Μέσα σε έναν χρόνο, δύο παιχνίδια με την ίδια αντίπαλο, δίνουν πολλές απαντήσεις. Τόσο για την βελτίωση ή όχι ως ομάδα, όσο και για το τι επιλογές πρέπει να κάνει στο “μετά” ο Άρης. Μία μικρή ανάλυση αυτών επιχειρείται σήμερα, ενώ το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να ζει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις, που ξεκινάνε από ορισμούς διαιτητών και καταλήγουν σε τελικούς κυπέλλου ως περιφερόμενος θίασος.
Ο βοηθός
Εξ ορισμού, αυτός που καλείται, στην δύσκολη, να βάλει πλάτη. Να βοηθήσει. Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος, λίγοι ίσως να θυμούνται ότι, ήρθε ως τέτοιος στον πάγκο της Α.Ε.Κ. πέρσι, την αντίστοιχη αγωνιστική των play off, στο Χαριλάου. Παιχνίδι στόχου, με κίνητρο την ευρωπαϊκή συμμετοχή για μία εκ των δύο ομάδων. Στον δικό μας πάγκο, ο Χερμάν Μπούργος είχε επιλεγεί αρκετά νωρίτερα, είχε αξιολογήσει το υπάρχον ρόστερ και ανέλαβε μετά τον επιτυχημένο Άκη Μάντζιο, που πλήρωσε τα 2 χαμένα πέναλτι στον ημιτελικό της Λαμίας.
Σε ματς που ο Άρης ήταν με την πλάτη στον τοίχο ως το 78, με 0-2, βρήκε τους τρόπους, μέσα από ένα δουλεμένο σύνολο και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις ποδοσφαιρικές στιγμές, χτυπώντας τρεις φορές στο φινάλε και ρίχνοντας στα σχοινιά την Ένωση, που δεν κατάλαβε από πού της ήρθε. Ένα αλήστου μνήμης παιχνίδι. Την ίδια στιγμή που εμείς κλείναμε επιτυχημένα μία χρονιά και βαδίζαμε στον δρόμο της εξέλιξης, η αντίπαλος, η ηττημένη, κοίταζε την επόμενη ημέρα, έχοντας συμφωνήσει με τον επόμενο προπονητή της. Τον κανονικό, στέλνοντας τον βοηθό στο να δουλέψει και από εκεί να αξιολογηθεί, στα τμήματα υποδομής. Το ποδόσφαιρο απένειμε δικαιοσύνη, κοινώς, άσχετα αν χρειάστηκε να κατατεθεί ψυχή, σε απόλυτο βαθμό συγκέντρωσης για 20′ στο πλέον κομβικό ματς, όπως προαναφέρθηκε.
Στρατιώτες και στρατηγοί
Έναν χρόνο μετά, οι αποφάσεις των δύο ομάδων σε σχέση με το ποδόσφαιρο, απέδωσαν ξανά, απ’ την ανάποδη την φορά αυτή, δικαιοσύνη. Η αντίπαλος, πέρα από το καινούργιο γήπεδο που κατασκεύασε, εμπιστεύτηκε την επιλογή της, την θωράκισε, ενίσχυσε με πρόσωπα, γνώστες του χώρου και συνεργάτες, τον κόουτς της, δεν στάθηκε σε μεμονωμένα αποτελέσματα, όπως η χαρακτηριστική ήττα της από τον Βόλο εντός έδρας, στις αρχές του πρωταθλήματος, εμπλούτισε το ρόστερ της, που φαντάζει υπερπλήρες και μοιραία, φέρνει απ’ τον πάγκο 5 με 6 παίχτες που είναι βασικοί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα της πάνω ζώνης.
Εμείς, ο Άρης, βιαστήκαμε στον βηματισμό μας. Στο Φθινόπωρο η κακή συνήθεια επαναλήφθηκε, με αλλαγή στον πάγκο, καθώς κρίθηκε ως ανεπιτυχής η μη πρόκριση απέναντι στην πολύπειρη Μακάμπι του Τελ Αβίβ, σε παιχνίδια που οι λεπτομέρειες κάποιων αποφάσεων των παιχτών έκριναν. Η διοίκηση, αντί να αφουγκράζεται τον κόσμο και τον περίγυρο, ακολουθώντας όμως το πλάνο της, τους άκουγε και διαμόρφωνε αναλόγως τις αποφάσεις της. Επειδή μάγοι δεν υπάρχουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και τα λάθη είχαν ήδη γίνει, το ένα έφερνε το επόμενο και κάπως έτσι βρεθήκαμε με 3ο προπονητή σε μία σαιζόν. Τον υπηρεσιακό, βοηθό, που κοούτσαρε σημαντικό τμήμα του τέλους της σαιζόν. Ο Απόστολος Τερζής έχει ακούσει αρκετά. Δεν θέλω να τον αδικήσω άλλο. Αυτό που κλήθηκε να κάνει το έκανε. Προσπέρασε τον ύπουλο αντίπαλο, πρόεδρος του οποίου είναι μία διαπλεκόμενη προσωπικότητα. Κέρδισε, έστω κι έτσι, το πάτωμα. Το ελάχιστο. Την Ευρώπη. Καθόλου αμελητέο. Σημαντικό. Ως εκεί. Ο Άρης του 2023, δεν πρέπει να πορεύεται με “στρατιώτες”. Χρειάζεται στρατηγούς.
