Με ανακοίνωση τους οι Ιερολοχίτες παίρνουν θέση στο… γαϊτανάκι των απαγορεύσεων που για μια ακόμη φορά στήνεται στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Διαβάστε αναλυτικά:
“Κάμερες, άμκα, κάρτες οπαδού…
Αγώνες χωρίς λόγο σε εργάσιμες μέρες…
Αντισυνταγματικές απαγορεύσεις μετακίνησης μέσα στην ίδια σου τη χώρα…
Κεκλεισμένων και δικαστήρια για το άναμμα (ούτε καν τη ρίψη) ενός πυρσού…
Κάποτε το ποδόσφαιρο ήταν το αποκούμπι και η ψυχαγωγία μιας ολόκληρης κοινωνίας. Άνθρωποι σκασμένοι από τη δουλειά μιας ολόκληρης εβδομάδας περίμεναν πότε θα έρθει η Κυριακή για να δούνε την αγαπημένη τους ομάδα. Να πάνε στο γήπεδο και να φωνάξουν, να πανηγυρίσουν, να χαρούν, να κλάψουν, να εκτονωθούν, να τα πούνε με τους φίλους τους, να κάνουν χιλιόμετρα στο δρόμο και να γυρίσουν κάθε γωνιά της χώρας για την καψούρα τους.
Πλέον όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, η μία κυβέρνηση μετά την άλλη προσπαθούν όλο και περισσότερο να αλλάξουν αυτή την κατάσταση.
Η τραγική ειρωνεία του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που βλέπουμε μια υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση να αδιαφορεί και να καταπατά βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, με την πρόφαση της ασφάλειας.
Ποιος ξέρει, ίσως να σκέφτονται ότι αφού έχουμε να κάνουμε με οπαδούς, πρόκειται για πολίτες τελευταίας κατηγορίας, οι οποίοι και στερούνται οποιωνδήποτε ελευθεριών και δικαιωμάτων…
Ανίκανοι και άσχετοι με το αντικείμενο -αλλά πάντα ξερόλες και υπερόπτες- υφυπουργοί, αργόσχολοι μπάτσοι που δε θέλουν να δουλέψουν αλλά μόνο να παίρνουν ποσοστά από τα εισιτήρια, και συχνά και οι ίδιες οι παέ που φοβούνται τυχόν ζημιές και τιμωρίες και κρύβονται πίσω από τους προηγούμενους, παίρνουν διάφορα μέτρα και αποφάσεις με πρόσχημα την καταπολέμηση της βίας, ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν το φαινόμενο εκτός γηπέδων (για να μη χαλάει η μόστρα τους) και να το διαιωνίζουν δίνοντάς του ολοένα και πιο έντονα χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα καταφέρνουν να απομακρύνουν κάθε χρόνο και περισσότερο τον κόσμο από τα γήπεδα, κάτι που φυσικά δεν τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο, αφού συνήθως προτιμάνε να έχουν τον κόσμο διασπασμένο, κλεισμένο στο σαλόνι του μπροστά από μία τηλεόραση για να βλέπει διαφημίσεις, κι ένα λάπτοπ για να παίζει στοίχημα, ενώ κάποιοι τα κονομάνε…
Μιλάνε για τη βία, ασχολούνται με τους πυρσούς και τα καπνογόνα, βγάζουν απαγορεύσεις σε αγώνες χωρίς καν κάποια σοβαρή επικινδυνότητα απλά και μόνο για να καλύψουν την ανικανότητα και την αδιαφορία τους, αλλά ποτέ δεν ακουμπάνε τις αληθινές παθογένειες του καρκινώματος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στημένα, ανισονομία, διαπλοκή, ομάδες εξαρτημένες από άλλες, μπράβοι (πλέον και μεγαλομέτοχοι…) που απειλούν κόσμο με όπλα, πρώην διαιτητές ή στελέχη της έπο που μετά τη σύνταξη τους περιμένουν ήδη πόστα σε παέ, απατεώνες που εμπλέκονται σε συλλόγους για να σφετεριστούν χρήματα και να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, ή για κοινωνική αναγνώριση, διασυνδέσεις και πολιτική ανέλιξη, για ξέπλυμα διαφόρων μορφών παράνομου εμπορίου, και όχι μόνο, είναι μάλλον πράγματα και καταστάσεις άγνωστα σε αυτούς, και φυσικά άσχετα με το χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι η κατάσταση θα αλλάξει, ούτε τώρα, ούτε ακόμα και αν αντικατασταθούν και οι 300 της βουλής και ολόκληρη η ελληνική αστυνομία, όσο δεν αλλάζει το σύστημα το οποίο υπηρετούν.
Δεν έχουμε συνεπώς καμιά πρόθεση να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι, ή να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτά που αγαπάμε και για όσα φωνάζουμε εδώ και χρόνια.
Η μπάλα είναι ένα λαϊκό άθλημα για να μαζεύεται και να ξεδίνει ο κόσμος κάθε Κυριακή, κι όχι να τρέχει κάθε Δευτέρα γιατί κάποιους τους βόλεψε έτσι…
Όσο και να σκυλιάζετε, εμάς η θέση μας θα είναι πάντα στα γήπεδα και στα πέταλα, και όχι στις τηλεοράσεις.
Τα ξαναλέμε αν και όταν το κατανοήσετε ποτέ αυτό…
AGAINST MONDAY FOOTBALL – ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Ραντεβού στα πέταλα…
ΑΡΗΣ – ΙΔΕΑ – ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ
Breaking The Rules Since 1970…”
