Ο αποκλεισμός από τον Βόλο, η αδυναμία νίκης στο Κλεάνθης Βικελίδης και η παράδοση άνευ όρων έφερε και πάλι τα μαύρα σύννεφα πάνω από την ομάδα του Άρη.
Ο Άρης έχει νεανική ομάδα, ελληνική ομάδα, με ελάχιστους ξένους και ένα ρόστερ ειδικών συνθηκών. Αυτό είναι γεγονός. Όπως είναι γεγονός ότι δεν επέλεξε το συγκεκριμένο αγωνιστικό προφίλ από πεποίθηση, αλλά εξαιτίας των τραγικών οικονομικών εγκλημάτων που έφεραν την ομάδα να παλεύει για την επιβίωση της, να μην έχει αδειοδότηση και να ξεκινάει πολλά μέτρα πίσω σε σχέση με τις άλλες ομάδες στην αφετηρία του πρωταθλήματος (απαραίτητη υπενθύμιση για τους… νοσταλγούς των “καραβιών” που κατέφθαναν κατά συρροή, φέρνοντας τον σύλλογο με παθητικό 32 και βάλε εκατομμυρίων ευρώ…)!
Δεν λέμε κάτι καινούριο. Είναι γνωστό ποιος είναι ο Άρης των τελευταίων δυο χρόνων. Ούτε το επισημαίνουμε εκ νέου για να δοθεί άλλοθι σε κανέναν διοικητικό, προπονητικό ή αγωνιστικό παράγοντα.
Οι ευθύνες βαρύνουν όλους. Η διοίκηση που σχεδίασε την ομάδα και επέλεξε τους συνεργάτες της. Το τεχνικό τιμ. Ο Ζόραν Μιλίνκοβιτς είναι πια δυο μήνες, έδειξε έργο, αλλά και κάποιες… φοβίες ή έλλειψη τόλμης. Οι παίκτες με την γενικότερη παρουσία τους.
Η πικρία του κόσμου είναι εύλογη. Εκφράστηκε και με οργή. Παρένθεση εδώ: ο Άρης θα λιγότερος ευάλωτος με μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου, αλλά πώς να πείσεις αυτόν τον κόσμο να μαζέψει τα… κουράγια του, να βάλει στην άκρη τα χαστούκια που δέχθηκε και να πάρει το δρόμο για το Χαριλάου;
Είμαστε της γνώμης ότι οι τελευταίοι που ευθύνονται για την εικόνα του Άρη των τελευταίων χρόνων είναι οι παίκτες του. Όμως όλα οδηγούν στο συμπέρασμα, στην προτροπή, ότι ακόμη και αυτά τα… παιδιά, πρέπει να γίνουν άνδρες! Να μαζέψουν όση δύναμη έχουν και να σηκώσουν το βάρος της φανέλας και του σήματος που αυτή φέρει. Το πρόστιμο που προανήγγειλε ο Μιλίνκοβιτς είναι προφανώς στην κατεύθυνση να σφίξουν τα λουριά, να κεντριστεί ο εγωισμός των παικτών, να αφυπνιστεί όλη η ομάδα.
Πρόστιμο και πικρία του κόσμου “φωνάζουν” ότι κάποτε και τα… παιδιά, πρέπει να γίνουν άνδρες!