Σάρκα, πνεύμα, δομή
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα βγάλει τις εμμονές, τα κόμπλεξ και την καχυποψία του οποιουδήποτε, συνοπαδού ή αντιπάλου, απ’ το κεφάλι του. Ούτε θα γράψω, όπως δεν έκανα ποτέ, σε πρώτο πληθυντικό εκφράζοντας το σύνολο των οπαδών ή φιλάθλων μας. Άποψη προσωπική καταθέτω, με βάση την εικόνα που είδα, έχοντας αυτή φιλτραριστεί σε κουβέντες με λίγους, καλούς, φίλους και ψύχραιμους Αρειανούς. Με σύνθεση αντιθέσεων ή συμφωνιών. Την Δευτέρα το βράδυ ομόφωνα είπαμε πως η ανώτερη ομάδα στο χορτάρι κέρδισε. Στενάχωρο μεν, για έναν οπαδό, αληθές δε για όποιον θέλει να αποδεχτεί, να κριτικάρει, να επικοινωνήσει την άποψη και μέσω αυτής να προοδεύσει.
Το να σταθούμε σε απόδοση μεμονωμένων παιχτών θα αδικήσει τους ίδιους. Τόσο σε αυτό τον αγώνα, όσο και σε άλλους, ανορθόδοξες επιλογές, μη συμπαγές σύνολο, μαζί με τραυματισμούς και απουσίες συνέθεσαν το αποτέλεσμα. Αυτό έχει αναγνώσεις, τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Κλείνοντας μία πενταετή πορεία, απ’ τον “χορό της βροχής” στην Λαμία, η ομάδα χειροκροτήθηκε ξανά υπό βροχή στο Κλεάνθης Βικελίδης. Δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί η προσπάθεια. Ασχέτως αποτελέσματος, η πλειοψηφία είδε παίχτες να μοχθούν. Απλά, δεν μπορούσαν παραπάνω. Το δε πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ και η δομή βέβαια, ασθενής.
Ο κύκλος
Οι βαθμοί και οι βαθμολογικές θέσεις που συγκεντρώθηκαν σε αυτό τον πενταετή κύκλο ήταν, κατά σειρά :
(α) 49, 5η θέση, 31 πόντους από κορυφή (με τον Ατρόμητο να τελειώνει 4ος!)
(β) 42, 5η θέση, 49 πόντους από κορυφή
(γ) 61, 3η θέση, 29 πόντους από κορυφή
(δ) 62, 3η θέση, 21 πόντους από κορυφή
(ε) 50-53 πόντους, 5η θέση και 30-33 πόντους από κορυφή, με ένα ματς να απομένει.
Τα συμπεράσματα, περνώντας στον δεύτερο πενταετή κύκλο, που δίπλα στην λέξη σταθεροποίηση και καθιέρωση θα αναζητηθεί η λέξη “βελτίωση” και “εξέλιξη” είναι αρκετά.
Αρχικά, οι συνεχόμενες έξοδοι σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πράγμα, δυστυχώς, κόντρα στην ιστορική ασυνέπεια του σωματείου. Για παράδειγμα, ο 7χρονος γιος μου βλέπει 5 εξόδους Ευρώπη κι εγώ χρειάστηκε να γίνω 25 ετών για το ίδιο. Όπως έγραψε κάπου ο Ντιούι, χτες:
“Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις στην ζωή για να εξελιχθεις είναι να βρεις την βάση σου.
Να ξέρεις δηλαδή ποιός είσαι και πόσος είσαι.
Τότε μπορείς να ξεκινήσεις να κερδίζεις ένα βήμα την φορά.
Αν νομίζεις ότι είσαι μεγαλύτερος τότε ξεκινάν τα προβλήματα.
