Όλοι όσοι ασχολούνται με τα του Άρη, δημοσιογράφοι, σχολιαστές, ακόμα και οπαδοί, στα άρθρα, στα σχόλια, στις κουβέντες ή στις αναρτήσεις τους, ξεκινούν από το τι έκανε η ομάδα στο χορτάρι. Ο λόγος γίνεται για το παιχνίδι της περασμένης Κυριακής με τον Π.Α.Σ. Γιάννενα και την νίκη μας, με 3-1 σκορ.
Ανήκω στην μερίδα εκείνων των ανθρώπων, των οπαδών, που ζουν “για” και όχι “από” το ποδόσφαιρο και μοιραία με ενδιαφέρει και εστιάζω σε άλλα πράγματα, πλέον της αυτονόητης, για όποιον υποστηρίζει μία ομάδα, χαράς της νίκης…
Τα παιδιά στην κερκίδα
Στα Γιάννενα έχω πάει κάποιες φορές, τόσο ως περαστικός, όσο και με τον Άρη, σαν οπαδός. Είμαι κοντά στην κουλτούρα των Ηπειρωτών, ούτως η άλλως και η παραμονή ή διαμονή μου στην πόλη της λίμνης ή πέριξ αυτής έχει πολλά ενδιαφέροντα. Κάπου στο 2009 βρέθηκα εκεί, εν όψει του ματς με τον Π.Α.Σ. , το 0-1 με Ναφτί. Παρέα πήγαμε, ήπιαμε τους καφέδες και τα τσίπουρά μας, με τους Γιαννιώτες οπαδούς συνυπήρξαμε επί ώρες στην πόλη, αναμεμειγμένοι φύγαμε με την λήξη. Ήμασταν σε 2 πέταλα μοιρασμένοι, εκείνη την ημέρα, η φιλοξενία ήταν άψογη, πριν το παιχνίδι πήραμε τα εισιτήρια, στην ελάχιστη τιμή τους, μέσα απ’ τον σύνδεσμο των Blue Vayeros που υπήρχε τότε, με τα κασκόλ μας φορεμένα και με τα χέρια να δίνονται εκατέρωθεν.
Το “τηλεοπτικό σύστημα της εποχής” πήγε να λεζάρει όλη αυτή την συνύπαρξη εκείνης της μέρας, λόγω της απόφασης ενός λεκέ, να προσπαθήσει να πάρει ένα δικό μας πανί. Τα παιδιά του Π.Α.Σ. τον απομάκρυναν άμεσα. Τα, πραγματικά, παιδιά στην κερκίδα, που λέει και το γνωστό τραγούδι, έχουν συναίσθηση των πραγμάτων. Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι από τότε. Πήγαμε, ήρθαν, ξαναπήγαμε, ήρθαν πάλι. Τον σεβασμό που έχω εισπράξει, τόσο ως οπαδός, αλλά και στις υπόλοιπες επισκέψεις μου, στην πόλη των Ιωαννίνων οφείλω να τον ανταποδίδω. Πηγάζει από μέσα μου, αυτόματα, μόλις βλέπω τα κασκόλ τους, τα πανιά, τα καπνογόνα τους. Το “Άλκη ζωντανός, για πάντα Αρειανός” που ξεκίνησαν τα παιδιά με τα μπλε, μόλις άγγιξε το 19ο λεπτό το ρολόι του πίνακα, ήταν επιστέγασμα. Αποτέλεσμα ανθρώπων που ταξιδεύουν για να τραγουδήσουν για την ομάδα τους, να μην τους απασχολεί το να βρίσουν τον απέναντι, αλλά να αφιερώνουν αυτό το δίωρο στο γήπεδο για να τραγουδάνε για την αγάπη, την στήριξη, την αφοσίωση, την πίστη σε αυτό που αγαπούν.
