Ο παλαίμαχος Σέρβος σταρ που έγραψε ιστορία στα ελληνικά παρκέ, με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Πανιώνιο και Άρη βρίσκεται στο Βελιγράδι και μαζί με άλλες μπασκετικές προσωπικότητες συμμετέχει στο camp του Basketball Without Borders όπου έχουν μαζευτεί οι καλύτεροι 17χρονοι της Ευρώπης.
Το Eurohoops δεν έχασε την ευκαιρία και μίλησε μαζί του, με τον 52χρονο πλέον Πάσπαλι να αναφέρεται στο camp, στην καριέρα του, τις διαφορές ανάμεσα σε ΝΒΑ και… Ελλάδα που βίωσε ο ίδιος, ενώ έκρουσε καμπανάκι για τις ζημιές από την κόντρα ανάμεσα σε FIBA και Ευρωλίγκα.
-Πώς βλέπετε το camp του Basketball Without Borders:
“Είναι ωραίο που ανταγωνίζονται τα παιδιά. Βλέπω ότι τα παιδιά είναι χαρούμενα που είναι εδώ, έχοντας δίπλα τους κάποιους παίκτες που τους έβλεπαν στην τηλεόραση. Αυτά τα παιδιά που βρίσκονται εδώ είναι 16-17 ετών κι έχουν πολλά χρόνια μπροστά τους. Είναι ωραία εμπειρία γι’ αυτούς αυτό το τετραήμερο και τους δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία”.
-Βρεθήκατε στο ΝΒΑ σε μια εποχή παράλληλα με τον Βλάντε Ντίβατς στις ΗΠΑ. Πώς βιώσατε το πέρασμά σας και τι σας άφησε ως παρακαταθήκη;
“Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου συναντάς πολλούς. Στο τέλος μένουν πολλά, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι που το χτίζεις μόνος σου. Μπορεί μετά το τέλος της καριέρας σου λόγω της πορείας της ζωής σου να μην έχεις την ίδια επαφή, αλλά είναι μερικά παιδιά με τα οποία έχεις μοιραστεί πολλά και όποτε βρεθείτε είναι ωραίο να πιείτε μια μπύρα”.
-Στο ΝΒΑ είναι πιο δύσκολα τώρα, ή τότε;
“Δύσκολα είναι πάντα. Πρέπει να αγαπάς το μπάσκετ πολύ και αυτό σου δίνει δύναμη. Πάντα θέλεις να πας στο επόμενο επίπεδο, στο υψηλότερο επίπεδο. Κάποιοι πέτυχαν, άλλοι όχι, αλλά είναι πολύ σημαντικό να είσαι εκεί, έστω κι αν είναι για λίγο”.
-Περάσατε όμως σημαντικό μέρος της θητείας σας στην Ελλάδα…
“Ηταν διαφορετική κατάσταση. Στην Ευρώπη είναι διαφορετικά. Υπάρχει πολλή πίεση, ειδικά τότε που ήμουν εκεί. Τότε υπήρχαν δύο ξένοι και περίμεναν από σένα να πάρεις την ομάδα και να την οδηγήσεις ψηλά. Ισως έπρεπε να σκοράρεις 40 ή περισσότερους πόντους και να νικήσεις οπωσδήποτε. Τότε που έπαιξα εγώ στάθηκα τυχερός που μπόρεσα να το πετύχω κι αυτό ήταν καλό. Όμως υπήρχε πολλή πίεση και μεγάλες απαιτήσεις. Πιστεύω ότι το ΝΒΑ είναι διαφορετικό. Αν προορίζεσαι για σταρ υπάρχουν άλλες απαιτήσεις και διαφορετικές αν δεν είναι τόσο… σταρ”.
-Παρακολουθείτε πλέον τους αγώνες των ελληνικών ομάδων;
“Παρακολουθώ τις ελληνικές ομάδες και όχι μόνο στην αρχή της σεζόν για να δω τι έχει αλλάξει σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά συνολικά και ατομικά. Τα βλέπω όλα. Βλέπω και Αδριατική Λίγκα. Πάντως όσα βλέπω είναι πάνω-κάτω ίδια. Δε μου αρέσει η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και οι σχέσεις ανάμεσα σε FIBA και Ευρωλίγκα. Υπάρχουν πολλά προβλήματα που δημιουργούν προβλήματα στις ομάδες, αλλά και τις εθνικές ομάδες. Πρέπει να υπάρχει συμφωνία. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση”.
-Το μπάσκετ στα 80s και 90s θεωρείται πως ήταν στο πικ του ειδικά στη Γιουγκλοσλαβία. Γιατί ήταν τόσο ξεχωριστή αυτή η περίοδος;
“Η Γιουγκοσλαβία ήταν τότε ένα μεγάλο σχολείο του μπάσκετ που είχε πολλούς ταλαντούχους παίκτες. Είχαμε τόσο γ… ταλέντο και ήταν κρίμα που η χώρα διαλύθηκε. Για 7-8 χρόνια ήμασταν οι κορυφαίοι, οι καλύτεροι. Αυτά που έγιναν μας σταμάτησαν για να πετύχουμε ακόμα περισσότερα”.
-Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους παίκτες;
“Στην Ευρώπη δε μου αρέσουν πολλά πράγματα και πώς κάνουν καριέρα οι παίκτες που βασίζεται μόνο στα χρήματα. Δεν είναι καλή αυτή η κατάσταση και δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω”.
-Η Ευρώπη από άποψη αξίας παικτών είναι ανταγωνιστική προς το ΝΒΑ;
“Είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα εδώ και η Ευρώπη οφείλει να παράγει μπασκετικά κάτι νέο, κάτι φρέσκο. Αυτό οφείλεται στην οργάνωση. Από τη μία πλευρά βλέπεις το ΝΒΑ και την οργάνωσή του που έχει 3-4 επίπεδα χωρίς να επικρατεί τρέλα και δίνουν βάση ώστε να παράγουν παίκτες, αλλά και καλούς πολίτες. Στην Ευρώπη δεν δουλεύουν σωστά, αλλά πρώτα πρέπει να αρχίσουν από τις σχέσεις ανάμεσα σε FIBA και Ευρωλίγκα, κατάσταση που δημιουργεί πολλά προβλήματα”.
-Εδώ βρίσκεται και ο Γκρεγκ Πόποβιτς που τον γνωρίζετε από τους Σπερς. Τι μπορείτε να μας πείτε γι’ αυτόν;
“Είναι φίλος μου. Σημαίνει πολλά που τον βλέπω εδώ. Είμαι πολύ χαρούμενος που είναι στο Βελιγράδι κι αυτό το ευχαριστιέται”.
-Πώς βλέπετε την πορεία της εθνικής ομάδας της Σερβίας στα προκριματικά;
“Όπως είπα και νωρίτερα, πρέπει κάτι να γίνει με τα παράθυρα, γιατί βλέπουμε… παιδιάστικους χειρισμούς που πρέπει να αλλάξουν. Είμαι πολύ αισιόδοξος για τη Σερβία ενόψει 2019. Υπάρχουν πολλές ταλαντούχες ομάδες, αλλά θεωρώ ότι έχουμε καλό προπονητή, καλά νέα παιδιά και δεν βλέπω να αντιμετωπίζουμε προβλήματα ώστε να είμαστε σε υψηλό επίπεδο στο προσεχές Παγκόσμιο”.
