Όταν ο Μίχαελ Ένινγκ παρουσιάστηκε, αρκετοί απόρησαν και ίσως να ανησύχησαν ειδικά μετά την περίφημη ατάκα του… “προτιμώ να κερδίζω με 5-4, παρά με 1-0…”.
Mε τον Γερμανό στον πάγκο του ο Άρης δείχνει δείγματα ομάδας με πειθαρχία και ισορροπία. Αντί για την φουλ-επιθετική ομάδα που θα περίμενε κανείς, του… “όσα φάω κι όσα βάλω”, ειδικά μετά τα λεγόμενα του Ένινγκ, αντιθέτως έχει εμφανιστεί μία ομάδα, που δείχνει την ίδια προσήλωση που έδειχνε στην επίθεση και αμυντικά. Δεν “θυσιάζει” την ποιότητά της στην επίθεση, στον βωμό της άμυνας και του αποτελέσματος, απλά κρατά τις ισορροπίες…
Κυρίως έχει βελτιώσει τον τρόπο που “βλέπει” η ίδια η ομάδα και “διαβάζει” τα παιχνίδια της. Με περισσότερο ρεαλισμό και δίχως αφέλεια. Διότι αν κάτι πλήρωσε ο Άρης των πρώτων αγωνιστικών, ήταν ο εφησυχασμός του κατά την διάρκεια ορισμένων αναμετρήσεων και φυσικά η έλλειψη καθαρού μυαλού.
Ένιωθες πως αυτοί οι παίκτες “κουβαλούσαν” πολλές φορές στις πλάτες τους ένα φορτίο για το οποίο δεν υπήρχε λόγος να νιώθουν έτσι. Την υποχρέωση του να παρέχουν θέαμα, όπως έγινε σε πολλά ματς της περσινής αγωνιστικής περιόδου, ειδικά στον δεύτερο γύρο. Γινόταν μία (λανθασμένη) σύγκριση ανάμεσα στην φετινή ομάδα με αυτήν που τελείωσε το πρωτάθλημα πέρσι. Δυο… διαφορετικές ομάδες, όχι σε πρόσωπα, καθώς αυτά είναι ίδια στην πλειονότητά τους, αλλά σε αντίληψη, αγωνιστική φιλοσοφία. Κι ας είχε η ομάδα τον ίδιο προπονητή στην αρχή. Κι ας έκανε προετοιμασία μαζί του.
Στο ματς με τον Παναιτωλικό, σημασία έχει το… σακούλι, το οποίο κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει να γεμίζει. Σε παλαιότερο μου blog είχα επισημάνει την ανάγκη του Άρη να μάθει να κερδίζει παιχνίδια που τα έκανε δικά του (θυμηθείτε ΕΔΩ). Και ήταν το ματς μετά την Τούμπα. Σκεφτείτε πως ακολούθησε κι άλλο τέτοιο. Και χειρότερο. Αυτό με την Λάρισα…
Τι άλλαξε πλέον; Ο Άρης δείχνει πως έχει γίνει όσο κυνικός χρειάζεται για να παίρνει τους βαθμούς. Το έκανε στην Ξάνθη όπου προηγήθηκε πρώτος, το έκανε και κόντρα στον Παναιτωλικό. Συμφωνώ με όσους… ξενέρωσαν με την εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου, ειδικά μετά το 80΄. Αλλά αναρωτιέμαι παράλληλα, τι θα έλεγαν αυτοί οι ίδιοι αν η ομάδα με την αφέλεια των προηγούμενων αγωνιστικών, με κάποιο τρόπο έχανε βαθμούς σε αυτά τα δύο ματς. Δεν θέλω να το σκέφτομαι…
Rotation. Θέλοντας και μη, ο Ένινγκ θα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές αυτή τη στιγμή στην ομάδα που έχουν αγωνιστεί σχεδόν σε όλα τα επίσημα ματς του φετινού Άρη, τα οποία στον αριθμό έχουν φτάσει τα 12 μέχρι στιγμής, με αυτά της Ευρώπης. Συν τις άλλοις, υπάρχουν και διεθνείς που έχουν αγωνιστεί περισσότερα.
Μέχρι την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου έχουμε ακόμα δύο μήνες γεμάτους, με σημαντικά ματς για τον Άρη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως πριν τον Ιανουάριο θα έχουν παιχτεί τρεις αγωνιστικές για τον… β γύρο, δηλαδή παιχνίδια με ΟΦΗ, Βόλο και Παναθηναϊκό. Και τον Ιανουάριο, από νωρίς, ακολουθούν τα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Άρα; Θα πρέπει πέρα από τις μεταγραφές που πρέπει να γίνουν νωρίς, να υπάρχουν πολλές περισσότερες εναλλακτικές επιλογές στη διάθεση του Γερμανού κόουτς.
Ήδη με τις κινήσεις του μέχρι στιγμής, έχει “ενεργοποιήσει” πιο ενεργά ποδοσφαιριστές, όπως οι Ντουάρτε, Μπα και Τόνσο, από τους οποίους περιμένει πολλά περισσότερα στη συνέχεια του πρωταθλήματος και κυρίως βοήθειες, εφόσον το απαιτήσουν οι ανάγκες. Ειδικά μεσοαμυντικά, καθώς από τη μέση και μπροστά υπάρχουν παίκτες που μπορούν να δώσουν λύσεις. Είναι ενδεικτικό, πως για ένα ακόμα ματς, οι Μαντσίνι και Μαρτίνες δεν αγωνίστηκαν, ενώ χρόνο δεν πήρε εν τέλει, ο Ντάνιελ Λάρσον που έπαιξε στην Ξάνθη.
