Η υπεροχή του Άρη στην κολύμβηση δεν εκφράζεται μόνο από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Άρη Γρηγοριάδη, αλλά και από την ανερχόμενη Μαρία Μιχαλάκα. Η 18χρονη πρωταθλήτρια, που «ειδικεύεται» στο πρόσθιο και αναδείχθηκε καλύτερη αθλήτρια της Θεσσαλονίκης το 2009, συνεχίζει να συλλέγει διακρίσεις και να διαφημίζει παντού τον «θεό του πολέμου», αφού άλλωστε είναι μέλος της Λέσχης Φίλων Άρη και το λέει με περηφάνια!
Η νεαρή κολυμβήτρια μίλησε στο PRESSARIS για την καριέρα της, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημά της, για την ομάδα που αγαπά, καθώς και για την προτίμησή της στον… Αλεσάντρε Πάτο της Μίλαν!
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κολύμβηση; Ποιος ήταν εκείνος που σε προέτρεψε να επιλέξεις το συγκεκριμένο άθλημα;
Ήταν η θεία μου και ο ξάδερφός μου, που ασχολούνταν με το κολύμπι, αλλά παράλληλα έπαιξε καταλυτικό ρόλο και το γεγονός ότι μου άρεσε πολύ το νερό. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ξεκίνησα να μαθαίνω να κολυμπάω λόγω ενός περιστατικού που είχε συμβεί στη θάλασσα όταν ήμουν αρκετά μικρή. Είχα κοντέψει να πνιγώ. Έτσι, σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα, η μητέρα μου αποφάσισε να με γράψει στην κολύμβηση.
Τι σημαίνει για σένα το να αγωνίζεσαι με το έμβλημα του Άρη, έστω και αν αυτό βρίσκεται… στο κολυμβητικό σου σκουφάκι;
Καταρχήν, ο Άρης είναι η αγαπημένη μου ομάδα! Από μικρή στο σπίτι μεγάλωσα με αυτά τα χρώματα, τα οποία επικρατούσαν λόγω του πατέρα μου, που είναι οπαδός του Άρη. Είμαι πολύ περήφανη και χαρούμενη που αγωνίζομαι γι αυτόν το σύλλογο. Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή.
Εξάλλου, συμμετέχω κι εγώ ενεργά στα κοινά του συλλόγου. Εδώ και περίπου ένα χρόνο, είμαι μέλος της Λέσχης Φίλων Άρη! Είμαι το μέλος υπ’ αριθμόν 5.073!
Από όλες τις διακρίσεις που έχεις κατακτήσει μέχρι στιγμής, ποια θα ξεχώριζες και γιατί;
Ξεχωρίζω δύο επιτυχίες. Η μία είναι η κατάκτηση της 2ης θέσης στα 4Χ100μ. μικτής ομαδικής, στην πρώτη μου συμμετοχή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – νεανίδων, το 2008 στο Βελιγράδι. Ήταν κάτι για το οποίο είχα χαρεί πάρα πολύ. Ήταν πάρα πολύ σημαντικό επίτευγμα όχι μόνο για μένα, αλλά και για την Ελλάδα, γιατί ήμασταν οι πρώτες που πετυχαίναμε κάτι τέτοιο. Η δεύτερη στιγμή που ξεχωρίζω, είναι η περσινή μου συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, στην Σιγκαπούρη, όπου κατάφερα να τερματίσω στην 5η θέση στα 100μ. πρόσθιο.
Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις τα μαθήματα στο σχολείο παλιότερα και τις σπουδές σου στο Παιδαγωγικό σήμερα, με τον πρωταθλητισμό;
Ήταν πολύ δύσκολο… Για να πω την αλήθεια, όμως, το σχολείο το έβαζα σε δεύτερη μοίρα ελλείψει χρόνου, μια και είχα πρωί, μεσημέρι, βράδυ προπονήσεις. Παρακολουθούσα κανονικά τα μαθήματα, αλλά δεν έκανα φροντιστήρια, γιατί είχα εξασφαλίσει άνευ εξετάσεων την εισαγωγή μου στην σχολή. Έτσι, κατάφερνα να τα συνδυάζω όλα, βρίσκοντας παράλληλα λίγο χρόνο και για μένα. Αλλά είναι σαφώς πολύ δύσκολο να συνδυαστεί η κολύμβηση με το σχολείο, ειδικά στην περίπτωση που τρεις φορές την ημέρα πρέπει να γυμνάζεσαι. Τώρα, με το Πανεπιστήμιο, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, καθώς δεν έχουμε υποχρεωτικά μαθήματα.
Προπονείσαι μαζί με τον Άρη Γρηγοριάδη, ο οποίος πρόσφατα είχε αναφερθεί μέσω του PRESSARIS στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της κολύμβησης, κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Θεωρείς ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί;
Αρχικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Δήμο Θεσσαλονίκης, που μας δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε το