Άλλοι δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας, άλλοι αποδείχτηκαν “νάνοι” μπροστά σε ποδοσφαιρικά ιερά τέρατα με τα οποία τους συνέκριναν, άλλοι λύγισαν από τραυματισμούς και άλλοι αποδείχτηκαν εντέλει διάττοντες αστέρες.

Ποιές είναι όμως οι πιο “καραμπινάτες” περιπτώσεις; Η ιστοσελίδα “Footballstopten.com” μπήκε στον πειρασμό να τις αξιολογήσει και παρουσίασε μία λίστα (με τη μορφή αντίστροφης μέτρησης) με 10 παίκτες που ενώ προορίζονταν για υψηλές πτήσεις κατέληξαν σε ανώμαλη προσγείωση!

Διαβάστε το σχετικό άρθρο που ανέδειξε το sport24.gr…:

10. Ράιαν Μπάμπελ

Ο Ράιαν Μπάμπελ ήταν ένα από τα αμέτρητα “διαμαντάκια” που βρήκαν από το χρυσωρυχείο (ποδοσφαιρικές ακαδημίες) του Άγιαξ και σε ηλικία μόλις 21 ετών γεύτηκε τη χαρά της κατάκτησης ενός ευρωπαϊκού τροπαίου με την Εθνική Ολλανδίας Κ21 στο Euro 2007. Εξαργύρωσε τις καλές του χρονιές στον “Αίαντα” και τις επιτυχίες με τους “οράνιε” με τη μεταγραφή του στη Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 2007 όμως απέτυχε να κάνει την καριέρα που θα επιθυμούσε. Στα τέσσερα χρόνια παραμονής του στο “Άnfield” δεν μπόρεσε να φτιάξει “μεγάλο” όνομα και τώρα στα 27 του χρόνια αγωνίζεται στην Τουρκία με τη φανέλα της Κασίμπασα.

 

9. Κλέμπερσον

Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από τις εμφανίσεις του Κλέμπερσον με την εθνική Βραζιλίας στην τελική φάση του Μουντιάλ του 2002, ώστε να δαπανήσει 6.500.000 λίρες για χάρη του και τελικά να υπογράφει συμβόλαιο μαζί του στις 12 Αυγούστου 2003. Ο Ο Βραζιλιάνος αποκτήθηκε με την προοπτική να αντικαταστήσει τον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν όμως το μόνο που θυμούνται όλοι από αυτόν στα δύο χρόνια που έμεινε στο “Οld Trafford” ήταν πως είχε παρουσιαστεί την ίδια ημέρα με τον Κριστιάνο Ρονάλντο… Μόλις 20 συμμετοχές και 2 γκολ αναγράφει το βιογραφικό του όσον αφορά στο πέρασμά του από τη Γιουνάιτεντ ενώ τώρα στα 35 του χρόνια αγωνίζεται στις ΗΠΑ για λογαριασμό της Ίντι Ιλέβεν.

8. Αριέλ Ορτέγκα

Ο Αριέλ Ορτέγκα είναι ένας από τους πλέον προικισμένους Αργεντίνους επιθετικούς μέσους της γενιάς του όμως ο τίτλος “νέος Μαραντόνα” που του αποδόθηκε (σε αυτόν όπως και σε πολλούς άλλους) μάλλον αποδείχτηκε ασήκωτος για να τον σηκώσει στις πλάτες του. Παρά λοιπόν το τεράστιο ταλέντο του δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη και μετατράπηκε σε ένας γυρολόγος… πολυτελείας, έχοντας σύντομα περάσματα από ένα σωρό ομάδες όπως οι Βαλένθια, Σαμπντόρια, Πάρμα και Φενέρμπαχτσε. Ουσιαστικά η ομάδα στην οποία ταίριαξε περισσότερο από όλες ήταν η Ρίβερ, καθώς πέρα από το ξεκίνημα της καριέρας του είχε δύο ακόμα θητείες στους “εκατομμυριούχους” μέχρι να πάρει απόφαση το 2012 να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 38 ετών.

