Κάποιοι Ελληνες αρχίζουν να αδημονούν. Φτάνουν στη ρεσεψιόν και αρχίζουν να διαμαρτύρονται.
«Δεν είχα μαύρο ψωμί στο πρωινό μου» λέει κάποιος. Ενας άλλος που κοκκορεύεται ότι έχει επιχείρηση με 200 άτομα, έχει άλλα παράπονα: Η τουαλέτα της καμπίνας του δεν λειτουργεί και ζητά να του τη φτιάξουν. Ενώ απαιτεί να μάθει πότε θα ανοίξει η τραπεζαρία για να φάει. Τα μέλη του πληρώματος προσπαθούν με θαυμαστή ψυχραιμία να του εξηγήσουν.
«Κινδυνεύουν άνθρωποι εκεί έξω κύριε. Είναι η προτεραιότητά μας αυτή τη στιγμή». Αδύνατον να καταλάβει. Επιχειρεί να μπει να διαμαρτυρηθεί στο λογιστήριο. Ο λογιστής τον σταματά και επιχειρεί να τον συνετίσει. Εκείνος, μιλώντας του στον ενικό εξακολουθεί το ίδιο τροπάριο. Νωρίτερα, το μεσημέρι, ο ίδιος άνθρωπος είχε απαιτήσει να του φέρουν φαγητό στο δωμάτιο…”
………Γυρίζω το κεφάλι: Μέσα στο ζεστό σαλόνι, ορισμένοι παίζουν χαρτιά, γελούν αμέριμνοι σαν να μην βρίσκεται σε εξέλιξη μια τραγωδία δίπλα τους”.
Μερικά αποσπάσματα από την αφήγηση του Άγγελου Μοσχοβά για την τραγωδία στο Norman Atlatic.
Διαβάστε όλο το θέμα, δείτε τις φωτογραφίες και το βίντεο ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ
