Προπονητολογία: μέση λύση δεν υπάρχει

Το θέμα Κατσαβάκη συνεχίζει να συντηρείται. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, το ερώτημα είναι σε τι εξυπηρετεί αυτή η φημολογία που θέλει τον προπονητή της ομάδας να παίζει κάθε αγωνιστική το κεφάλι του.

Η τοποθέτησή του στο «Αθλητικό Metropolis» σχετικά με την ανανέωση της συνεργασίας ήταν μια τοποθέτηση που δεν ακούγεται συχνά, για τον λόγο αυτό έκανε εντύπωση. Η ουσία της δήλωσης αφορά στην αλληγορική έννοια της πρότασης που έκανε στα ερτζιανά της πόλης.

Η αναφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει να κάνει με το προϊόν της δουλειάς του από την ημέρα που ανέλαβε τις τύχες της ομάδας. Ωστόσο, κι αυτό το κομμάτι σηκώνει αρκετή συζήτηση.

Για παράδειγμα, έχουμε ξεχάσει την κατάσταση που βρισκόταν η ομάδα μεσοκαλόκαιρο. Αρκεί κανείς να ανατρέξει στο ρόστερ για να αναληφθεί ποιοι παίκτες έχουν αναλάβει να σηκώσουν το τεράστιο βάρος της φανέλας, σε μια μεταβατική και άκρως επικίνδυνη χρονιά όπως η φετινή.

Πρόκειται για 19χρονα παιδιά της Κ 20 και Κ 17, τρεις ξένους που τώρα μπαίνουν σιγά-σιγά στο πετσί της ομάδας και κάποιους ποιο έμπειρους που δέχτηκαν να κάνουν περίσσια υπομονή σε όλα τα επίπεδα.

Θα κλείσω την παρένθεση γιατί όλα αυτά είναι γνωστά στον κόσμο του Άρη, απλά τα υπενθυμίζουμε. Υπάρχει η δήλωση του Κατσιαούνη στο «Μακεδονία TV» σύμφωνα με την οποία «η πίεση της καρέκλας του προπονητή του Άρη είναι δεδομένη. Πρέπει όλοι να ηρεμήσουμε και να σκεφτούμε πιο είναι το καλό του Άρη και μέσα από διαδικασίες και συζητήσεις να λύσουμε τα όποια προβλήματα υπάρχουν. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει θέμα Κατσαβάκη. Είναι κανονικά στην ομάδα μας και είναι αυτός που θα οδηγήσει την ομάδα σε περαιτέρω πορείες».

Εάν η διοίκηση δεν είναι ικανοποιημένη για διάφορους λόγους από την συνεργασία, οφείλει να την τερματίσει άμεσα. Οτιδήποτε άλλο πλανάται στον ορίζοντα κάνει μόνο κακό στον σύλλογο.

Οι απόψεις περί αυτού διίστανται. Ο καθένας έχει την άποψή του. Θεμιτό! Το αθέμιτο είναι να περιμένει κανείς το στραβοπάτημα για να ισχυροποιήσει τη θέση του και τα επιχειρήματά του.

Οι προπονητές, ή πρέπει να στηρίζονται σε όλα τα επίπεδα ή να απαλλάσσονται από τα καθήκοντα τους εφόσον είναι  ανεπαρκείς. Μέση λύση δεν υπάρχει. Το «μένει μέχρι να φύγει» είναι ψυχοφθόρο και αναποτελεσματικό. Βάζει τους πάντες σε μια  ανεπίτρεπτη λογική εν μέσω πρωταθλήματος. Εκτός αν είναι παιχνίδι εξουσίας από κάποιους. Τότε το πράγμα αλλάζει…

 

To Top