Μέχρι τώρα λέγαμε ότι ο ΑΡΗΣ έχει τις πολύ μεγάλες πιθανότητες να προκριθεί στον τελικό. Μετά το παιχνίδι μπορούμε να πού με ότι ο ΑΡΗΣ είναι στον τελικό. Ο αγώνας, που για χάρη του το rotation έγινε συνήθεια , τελείωσε δίνοντας την δυνατότητα στην ομάδα να συμμετάσχει σε έναν τελικό κυπέλλου. Ο μοναδικός στόχος που υπάρχει έγινε πραγματικότητα ,πλέον όλα τα βλέμματα στρέφονται στο τρόπαιο και με ποιον τρόπο θα κατακτηθεί.
Ο αντίπαλος γνωστός , όλα φανερά, οι ομάδες θα αναμετρηθούν στα play offs άλλες δύο φορές, ο ΑΡΗΣ πρέπει να είναι διαβασμένος από το πρώτο δευτερόλεπτο έως το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή. Πολλή δουλειά και συνεχή προετοιμασία. Είναι δύο συστατικά για την επιτυχία. Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Καλώς ή κακώς.
Η ενδεκάδα του ΑΡΗ στον ημιτελικό ήταν ίσως η καλύτερη που μπορεί να συγκροτήσει το υπάρχον ρόστερ. Έφτασε Μάρτιος για να δούμε μία ολοκληρωμένη , χωρίς απουσίες, χωρίς αλλαγές, με ρόλους και ποιότητα από τον κάθε παίκτη. Όλα αυτά θεωρητικά γιατί στην πράξη η απόδοση μεταξύ αμυντικών και επιθετικών είχε μεγάλη διαφορά.
Υπήρξε άγχος και φάνηκε μέσα στη γήπεδο. Οι λανθασμένες αποφάσεις των παικτών σε κρίσιμες φάσεις στοίχισαν πιθανόν κάποιο γκολ που θα ξεκλείδωνε την ομάδα. Σε τέτοια παιχνίδια είναι ευτυχία για τον προπονητή να έχει όλη την αμυντική λειτουργία άψογη κατάσταση και υψηλό επίπεδο. Αν εξαιρέσω τη μία φάση που έκανε ο Παναιτωλικός , από κόρνερ, δεν αντιμετώπισε καμία άλλη κατάσταση απειλής προς την εστία. Ο Βέλεθ ήταν ογκόλιθος μπροστά από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς, οι οποίοι κέρδισαν όλες τις μονομαχίες. Οι πλάγιοι μπακ έκαναν ένα μεστό και σίγουρο παιχνίδι , κέρδισαν πολλές μπάλες αφήνοντας τους αντιπάλους μακριάαπό την περιοχή του Κουέστα. Ο Νταρίντα κάλυψε τους χώρους του και συνέβαλε τα μέγιστα στο να μείνει η μπάλα για την περισσότερη ώρα στην κατοχή του ΑΡΗ.
Επιθετικά δεν βγήκε τίποτα. Ο Μορόν έμεινε μακριά από την εστία, ο Σουλεϊμάνοφ προσπάθησε χωρίς ουσία, ο Ζαμόρα αναλώθηκε σε κινήσεις στη γραμμή χωρίς να γίνει απειλητικός. Πιστώνονται και οι δύο την κάλυψη της άμυνας όταν χρειάστηκε για να μην αναπτυχθούν οι αντίπαλοι από τις πλευρές τους. Οι αλλαγές δεν άλλαξαν την εικόνα.
Ο ρυθμός του παιχνιδιού ανήκε εξ’ ολοκλήρου στον ΑΡΗ αλλά το 0-0 δεν άφηνε τον Παναιτωλικό εκτός διεκδίκησης του αποτελέσματος. Χωρίς να μπορεί να γίνει απειλητικός , είχε πάντα στην σκέψη τη μία φάση που μπορεί να προηγηθεί. Όλα θα ήταν διαφορετικά αν ο ΑΡΗΣ είχε πετύχει ένα γκολ. Θα τελείωνε νωρίς η πρόκριση , θα απελευθερωνόταν οι παίκτες να παίξουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, θα έβρισκαν σίγουρα χώρους που σημαίνει ότι θα βλέπαμε ένα διαφορετικό ματς .
Η πρόκριση είναι γεγονός όποτε εκ του αποτελέσματος όλα είναι μια χαρά. Δεν δίνω εύσημα σε κανέναν γιατί θεωρούσα δεδομένη αυτή την επιτυχία. Μισή επιτυχία όμως γιατί ολόκληρη θα είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.
Στο δια ταύτα , με λίγο περισσότερο άγχος, με καλή άμυνα, ψύχραιμη διαχείριση του αγώνα, καλές τακτικές εφαρμογές, χωρίς γκολ, χαιρόμαστε για το ότι ο ΑΡΗΣ θα πάει στον τελικό. Είναι ο υπέρ πάντων αγώνας της φετινής χρονιάς. Η επιστροφή από εκείνο το ματς ο ΑΡΗΣ υποχρεούται να την κάνει με το τρόπαιο.
Οι επόμενοι αγώνες μπορεί να μην έχουν καμία σημασία για την ομάδα, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι αγώνες προετοιμασίας. Έχει τόσα ντέρμπι για να δείξει ότι θα είναι ισάξιος και ισότιμος διεκδικητής ενός τίτλου. Καμία έκπτωση δεν είναι αποδεκτή για να αφήσει παιχνίδι χωρίς την σκέψη και την προσπάθεια για νίκη. Η πρόκριση δεν είναι πανάκεια από μόνη της. Η κατάκτηση είναι σίγουρα. Για να φτάσει ανταγωνιστικός μόνο με την ιδέα του δυνατού και του απαιτητικού μπορεί να βρει κίνητρο και να παίξει όλα τα παιχνίδια σαν τελικούς.
Αν το κάνει θα αυξήσει τις πιθανότητες να σηκώσει το κύπελλο ψηλά και να δώσει το σύνθημα για ένα τρελό ξεφάντωμα στην πόλη του θεού.
