Ο έξι φορές πρωταθλητής Ελλάδος με την φανέλα του Άρη, Βασίλης Λυπηρίδης μίλησε στον Flash Radio 99.4 και την εκπομπή “Αθλητικό Express” για τη φετινή πορεία του Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ, το ματς με τον Κολοσσό Ρόδου, τον κόσμο, τα οικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν την ομάδα, τον Γιάννη Ιωαννίδη, ενώ ευελπιστεί σύντομα σε έναν τίτλο.
Αναλυτικά όσα δήλωσε…
Για το Άρης – Κολοσσός Ρόδου: “Κερδίσαμε σε επίπεδο παρουσίας κόσμου. Αυτό που συμβαίνει στο Αλεξάνδρειο είναι φοβερό. Με όποια ομάδα παίξει ο Άρης το γήπεδο γεμίζει. Δεν μπορεί να το κάνει καμία άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Πραγματικά. Αγωνιστικά η ομάδα πλήρωσε την αστοχία της. Ο Κολοσσός είχε μια απίστευτη ευστοχία. Έβαλε και κάποια τυχερά σουτ. Εγώ εντόπισα ένα κενό. Όταν η ομάδα δεν έχει έναν σέντερ να μπορεί να ακουμπήσει την μπάλα κάτω από το καλάθι η πίεση είναι συνέχεια στους περιφερειακούς παίκτες οι οποίοι όλα τα σουτ που κάνουν είναι κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αυτό επηρεάζει την αποτελεσματικότητά τους. Ο Άρης χρειάζεται έναν ψηλό αξιόμαχο σέντερ για να μπορεί να ακουμπήσει την μπάλα. Όταν τα πλέι μέικερ και οι γκαρντ γενικά προσπαθούσαν να εκδηλώσουν επίθεση από το 16 έως το 20 τι σουτ να κάνεις; Και ελεύθερος να είσαι, στην ουσία είναι υπό πίεση λόγω χρόνου”.
Για τη φετινή πορεία του Άρη: “Δεδομένης της οικονομικής δυνατότητας της ομάδας για την απόκτηση παικτών εκείνο που βλέπουμε φέτος είναι μια πολλή μεγάλη διάθεση απ’ όλα τα παιδιά να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Δεν αφήνουν κανένα παιχνίδι χωρίς να δώσουν πολλή μεγάλη μάχη και φυσικά όταν παίζει εντός έδρας με τέτοιο κόσμο είναι ένας έκτος παίκτης όπως συνηθίζουμε να λέμε”.
Για το κομμάτι της οικονομικής εξυγίανσης: “Τώρα πλέον τα πράγματα κρίνονται στο χρηματοοικονομικό επίπεδο. Η δυνατότητα της ομάδας είναι ο συνδυασμός της αποπληρωμής χρεών και της εξυγίανσής της, οπότε δεν σου δίνει τη δυνατότητα να κινηθείς με μεγάλη ευελιξία. Κοιτάς να αποκτήσεις τους καλύτερους παίκτες με το μικρότερο κόστος. Εκείνο που φαίνεται να έχει εξασφαλιστεί μέχρι τώρα είναι η μαχητικότητα των παικτών και η μεγάλη προσπάθεια που κάνουν, όλο το τεχνικό επιτελείο και όλη η ομάδα”.
Για την παρουσία του κόσμου και τη στήριξη στον Άρη: “Μόνο ο Άρης μπορεί να γεμίσει το γήπεδο. Και λόγω της μεγάλης ιστορίας που έχει και λόγω του μπασκετικού του κόσμου. Δεν σου κρύβω ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού, τουλάχιστον το 1/5 δεν το είδα. Χάζευα τον κόσμο. Δεν είναι μόνο η παρουσία του κόσμου. Είναι ο παλμός που υπήρχε. Δεν ήταν απλά 5.000 κόσμου που κοιτούσε έναν αγώνα μπάσκετ. Ήταν σαν να παίζαμε σε τελικό. Ο κόσμος πέραν του ότι αγαπάει την ομάδα, πέραν του ότι κοιτάει το ταβάνι, βλέπει και μια προσπάθεια από τους παίκτες. Δεν βλέπει μια παρατημένη ομάδα. Κάποιους που απλά πηγαίνουν για να παίξουν ακόμα κι αν είναι επαγγελματίες. Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές οι παίκτες δίνουν το κάτι παραπάνω από τις δυνατότητές τους”.
