Περπατώντας στους δρόμους και τα σοκάκια της Θεσσαλονίκης, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνεις ότι αυτή η γνωστή, σχεδόν αρχέγονη, μαγεία που χει στα χνώτα της αυτή η πόλη, είναι πια ανάκατη με έναν βουβό πόνο, πιο θορυβώδη ακόμη απ΄ την οιμωγή της Αρχαίας τραγωδίας.
Η μορφή του Άλκη πλανιέται παντού και στοιχειώνει τους άνανδρους φονιάδες του με ένα διαρκές ‘’γιατί’’ κατακεραυνώνοντας όμως κι ολόκληρη την κοινωνία για να μην βουτήξει για άλλη μια φορά στο θολό βάλτο της υποκρισίας. Συζητώ με έναν άνθρωπο του Άρη, ένα γέννημα – θρέμμα του από τα σπάργανα του πραγματικού αθλητισμού, όχι της επαγγελματικής του βιομηχανίας. Ο έφορος του Άρη στην Άρση Βαρών, Θανάσης Ζησιόπουλος, παλιός αθλητής και νυν προπονητής του cross fit μιλά για το θέμα που χει πληγώσει βαθιά κι αμετάκλητα, την οικογένεια του Άρη με αφορμή ένα meeting Άρσης Βαρών που διοργανώνει ο ιστορικός σύλλογος στη μνήμη του αδικοχαμένου παιδιού, στην αρχή του Μάρτη. Και δεν μασά τα λόγια του για αιτίες κι αφορμές. Μιλά ακόμη για την ιστορία της Άρσης Βαρών του Άρη βλαστάρι της οποίας είναι η σημερινή και πρώτη γυναίκα πρόεδρος της ΕΟΑΒ, Θεανώ Ζαγκλιβέρη, αλλά και η ταμίας Φιλιππία Κοχλιαρίδου και αρχιτέκτονας του τμήματος, μια εμβληματική φιγούρα για την Άρση Βαρών στη Βόρεια Ελλάδα, ο Κώστας Καζακλής.
Κύριε Ζησιόπουλε, μιλήστε μας για το meeting της Άρσης Βαρών που διοργανώνεται από τον Άρη Θεσσαλονίκης, στη μνήμη του αδικοχαμένου Άλκη.
O αθλητισμός είναι ή τουλάχιστον θα όφειλε να είναι γιορτή. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι ωδή στο ανθρώπινο πνεύμα και σώμα, καθώς και στις δυνατότητες τις συνδυασμένης δράσης τους είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Με αυτή τη διάθεση πρόταξης και προάσπισης της ζωοδότρας δύναμης του αθλητισμού, προσπαθούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση αφενός να απαλύνουμε όσο μπορούμε το πένθος για τον αδικοχαμένο Άλκη Καμπανό και αφετέρου να τιμήσουμε τη μνήμη του. Άλλωστε, πρόκειται για παράδοση οι ρίζες της οποίας μπορούν να εντοπιστούν ήδη από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, όπου συνηθιζόταν να διεξάγονται αγώνες προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη ανθρώπων . Παράλληλα, πρόκειται και για μια ευκαιρία που δίνεται σε αθλητές όλων των επιπέδων και ηλικιακών κατηγοριών να ελέγξουν την αγωνιστική τους ετοιμότητα λαμβάνοντας μέρος σε μια διοργάνωση από την οποία απουσιάζει η πίεση και το άγχος της επίδοσης.
Είστε ένας άνθρωπος βγαλμένος από τα σπλάχνα του Άρη. Με αυτήν την ιδιότητα αλλά και ως άνθρωπος του αθλητισμού γενικότερα πείτε μου τι σηματοδοτεί για εσάς, ο Άλκης Καμπανός, τι συναισθήματα σας γεννά η αποτρόπαιη δολοφονία του και ποια κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να είναι η αντίδραση του υγιούς αθλητικού κόσμου, σ’ αυτήν την απάνθρωπη δράση κάποιων που δρουν στο όνομα του οπαδισμού; .Πρόκειται πραγματικά για συναισθήματα που είναι σχεδόν αδύνατο να εκφραστούν με λόγια στο πλαίσιο μάλιστα δημόσιας τοποθέτησης. Πώς να περιγράψει κανείς τον αποτροπιασμό και τη βαθιά θλίψη, τη φρίκη που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί ένα τόσο σοκαριστικό αδιανόητης βιαιότητας έγκλημα;
Η ψυχή σφίγγεται απ΄τα συναισθήματα που έχουν φωλιάσει εκεί μέσα και το μυαλό μουδιάζει περνώντας καθημερινά απ αυτά τα στενά που από παιδί μικρό περπατάω, το γυμναστήριο μου είναι σχεδόν απέναντι , η θέαση καθημερινή…
Τι πρέπει να γίνει; Θα μου επιτρέψετε να πω ότι αυτό είναι ερώτημα επόμενου βήματος στη συζήτηση και τον προβληματισμό, το οποίο μάλιστα δε θα απαντιέται ικανοποιητικά όσο παραλείπουμε ή αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με το πρωταρχικό ερώτημα: Τι συμβαίνει;
Δυστυχώς οι περισσότερες προσεγγίσεις πηγαίνουν ή προσπαθούν να πάνε απευθείας σε -εκ των πραγμάτων μη αποτελεσματικούς- τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος, χωρίς προηγουμένως να το έχουν ορίσει ικανοποιητικά.
