Ναι, ο Άρης μπορεί και να κλαίει! Σαν πραγματικός άνδρας!

Το μεγαλύτερο… ψέμα που μας γαλούχησαν οι γονείς μας, γενιές και γενιές είναι φυσικά το «οι άνδρες δεν κλαίνε»! Διαφωνείτε; Η ζωή απέδειξε ότι οι άνδρες και κλαίνε και πρέπει να κλαίνε. Σαν άνδρες…

Όπως έκλαψαν το βράδυ του Σαββάτου οι παίκτες του Άρη και μαζί τους, οι προπονητές,  οι παράγοντες, η νέα διοίκηση, ο κόσμος, ακόμη και ο «εκτός οικογένειας»… Πειραιώτης Σούλης Παπαδόπουλος.

Η σκηνή του Γρηγόρη Παπαζαχαρία μετά την αποβολή του Αγκάνθο, στην οποία ο αρχηγός του Άρη ξεσπάει σε δάκρυα, αλλά και η εικόνα που είδαν χιλιάδες τηλεθεατές, μετά το σφύριγμα της λήξης του Στυλιάρα, με τους παίκτες των κίτρινων να κλαίνε σαν μικρά παιδιά, σφράγισε την ψυχή και την καρδιά όλων. Τι μπορεί να κουβαλάει άραγε αυτή η ομάδα, αυτός ο σύλλογος, αυτός ο λαός στα σωθικά του…

Δεν έχουμε ξαναδεί τόσα χρόνια τέτοιες εικόνες, τόσο πάθος, τέτοιο ξέσπασμα, όπως  στο Περιστέρι. Ο Άρης κατάφερε να δείξει και να αποδείξει ότι όχι μόνο μπορεί να βγει από το… κώμα (στο οποίο βρέθηκε την περασμένη βδομάδα), αλλά ανακτώντας τις ζωτικές του λειτουργίες, έχει τη δυνατότητα να αποδράσει από τον εφιάλτη, σε πείσμα ενός ολόκληρου συστήματος που βιάστηκε να τον ξεγράψει, μια και ο ίδιος ο Άρης έδωσε δικαιώματα!

Μιλήσαμε για γόρδιο δεσμό. Λύθηκε την περασμένη βδομάδα με αποφασιστικές κινήσεις, εκεί όπου διαφαινόταν το τέλος και η διάλυση, ο Άρης προχώρησε, έχει, όμως, δρόμο μπροστά του.

Οι παίκτες του Άρη έπαιξαν αντρίκεια στο ματς της χρονιάς, της δεκαετίας, της ιστορίας του συλλόγου. Έθαψαν τα προβλήματα, άφησαν στην άκρη έριδες και πληγές που κουβαλάει η ομάδα, νίκησαν τον Ατρόμητο και τον διαιτητή Στυλιάρα, νίκησαν τον ίδιο τον (κακό τους) εαυτό!

Ο Άρης ανέκτησε τις δυνάμεις του. Ζει, έχει «επαφή με το περιβάλλον», απέκτησε τις ζωτικές του λειτουργίες, δείχνοντας ικανός να σώσει την πιο δύσκολη παρτίδα της ιστορίας.

Ο Άρης μπορεί να κλαίει… Όχι αυτή τη φορά από θλίψη και πόνο. Αλλά από το πάθος της επιβίωσης και το ένστικτο του σεβασμού απέναντι στον κόσμο και την ιστορία του. Ο Αρης, λοιπόν, μπορεί να κλαίει… Σαν άνδρας που είναι, σαν μαχητής, σαν παλικάρι.

 

To Top