Έχουν γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες κουβέντες για το που ανήκει ο ΑΡΗΣ και σε ποιο άρμα είναι καθήμενος για να ικανοποιεί τα συμφέροντα του. Δυστυχώς γι’ αυτούς ο ΑΡΗΣ ανήκει μόνο στον εαυτό του και στον κόσμο του. Τόσο απλά.
Έχει ρίξει τρεις ομάδες από την κορυφή , στο πρωτάθλημα, στα play offs έχει κόψει βαθμούς στον ΠΑΟΚ, τον ΟΣΦΠ και τον ΠΑΟ. Τι άλλο να κάνει για να πείσει το φιλοθεάμον κοινό ότι δεν ενδιαφέρεται για κανέναν πέρα από τον ίδιο. Όποιος θέλει το πρωτάθλημα ας κάνει τις νίκες που χρειάζονται και θα του δώσουμε συγχαρητήρια. Όχι όμως εις βάρος του ΑΡΗ. Αυτός έκανε ότι μπορούσε.
Στον αγώνα με τον ΠΑΟ ο ΑΡΗΣ έπαιξε όπως έπρεπε και κράτησε το 0-1 από το 2ο λεπτό. Ο αντίπαλος είχε 88 λεπτά συν τις καθυστερήσεις , για να κάνει κάτι καλύτερο αλλά φάνηκε ανίκανος να διασπάσει την αμυντική λειτουργία του ΑΡΗ. Όπως είχα γράψει στο προηγούμενο άρθρο, ότι ο ΟΣΦΠ έχει καλύτερους παίκτες σε ατομικό επίπεδο από τον ΠΑΟ, φάνηκε στο παιχνίδι ότι οι παίκτες του δεν μπορούσαν να κάνουν την ανατροπή.
Η διαφορά του ΑΡΗ για να νικήσει ήταν η καλή ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση που έβγαλαν στον αγωνιστικό χώρο ήταν ο καταλύτης για την εμφάνιση του. Μόνο αν δει κανείς , ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, πόσες φορές βγήκαν πρώτοι στη μπάλα οι παίκτες μας έδειχνε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χαρίσουν φάσεις και εύκολα λάθη κάτι που μας έλειψε σε ντέρμπι στη χρονιά. Αυτό έφτανε για να δούμε ΑΡΗ που θέλει να νικήσει. Αρκεί για να σκεφτούμε πόσο αδίκησε τον εαυτό του όλη τη σεζόν.
Σε απόδοση παικτών ο Ζουλ έκανε ένα φανταστικό παιχνίδι και έκλεισε όλους τους διαδρόμους προς την άμυνα. Καταπληκτικός. Τον ακολούθησε ο Μπράμπετς και μετά ο Φαμπιάνο που δεν άφησαν τους επιθετικούς του ΠΑΟ να δημιουργήσουν φάσεις. Οντουμπάτζιο και Μοντόγια ήταν άψογοι στα καθήκοντα τους. Σαβέριο και Σουλεϊμόνωφ είχαν τις στιγμές τους ενώ ο Ζαμόρα εκτός από το γκολ έτρεξε και πίεσε αρκετά τους αμυντικούς. Ο Νταρίντα δεν έκανε καλό παιχνίδι αλλά η εμπειρία του τον βοήθησε ώστε να αποφύγει το λάθος. Ο Γκαρσία έμεινε πίσω σε απόδοση και αυτό πρέπει να μας προβληματίζει.
Ο προπονητής διάβασε άριστα το ματς και στο κρίσιμο σημείο έκανε σωστές αλλαγές με πιο σημαντική αυτή του Ρόουζ. Ουσιαστικά έκλεισε την περιοχή από αέρα και δεν έδωσε περιθώρια για να αντιδράσει ο ΠΑΟ.
Για έναν αγώνα ακόμα είδαμε ότι δεν μπόρεσε η ομάδα να συνεργαστεί για να εκμεταλλευτεί το ανέβασμα του αντιπάλου ψηλά. Εκεί χρειάζεται κίνηση και καθαρό μυαλό για να βγει η πάσα που θα κάνει παίκτη μας απειλητικό. Ήταν το μόνο μειονέκτημα στη συνολική εμφάνιση.
Αυτό που μου προξένησε κακή εντύπωση ήταν η επιθετική λειτουργία του ΠΑΟ. Είναι τραγική στο σημερινό ποδόσφαιρο μία ομάδα να προσπαθεί να πετύχει γκολ με γιόμες. Εποχές της δεκαετίας του ‘80 που ήταν παίκτες κλειδιά κάτι τεράστιοι σε σωματική διάπλαση φορ. Μόνο που ούτε αυτούς έχει ο ΠΑΟ. Πρόβλημα τους βέβαια.
Ο ΑΡΗΣ δεν θέλει πολλά για να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα. Το βασικό πρόβλημα είναι να πιστέψουν ότι μπορούν και πέραν αυτού τρεις μεταγραφές σε θέσεις που θα ανεβάσουν την ποιότητα της ομάδας. Το καλοκαίρι είναι μπροστά , δεν υπάρχει ανάγκη για άλλες 19 μεταγραφές. Ας το σκεφτούν λίγο προτού ξεκινήσει η μεταγραφική περίοδο.
