Ο Κέβιν Λοβ προχώρησε σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση, περιγράφοντάς κάθε λεπτό από την κρίση πανικού που υπέστη στην αναμέτρηση των Κλίβελαντ Καβαλίερς με τους Ατλάντα Χοκς. Stoiximan.gr: Θα επιστρέψει ως πρώτος ο Άρης στη Superleague;
Λίγες ημέρες πριν, ο ΝτεΜαρ ΝτεΡόζαν ήταν αυτός που μίλησε για την κατάθλιψη και το άγχος, συγκλονίζοντας το κοινό του ΝΒΑ και του παγκόσμιου μπάσκετ.
Μετά τον σταρ των Ράπτορς, ακόμα ένας σπουδαίος παίκτης «πρώτης γραμμής» στον «μαγικό κόσμο», τόλμησε να μιλήσει για ένα πρόβλημα που βίωσε στην αρχή της σεζόν και παρέμενε μέχρι σήμερα κλειδωμένο στο… συρτάρι του.
Ο λόγος για τον Κέβιν Λοβ, ο οποίος προχώρησε σε μία τρομερή εξομολόγηση στο Players Tribune, μέσω της οποίας περιγράφει λεπτό προς λεπτό την κρίση πανικού που υπέστη στην αναμέτρηση των Κλίβελαντ Καβαλίερς με τους Ατλάντα Χοκς, τον περασμένο Νοέμβριο.
Ο πολύπειρος φόργουορντ/σέντερ μιλά για τα όσα ένιωσε εκείνες τις στιγμές και αναφέρεται σε όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν του περιστατικού, προτρέποντας μεταξύ άλλων όλους όσους διαβάσουν το γράμμα του να ξεκινήσουν να μιλούν για αυτά που τους απασχολούν.
Ένα απόσπασμα από το συγκλονιστικό κείμενο του Λοβ:
«Ήταν 5 Νοεμβρίου, αμέσως μετά το ημίχρονο με τους Χοκς, όταν έπαθα κρίση πανικού. Ήρθε από το πουθενά. Δεν είχα ξαναπάθει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Ήταν όμως αληθινό, σαν ένα σπασμένο χέρι, ή ένα διάστρεμμα.
Έγινε κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού.
Ήταν η 5η Νοεμβρίου. Παίζαμε εντός έδρας με τους Χοκς, στο 10ο παιχνίδι της Regular Season. Ήμουν πολύ αγχωμένος, σχετικά με θέματα που είχα με την οικογένειά μου. Δεν κοιμόμουν καλά. Στο γήπεδο, οι προσδοκίες της ομάδας έπεφταν πάνω μου, μετά και το 4-5 με το οποίο ξεκινήσαμε την σεζόν.
Ένιωσα πως κάτι πάει στραβά από το πρώτο τζάμπολ.
Στις πρώτες κατοχές, ένιωθα εξαντλημένος. Ήταν περίεργο. Έπαιξα 15 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, είχα ένα καλάθι και δύο βολές. Μετά το ημίχρονο έγιναν όλα. Στην τρίτη περίοδο, ο προπονητής μας κάλεσε τάιμ-άουτ και όταν έκατσα στον πάγκο, ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα από το φυσιολογικό. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, όλα γύριζαν, λες και το μυαλό μου πάλευε να βγει από το κεφάλι μου. Ένιωθα πως ήταν βαρύς ο αέρας, το στόμα μου ήταν στεγνό. Ένας από τους βοηθούς μου φώναξε κάτι για την άμυνα, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε. Δεν μπορούσα να μπω στο ματς, το κατάλαβα όταν σηκώθηκα, δεν είχα δυνάμεις.
Ο κόουτς Λου ήρθε προς το μέρος μου και νομίζω κατάλαβε πως δεν είμαι καλά. Του είπα πως θα επιστρέψω και έφυγα για τα αποδυτήρια. Εκεί, πήγαινα από το ένα δωμάτιο στο άλλο, λες και έψαχνα κάτι που είχα χάσει. Το μόνο που ήθελα ήταν να σταματήσει η καρδιά μου να χτυπά τόσο γρήγορα. Ξάπλωσα στο γυμναστήριο, προσπαθούσα να βρω αέρα να αναπνεύσω. Κάποια στιγμή, όλα θόλωσαν. Πήγα στο νοσοκομείο, έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις. Όλα ήταν καλά, ένιωσα ανακουφισμένος αλλά θυμάμαι πως έφευγε και ρωτούσα τον εαυτό μου τι ακριβώς είχε συμβεί.
Οι Καβαλίερς με βοήθησαν να βρω έναν θεραπευτή. Ήμουν ένας από αυτούς που έλεγε πως δεν θα κάνει ποτέ κάτι τέτοιο. Πήγα στο πρώτο ραντεβού εντελώς σκεπτικός, ωστόσο εξεπλάγην. Το μπάσκετ δεν ήταν στο κεντρικό θέμα, για πρώτη φορά. Πίστευε πως το ΝΒΑ δεν έφταιγε καθόλου για ότι συνέβη. Μιλήσαμε για αρκετά πράγματα και κατάλαβα πόσα πράγματα προέρχονται από μερικές φάσεις της ζωής που δεν διανοείσαι καν να κοιτάξεις. Είναι εύκολο να πιστεύουμε πως ξέρουμε τους εαυτούς μας, όμως υπάρχουν πράγματα που πάντα πρέπει να ανακαλύψουμε.
Τώρα, προσπαθώ να είμαι αληθινός με τον εαυτό μου, να είμαι καλός με τους ανθρώπους της ζωής μου. Όλοι μας περνάμε κάτι που ο κόσμος δεν μπορεί να δει».