Για να το πω πιο απλά και όσο το δυνατόν πιο συνοπτικά; Τι είναι η γηπεδική ή οπαδική βία; Εξαίρεση σε μια ευνομούμενη, ανεπτυγμένη, δυναμική, ανεκτική, δημοκρατική κοινωνία και Πολιτεία ή κατά βάση η αθλητική έκφανση μιας γενικότερης και εκδηλωμένης σε πολλαπλά επίπεδα της δημόσιας ζωής, βίας; Πώς να συζητήσουμε λοιπόν γόνιμα για ένα κλαδί, χωρίς να παίρνουμε υπόψιν μας την κατάσταση του δέντρου; Ως πολίτες είμαστε κατά βάση απαίδευτοι. Αυτή η – συνηθισμένη απάντηση – μπορεί να μην αποτελεί το μοναδικό κλειδί για την επίλυση όλων των κοινωνικών ζητημάτων, αλλά κάθε προσπάθεια αντιμετώπισής τους νομίζω ότι οφείλει να τη λαμβάνει υπ’ όψιν. Ο αθλητισμός δεν είναι μια εξαίρεση της κοινωνίας, αλλά περισσότερο μια αντανάκλασή της. Ακολούθως για την αθλητική βία, υπάρχουν κι άλλοι γενεσιουργοί παράγοντες. Ας μην κρυβόμαστε. Ασκούνται στοχευμένες αδικίες από τη μια, παρέχονται στοχευμένες ασυλίες από την άλλη. Το μίγμα, μπορεί εύκολα να καταστεί εκρηκτικό.
Είστε έφορος του Άρη στην Άρση βαρών, ιστορικός σύλλογος με σημαντική διαδρομή και στο άθλημα που μας έχει κάνει πολλές φορές περήφανους ως Έλληνες, φυτώριο μεγάλων αθλητών και αθλητριών, αλλά και με περιόδους προβλημάτων και δυσκολιών. Μιλήστε μας λίγο για την ιστορία της Άρσης Βαρών στην οικογένεια του Άρη…
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι απλώς ένας μεγάλος αθλητικός σύλλογος. Είναι κοιτίδα αθλητισμού καθώς στους κόλπους του γυμνάζονται χιλιάδες αθλήτριες και αθλητές, είναι πολύ μεγάλο και πολύ σημαντικό κεφάλαιο της ευρύτερης πολιτισμικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης, είναι ένα επιδραστικότατο κοινωνικό φαινόμενο του παρόντος και του μέλλοντος της πόλης και της χώρας.
Ταυτόχρονα, είναι και μια τεράστια οικογένεια. Με τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές και με κοινό παρονομαστή αμφοτέρων τη συνοχή και την αλληλεγγύη.
Το τμήμα Άρσης Βαρών έχει ζήσει τις δικές του ένδοξες στιγμές, έχει γνωρίσει από την άλλη και την απαξίωση. Η σημερινή πρόεδρος της ΕΟΑΒ Θεανώ Ζαγκλιβέρη, αλλά και η ταμίας της ΕΟΑΒ, η Φιλιππία Κοχλιαρίδου ήταν αθλήτριες του συλλόγου μας με μακρά και λαμπρή ιστορία στον ΑΡΗ, αποτέλεσαν βασικά και πρωταγωνιστικά μέλη της τότε πρωταθλήτριας ομάδας με προπονητή τον σημερινό Γ΄ αντιπρόεδρο της ομοσπονδίας, Κώστα Καζακλή.
Από το 2017 έχει γίνει επανασύσταση του τμήματος και παρόλα τα προβλήματα που μαστίζουν τον σημερινό ερασιτεχνικό αθλητισμό, συνεχίζουμε να παλεύουμε για μια σταθερή ανοδική πορεία.
Είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος και με αστείρευτη και άδολη αγάπη για τον σύλλογο και το άθλημα προχωράμε
Είστε και προπονητής του CrossFit. Είναι ένα σχετικά νέο άθλημα. Είναι μια μόδα που ‘’θα περάσει’’ ή έχει κατά την άποψη σας προοπτικές εξέλιξης και ανάπτυξης. «Συναντιέται» κάπου με την Άρση Βαρών και τα άλλα «βαριά» αθλήματα;
Το Crossfit μπορεί να αποκαλείται συχνά νέο άθλημα, αλλά δεν είναι κάτι παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους γνωστούς εδώ και δεκαετίες, τρόπους ενδυνάμωσης. Πυλώνα του αποτελεί η άρση βαρών σε συνδυασμό με την ενόργανη γυμναστική και την αερόβια ικανότητα.
Μιλώντας με την ιδιότητα του φυσικοθεραπευτή, μπορώ να υποστηρίξω πως όταν αυτά συνοδεύονται από την απαραίτητη κλιμάκωση και προοδευτικότητα, αποτελούν τον ασφαλέστερο τρόπο για να εξασφαλίσει ο κάθε -ανεξαρτήτως επιπέδου – αθλούμενος το μέγιστο των δυνατοτήτων του στα επίπεδα τόσο της πρόληψης τραυματισμών όσο και της διατήρησης υγιούς μυοσκελετικού και καρδιοαναπνευστικού στο πέρασμα του χρόνου.
Πηγή: https://www.nofakenews.gr/