Οι φαντασιώσεις χωρίς σχέδιο και ρεαλισμό είναι περισσότερο επικίνδυνες και από την στασιμότητα”. Βαθιές αλήθειες. Εδώ δεν λαϊκίζουμε. Αγαπάμε, στηρίζουμε, δίνουμε παρών στο γήπεδο για την φανέλα, τραγουδάμε και βραχνιάζουμε, διαρκείας, Α.Σ. και κίτρινα προϊόντα παίρνουν κομμάτι του εισοδήματός μας και όταν γράφουμε είμαστε ευθείς. Ντόμπροι. Στα ίσα.
Άλλο μέτρο, δηλαδή, το τι είναι για μένα ο Άρης και άλλο ποιος υπήρξε ιστορικά. Άλλος ο ποδοσφαιρικός, επίσης και άλλος ο μπασκετικός, για να μην μπλέξουμε τα μπούτια μας και για να ξέρουμε τι λέμε. Είναι μέγιστη τιμή μας να αγαπάμε τα κιτρινόμαυρα και μέγιστη τιμή της ομάδας να έχει πλήθος πιστών οπαδών, δυσανάλογων σε σχέση με τις μηδαμινές επιτυχίες της.
Από τα παραπάνω προκύπτει το ότι οι έχοντες την ευθύνη και κυρίως η διοίκηση έκανε λάθος επιλογές, βιαστικά βήματα, χωρίς ψυχραιμία, σοφία και σοβαρή έρευνα την σαιζόν που κλείνει. Επιχείρησε να στήσει ένα καινούργιο σύνολο, χωρίς σωστό σχεδιασμό, χωρίς προσωπικότητα να ηγείται και γνώστες να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν. Πέρασαν οι εποχές του ενός, “μίστερ” , “σερ” ή κόουτς, που έρχονταν με 2-3 συνεργάτες ή και μόνος. Η επιστήμη του ποδοσφαίρου απαιτεί μελέτη, αλλιώς σε προσπερνάει η εποχή. Επιτυχία, λοιπόν, η επίτευξη του ελάχιστου στόχου που είχε τεθεί, αποτυχία η εκ νέου απόσταση από τις πάνω θέσεις και την κορυφή.
Αντί επιλόγου
Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση. Σε αρθρογραφία που θα ακολουθήσει, θα γραφεί το σκεπτικό της επόμενης μέρας. Αυτό είναι προσωπική άποψη και επουδενί δεν είναι επιστέγασμα σοφίας ή επίκληση στην αυθεντία. Είναι κατάθεση άποψης και ιδεών, με μόνο γνώμονα την εξέλιξη της ομάδας μας. Με κριτική, χωρίς ουρλιαχτά. Όπως ταιριάζει σε κάτι που αγαπάς. Στον Άρη!
Λίγα υστερόγραφα…
ΥΓ 1 Όποιοι σέβονται έχουν την βαθιά μου εκτίμηση. Σέρχιο Αραούχο, σου αξίζει η επιτυχία.
ΥΓ 2 Πορτοκάλι φίδι και οπαδέ της ομάδας του Πειραιά, “προβλέπεις πως οι μέρες που ο Άρης θα τελειώνει στο πάνω μισό της βαθμολογίας δεν είναι πολλές”, όπως γράφεις. Σε χαλάει ο δρόμος που ακολουθούμε, λες. Κοίτα για πόσο θα το παίζεις επαναστάτης εκεί που είσαι, λέω εγώ, γιατί ο Άρης ανάγκη από μέντιουμ σαν του λόγου σου δεν έχει. Κοίτα να είναι μεγάλη η γλώσσα σου, να γλείφει καλά, γιατί ο Λαλάκης θα σε στείλει στο ταμείο ανεργίας, κακομοίρη.
ΥΓ 3 Παραμύθι, είσαι μεγάλος μάγκας! Ευαγγελία πού να το πιάσει το πέναλτι; Τον έχεις “εκτελέσει” από χρόνια! Μακάρι να έχει παιδιά σαν εσάς η κοινωνία και η κερκίδα! Χαίρομαι και βουρκώνω από συγκίνηση! Κάθε καλό να έχετε!
ΥΓ 3+1 Καρναβάλια, ξεφτιλίζεστε με έναν τελικό, περιφερόμενο θίασο και στέλνετε ακόμα και τώρα τους θλιβερούς Φωτιάδες στον Άρη. Γελάνε οι μπάλες μαζί σας. Τρομάρα σας.
Δικαιοσύνη για τον Άλκη!
Λευτεριά στην Σαλονίκη!!
Μόνο Άρης!! Όλο Άρης!!!
Όσες ζωές χρειαστεί…
Τετάρτη, 10 Μαΐου 2023
“ο Χιούι”
