Μία διαφορετική συνέντευξη παραχώρησε στην εφημερίδα metrosport ο μέσος του Άρη, Βασίλης Ρόβας. Αναλυτικά:
Βλέποντας έναν ποδοσφαιρικό αγώνα αυτός που πάντα ξεχωρίζεις, είναι ο επιθετικός. Αυτός που πρωταγωνιστεί στα γκολ, στο θέαμα, στις νίκες της ομάδας σου.
Η σχέση του Βασίλη Ρόβα με τα αντίπαλα δίχτυα δεν είναι συνηθισμένη. Παρόλο αυτά, έχει τον τρόπο να ξεχωρίζει και τα τελευταία χρόνια να καθιερωθεί στη συνείδηση των ποδοσφαιρόφιλων. Παίκτης με πείρα, πολλές αντοχές μέσα στο γήπεδο, απίστευτη δύναμη και χαρακτήρα.
Χαρακτήρα που τον έχτισε μέσα από τα βιώματα της ζωής, η οποία του έμαθε να είναι αγωνιστής, μαχητής και ποτέ να μην τα παρατάει. Κι αυτό είναι το «μότο» που ακολουθεί και η πορεία του μετά από τρεις σοβαρότατους τραυματισμούς, δεν πήρε την κατιούσα, αλλά είναι ανηφορική. «Μόνο κέρδος είχα από αυτά που μου προσέφερε και μου έμαθε το ποδόσφαιρο.
Μου άλλαξε τον χαρακτήρα και την οπτική γωνία για το πώς αντιλαμβάνομαι πλέον τα πράγματα. Στη ζωή και στο ποδόσφαιρο», λέει ο 31χρονος μέσος, σε μία εκ βαθέων συνέντευξη στη “Metrosport”.
Το περασμένο Σάββατο το κοντέρ του έγραψε τις 250 συμμετοχές, σε όλες τις διοργανώσεις, στην 12ετή διαδρομή του στο ποδόσφαιρο. Μία διαδρομή με σκαμπανεβάσματα, προδοσία, απωθημένα και ανεκπλήρωτα όνειρα, τα οποία, όμως, εύχεται να εκπληρώσει με τον Αρη, στην δεύτερη θητεία του στο «Κλεάνθης Βικελίδης»….
Δώδεκα χρόνια, οκτώ ομάδες, 250 συμμετοχές. Τι σου μένει από αυτή την διαδρομή στο ποδόσφαιρο;
«Η καριέρα μου πέρασε από πολλά κύματα. Δυσκολεύτηκα. Αν δεν είχα πάθος, αγάπη γι’ αυτό που θέλω να κάνω και πίστη στον εαυτό μου, δεν θα είχαν αυτή την καριέρα. Πέρασα δύσκολα με τρεις σοβαρούς τραυματισμούς (σ.σ.: δύο χιαστούς, έναν κομμένο αχίλλειο τένοντα), αλλά… σηκώθηκα και πάλεψα. Το ότι βρίσκομαι στον Αρη της Γ Εθνικής, τώρα, δεν σημαίνει ότι με πήρε κατηφόρα. Ο Αρης είναι από τις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας και πιστεύω ότι μου αξίζει που φοράω αυτή τη φανέλα».
Στον χώρο έχεις συναντήσει πολλούς προπονητές, πολλούς παράγοντες. Υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι;
«Εχω γνωρίζει και την καλή και την κακή πλευρά χαρακτήρων. Είτε μα αδικούσαν είτε όχι, δεν τα παρατούσα ποτέ. Κι όταν έβλεπα ότι δεν κάνω σε κάποιον, έφευγα από μόνος μου. Πάντα έχω στόχο να πρωταγωνιστώ, δεν κάθισα ποτέ πάνω στο συμβόλαιό μου. Και στην πρώτη μου θητεία στον Αρη ο Κούπερ επέμενε να μείνω. Εγω όμως ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο, όχι να βλέπω τους συμπαίκτες μου να παίζουν. Γι αυτό πήγα στα Γιάννινα. Ειμαι άνθρωπος που δεν τα παρατάει ποτέ. Διεκδικώ κάθε μέρα και κάθε στιγμή».
