Η Αλεξία Καμμένου το χαρακτήρισε ως το παιχνίδι της χρονιάς. Κάποιος άλλος, θα μπορούσε να μιλήσει για τον αγώνα της τριετίας, ίσως ακόμη και της 16ετίας!
Το σίγουρο είναι ότι ο σημερινός (13/1, 20:00) «μικρός» τελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης γυναικών, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία, κρίνει περισσότερα από το χάλκινο μετάλλιο. Οι δύο ομάδες διεκδικούν το ένα και μοναδικό εισιτήριο που δίνει η διοργάνωση του Αϊντχόφεν για το Παρίσι, με την εθνική να θέλει διακαώς να αρπάξει την ευκαιρία και να εξασφαλίσει την επιστροφή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για πρώτη φορά από το Πεκίνο και το 2008.
Η πίεση είναι μεγάλη, όχι όμως τόσο όσο στα ψυχοφθόρα προολυμπιακά τουρνουά, όπου η ελληνική ομάδα γνώριζε επί μία δεκαετία οδυνηρότατες ήττες, από την Ισπανία, τη Ρωσία και την Ολλανδία. Κι αυτό γιατί, ο μεν νικητής του σημερινού αγώνα θα πανηγυρίσει από τώρα την πρόκριση, ο δε ηττημένος θα έχει άλλη μία ευκαιρία, τον επόμενο μήνα στο Παγκόσμιο της Ντόχα, όπου μαζί με την Ουγγαρία θα είναι τα φαβορί για τα τελευταία δύο Ολυμπιακά εισιτήρια. Εκεί, βέβαια, το άγχος θα είναι σαφώς μεγαλύτερο, με τον Καναδά (κατά κύριο λόγο) να καραδοκεί για να κάνει την έκπληξη. Ως εκ τούτου, ο «μικρός» τελικός του Αϊντχόφεν αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις δύο ομάδες να «ξεμπερδέψουν» με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς και να πάνε με μεγαλύτερη άνεση στο Κατάρ. Μόνο η μία θα τα καταφέρει…
Ελλάδα και Ιταλία ακολούθησαν παρόμοιους δρόμους για να φτάσουν να διεκδικούν την τρίτη θέση. Αμφότερες νίκησαν δύσκολα την Ουγγαρία (η εθνική στον όμιλο, η «σετερόζα» στα προημιτελικά) και εύκολα τη Γαλλία (αντίστροφα), ενώ ηττήθηκαν από τις δύο φιναλίστ, Ισπανία και Ολλανδία. Η διαφορά έγκειται στο ότι, ενώ το συγκρότημα της Αλεξίας Καμμένου παραδόθηκε άνευ όρων στον ημιτελικό με την εντυπωσιακή Ισπανία (13-5), οι Ιταλίδες έδωσαν μάχη μέχρις εσχάτων με την οικοδέσποινα και πρωταθλήτρια κόσμου Ολλανδία, χάνοντας τελικά με 7-6. Απομένει να φανεί τι ψυχολογικό αντίκτυπο είχαν στις δύο αντιπάλους αυτά τα αποτελέσματα, καθώς μερικές φορές, μία οριακή ήττα μπορεί να αποδειχθεί πιο… δυσκολοχώνευτη. Επιπλέον, η υπερπροσπάθεια της Ιταλίας στον ημιτελικό με τις «οράνιε» είχε και τίμημα, καθώς η έμπειρη και υπερπολύτιμη Κλαούντια Μαρλέτα αποβλήθηκε με αντικατάσταση και θα λείψει από το ματς με την εθνική.
Η Ιταλία απουσίασε -όπως και η Ελλάδα- από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και θέλει να επανακάμψει στο Παρίσι, σε μία διοργάνωση στην οποία έχει κατακτήσει στο παρελθόν ένα χρυσό και ένα ασημένιο μετάλλιο. Η τωρινή «σετερόζα» δεν έχει το ταλέντο του παρελθόντος, αλλά φημίζεται για την αποτελεσματικότητά της στα μεγάλα ματς και την ικανότητα να «ρίχνει» στο επίπεδό της θεωρητικά καλύτερους αντιπάλους. Κάπως έτσι κόντραρε μέχρι τέλους την Ολλανδία, κάπως έτσι έκανε τη μεγάλη έκπληξη στο περσινό Παγκόσμιο της Φουκουόκα, νικώντας στον προημιτελικό τις πανίσχυρες ΗΠΑ και φτάνοντας ως την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.