7. Τζο Κόουλ

Υπήρχε μία εποχή που ο Στίβεν Τζέραρντ έφτασε να συγκρίνει τον Τζο Κόουλ με τον Λιονέλ Μέσι, εντυπωσιαμένος από όσα είχε πετύχει ο Άγγλος μεσοεπιθετικός στα πέντε χρόνια παρουσίας του στη Γουέστ Χαμ αλλά και στις δύο πρώτες σεζόν του Μουρίνιο στην Τσέλσι. Έκτοτε όμως άλλαξαν πολλά. Οι τραυματισμοί “φρέναραν” τον Κόουλ και ουσιαστικά δεν του επέτρεψαν ποτέ να κάνει το μεγάλο “μπαμ” με τη φανέλα των Λονδρέζων ενώ η επιλογή της Λίβερπουλ να τον αποκτήσει (ήταν η πρώτη μεταγραφή του Ρόι Χόντσον και πήρε μάλιστα τη φανέλα με το Νο 10) αποδείχτηκε τεράστιο φιάσκο. Στα τρία χρόνια παρουσίας του στους “κόκκινους” είχε σχεδόν μηδενική προσφορά και όταν μάλιστα έφυγε, αποκάλυψε πως ήταν λάθος του να πάει στη Λίβερπουλ όπου δεν είχε το παραμικρό δέσιμο με το σύλλογο ή τους οπαδούς. Πλέον, στη δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας, σκουπίζει τον πάγκο της Άστον Βίλα στην καλύτερη των περιπτώσεων.

6. Μάικλ Όουεν

Ο Μάικλ Όουεν είναι ο μοναδικός Άγγλος που μπορεί να υπερηφανεύεται για τη Χρυσή Μπάλα (πήρε το βραβείο το 2001, αφήνοντας 2ο στη σχετική ψηφοφορία τον Ραούλ και 3ο τον Όλιβερ Καν) αλλά και για το γεγονός ότι πήρε μία μίνι ρεβάνς εκ μέρους όλων των Άγγλων για το σόλο γκολ του Μαραντόνα με την Αργεντινή το 1986 (πέτυχε παρόμοιο γκολ το 1998 στο Μουντιάλ της Γαλλίας), παρόλα αυτά δεν έφτασε στο peak που θα μπορούσε βάσει των ποδοσφαιρικών αρετών του. Στη Λίβερπουλ έζησε μία χρυσή οκταετία (216 συμμετοχές – 108 γκολ) όμως από το 2004 και μετά η καριέρα του ακολούθησε καθοδική πορεία. Το άλμα στη Ρεάλ Μαδρίτης αποδείχτηκε λανθασμένη κίνηση (έχασε μάλιστα την ευκαιρία να πάρει το Champions League έναν χρόνο αργότερα με τους “κοκκινους”) ενώ η συνέχεια τον βρήκε να αγωνίζεται σε Νιούκαστλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Στόουκ αλλά τα προβλήματα τραυματισμών να αποτελούν εφιάλτη για αυτόν και στις τρεις αυτές ομάδες. Πλέον εργάζεται ως τηλεσχολιαστής στην αγγλική τηλεόραση.

 

5. Ρομπίνιο

Στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα “έκανε παπάδες” με τη Σάντος (110 συμμετοχές – 47 γκολ) και φυσικά δεν θα μπορούσε να αποφύγει τις συγκρίσεις με τον Πελέ, από τη στιγμή που οι Βραζιλιάνοι (όπως και οι Αργεντινοί στην περίπτωση του Μαραντόνα) λατρεύουν διαχρονικά να ψάχνουν για τον παίκτη που θα πάρει με κάθε επισημότητα και μεγαλοπρέπεια σκυτάλη από τον “βασιλιά”. Κάπως έτσι φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ (της πιο βαριάς ουσιαστικά φανέλας στην Ευρώπη) σε ηλικία μόλις 21 ετών, χωρίς πάντως να μπορέσει να εκτοξεύσει την καριέρα του στη Μαδρίτη όπως θα περίμεναν πολλοί συμπατριώτες του. Το αποτέλεσμα ήταν να πουληθεί στη συνέχεια στη Μάντσεστερ Σίτι και από εκεί να καταλήξει στη Μίλαν, με τον Βραζιλιάνο να έχει “υποβιβαστεί” όμως και στις δύο αυτές ομάδες ως ένας απλά “καλός παίκτης” και τίποτα παραπάνω. Από το 2012 και μετά ήταν πάντα υποψήφιος για αποχώρηση από τους “ροσονέρι” και τελικά ο επαναπατρισμός του έγινε το περασμένο καλοκαίρι όταν και επέστρεψε στα 30 του χρόνια στην ομάδα απ’όπου ξεκίνησε: τη Σάντος.

