Εντελώς διαφορετική διαδικασία αποτελεί η εξέταση από την UEFA των φακέλων των ομάδων που παίζουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα σε σχέση με τον κανονισμό του licensing που εξετάζεται από τις οικείες ομοσπονδίες.
Δεν έχει να κάνει με την απλοϊκή ελληνική λογική που αναπτύσσεται από χθες στο στυλ «θα δείτε τώρα στην UEFA που είναι σοβαροί σε σχέση με τη δική μας ομοσπονδία»!
Κάλλιστα γίνεται μία ομάδα που έχει πάρει αδειοδότηση από την ομοσπονδία της να μην πάρει και την άδεια από το financial fair play panel. Οχι γιατί δεν έκανε σωστά τη δουλειά της η οικεία ομοσπονδία (που συνηθίζεται να είναι πιο επιεικής σε σχέση με την UEFA), αλλά γιατί ο κανονισμός του financial fair play είναι ευρύτερος αφού περιέχει τα 52 άρθρα του licensing και 21 έξτρα άρθρα της επέκτασης του κανονισμού με το ffp.
Στην ουσία αυτά τα άρθρα εμβαθύνουν περισσότερο στη βιωσιμότητα του club και αν από τα έσοδά του δικαιολογείται και σε ποιες ακριβώς ημερομηνίες η εξόφληση των υποχρεώσεών του. Επίσης, η κάθε ομάδα αποδέχεται το ότι μπαίνει στη διαδικασία monitoring από την UEFA σε τακτές και ορισμένες ημερομηνίες και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να στερηθεί την άδεια συμμετοχής, αν αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν μπορεί τελικά να καλύψει τις υποχρεώσεις της.