Για τον κόουτς Γιάννη Καστρίτη: “Τεχνικά δεν μπορώ να μιλήσω. Το μπάσκετ έχει μετασχηματιστεί όπως αντιλαμβανόμαστε. Ούτε προπονητής είμαι, αλλά εκείνο που έχω εντοπίσει είναι το ότι έχει καταφέρει να εμπνέει εμπιστοσύνη στους παίκτες του και να αισθάνονται οι παίκτες ένα με τον προπονητή. Μην το αγνοούμε αυτό. Το έχω ζήσει κι εγώ στα δικά μας χρόνια. Αν έχεις αυτό το δέσιμο με τον προπονητή φέρνεις ανάλογα αποτελέσματα”.
Για το αν θεωρεί ευλογημένο τον εαυτό του που είχε προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη: “Σίγουρα ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν ένα από τα πιο καθοριστικά κομμάτια της πορείας του Άρη. Όσοι τον ζήσαμε εκείνη την περίοδο μπορούμε να το αντιληφθούμε. Είμαι ευλογημένος. Δεν το συζητάω. Μιλάμε για εμπειρίες ζωής. Για μια φάση της ζωής που δεν μπορείς να την ξεχάσεις. Πιστεύω ότι από τους περισσότερους προπονητές κατάφερα να πάρω κάποια πράγματα. Φυσικά από τον Γιάννη Ιωαννίδη τα περισσότερα γιατί ήμουν και περισσότερα χρόνια μαζί του”.
Για τις συμβουλές του Ιωαννίδη προς το πρόσωπό του: “Είχαμε μια σχέση αγάπης και μίσους. Με την έννοια του ότι η αλήθεια είναι πως για να παίρνεις μεγάλα αποτελέσματα και σε τέτοιο υψηλό επίπεδο δεν μπορείς να τα φέρνεις χωρίς να υπάρχει μεγάλη πίεση. Μη γελιόμαστε. Με χαϊδέματα δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Το βλέπουμε και από άλλους προπονητές. Η ένταση είναι τεράστια, η πίεση για το αποτέλεσμα τεράστια και οι απαιτήσεις ασύλληπτες. Οπότε το ένα φέρνει το άλλο”.
Για την επαναλειτουργία του Μουσείου μπάσκετ του Άρη: “Αυτές οι δύο στιγμές που ξεχώρισαν είναι η πολλή εντυπωσιακή εικόνα με τους τίτλους όταν ξέρεις ότι σε όλους τους τίτλους έχει συμμετάσχει και η προβολή των ανάλογων βίντεο πάνω σε οθόνες είναι κάτι που πραγματικά μπορεί να σε καθηλώσει και η μπάλα. Μετά το τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος Άρης – ΠΑΟΚ είχα πάρει την μπάλα και την έχω δώσει στον Πέτρο Ράσογλου, ο οποίος την έβαλε στο Μουσείο. Είναι η μπάλα από το τελευταίο πρωτάθλημα που πήραμε. Έχει μια συναισθηματική αξία. Ελπίζω να μην είναι και το μοναδικό. Να υπάρξουν κι άλλες μπάλες”.
Για το αν μπορεί ο Άρης να φτάσει πάλι σε έναν τίτλο: “Καλός είναι ο ρομαντισμός. Πρέπει να υπάρχει γιατί και ο κόσμος θέλει τον ρομαντισμό για να υπάρχει ένα συναισθηματικό δέσιμο αλλά από κει και πέρα στη ζωή μας και στον αθλητισμό περισσότερο το χρήμα κινεί τα πάντα. Το έχουμε διαπιστώσει όλοι. Το ξέρουμε. Ας ελπίσουμε κάποτε ο Άρης να απαλλαγεί από τα προβλήματα που έχει κληρονομήσει και από τις καταστάσεις που έχει κληρονομήσει και ίσως στο μέλλον κάποιος άνθρωπος μπορέσει να βοηθήσει πιο ενεργά και πιο δυναμικά την ομάδα για να μπορέσει να πάει σε άλλο επίπεδο”.
