Έχει κατακτήσει Ευρωμπάσκετ, έχει αγωνιστεί σε τελικό Μουντομπάσκετ, έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα Ελλάδας. Είναι 33 ετών κι όμως νιώθει πιο πεινασμένος από ποτέ. Έτσι έρχεται στον Άρη ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος.
Μέλος της Εθνικής ομάδας στην δεύτερη “χρυσή” εποχή του ελληνικού μπάσκετ, έχει ζήσει τεράστιες χαρές ο Βασιλόπουλος, έχει παίξει στο πιο υψηλό επίπεδο μπάσκετ με την φανέλα του Ολυμπιακού, συμμετέχοντας σε φάιναλ φορ, κερδίζοντας την Ευρωλίγκα το 2012…
Πώς μπορεί, όμως, ένας τόσο χορτασμένος από τίτλους και διακρίσεις αθλητής, στα 33 του χρόνια, να… πεινάει ακόμα; Ο Βασιλόπουλος πέρασε πολλά σε προσωπικό επίπεδο μετά από όλες αυτές τις επιτυχίες. Συνεχόμενοι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ήρεμο για τουλάχιστον μια τριετία, ουσιαστικά τον έθεσαν εκτός μπάσκετ, όμως ο Βασιλόπουλος δεν τα παράτησε. Επέστρεψε για να δείξει ότι παραμένει παίκτης υψηλού επιπέδου και η επιστροφή του έγινε με πολύ σταθερά – και αργά – βήματα.
Στη Κηφισιά είχε βοηθητικό ρόλο το 2015. Στον Κόροιβο ήταν αυτός που ενέπνευσε τους νεότερους και συνέβαλε τα μέγιστα στην παραμονή της ομάδας της πόλης του στην Α1. Στον Κολοσσό έδειξε ότι μπορεί ακόμα να παίζει σημαντικό ρόλο σε μια ομάδα.
Με τον Άρη θέλει να επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο. Δεν κοίταξε καμιά άλλη ομάδα, καμιά άλλη πρόταση. Από τη στιγμή που ενημερώθηκε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη για το ενδιαφέρον του Άρη, περίμενε απλώς την στιγμή που θα οριστικοποιούσε τη συμφωνία του.
Για τον Βασιλόπουλο ο Άρης αποτελεί το “μέσο” για να αποδείξει σε όλους ότι όταν παλεύεις και τα δίνεις όλα, δύσκολα θα χάσεις. Τον είχαν “τελειωμένο”, τον χτύπησαν σοβαροί τρυματισμοί ο ένας μετά τον άλλον, όμως ο Βασιλόπουλος είναι εδώ, φωνάζει παρών και θέλει να το κάνει ξανά σε υψηλό επίπεδο. Αυτή η… πείνα του, σε συνδυασμό με την ποιότητά του και την εμπειρία του, τον κάνουν πολύτιμο στον Άρη της επόμενης χρονιάς. Εντός κι εκτός παρκέ.
