O Δημήτρης Σαχινίδης σχολιάζει την κιτρινόμαυρη επικαιρότητα και μοιράζεται τις σκέψεις για τον ποδοσφαιρικό Άρη με τους αναγνώστες του PRESSARIS.
Αναλυτικά:
Κάνοντας έναν πρώτο απολογισμό της αγωνιστικής εικόνας και των αποτελεσμάτων του Άρη στο φετινό πρωτάθλημα θα ήθελα να σταθώ σε ένα πρόσωπο κλειδί που πιστεύω πώς παρουσία του στην αγαπημένη μας ομάδα είναι από μόνη της ένα βασικό συστατικό για την μέχρι τώρα πετυχημένη πορεία της.
Ο Δημήτρης Σπανός λοιπόν από την πρώτη κιόλας ημέρα που κάθισε στον κιτρινόμαυρο πάγκο ξεκαθάρισε ότι απεχθάνεται τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις που δίνονται απλά για να δίνονται κι αν τότε μια μεγάλη μερίδα του κόσμου της ομάδος απόρησε με τον ερχομό και την πρόσληψη του στην ομάδα νομίζω ότι σήμερα μετά από το πέρας 7 αγωνιστικών εβδομάδων σταδιακά αναθεωρεί την όπως αποδεικνύεται μέχρι σήμερα βάσει αποτελεσμάτων παραπλανημένη εντύπωση της.
Βέβαια ο δρόμος για την ολοκληρωτική δικαίωση του 48χρονου τεχνικού ο οποίος έχει αποδείξει το πόσο θέλει να πετύχει με τον Άρη, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο θέλοντας και μη ένα άλμα στην προπονητική καριέρα του είναι μακρύς ακόμα, θεωρώ όμως ότι το πρώτο αρκετά επαρκές δείγμα της θητείας του στον σύλλογο σημαδεύεται από ένα απόλυτα θετικό πρόσημο.
Σκέφτηκα πολύ για το αν τελικά πρέπει να γράψω αυτό το άρθρο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που η χρονιά ουσιαστικά βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όμως αποφάσισα ότι αξίζει τον κόπο να πάρω αυτό το ρίσκο, αφού η συνολική εικόνα της ομάδας το επιτρέπει.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα ήθελα οι παραπάνω σκέψεις να εκληφθούν ως μια προσπάθεια αγιογραφίας του Αιγιώτη τεχνικού, άλλωστε και ο ίδιος μέχρι τώρα έχει κάνει αρκετά λάθη τα οποία εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε. Σε κάθε περίπτωση όμως φέτος ο Άρης έχει στον πάγκο του έναν άνθρωπο του οποίου τα μάτια βλέπουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει εντός αγωνιστικού χώρου και όχι κάτι διαφορετικό, κάνοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο πιο εύκολη και αρμονική την σχέση του με τον κόσμο διότι όσο περίεργο κι αν ακούγεται η εν λόγω σχέση σε μια ομάδα που σέβεται τον εαυτό της παίζει καταλυτικό ρόλο, αφού δεν αποτελεί εγγύηση επιτυχίας, από την άλλη πλευρά όμως είναι σημαντικό ο άνθρωπος που έχει τα κλειδιά των αποδυτηρίων να αφουγκράζεται τον παλμό, τα πρέπει και τα θέλω ενός τόσο απαιτητικού κόσμου.
