Ο Άρης έχει, λοιπόν, προπονητή στο μπάσκετ. Ο Δημήτρης Πρίφτης συμφώνησε στις 18 Ιουλίου να αναλάβει την τεχνική ηγεσία των κίτρινων για δύο χρόνια. Δύο χρόνια πολύ δύσκολα, πολύ απαιτητικά, πρωτίστως εκτός παρκέ, καθώς πλέον “τρέχουν” οι υποχρεώσεις μέσω του άρθρου 99.
Μιλώντας με ανθρώπους που είχαν, έχουν και πιθανώς θα έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τον Δημήτρη Πρίφτη, παίκτες, προπονητές και μάνατζερ, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτή ήταν η πιο ασφαλής επιλογή για τον Άρη.
Ασφαλής καταρχήν γιατί δεν θα χρειαστεί να δαπανηθεί μεγάλο ποσό, αφού οι απαιτήσεις του Πρίφτη ήταν (στην πράξη) εντός των οικονομικών δυνατοτήτων του Άρη και έτσι δεν αρχίζει μια πολύ δύσκολη περίοδος με… υπέρβαση.
Ασφαλής γιατί ο Πρίφτης είναι φιλόδοξος προπονητής, αλλά και ρεαλιστής, ντόμπρος και έντιμος. Ο Πρίφτης – αν κάτι δεν αλλάξει εντυπωσιακά άσχημα – δεν πρόκειται να φύγει μεσούσης της χρονιάς για άλλη ομάδα, δεν πρόκειται να παρατήσει τον Άρη, ούτε πρόκειται να έχει στο μυαλό του, όντας προπονητής του Άρη, άλλες ομάδες για να συνεχίσει την καριέρα του.
Ασφαλής γιατί όπου κι αν έχει πάει, δεν έχει αποτύχει και έχει παρουσιάσει έργο. Έβαλε την Καβάλα στον… μπασκετικό χάρτη της Ελλάδας, παρουσιάζοντας ένα σύνολο που ο μπασκετικός φίλαθλος χαιρόταν να βλέπει. Προσπάθησε να κάνει το ίδιο στον Ίκαρο, αλλά το γιατί αυτό δεν πέτυχε ήταν περισσότερο έργο διοίκησης και όχι αγωνιστικό. Ανέλαβε τον Κολοσσό σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη, με πολλά οικονομικά προβλήματα και σε δυσχερή βαθμολογική θέση και τον έσωσε. Συμμετείχε στο τεχνικό τιμ του Παναθηναϊκού, που έκανε μπρέικ στο μπρέικ στους τελικούς και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Ασφαλής γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν πολλά χρήματα. Ούτε στην Καβάλα υπήρχαν, ούτε στον Ίκαρο, ούτε στον Κολοσσό και κατάφερε να φτιάξει ομάδες που έπαιζαν πάνω από την αξία τους. Δεν νιώθει πίεση για το μικρό μπάτζετ, το έχει ξανακάνει και του πιστώνονται ορισμένες εξαιρετικές επιλογές παικτών (Πάσαλιτς, Τέιλορ, Γιόροβιτς στην Καβάλα – Γκίμπσον, Φαγιέ στον Ίκαρο) πάντα βάσει των χρημάτων που είχε να διαχειριστεί.
Όλα αυτά δεν είναι… λιβανιστήρι στον Πρίφτη. Είναι γεγονότα, είναι το βιογραφικό του νέου τεχνικού του Άρη και σε καμία περίπτωση όλα αυτά θα τον κάνουν πετυχημένο και στον Άρη. Είναι, όμως, τα πιο ασφαλή εχέγγυα που θα μπορούσε να έχει ο Άρης από τον προπονητή του αυτή την κρίσιμη περίοδο, ίσως πιο ασφαλή και από το αν επέλεγε τον Παναγιώτη Γιαννάκη (ναι, θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερη συσπείρωση στον κόσμο, αλλά αγωνιστικά δεν έχει διαχειριστεί ποτέ μπάτζετ 300-350 χιλιάδων ευρώ και θα ήταν τεράστιο ρίσκο να “καεί” χρεομένος με μια αγωνιστική αποτυχία) ή τον Ηλία Ζούρο (έχει ένα αποτυχημένο πέρασμα από τον Άρη και επίσης δεν έχει διαχειριστεί ποτέ μπάτζετ ανάλογο με το φετινό του Άρη), όχι γιατί ο Πρίφτης είναι καλύτερος προπονητής, αλλά γιατί μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο σε αυτό που ο Άρης θα προσπαθήσει να κάνει, δηλαδή μια ανταγωνιστική ομάδα, πληρώνοντας ουσιαστικά άλλη… μία για χρέη του παρελθόντος.
ΥΓ: Ο δημοσιογράφος είναι δημοσιογράφος, καλός, κακός ή μέτριος και κρίνεται πρώτα από τον εργοδότη του, αυτόν που του δίνει δουλειά και μετά από τον κόσμο. Ο παράγοντας είναι παράγοντας, καλός, καλός ή μέτριος και κρίνεται από τον κόσμο της (κάθε) ομάδας και τις πράξεις του. Όταν ο δημοσιογράφος προσπαθεί να παραγοντίσει ή ο παράγοντας να δημοσιογραφήσει, τότε εμφανίζεται το τεντωμένοι σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατεί μεταξύ γραφικότητας και γελοιότητας.