Τυγχάνει και εκεί που καθόμαστε, εδώ και πολλά χρόνια, να έρχονται δίπλα μας όποιοι φιλοξενούμενοι και έτσι είχα και έχω την χαρά να δίνω χέρια, να κουβεντιάζω στο ημίχρονο, να μου λένε”σας περιμένουμε πάνω, με το καλό” ή “ελάτε στο Αγρίνιο, είστε ωραίοι” που είπαν τα παιδιά του Παναιτωλικού και όλο αυτό είναι ο πολιτισμός που θέλω να ζω, σε κάθε γήπεδο που παίζει ο Άρης. Να πηγαίνω παντού, να έρχονται όλοι, να τραγουδάω για αυτό που αγαπώ.
Η προφητεία
Τα αγωνιστικά εύσημα πηγαίνουν στον Βασίλη Βλαχόπουλο, τον δημοσιογράφο τους Άρη που αρθρογραφεί στο gazetta.gr και αφιέρωσε άρθρο προ του αγώνα, εστιάζοντας στον Καμάτσο! Η προφητεία του αυτή επαληθεύτηκε στο έπακρο, σε αγώνα που αν έβαζε και γκολ ο συγκεκριμένος παίχτης θα αναδεικνύονταν ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Κατανοώ πως η ηγετική προσωπικότητα και παρουσία του Νταρίντα επισκιάζει πολλά και πολλούς. Ο Τσέχος είναι λίρα εκατό, είναι σημαντικός, νιώθει τέτοιος, συμπαρασύρει προς τα επάνω σύνολο και συμπαίχτες. Όχι τυχαία, σκοράρει από κοινού με τον Ματέο σε ένα ακόμα εντός έδρας παιχνίδι. Εξελίσσεται και εξελίσσει την ομάδα και την ατομική απόδοση και άλλων μονάδων δίπλα του, δείχνει σιγουριά, “πατάει” σχεδόν παντού, σουτάρει, σκοράρει, δείχνει, φωνάζει, κατευθύνει Ένας… αθλητικός Ναγκόλι, που μου είπε, εύστοχα, ένας καλός φίλος!
Ο Ματέο ήταν ο έτερος πρωταγωνιστής. Ένας παίχτης που η ισοπεδωτική κριτική κάποιων, οι οποίοι βλέπουν την μπάλα σαν τρίγωνο Πανοράματος, με την εγωιστική ματιά της “νίκησαν οι παιχταράδες, έχασαν οι άχρηστοι” άποψη, τον απαξίωνε. Πρέπει να αποδεχτώ πως, αναγκαστικά, θα μάθω να συμβιώνω με τέτοιους. Ακόμα να το κάνω κτήμα μου. Κάθετη κίνηση, ασίστ, γκολ, κουβάλημα μπάλας, κράτημα. Στα χέρια ενός έμπειρου και ηγέτη προπονητή, η ομάδα αυτή, παρά τα λάθη στα οποία δομήθηκε, έχει μόνο έναν δρόμο. Αυτόν της εξέλιξης.
Ο Καμάτσο έδωσε δύο ασίστ, δοκίμασε τουλάχιστον 3 φορές τα πόδια του, συμμετείχε απόλυτα στο να έρθει η σημαντική νίκη, όσο διάστημα αγωνίστηκε. Άλλο ένα παράδειγμα του πόσο σημαντική είναι η σωστή αξιοποίηση μονάδων στο rotation, στην τμηματική αξιοποίηση παιχτών του συνόλου στην ενδεκάδα, δηλαδή. Οφείλω να δώσω τα εύσημα στον μεστό λόγο και στην κριτική των όσων διέβλεψε από πριν ο Αρειανός ρεπόρτερ και ας εργάζεται αλλού. Έχει ανάγκη από καθαρές ματιές η ομάδα.
Αν ο Απόστολος Τερζής έβαζε τους Γκρέι και Σγούρο, ειδικά, νωρίτερα κατά 10′ λεπτά, θα του έδινα άριστα. Καλείται να πετύχει έναν σκοπό και στα δικά μου μάτια, με δύο νίκες επί της πρώην Πύδνας Κίτρους, του Μπέου που το κόμπλεξ του με τον Άρη είναι εμμονικό χωρίς να δίνει εκ νέου εισιτήρια, τον επιτυγχάνει.