4. Ντενίλσον

Πριν καν συμπληρώσει 20 χρόνια ζωής ο Ντενίλσον είχε καταφέρει να φτιάξει όνομα στη Βραζιλία με τη Σάο Πάουλο έχοντας να τον συνοδεύει η φήμη ενός εκ των πιο εντυπωσιακών ντριμπλέρ στον κόσμο, όμως τα όνειρα που έκανε για μία μεγάλη καριέρα αποδείχτηκαν γρήγορα πως ήταν… θερινής νυκτός. Το 1998 η Μπέτις έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στις μεταγραφές πληρώνοντας 21.500.000 λίρες για να τον αποκτήσει όμως το μετάνιωσε πολύ γρήγορα. Στην πρώτη του σεζόν με τα πράσινα των Σεβιγιάνων είχε μόλις 2 γκολ σε 35 ματς και οι Ανδαλουσιανοί τερμάτισαν 11οι ενώ έναν χρόνο αργότερα υποβιβάστηκαν, με τον Ντενίλσον να αδυνατεί να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη. Από το 2000 μέχρι το 2010 άλλαξε οκτώ ομάδες με την τελευταία ομάδα στην οποία υπέγραψε να είναι η Καβάλα! Το εντυπωσιακό είναι πως ενώ υπέγραψε τον Ιανουάριο του 2010 διετές συμβόλαιο συνεργασίας αποδεσμεύτηκε στις 16 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, χωρίς να αγωνιστεί ούτε σε ένα παιχνίδι με τη φανέλα της μακεδονικής ομάδας.

3. Νίκλας Μπέντνερ

Ο Αρσέν Βενγκέρ πίστεψε σε αυτόν και το 2005 (δεν είχε ακόμα ενηλικιωθεί) του προσέφερε συμβόλαιο με την Άρσεναλ, ωστόσο παρά το ταλέντο που είχε ο Νίκλας Μπέντνερ δεν έπιασε από τα μαλλιά την (τεράστια) ευκαιρία που του παρουσιάστηκε στους Λονδρέζους. Τρανή απόδειξη το γεγονός ότι δόθηκε τρεις φορές μέσα σε μία 8ετία δανεικός σε Μπέρμιγχαμ, Σάντερλαντ και Γιουβέντους, ενώ το περασμένο καλοκαίρι οι “κανονιέρηδες” πήραν την απόφαση να μην ανανέωσουν το συμβόλαιό του και να τον αφήσουν ελεύθερο. Πλέον, ο Δανός φορ βγάζει το ψωμί του στη Μπουντεσλίγκα με τη φανέλα της Βόλφσμπουργκ και καλείται στα 26 του να “βάλει μυαλό” (ουκ ολίγα τα περιστατικά όπου σόκαρε με αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές του εκτός γηπέδων) για να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα του.

2. Ντέιβιντ Μπέντλεϊ

Στο ξεκίνημα της καριέρας του είχε δείξει αρκετά καλά δείγματα γραφής παίζοντας στις “πτέρυγες” και κάποιοι τόλμησαν να πουν πως ίσως είχε βρεθεί ο διάδοχος του Ντέιβιντ Μπέκαμ για τη δεξιά πλευρά της μεσαίας γραμμής της εθνικής Αγγλίας. Τελικά ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθρακας… Η αρχική λάμψη του Μπέντλεϊ χάθηκε γρήγορα με το πέρασμα των χρόνων και η Τότεναμ δεν εξελίχτηκε στο σκαλοπάτι που προσδοκούσε στην καριέρα του, με τους δανεισμούς σε Μπέρμιγχαμ, Γουέστ Χαμ και Ροστόβ να επιβεβαιώνουν πως το πολυπόθητο comeback ήταν πλέον ουτοπία. Τελικά, ο Μπέντλεϊ αποφάσισε να δώσει τέλος στην καριέρα του σε ηλικία 29 χρόνων δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως είχε χάσει την αγάπη του για το άθλημα.

1. Φρέντι Αντού

Στην ηλικία των 14 ετών, είχε χαρακτηριστεί ως το “next best thing” στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Τα χρόνια δεν τον έχουν πάρει ακόμα καθώς είναι μόλις 25 όμως αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι είχε δοκιμαστεί πριν κάμποσο διάστημα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Φρέντι Αντού δεν έχει κάνει τα πράγματα που περίμεναν αρκετοί. Από το 2004 και έπειτα έχει αγωνιστεί σε διψήφιο αριθμό ομάδων (10) μεταξύ των οποίων και ο Άρης (δανεικός από τη Μπενφίκα το 2010, είχε 5 συμμετοχές και 1 γκολ με τους “κίτρινους” της Θεσσαλονίκης) ενώ τώρα παίζει στο σερβικό πρωτάθλημα σε κάποια… Γιαγκοντίνα. Καταχωρημένος πλέον ως ένας από τους διασημότερους νομάδες των ευρωπαϊκών γηπέδων.