Αγωνιστή, μαχητή, εγωιστή, πολεμιστή, σε έκανε η ζωή ή το ποδόσφαιρο;
«Είναι στον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Το παράδειγμά μου είναι ο ίδιος μου ο αδερφός! Ξεκίνησε εύκολα την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, ήταν αρχηγός στην Εθνική Παίδων με Γκαλίτσια, Ηλιάδη κ.α. , αλλά μέσα σε ένα βράδυ τα παράτησε! Εγώ έκανα τεράστια προσπάθεια, με δοκιμές, με απορρίψεις, αλλά πίστευα στον εαυτό μου και δούλευα. Δεν είναι θέμα ταλέντου μόνο, είναι περισσότερο θέμα δουλειάς και πίστης».
Δεν μετάνιωσες που έφυγες από εκείνη την ομάδα, του Κούπερ;
«Το σκεφτόμουνα, μήπως τελικά δεν είχα κάνει σωστή επιλογή, γιατί με το που έφυγα προέκυψαν κάποιοι τραυματισμοί στη θέση μου και ίσως έπαιρνα όντως την ευκαιρία. Αυτά είναι στο παρελθόν και δεν κοιτάω ποτέ πίσω, είτε έκανα λάθος, είτε όχι».
Γενικά, λάθη έκανες;
«Και έκανα και έμαθα. Παλιά ήμουν διαφορετικός χαρακτήρας, πιο οξύθυμος, τα έπαιρνα όλα της μετρητής, αλλά στην πορεία και με τα όσα βίωσα κατάλαβα ότι πρέπει να είσαι πιο ισορροπημένος».
Ο Νίκος Αναστόπουλος είναι κάτι περισσότερο από προπονητής για σένα;
«Με τον κόουτς γνωρίστηκα στα Γιάννινα, ήμουν προσωπική του επιλογή. Μετά συναντηθήκαμε ξανά στον ΟΦΗ. Θέλει να είσαι 200% επαγγελματίας. Δεν συγχωρεί τα λάθη. Είτε έχεις και εξω-αγωνιστικά σχέσεις μαζί του, είτε όχι. Κρατάμε μία φιλία σαν άνθρωποι, αλλά στο γήπεδο κοιτάω να του δίνω κάθε μέρα το κάτι παραπάνω».
Λίγοι το γνωρίζουν, αλλά το 2012 βρέθηκες ένα βήμα έξω από την πόρτα της Σεβίλλης, τι έγινε και δεν την πέρασες;
«Είχα πάει στη Σεβίλλη, είχα περάσει τα εργομετρικά, τις εξετάσεις, όλα. Γύρισα στην Ελλάδα και ήταν να φύγω Δευτέρα, αλλά το Σάββατο διώξανε τον Μίτσελ από τον πάγκο και ακύρωσαν τις μεταγραφές του. Η καριέρα μου εκεί κόπηκε στα δύο. Στα 27 μου, μετά από μια καλή χρονιά με τον Πανιώνιο,θα ήταν ένα δώρο Θεού και μία επιβράβευση. Εκείνο ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές τότε, τις οποίες δεν γνωρίζει κανείς».
Είναι αυτό που λέμε «όλα για κάποιον λόγο γίνονται»;
«Μπορεί ο Θεός να με ήθελε εδώ, για να ζήσω μεγάλες στιγμές με τον Αρη! Δεν μπορείς να χαράξεις ποτέ την μοίρα σου. Εσυ, σαν άνθρωπος την καθορίζεις μέσα από αγώνες και θέληση. Αν θέλει ο Θεός να σου δώσει κάτι παραπάνω, θα σου το δώσει».
«Στον Αρη όλοι… ήταν πρόεδροι!»
Αισθάνεσαι προδομένος με τον τρόπο που έφυγες από την ΑΕΚ, φοβάσαι μήπως γίνει κάτι τέτοιο και στον Αρη;
«Βγάζω πίκρα γιατί ήμουν από την πρώτη μέρα μέλος αυτής της ΑΕΚ. Περάσαμε όλοι δύσκολες στιγμές. Ανεβάσαμε την ΑΕΚ και πίστευα ότι θα είμαι στις πρώτες επιλογές. Το ότι δεν μου έδωσαν αυτή τη χαρά με πικραίνει. Η ζωή συνεχίζεται όμως και ελπίζω αυτές τις χαρές να τις ζήσω με τον Αρη και να τελειώσω την καριέρα μου εδώ. Ονειρεύομαι να ζήσω ξανά τη στιγμή να παίζω μπροστά σε 22.000 κόσμο».
