Για κακή εφαρμογή του Πειθαρχικού Κανονισμού από τους διαιτητές του αγώνα Άρης-ΠΑΟΚ σχετικά με την οριστική διακοπή του αγώνα και την εκκένωση του γηπέδου κάνει λόγο το σκεπτικό της απόφασης του ΑΣΕΑΔ για συνέχιση του παιχνιδιού.
Παρακάτω παραθέτεται το βασικό μέρος του σκεπτικού του ΑΣΕΑΔ για τη δικαίωση της ένστασης του Άρη για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έγινε κακή εφαρμογή του Πειθαρχικού Κανονισμού από τους διαιτητές της αναμέτρησης, σχετικά με την οριστική διακοπή του αγώνα και την εκκένωση του γηπέδου.
«Επειδή, η εκκένωση του γηπέδου, καθώς και η διαδικασία που ακολουθείται σε περίπτωση που αυτή διαταχθεί, προβλέπονται, σύμφωνα με το Άρθρο 27 παρ. 5 του οικείου ειδικού πειθαρχικού κανονισμού, αποκλειστικά για την περίπτωση που οι οπαδοί κάποιας αγωνιζόμενης ομάδας απευθύνουν για πέμπτη φορά υβριστικά συνθήματα εκτεταμένης εντάσεως με αποδέκτες φυσικά πρόσωπα ή προσβολή των εθνικών συμβόλων, αγνοώντας τέσσερις προηγούμενες σχετικές προειδοποιήσεις και, εάν η εκκένωση δεν καταστεί εφικτή εντός της ταχθείσας προθεσμίας των 30 λεπτών, τότε οι διαιτητές υποχρεούνται να διακόψουν οριστικά τον αγώνα σε βάρος της ομάδας, της οποίας οι οπαδοί ασχημονούν κατά τα ανωτέρω.
Στην προκείμενη περίπτωση, όμως, οι διαιτητές του αγώνα καλαθοσφαίρισης που διεξήχθη, στις 18/10/2014, στο Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρον, μεταξύ της ομάδας της προσφεύγουσας και αυτής της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, αποφάσισαν την εκκένωση του συγκεκριμένου γηπέδου λόγω της πρόκλησης επεισοδίων (επαναλαμβανόμενες ρίψεις διαφόρων αντικειμένων στον αγωνιστικό χώρο) από τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του Άρθρου 27 παρ. 5 του ως άνω Ειδικού Πειθαρχικού Κανονισμού, ήτοι εφαρμόζοντας κύρωση η οποία δεν προβλέπεται ρητά στον εν λόγω κανονισμό.
Περαιτέρω, όταν η εκκένωση δεν κατέστη εφικτή, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, προέβησαν στην οριστική διακοπή του αγώνα υπέρ της ομάδας του ΠΑΟΚ, λόγω μη πλήρους εκκένωσης του γηπέδου.
Με τα δεδομένα αυτά, κατά την κρίση του Συμβουλίου, η διαταχθείσα από τους ανωτέρω διαιτητές εκκένωση του γηπέδου με βάση τις διατάξεις του Άρθρου 27 παρ. 5 του προαναφερόμενου Ειδικού Πειθαρχικού Κανονισμού, οι οποίες, ως εκ της φύσεως αυτών, είναι στενά ερμηνευτέες και δεν δύνανται να τύχουν αναλογικής εφαρμογής σε άλλα παραπτώματα πλην αυτών για τα οποία ρητά προβλέφθησαν στον οικείο Πειθαρχικό Κανονισμό, στερείται νόμιμης βάσης, όπως, και οι ερειδόμενη επ’ αυτής απόφαση των διαιτητών του αγώνα να διακόψουν οριστικά αυτόν, για το λόγο της μη πλήρους εκκένωσης του γηπέδου. Εξάλλου, οριστική διακοπή αγώνα καλαθοσφαίρισης δικαιολογείται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 του Άρθρου 33 του ίδιου Ειδικού Πειθαρχικού Κανονισμού σε περίπτωση που, κατά την κρίση των διαιτητών, προκληθούν επεισόδια σοβαρής μορφής από τη ρίψη διαφόρων αντικειμένων, θέτοντας σε διακινδύνευση τη σωματική ακεραιότητα των παρευρισκομένων και καθιστώντας καθ’ οιονδήποτε τρόπο αδύνατη τη συνέχιση του αγώνα, προϋπόθεση που δεν συντρέχει εν προκειμένω.
Κατόπιν τούτων, η προσβαλόμενη απόφαση του Μ.Δ.Ο., με την οποία κρίθηκαν τα αντίθετα, έσφαλε και πρέπει να ακυρωθεί, κατ’ αποδοχή της υπό κρίση προσφυγής ως βάσιμης. Περαιτέρω, το Συμβούλιο δικάζοντας επί της ενστάσεως της ΚΑΕ Άρης δέχεται αυτήν και ακυρώνει την απόφαση των διαιτητών περί οριστικής διακοπής του ανωτέρω αγώνα».
