Ο Άρης έχασε το έκτο του παιχνίδι που κρίνεται στο τέλος, μη μπορώντας να έχει καθαρό μυαλό στα κρίσιμα σημεία, για να γείρει υπέρ του την πλάστιγγα. Είναι ένα πρόβλημα με το οποίο θα πρέπει όλοι να μάθουν να ζουν φέτος, γιατί πολύ απλά τόση είναι η εμπειρία και οι παραστάσεις αυτής της ομάδας…
Ο Άρης έχασε στο φινάλε από τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, από τον ΚΑΟΔ στη Δράμα, από τον Ολυμπιακό (με τη βοήθεια των διαιτητών) στο Αλεξάνδρειο, από την Νίμπουρκ στην Τσεχία, από τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία και χθες από το Ρέθυμνο στη Κρήτη. Αν τα παιχνίδια αυτά τελείωναν στο…37′ ο Άρης θα είχε πορεία πρωταθλητισμού. Το μόνο παιχνίδι που κέρδισε στο φινάλε ήταν με τη Ρουντούπις και εκεί δεν είχε την τύχη στα χέρια του, αλλά αστόχησε σε ελεύθερο τρίποντο κάποιος Μπουτερλεβίτσιους…
Οι μοναδικοί έμπειροι παίκτες που διαθέτει ο Άρης και έχουν παίξει δεκάδες παρόμοια ματς είναι ο Ταπούτος κι ο Τσαλδάρης. Ουδείς άλλος έχει την εμπειρία τέτοιων αγώνων. Ο Άρης το πληρώνει αυτό… Εκεί που ποντάρει ο Αλεξανδρής και ο Μανωλόπουλος είναι ότι δεν θα συνεχιστεί αυτή η “ιστορία”, ότι στο φινάλε της χρονιάς θα μπορεί η ομάδα να παίζει και να ξέρει πως να κερδίζει τέτοια παιχνίδια.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να βγει τουλάχιστον έκτος, αλλιώς… τζάμπα κόπος! Αν είναι έβδομος ή όγδοος πέφτει πάνω στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό και δεν έχει τύχη στα πλέι οφ.
Μπορεί να βγει έκτος έχοντας κάνει ήδη επτά ήττες στον πρώτο γύρο; Η απάντηση είναι πως μπορεί, αν κάνει το… αυτονόητο. Ποιο είναι αυτό; Να μην χάσει δικά του παιχνίδια. Ο Άρης υποδέχεται στον δεύτερο γύρο όλες τις “δύσκολες” ομάδες όπως είναι ο Πανιώνιος, ο ΠΑΟΚ, η Καβάλα, το Ρέθυμνο. Είναι και ο Παναθηναϊκός βέβαια, αλλά ο βαθμός δυσκολίας ξεφεύγει… Εκτός έδρας παίζει με τους θεωρητικά εύκολους αντιπάλους. Πάει στις έδρες του Ίκαρου, του Ηλυσιακού, του Αμαρουσίου, του Περιστερίου και έχει δύσκολες αποστολές στη Ρόδο με τον Κολοσσό και στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό.
Αν στον δεύτερο γύρο κάνει μόνο 3-4 ήττες, έχει ελπίδες να μπει στην πρώτη εξάδα, αλλιώς θα είναι μια χρονιά χωρίς ουσιαστικό αγωνιστικό αποτέλεσμα και μόνο κέρδος το ότι έβαλε τις βάσεις για να έχει μια πιο καλή, δεμένη και ποιοτική ομάδα την επόμενη χρονιά.
Για να κερδίσει τα παιχνίδια μέσα στο Παλέ με τους “δύσκολους” αντιπάλους, χρειάζεται να έχει και γεμάτο γήπεδο. Παίρνω αφορμή από ένα σχόλιο ενός αναγνώστη του PRESSARIS, ο οποίος κατά την προσωπική μου άποψη έχει πιάσει το νόημα, που η πλειοψηφία δεν έχει κάνει (ακόμα). “Ναι άμυνα δεν παίξαμε, ναι κόστισε ο τραυματισμός των τριών και χάσαμε το ρυθμό μας αλλά να ρωτήσω κάτι: το ότι όλα τα χωριά γεμίζουν τα γήπεδα τους και εμείς έχουμε 500-1000 άτομα σε κάθε ματς δε χαλάει κανέναν άλλον;”
Ο Άρης με το Μαρούσι είχε 586 εισιτήρια, έβγαλε κέρδος 120 ευρώ και μία μέρα μετά του επιβλήθηκε πρόστιμο 1.900 ευρώ για υβριστικά. Δηλαδή από ένα παιχνίδι πρωταθλήματος “μπήκε μέσα” 1.780 ευρώ… Ο κόσμος οφείλει να στηρίξει την προσπάθεια των παικτών που βλέπει μέσα στο γήπεδο, αγοράζοντας το πακέτο εισιτηρίων των 24 ευρώ. Να μη το κάνει αν κρίνει ότι δεν αξίζει τον κόπο να δει την ομάδα του να παίζει παιχνίδια επιπέδου Ευρωλίγκας με οχτώ ευρώ το εισιτήριο… Μπορεί το Παλέ να γεμίσει με Κίμκι, Βιλερμπάν και Ντόνετσκ;
