Ο Σωκράτης Διούδης αποτελεί παρελθόν για τον Άρη… Άνοιξε μια νέα σελίδα στην καριέρα του και μίλησε γι αυτήν.
Ο διεθνής πορτιέρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα metrosport, η οποία είχε και μια αναδρομή, το… φιλμ της ζωής του Διούδη.
Αναλυτικά:
Ήταν εννέα ετών όταν άρχισε η ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο και ύστερα από παροτρύνσεις του πατέρα του, Δημήτρη, εγγράφει στις Ακαδημίες του Άρη. Εκεί άρχισε να…περπατάει, να κλοτσάει την μπάλα για πρώτη φορά. Το “μικρόβιο” δεν άργησε να μπει μέσα του. Τότε, όμως, δεν περίμενε πως λίγα χρόνια μετά, το…χόμπι του θα γίνει επάγγελμα.
Ο Σωκράτης Διούδης ήταν το σέντερ φορ της ομάδας pro Junior του Άρη και έπειτα του προ-παιδικού! Δεν ήταν γραφτό όμως να σκοράρει για πάντα. Η θέση του Σωκράτη στο γήπεδο ήταν κάτω από τα δοκάρια, να αποτρέπει δηλαδή το σέντερ φορ να σκοράρει. Η μοίρα τον ήθελε φύλακα άγγελο των συμπαικτών του.
Σε ένα παιχνίδι (σε τουρνουά στα 3-5 Πηγάδια) ο τότε τερματοφύλακας του τμήματος δεν είχε πάει στο γήπεδο. Έτσι έπρεπε να βρεθεί ο αντικαταστάτης του. “Θα καθίσω εγώ στο τέρμα”, είχε πει ο μικρός Σωκράτης και ο Γιώργος Βασβάνης του έδωσε τα γάντια. Αυτό ήταν! Δεν τα ξαναέβγαλε ποτέ….
Έτσι ξεκινάει η ιστορία του Διούδη στο ποδόσφαιρο. Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή. Στα 16 του χρόνια προωθήθηκε στην Β΄ ομάδα του Άρη (νυν Κ20), μέλος σχεδόν όλων των κλιμακίων της Εθνικής Ελλάδος και στα 18 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, στους κιτρινόμαυρους της Θεσσαλονίκης.
Έχοντας καταφέρει βέβαια το καλοκαίρι του 2012 να κάνει την Ευρώπη να μιλάει για τον… “Dioudis” με το πέναλτι που απόκρουσε στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού U-19 κόντρα στην Αγγλία και έστειλε την Ελλάδα στον τελικό, ερχόμενος από τον πάγκο ένα λεπτό πριν λόγω της αποβολής του Καπίνο.
Διακρίσεις, μετάλλια και τιμητικά βραβεία που έχουν περίoπτη θέση στο δωμάτιό του (βλ. φωτό). Στα 21 πια δηλώνει κάτοικος Βελγίου, με την Κλαμπ Μπριζ να δαπανά 265 χιλιάδες ευρώ για να τον αποκτήσει και δίνοντας του τριετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές που ξεπερνάνε τα 110.000 ευρώ.
“ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ”
“Ετοίμασε τα πράγματα σου. Την Κυριακή πρέπει να είσαι στο Βέλγιο”, ήταν τα λόγια του εκπροσώπου του, Θεόφιλου Καρασαββίδη, μία εβδομάδα πριν. Με αυτά αρχίζει και το ταξίδι του Διούδη, που ετοιμάζοντας την βαλίτσα του πέρασε μπροστά από τα μάτια του όλο το…φιλμ της μέχρι τώρα καριέρας του. Έμπασε μαζί με τα πράγματά του, στην βαλίτσα, τις στιγμές αυτές και αποχαιρέτησε οικογένεια, φίλους και γνωστούς. Μια νέα ζωή για τον Σωκράτη, μόλις ξεκίνησε!
Στην Μπριζ δεν πάει για κάποια…μαφιόζικη αποστολή, όπως ο Colin Farrell στην πετυχημένη χολιγουντιανή ταινία “In Bruges”. Έχει άλλη αποστολή να εκπληρώσει. Πάει για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα αφήνοντας πίσω το μίζερο ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν είχε και πολλά ακόμη να του προσφέρει.
Απαλλαγμένος πια από την γκρίνια, τους προπονητές της κερκίδας και το άγχος των εξελίξεων στον Άρη, ο Διούδης έχει κάθε λόγο να είναι χαμογελαστός. Αλλά κυρίως να αισθάνεται ήρεμος για να δουλέψει με σκοπό να πετύχει τα όνειρα του.
Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι ο Σωκράτης βιάστηκε, κι ότι καλό θα ήταν να μείνει κι άλλο στην Ελλάδα για να…ψηθεί.
“Είναι μεγάλο βήμα για μένα, το οποίο νιώθω ότι κάνω την κατάλληλη στιγμή. Πλέον ξέρω οτι θα δουλέψω υπό καλύτερες συνθήκες, πιο επαγγελματικές. Θα ξανα βρω την ηρεμία μου και το κυριότερο είναι ότι θα σκέφτομαι μόνο το ποδόσφαιρο και το πώς θα βελτιωθώ μέσα από την δουλειά.
Νιώθω έτοιμος και αυτός είναι ο λόγος που το είχα πάρει απόφαση να φύγω από τον Άρη και την Ελλάδα”, απαντάει ενώ ετοιμάζεται να αναχωρήσει με την αποστολή της Μπριζ από το αθλητικό κέντρο για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς, στην έδρα της Βάαλαντ (χθες το απόγευμα) στο Μπέβερεν.
Ακούγοντας την φωνή του και μόνο κατάλαβα ότι ο Σωκράτης είναι πανευτυχής.
Ότι βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που τον “γεμίζει” και το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να δουλέψει για να αρπάξει την μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάζεται. “Είμαι τέλεια!
Οι άνθρωποι της Μπριζ και οι συμπαίκτες μου με υποδέχτηκαν λες και με γνωρίζουν χρόνια. Αυτό θα με βοηθήσει να εγκλιματιστώ γρηγορότερα και να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα, στην νέα μου ζωή αν θέλετε. Νιώθω σαν να έχω έρθει στον παράδεισο”. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι το διπλανό χωριό, από την Μπριζ, ονομάζεται Άγιος Πέτρος….
“ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ”
Στην Θεσσαλονίκη άφησε την οικογένεια, τους φίλους, την σχέση του. Για να ξεκινήσει το δικό του ταξίδι με φιλοδοξίες και όνειρα. Την στιγμή που ο Άρης πασχίζει να βγει από τον βυθό για να αναπνεύσει, ο Διούδης ψάχνει το δικό του…λιμάνι, στην Μπριζ. “Δεν θα λαϊκίσω και θα σου πω ότι δεν σκέφτηκα λεπτό να μείνω στον Άρη.
Με το που ολοκληρώθηκε το περυσινό μαρτύριο σκεφτόμουνα το μέλλον μου μακρυά από τον Άρη και την Ελλάδα. Ένιωθα ότι ήρθε η στιγμή μου να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην Ευρώπη. Ο Άρης δεν είχε να μου προσφέρει κάτι περισσότερο και δεν είχα να κερδίσω κάτι εγώ από τον Άρη. Οπότε έπρεπε να φύγω!
Ήξερα ότι υπήρχε ενδιαφέρον από συλλόγους της Ευρώπης, γι’ αυτό κι άρχισα να κάνω σκέψεις για το εξωτερικό. Δεν σου κρύβω ότι αγχώθηκα μέχρι να έρθει η επίσημη πρόταση από την Μπριζ. Αλλά, όλα καλά…”, παραδέχεται.
“Η μεταγραφή μου θα με βοηθήσει να βελτιωθώ σαν τερματοφύλακας για να κάνω το βήμα παραπάνω. Είμαι μία εβδομάδα εδώ και μπορώ να διακρίνω τις διαφορές στην δουλειά που γίνεται.
Όχι μόνο στην θέση μου, γενικότερα στο πώς βλέπουν το ποδόσφαιρο έξω.
Ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ μεγαλύτερος. Αλλά όπως σου είπαμε είμαι έτοιμος. Εδώ υπάρχει οργάνωση, προγραμματισμός, σχεδιασμός. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του”.
Ολομόναχος σε μια ξένη χώρα, είναι αναγκασμένος από δω και πέρα να ξεπερνάει το κάθε εμπόδιο μόνος, δίχως την βοήθεια των δικών του ανθρώπων. Αυτό, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν φαίνεται να τον τρομάζει.
Η εφυϊα και το γεγονός ότι μιλάμε για ένα προσγειωμένο παιδί, ίσως τον βοηθήσουν να τα καταφέρει. “Δεν μπορώ να σου πω εάν μου λείπουν ήδη οι δικοί μου άνθρωποι. Είμαι μόλις μία εβδομάδα εδώ. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο στην αρχή. Για να πετύχεις όμως αυτό που θέλεις και ονειρεύεσαι χρειάζεται να κάνεις θυσίες. Και είμαι έτοιμος να τις κάνω. Ελπίζω πως δεν θα έχω πρόβλημα προσαρμογής.
