ΑΠΟΨΕΙΣ

Η μέρα που κόπηκαν τα πόδια…

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2016. Επιστροφή με το (γνωστό) βανάκι από τη Λουμπλιάνα, με άλλους συναδέλφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του μπασκετικού Άρη, μετά τη νίκη στη πρεμιέρα του νεοσύστατου Τσάμπιονς Λιγκ, επί των Έλιος Σανς. Τότε ήταν που κόπηκαν τα πόδια…

“Ρε συ, τον Βουρτζούμη τον είδες; Δεν τον πήρε το μάτι μου στο ματς”, ήταν η ερώτησή μου στον Βασίλη Βλαχόπουλο. “Δεν πρέπει να ήταν, δεν τον είδα ούτε εγώ”, ήταν (περίπου) η απάντηση που πήρα. (Η φωτογραφία του κειμένου είναι από εκείνον τον αγώνα. Τον πρώτο που έχασε ο Βασίλης…)

Λίγα λεπτά μετά, καθ’ οδόν από το Ζάγκρεμπ προς το Βελιγράδι, μαθαίναμε τον λόγο που δεν είχε ακολουθήσει την αποστολή αυτός που ήταν παντού. Πάντα και παντού. Πάγωσαν τα βλέμματα μας στο άκουσμα των άσχημων νέων, αλλά ήταν θέμα προσωπικό, ήταν θέμα υγείας και φυσικά ουδέποτε δημοσιοποιήθηκε, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει.

Από τον Σεπτέμβριο του ’16 όταν και διαγνώστηκε με καρκίνο, έδωσε την πιο μεγάλη μάχη της ζωής του. Έμεινε μακριά από το παρκέ, μακριά από το γραφείο του στο Παλέ, μακριά από τα αποδυτήρια, αλλά όποτε μπορούσε, εν μέσω των θεραπειών που υποβαλλόταν, περνούσε από το δεύτερο σπίτι του, για να παίρνει δύναμη. Προφανώς και η δύναμη που έδινε ήταν περισσότερη σε όλους με τον τρόπο που αντιμετώπισε το τελευταίο 20μηνο της ζωής του. Υπέκυψε χθες σκορπώντας θλίψη σε όλους όσοι τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.

Εκατό ρουφιάνοι μιας ομάδας, δεν κοντράρουν το ήθος και την αξία του Βουρτζούμη. Τόσο κοντά όσο χρειαζόταν. Τόσο μακριά όσο χρειαζόταν. Σοβαρός εκεί που έπρεπε, χαβαλές εκεί που το σήκωνε το κλίμα. Ψήγμα είδησης δεν μπόρεσε ουδέποτε να βγάλει κανείς από τον Βουρτζούμη, ήταν όμως από αυτούς που κατάφερναν – χωρίς να το ξέρει κιόλας τις περισσότερες φορές – να διαμορφώνει κλίμα για την ομάδα, για τον Άρη του.

Ο Βασίλης “έφυγε” νωρίς, μόλις στα 52 του χρόνια, αλλά ουδείς μπορεί να διανοηθεί ότι θα λείπει από το Παλέ ή θα ξεχαστεί από τον οργανισμό Άρη. Είναι από αυτούς που ορίζονται από την Ιστορία ως “σκαπανέας του συλλόγου” και ως τέτοιος δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να απουσιάσει.

Καλό παράδεισο να έχεις…

To Top