Με τακτική ντέρμπι ο ΑΡΗΣ έφυγε από την OPAP ARENA ισόπαλος χωρίς τέρματα. Αποτέλεσμα που του δίνει τη δυνατότητα να ελπίζει ότι στη ρεβάνς θα καταφέρει να νικήσει και να προκριθεί στην επόμενη φάση του Κυπέλου.
Για πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ έπαιξε δύο δύσκολα παιχνίδι στη σειρά κι ήταν αντάξιος των περιστάσεων. Νίκη στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, αποτέλεσμα μέσα στην ΑΕΚ. Η σοβαρότητα που απαιτούνταν βγήκε στην ομάδα. Ήταν αναγκαία συνθήκη να φανεί στον ΑΡΗ ότι υπάρχει κίνητρο,, κατάθεση ψυχής, βελτίωση σε κομμάτια του παιχνιδιού.
Ο προπονητής κατέβασε την ίδια ενδεκάδα , με το προηγούμενο παιχνίδι. Η τακτική διαφοροποιήθηκε λόγω της διαφορετικής λειτουργίας του αντιπάλου. Πίεση στο μισό γήπεδο, με κοντινές αποστάσεις γραμμών, εξτρέμ που κατέβαιναν χαμηλά να κλείσουν διαδρόμους, άξονας με δύο αμυντικά χαφ που πρώτα έκοβαν και μετά προσπαθούσαν να οργανώσουν παιχνίδι, κεντρικό αμυντικό δίδυμο που κάλυπτε με μεγάλη συγκέντρωση , την περιοχή και τους παίκτες που έβγαιναν από πίσω. Άψογη αμυντική λειτουργία. Δεν έδωσε χώρους και το βασικό δεν δημιουργήθηκε καμία σημαντική ευκαιρία από την ΑΕΚ. Αν δεν υπήρχαν κάποιες στιγμές επιθετικής υπερβολής από την ΑΕΚ, ο Κουέστα θα ήταν θεατής του αγώνα. Μέχρι και ο Μοντόγια έσβησε τους δύο πλάγιους που είχε τοποθετήσει ο Αλμέιδα στον αγώνα, για να ανοίξει την άμυνα του ΑΡΗ.
Η συνολική λειτουργία της ομάδας δεν αφήνει περιθώρια για να διακριθεί ένας. Όλος ο ΑΡΗΣ έπαιξε καλά το τακτικό κομμάτι της άμυνας και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους γι’ αυτό.
Εκεί που υπήρξε πρόβλημα στο παιχνίδι ήταν το μεσοεπιθετικό. Ένας Μορόν δεν φέρνει την άνοιξη. Με Σαβέριο και Σουλεϊμάνοφ να είναι επιφορτισμένοι να ακολουθούν τους αμυντικούς τους , ήταν πολύ δύσκολο να βγούνε με δυνάμεις μπροστά και να απειλήσουν ή να συνδυαστούν για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για τέρμα.
Η τακτική της ΑΕΚ σε όλα τα παιχνίδια, είναι αφόρητη πίεση στη μπάλα που φέρνει πολλές κερδισμένες μπάλες υπέρ της, σε χώρους κοντά στο τέρμα. Οι παίκτες της παίζουν με ατομικά μαρκαρίσματα , από τους κεντρικούς αμυντικούς , τα αμυντικά χαφ, τους πλάγιους μπακ , με αποτέλεσμα να μην μπορεί εύκολα να βγει η μπάλα πέρα από το κέντρο. Το έκανε και σε αυτό το παιχνίδι, γι’ αυτό το passing game του ΑΡΗ ήταν κακό.
Οι μεγάλες μπαλιές ήταν ρίσκο γιατί ήταν πάντα σε διεκδίκηση με αντιπάλους οπότε δεν έφτανε εύκολα στην επίθεση. Ο Νταρίντα δεν μπορούσε να προωθήσει το παιχνίδι γιατί ήταν μονίμως κλεισμένος αλλά και δεν είχε τις απαραίτητες βοήθειες για να πασάρει. Ο Σαβέριο δεν φάνηκε καθόλου στην επίθεση ενώ ο Σουλεϊμάνοφ όσες φορές ανέβηκε έπεφτε πάνω σε δύο αντιπάλους. Για να σπάσει αυτή η τακτική που χρησιμοποιεί η ΑΕΚ , χρειάζεται γρήγορες στοχευμένες πάσες, με παίκτες που μπορούν να ντριμπλάρουν και να τρέχουν με τη μπάλα. Ο μόνος που το προσπάθησε όταν του δόθηκε η ευκαιρία ήταν ο Οντουμπάτζιο, χωρίς αποτέλεσμα.
Στο δεύτερο ημίχρονο για ένα 25ολεπτο η πίεση της ΑΕΚ ήταν μεγάλη, κάτι που η άμυνα του ΑΡΗ την αντιμετώπισε με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα. Από 65ολεπτό μέχρι το τέλος. ο ΑΡΗΣ βγήκε από την άμυνα και δημιούργησε τις δικές του φάσεις. Το σημαντικό ήταν ότι ο προπονητής έκανε κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει.
Πέρασε μέσα Παναγίδη-Φετφατζίδη-Ζαμόρα, έβγαλε τον Μορόν και αντικατέστησε τον τραυματία Ζουλ με τον Νταρίντα, ο οποίος από θέση πίσω από το φορ , έπαιξε αμυντικό χαφ. Όλοι θα περιμένανε να μπει ο Ρόουζ ή ο Φατόρε για να «δέσει» η άμυνα . Αυτή η κίνηση μετέφερε το κέντρο βάρος του παιχνιδιού στο μισό της ΑΕΚ , γιατί υπήρχε πλέον παίκτης να κρατήσει μπάλα, ο Φετφατζίδης, σε θέση «δεκαριού» , να κερδίσει φάουλ αλλά , όπως όλοι γνωρίζουν, να πασάρει. Με λίγη τύχη ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να είχε σημειώσει τέρμα και να προβάλει τώρα ως φαβορί στον επαναληπτικό.
Αυτή την τακτική βλέπουμε ότι οι παίκτες μπορούν να την υπηρετήσουν και είναι αισιόδοξο ότι τουλάχιστον υπάρχει ένα στήσιμο ομάδας που μπορεί να βασιστεί ο προπονητής. Για το επιθετικό κομμάτι χρειάζεται σίγουρα περισσότερη ποιότητα, δεν μπορούν να γίνουν θαύματα σ’ αυτό το τακτικό κομμάτι από τη μία μέρα στην άλλη.
Ο επαναληπτικός είναι το ίδιο δύσκολος όπως και το πρώτο παιχνίδι. Η ισοπαλία δεν είναι πρόκριση. Ο ΑΡΗΣ κράτησε τις ελπίδες του ζωντανές αλλά τώρα έχει την υποχρέωση να κάνει κάτι καλύτερο.
Μέχρι τότε υπάρχει το ματς μέσα στο Αγρίνιο , που μόνο αδιάφορο δεν είναι κι εκεί χρειάζονται αντίστοιχες αμυντικές αποδόσεις, με πιο αποτελεσματικές επιθετικές προσπάθειες. Η νίκη είναι μονόδρομος.
