Η Ειρήνη Τσικοπούλου είναι φίλαθλος του Άρη που βρέθηκε χθες στον τελικό “φιάσκο” του κυπέλλου Ελλάδας στα Δύο Αοράκια. Πριν από λίγη ώρα έστειλε στο PRESSARIS επιστολή μέσα από την οποία περιγράφει τα όσα έζησε στο Ηράκλειο. Μια επιστολή που αξίζει να διαβαστεί…
Καλησπέρα σας,
Θα ήθελα κι εγώ να παραθέσω την εμπειρία μου από τον όμορφο τελικό που διεξήχθη χθες στα Δύο Αοράκια.
Όλα ξεκίνησαν την ημέρα που βγήκαν στην κυκλοφορία τα εισιτήρια…Δύο Αρειανοί μπήκαμε στην ουρά να πάρουμε δύο εισιτήρια (ένα για τον καθένα) και βρεθήκαμε μάρτυρες γεγονότων που το καλοπροαίρετο μυαλό μου έως τότε δεν μπορούσε να φανταστεί! Τι εννοώ; Υποστηρικτές του παναθηναϊκού να αγοράζουν 5, 10 και 15 εισιτήρια ο καθένας. Μέχρι 2 δεν μας λέγαν ότι μπορούμε να πάρουμε; Προσπέρασα το γεγονός…Ώσπου λίγο πριν έρθει η σειρά μου, εμφανίζεται ο κύριος Μαρκάκης (χθες έμαθα ποιος είναι) να διατυμπανίζει πόσο καλά και ήρεμα και νομότυπα γίνεται η διανομή των εισιτηρίων!! Δεν αναφερόταν σε μένα αλλά πολύ ευγενικά του απαντώ πως δεν είναι ανάγκη να κοροϊδευόμαστε και πως ο καθένας βγαίνει με 30 εισιτήρια στο χέρι. Με εξίσου “ευγενικό” τρόπο με κατηγορεί ότι διαδίδω φήμες και δεν έχω δικαίωμα να λέω κάτι τέτοιο τη στιγμή που όλα γίνονται βάση κανόνων…όμως η όραση και τα στοιχεία δεν λένε ψέματα! Ήμασταν οι τέταρτοι στην ουρά και είχαν πουληθεί ήδη 30 εισιτήρια (το παραδέχτηκε ο κύριος που πουλούσε τα εισιτήρια) ο προηγούμενος μάλιστα είχε πάρει 9 (επαναλαμβάνω την πρώτη ημέρα, το πρώτο τέταρτο διάθεσης των εισιτηρίων σε 4 ανθρώπους…αν δεν είναι αυτό οργανωμένη παρουσία στο γήπεδο τότε τί είναι;).
Προσπερνάμε και αυτό το γεγονός. Μπαίνουμε στο ειδικό γραφειάκι να αγοράσουμε τα εισιτήρια μας. Οι άνθρωποι που ήταν εκεί αρνήθηκαν να μας πούνε σε ποια πλευρά του γηπέδου αντιστοιχούν τα εισιτήρια, με αποτέλεσμα να μη ξέρουμε σε ποια θύρα να αγοράσουμε ώστε να αποφύγουμε τους θερμόαιμους οπαδούς του παναθηναϊκού. Τελικά αγοράσαμε τυχαία κάποια των 30 ευρώ (θύρα 6, τμήμα Κ12) γιατί θεωρήσαμε ότι θα είναι λίγο πιο επίσημα! Με το που είδαν στις ταυτότητες μας ότι προερχόμαστε από τη Βόρειο Ελλάδα η αντίδραση ενός από αυτούς ήταν: “Σκουλήκια θα είστε!” Θα μου πείτε οκ, οι αστεϊσμοί επιτρέπονται…Μεταξύ αγνώστων όμως; Στα γραφεία της ΕΚΑΣΚ; Τη στιγμή που έχει γίνει η προηγούμενη συζήτηση περί σωστής διάθεσης εισιτηρίων;
Και φτάνουμε στη χθεσινή ημέρα. Αστυνομία, εξονυχιστικός έλεγχος…για τους κοινούς θνητούς! Πάλι είμαστε μάρτυρες ενός γεγονότος λίγο πριν την είσοδο μας στο χώρο του γηπέδου! Ένα κύριος (από τα καλά παιδιά) μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο και έλεγε: “Έχω βάλει άλλους τρεις μέσα…ναι έβαλα και τον τάδε και τον τάδε (αναφερόταν σε ονόματα), τον τάδε μόνο δεν κατάφερα…ήταν μεθυσμένος”. Δεν έχω σχόλια…τα συμπεράσματα δικά σας!
Επιτέλους μπαίνουμε στο γήπεδο. Εντυπωσιαστήκαμε φυσικά από το “λευκό” γήπεδο, το χωρίς διακριτικά και οργανωμένους οπαδούς και ψάξαμε να βρούμε τις θέσεις μας. Βρεθήκαμε κάπου που πιστεύαμε ότι είναι οι θέσεις και ρωτάμε κάποιους τύπους (από αυτούς τους χωρίς πράσινα διακριτικά!!!) σε ποιες θέσεις κάθονται, δεν ήξεραν να μας πουν! Αργότερα ένας security, ο οποίος μας βοήθησε να βρούμε τις θέσεις μας, μας είπε ότι αυτοί ήταν οργανωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού από την Αθήνα και πως οι θέσεις μας είναι ακριβώς εκεί. Καλύτερα όμως να μην πάμε προς τα εκεί γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να φύγουν και η αστυνομία δεν μπορεί να τους κάνει τίποτα. Όπως καταλαβαίνετε είχαμε αγοράσει εισιτήρια των 30 ευρώ και κάποιοι άλλοι (χωρίς εισιτήριο;) είχαν καταλάβει τις θέσεις μας (και δεν ήμασταν οι μόνοι που τις χάσαμε) με τις ευλογίες τις αστυνομίας!!!
Να σημειώσω ότι κάνω απλή παράθεση των γεγονότων. Δεν κατηγορώ κανέναν. Δεν φταίει η αστυνομία για όσα έγιναν χθες, ούτε οι security, ούτε οι φίλοι του παναθηναϊκού ούτε η τοπική κοινωνία. Μία απάντηση ψάχνω. Προς τι όλο αυτό το θέατρο;
Λύση για τις θέσεις μας, όσο κι αν προσπάθησα χθες το βράδυ, δεν βρήκα. Κάπου βολευτήκαμε, είδαμε το παιχνίδι, χάρηκα με την ομάδα (κατοικώντας στην Κρήτη οι ευκαιρίες να δεις την ομάδα σου είναι λίγες), κατάλαβα πόσο της πάει το μετάλλιο και αναμένουμε τα άλλα, τα καλύτερα!
Άρη, θυμήσου, μια ζωή μαζί σου
Ειρήνη