Πότε θα ανέβει ο Αρης στην Super League;
«Σε έναν χρόνο και τρεις μήνες από τώρα! Είμαι σίγουρος για αυτό, αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ. Είμαι άνθρωπος της επιτυχίας και του πρωταθλητισμού. Το όνειρο μου είναι να ζήσω με τον Αρη αυτό που έζησα στην ΑΕΚ. Του χρόνου, σαν ομάδα της Β Εθνικής να πάμε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου (αν όχι τελικό) και να κληρωθούμε με τον Ολυμπιακό».
Συμβιβάζεσαι απλά με την επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία;
«Τον Αρη τον ξέρω πολύ καλά. Η τότε διοίκηση του κ. Αθανασιάδη έκανε κακή διαχείριση των χρημάτων που διαχειρίζονταν από τα έσοδα και σπαταλήθηκαν πολλά λεφτά. Οποίος προλάβαινε έβγαζε λεφτά! Τώρα θέλω να πιστεύω ότι θα γίνει καλύτερη διαχείριση. Τώρα είναι ένας ο επικεφαλής, τότε όλοι είχαν… θέση προέδρου. Υπάρχει τρομερή παραφιλολογία και θα μιλήσω μέσα από την καρδιά μου. Είναι ευλογία να έχουμε τέτοια διοίκηση. Δεν μας χρωστάνε ούτε ένα ευρώ, βλέπω θέληση, οργάνωση και πίστη από αυτούς τους ανθρώπους να πάνε την ομάδα ψηλά. Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτή η γκρίνια. Η ομάδα είναι 10 βαθμούς μπροστά, έχουμε υγεία σαν ομάδα και παρόλο αυτά μας σταματάνε στον δρόμο και μας ρωτάνε ‘είστε πληρωμένοι, έχετε ασφάλεια;’ . Γελάω γιατί είναι αδιανόητο να γίνονται και να λέγονται τέτοια πράγματα σε μία ομάδα που έχει ηρεμία, διοικητική και αγωνιστική. Ο κόσμος εδώ, μάλλον, έχει μάθει να χαίρεται με την ίντριγκα και με τα προβλήματα της ομάδας για να έχει κάτι να συζητάει στα καφενεία».
Τα σκυλιά και το “Billy’s Club”
Απ’ όλη την κουβέντα που κάναμε με τον Βασίλη Ρόβα, γύρω από την ζωή του στο ποδόσφαιρο, ξεχωριστό κεφάλαιο αφιερώσαμε στο “Billy’s Club”. Το εκτροφείο σκύλων που έχει δημιουργήσει και φανερά συγκινημένος απάντησε στο «γιατί;»…
«Δεν το κάνω επαγγελματικά, το κάνω από χόμπι για τον Θείο μου και στη μνήμη του χαμένου μου ξαδέρφου. Μεγαλώσαμε μαζί από μικρά παιδιά, για σχεδόν τρία χρόνια παλεύαμε να τον σώσουμε από το πρόβλημα υγείας που είχε, δεν τα καταφέραμε. Ο Θείος μου είχε όνειρο να ανοίξει με τον ξάδερφό μου εκτροφείο σκύλων. Του το έκανα δώρο, όλα τα κάνω γι’ αυτόν. Και το όνομα του εκτροφείου και το σήμα του Club -την πίπα που είχε αδυναμία και κάπνιζε- όλα γι’ αυτόν».
Για σένα είναι να ξεφεύγεις από την ρουτίνα της καθημερινότητας;
«Ημουν και παλαιότερα κυνηγός, δεν είναι τωρινή αγάπη. Δεν μπερδεύω σε καμία περίπτωση το ποδόσφαιρο με τα σκυλιά. Για μένα πρώτα είναι η δουλειά μου και μετά όλα τα άλλα. Ασχολούμαι τις ελεύθερες ώρες. Οταν έχουμε ρεπό δεν θα πάω ένα διήμερο να περάσω καλά, θα πάω να δω τα σκυλιά μου, την εκπαίδευση που κάνουν. Ξέρω ότι κάποιοι το χλευάζουν αυτό, αλλά δεν με απασχολεί γιατί δεν με επηρεάζει στη δουλειά μου».
