Δεν ήταν από μικρό παιδί Άρης. Μεγάλωσε στον Πειραιά, αλλά είχε το DNA του Άρη μέσα του. Μάγκας, εντός κι εκτός παρκέ, χαμηλών τόνων, αλλά μάγκας, ανεξαρτήτου της ποιότητάς του σαν παίκτης, που σαφώς ήταν πολύ καλή για την πρώτη θητεία του στον Άρη και… πολυτέλεια φέτος.
Παίξε μπάλα στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ! Πόνταρε στην expekt.com, με Bonus εγγραφής 125 €!
Ο Δημήτρης Τσαλδάρης είναι γνήσιος. Δεν “έπαιξε” με τον κόσμο, δεν έχει λαϊκίσει ποτέ του όσο ήταν στον Άρη και δεν πρόκειται να το κάνει και σε καμιά άλλη ομάδα. Δεν το χάρηκε φέτος. Όχι μόνο γιατί ήρθε σε μια προβληματική ομάδα, αλλά κυρίως γιατί τραυματισμοί δεν τον άφησαν να προσφέρει όσα ήθελε, όσα του έλεγαν οι οπαδοί ότι περιμένουν από τον ίδιο. Όλα τα ήξερε, αλλά ποτέ δεν κορόιδεψε κανέναν.
Ούτε καν τη διοίκηση ή την τεχνική ηγεσία του Άρη στο θέμα που προέκυψε εσχάτως με το ενδιαφέρον ιταλικών ομάδων. Δεν την… έκανε όπως ο Ντομινίκ Τζέιμς, κι ας ήταν περισσότερο απλήρωτος, κι ας μην έγινε τελικώς ποτέ η εκχώρηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, πρωταρχικός όρος στο συμβόλαιό του το περασμένο φθινόπωρο.
Ο Τσαλδάρης πήγε και είπε ότι θα ήθελε να επιστρέψει στην Ιταλία. Στην πρώτη περίπτωση, το ενδιαφέρον της Μπιέλα έπεσε πάνω στην προσπάθεια του Άρη να μπει στην εξάδα. Ο Τσαλδάρης σεβάστηκε την απόφαση της διοίκησης να μην τον αφήσει να φύγει. Αν και ήταν ο παίκτης που θεωρητικά θα μπορούσε να’ ναι ο πιο αδιάφορος, γιατί ήξερε το (πραγματικό) ενδιαφέρον ομάδων να τον αποκτήσουν, ήταν ο μόνος που διασώθηκε από το ναυάγιο του Περιστερίου. Αυτόπτες μάρτυρες έλεγαν “ένας τρέχει, δέκα περπατάνε”. Ο ένας ήταν ο Τσαλδάρης.
Δεν είναι ο καλύτερος παίκτης που πέρασε ποτέ από τον Άρη, ίσως δεν είναι και μέσα στην πρώτη εικοσάδα, αλλά είναι από τις περιπτώσεις παικτών που τίμησαν τη κίτρινη φανέλα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Και την τίμησαν χωρίς να λαϊκίσουν, χωρίς να πουλήσουν παραμύθι. Με πράξεις, όχι με λόγια. Με ντομπροσύνη.