Όπως σου είπα έχω συναντήσει μια οικογένεια στην Μπριζ και αυτό θα με βοηθήσει στην συνέχεια. Αλλά ακόμη δεν μπορώ να αντιληφθώ την διαφορά το να είσαι με τους γονείς σου, τους φίλους σου, από το να είσαι εντελώς μόνος σε μια ξένη χώρα. Θα τα καταφέρω”, λέει με αποφασιστικότητα στον λόγο του. Στην Μπριζ, μια γοητευτική μεσαιωνική πόλη του βορειοδυτικού Βελγίου, που στην Ευρώπη αποκαλείται “η Βενετία του Βορρά” λόγω του λιμανιού και των καναλιών που έχει, ο Διούδης καλείται να… δέσει.
Στην Φλαμανδική αυτή κοινότητα ακόμη δεν πρόλαβε να περπατήσει, να γνωρίσει τον ρομαντισμό που βγάζει η γοητευτική πόλη Μπριζ. “Το πρόγραμμα μου αυτές τις ημέρες είναι συγκεκριμένο. Για να περάσει η ώρα δεν πάω βόλτα στην πόλη, ούτε για καφέ έχω πάει ακόμη!
Θα έχω χρόνο για όλα αυτά. Προς το παρόν με ενδιαφέρει να βελτιωθώ και να κερδίσω τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν. Με το που θα ξυπνήσω το πρωί πηγαίνω στο γήπεδο.
Από τις εφτά μέχρι τις δύο το μεσημέρι την βγάζω εκεί. Με προπόνηση και ιδιαίτερα μαθήματα ώστε να εγκλιματιστώ στα θέλω της ομάδας μου και του προπονητή μου το συντομότερο. Έτσι περνάει η μέρα μου και οι ώρες μου.
Μετά απλά ξεκούραση στο δωμάτιο”. Μοναδική μέρα που βγήκε εκτός…προγράμματος ήταν η δεύτερη ως κάτοικος Μπριζ.
Κι αυτό για μία εκδήλωση του συλλόγου, ουσιαστικά την παρουσίαση της νέας Κλαμπ Μπριζ πριν από την έναρξη της Τζουπιλιερ Λιγκ. Εκεί λοιπόν του έκαναν και το πρώτο…καψώνι, ως νέος στην ομάδα! Κατά την παρουσίαση τού δώσανε το μικρόφωνο για να παρουσιαστεί στον κόσμο. Μπροστά σε 500 άτομα του είπαν να τους πει κι ένα τραγούδι. Ο Σωκράτης αρχικά τα…έχασε αλλά στην συνέχεια (για μερικά δευτερόλεπτα, μην φανταστείτε) έκανε δεύτερη φωνή. Τα πειράγματα και τα γέλια, βέβαια, έδιναν και έπαιρναν από τους νέους του συμπαίκτες.
Μπορεί λοιπόν στην πρώτη του ως μέλος της Μπριζ να είχε τον ρόλο του κομπάρσου όταν του δώσανε να τραγουδήσει, στην πραγματικότητα όμως πήγε με στόχο να έχει τον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Το αν θα το καταφέρει, ο χρόνος θα το δείξει και οι επιδόσεις του στο γήπεδο. Στα…χέρια του είναι πλέον το αν θα καταφέρει να δικαιώσει τους κόπους του. Η ευθύνη είναι καθαρά δική του. Η Μπριζ απλά του έδωσε τα κλειδιά.
Ο Διούδης απομένει να ανοίξει τις πόρτες που θα εμφανιστούν μπροστά του. Είτε αυτή θα λέγεται “βασικός στην Κλαμπ Μπριζ”, είτε να ανοίξει… αύριο την πόρτα της Εθνικής Ελλάδος, που επίσης αποτελεί μεγάλος στόχος του Σωκράτη.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ “13”
Ο κάθε άνθρωπος έχει τα γούρια του. Ιδίως οι ποδοσφαιριστές μας έχουν συνηθίσει στα γούρια. Ο καθένας έχει το δικό του. Άλλος με κομποσκοίνια, τατουάζ ή διάφορα προσωπικά αντικείμενα. Στην περίπτωση του Διούδη είναι ο αριθμός “13”. Αυτόν είχε στον Άρη τόσα χρόνια, αυτόν επέλεξε και στην Μπριζ. Πίσω από τον…γρουσούζικο για πολλούς -πλην του Σωκράτη- αριθμό κρύβεται μια ολόκληρη ιστορία. “Είναι μεγάλη ιστορία. Σημαίνει κάτι σημαντικό για μένα, το οποίο όμως θα περιμένετε να μάθετε όταν αποφασίσω να κρεμάσω τα γάντια μου”.