Ο Κάρλο Σίλιπο χρησιμοποιεί μία μίξη έμπειρων παικτριών, με επικεφαλής την αειθαλή Ρομπέρτα Μπιανκόνι (πρώτη σκόρερ της «σετερόζα» στο τουρνουά με 12 γκολ), και ταλαντούχων νεαρών, από τις οποίες ξεχωρίζουν -μακράν- οι 21χρονες Σοφία Τζουστίνι και Ντάφνε Μπετίνι. Πολύ καλές εμφανίσεις πραγματοποιούν επίσης στο Αϊντχόφεν η Σίλβια Αβένιο, η φουνταριστή Βαλέρια Παλμιέρι και η τερματοφύλακας Κατερίνα Μπαντσέλι.
Εκτός των άλλων, η εθνική έχει να ξεπεράσει και μία… περίεργη και απόλυτα αρνητική παράδοση, που τη θέλει να μην έχει κερδίσει ποτέ το τελευταίο παιχνίδι της σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όσες φορές μπήκε στη ζώνη των μεταλλίων. Η ελληνική ομάδα μετράει τέσσερις χαμένους τελικούς (2010, 2012, 2018, 2022) και δύο ήττες σε «μικρούς» τελικούς, που πάντως χάνονται στο βάθος του χρόνου: το 1995 στη Βιέννη η «γαλανόλευκη» έχασε 8-3 από την Ολλανδία και το 2001 στη Βουδαπέστη 8-5 από τη Ρωσία. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, η εθνική είχε ηττηθεί στον ημιτελικό από την Ιταλία, η οποία με πέντε χρυσά μετάλλια είναι η πολυνίκης του θεσμού, μαζί με την Ολλανδία (έχει επίσης δύο ασημένια και τρία χάλκινα).
Ελλάδα και Ιταλία αποτελούν ένα από τα… “clasico” της γυναικείας υδατοσφαίρισης, έχοντας «διασταυρώσει τα ξίφη» τους σε ουκ ολίγες καθοριστικές αναμετρήσεις, με κορυφαία όλων φυσικά τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όταν η εθνική ηττήθηκε με 10-9 στην παράταση. Η «σετερόζα» ήταν η νικήτρια και στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2012 (13-10), κατά σύμπτωση στο Αϊντχόφεν, ενώ σε ημιτελικούς οι δύο ομάδες μετρούν από δύο νίκες, με τη «γαλανόλευκη» να επικρατεί 12-9 στην αμέσως προηγούμενη διοργάνωση, στο Σπλιτ, όπως είχε αναδειχθεί νικήτρια (14-11) και στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σανγκάης, το 2011, στο δρόμο για το χρυσό μετάλλιο. Η πιο πρόσφατη αναμέτρηση των δύο ομάδων ήταν τον περασμένο Ιούλιο, στο Παγκόσμιο της Φουκουόκα, όπου η εθνική επικράτησε 16-12 στην Α΄ φάση. Το φινάλε της διοργάνωσης, όμως, βρήκε τις Ιταλίδες στο βάθρο (τρίτες) και την ελληνική ομάδα μόλις όγδοη, σε ακόμη μία απόδειξη της ικανότητας της «σετερόζα» σε κρίσιμους αγώνες.
Αμέσως μετά το ματς της εθνικής, θα ακολουθήσει (21:30) ο μεγάλος τελικός της διοργάνωσης, ανάμεσα στην Ολλανδία και την Ισπανία. Είναι το ίδιο ζευγάρι με τον τελικό του περσινού Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όταν οι «οράνιε» του Ευάγγελου Δουδέση είχαν επικρατήσει 17-16 στα πέναλτι. Οι οικοδέσποινες θα επιδιώξουν να επαναλάβουν το θρίαμβο της Φουκουόκα και να στεφθούν για έκτη φορά στην ιστορία τους πρωταθλήτριες Ευρώπης, ενώ η ιβηρική ομάδα θέλει να διατηρήσει τα «σκήπτρα» για τρίτο συνεχόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και να ισοφαρίσει το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων που μοιράζονται, η αυριανή αντίπαλός της (1985, 1987, 1989), η Ιταλία (1995, 1997, 1999) και η Ρωσία (2006, 2008, 2010).
Σήμερα θα γίνουν και οι αγώνες για την τελική κατάταξη στις θέσεις 5-8, με την Κροατία και τη Μεγάλη Βρετανία να διεκδικούν, εκτός της 7ης θέσης, και το τελευταίο εισιτήριο για το Παγκόσμιο της Ντόχα.
