναι μάνατζερ μου. Ακόμη θέλω να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όσο κυλάει η σεζόν γίνεται πιο εφικτό».
Πηγή: voria.gr