Τελεία και παύλα
Η σειρά των 10 αγώνων των play off, είναι αντοχή, κατοστάρι δηλαδή. Ο Άρης που αγαπάω οφείλει να μπαίνει συγκεντρωμένος και αποφασισμένος, έχοντας προετοιμαστεί κατάλληλα αγωνιστικά και πνευματικά, σε κάθε παιχνίδι και έδρα. Ξεκινάμε με τον Π.Α.Ο.Κ. στο Χαριλάου. Ανοίγω παρένθεση, καθώς πολλοί φίλοι μου κάνουν παρατήρηση για το πώς γράφω το όνομα της ομάδας της Τούμπας. Πέρασα από την ηλικία που αποδείκνυα τον οπαδισμό μου γράφοντάς το με μικρά. Είμαι σε αυτήν που το γράφω ορθά, με τελείες ανάμεσα στα γράμματα. Η τελεία που μπαίνει σε κάθε ματς απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο, με όσα εντελώς αντίθετα στην κουλτούρα μου πρεσβεύει, ακριβώς με την λήξη του κάθε αναμεταξύ μας αγώνα. Τέλος παρένθεσης.
Αρχή παύλας! Αγωνιστική υποσημείωση που δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά, με βάση όσα είδαμε την Κυριακή και εν όψει τελικής ευθείας. Με το σκορ στο 0-1, τα Γιάννενα είχαν επική ευκαιρία τετ-α-τετ με το εξτρέμ τους, σε αντεπίθεση. Το σουτ έφυγε δίπλα απ’ το δοκάρι. Η λεπτομέρεια. Ένα ενδεχόμενο 0-2, ένα αγωνιστικό βουνό για το υπόλοιπο του αγώνα, μία μουρμούρα, ένα άγχος.
Την παρούσα συνθήκη, ο Άρης ενδέχεται να την αντιμετωπίσει απέναντι στον Βόλο μόνο. Στους υπόλοιπους, αυτοαποκαλούμενους μπιγκφόρ, χρειάζεται μελέτη, επί μέρους ανάλυση και κατά περίσταση διαφορετική αντιμετώπιση. Στα δικά μου μάτια, για παράδειγμα, η πρώτη ανάγνωση του ερχόμενου αγώνα, στην έδρα μας, είναι το “να του αφήσεις την μπάλα” με σκοπό να βγει ψηλά. Τα υπόλοιπα, πιστεύω πως, θα αποδειχθούν στο χορτάρι. Αυτό που συνεχίζει να (τους) ταΐζει αυτή η θλιβερή προσωπικότητα που θα κάθεται στον πάγκο του αντιπάλου. Ας μην παρασυρθούμε από πιθανές παγίδες. Στην ζωή υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν και ανταποδίδουν σεβασμό. Υπάρχουν άλλοι που επιδίδονται σε προκλήσεις. Οπαδοί Άρη και Π.Α.Σ. ή Π.Α.Ο.Κ.; Μπέος, Πολιτεία, Λουτσέσκου, μεγαλοδημοσιογράφοι ή Γιοβάνοβιτς; Ντουάρτε και Μήτρογλου ή Νταρίντα, Ρουπ και Μπράμπετς; Πάντα θα προκύπτει η σύγκριση, το ποιος σέβεται και εκτιμά και το ποιος βρίσκεται στην άλλη όχθη, αυτήν της προσβολής, της τοξικότητας, του κενού, ψεύτικου λόγου. Της υποκρισίας.
Μάτια και αυτιά ανοιχτά. Στήριξη και φωνή. Μόνο Άρης. Όλο Άρης. Μια ζωή!
ΥΓ Μαζική ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο. Δεν ήτανε αμέλεια, ήταν δολοφονία. Ευθύνη σημαίνει συνέπεια, λόγω εγκληματικής παράλειψης. Οτιδήποτε άλλο είναι εκ του πονηρού. Τελεία και παύλα.
Τετάρτη, 15 Μαρτίου 2023
“ο Χιούι”
