ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ο Αντώνης Πακαλίδης αναλύει τον τελικό: Από… παρωδία, γράφτηκε έπος!

Το μενού του τελικού στο Κατάρ τα είχε όλα. Συγκινήσεις, αλλαγές συναισθημάτων, ανατροπές, ήρωες, ένας  τελικός που αρμόζει σε Μουντιάλ.

Η αποθέωση του Μέσι είναι το τελευταίο χειροκρότημα σε έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή , που πλέον δεν θα αγχωθεί ποτέ ξανά αν τον συγκρίνουν με τον Μαραντόνα.  Πήρε το τρόπαιο , αύξησε τη συλλογή του με το μεγαλύτερο σε αξία, ήταν καθοριστικός για την ομάδα του, θα αποχωρήσει έχοντας τιμήσει με το παραπάνω τη φανέλα της χώρας του. Η ιστορία κράτησε το καλύτερο γι’ αυτόν, στον τελευταίο αγώνα του και είναι θαυμάσιο ότι μπορεί να διηγηθεί όλες τις ποδοσφαιρικές του εμπειρίες κλείνοντας πάντα με την κατάκτηση του Μουντιάλ.

Από την άλλη υπάρχει το μέλλον. Ο Εμπαμπέ πήρε από το χέρι τη Γαλλία, πέτυχε χατ-τρικ, έδωσε το σύνθημα για την αντεπίθεση και την ανατροπή, έχασε στα πέναλτυ, εκεί που έπρεπε και οι συμπαίκτες του να είναι ψύχραιμοι και δυνατοί. Έδειξε τι παίκτης είναι , τι μπορεί να κάνει και σίγουρα στο μέλλον θα τον δούμε να ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του στα γήπεδα.

Ο αγώνας ξεκίνησε με μία ομάδα να είναι στο γήπεδο. Η Αργεντινή «κλείδωσε» τη Γαλλία και την έκανε παιχνιδάκι στα πόδια του Μέσι. Το 2-0 σε συνδυασμό με την απόδοση των ομάδων, έμοιαζε με προάγγελος διασυρμού της Γαλλίας. Χαρακτηριστικό ότι δεν κατάφερε να κάνει ούτε μία ευκαιρία στο ημίχρονο. Ο Ντεσάμπ «χάθηκε» με τη διάταξη των αργεντίνων και την χρησιμοποίηση του Ντι Μαρία. Η άμυνα των αργεντίνων είχε προσαρμοστεί πάνω στους Γκρισμάν, Τσουαμενί, Εμπαμπέ για να μην μπορούν να υποδεχτούν και να προωθήσουν τη μπάλα. Κόπηκε πλήρως η δημιουργική δυνατότητα των γάλλων και έδωσε ευκαιρίες στους λατινοαμερικάνους να βρουν κενούς χώρους και να αναπτυχθούν ιδανικά. Οι αλλαγές του προπονητή της Γαλλίας έδειξαν το πρόβλημα. Ο Ντεμπελέ δεν μπορούσε να τρέξει σε άμυνα και επίθεση, εκεί που χρειαζόταν βοήθεια ο Κουντέ, ο Ράμπιο ήταν εκτός ρυθμού, ο Ζιρού αρνητικός , ο Γκρισμάν κράτησε το χειρότερο του παιχνίδι για το τέλος. Το ματς ξεκίνησε με το 2-1 στο 78ο λεπτό.

Από εκείνο το σημείο και μετά είδαμε άλλον αγώνα. Από τελικός-παρωδία, γιατί χρειάζονται δύο ομάδες για να παιχτεί το παιχνίδι, έγινε ένας μουντιαλικός τελικός. Απ’ αυτούς που θυμούνται όλοι για την διακύμανση του σκορ, τις χαμένες ευκαιρίες, τις επεμβάσεις των τερματοφυλάκων. Ο Σκαλόνι ρίσκαρε τραβώντας τον Ντι Μαρία στον πάγκο και βάζοντας τον Ακούνια. Το 4-4-2 δεν έβγαινε στην πίεση προς τη μπάλα και οι γάλλοι βρήκαν ελεύθερα μέτρα προς την περιοχή του Μαρτίνεζ. Ο Ντεσάμπ άργησε να καταλάβει ότι η δύναμη ήταν βασικός ρυθμιστής του αγώνα, έβαλε μέσα Καμαβίγκα ως αριστερό μπακ, πέρασε τον Κομόν στα πλάγια, και έβαλε σέντερ φορ τον Τουράμ. Αμέσως άλλαξε η απόδοση της ομάδας του, και με δύο καλές φάσεις έφεραν οι γάλλοι το παιχνίδι στα ίσα. Στην παράταση το δεύτερο γκολ του Μέσι και τρίτο της Αργεντινής, φάνηκε ότι θα ήταν και η χαριστική βολή για να φύγουν νικητές από το γήπεδο. Ο Εμπαμπέ κέρδισε πέναλτι για τη Γαλλία, ευστόχησε και καταλήξαμε στα πέναλτι. Ο ψυχραιμότερος κέρδισε.

Η Γαλλία αυτοκτόνησε γιατί δεν βγήκε από τα αποδυτήρια για να παίξει το παιχνίδι. Όταν το έκανε διεκδίκησε το τρόπαιο. Τόσο κακή ομάδα δεν περίμενα ποτέ ότι θα δω. Τόσο ταλέντο, τόση δύναμη, τόση ενέργεια , χάθηκαν στο τερέν ενός τελικού. Τα 78 λεπτά που δεν έπαιζε ποδόσφαιρο είναι πάρα πολλά και στοίχισαν. Όση αντίδραση έβγαλε ήταν υποδεέστερη από την ψυχολογία που πήρε η Αργεντινή σκοράροντας δύο τέρματα.

Η Αργεντινή δεν νομίζω να περίμενε τόσο τραγική αντίπαλο. Παθιάστηκαν , έπαιξαν δυνατά, τακτικά ήταν άψογοι, έμενε να βρεθούν οι φάσεις. Όταν έγινε κι αυτό , προηγήθηκαν και πήγαν να παίξουν με το χρόνο. Είναι επικίνδυνο όταν το κάνεις σε τέτοιους αγώνες, αλλά δεν το πλήρωσαν. Σαν ομάδα δεν ήταν καλύτερη από τη Γαλλία, είχαν τη θέληση και την πίστη για την κατάκτηση του τροπαίου. Αυτό έκανε τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Αυτός ο αγώνας μας απέδειξε ότι για να γίνει το repeat χρειάζονται περισσότερα πέρα από το ταλέντο. Από την άλλη , η θέληση του ενός μπορεί να παρασύρει και τους υπόλοιπους να μπούνε σε μια μάχη με μοναδικό σκοπό τη νίκη. Και τα δύο είναι μαθήματα ποδοσφαίρου και είναι ωραίο που τα είδαμε σε έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.     

To Top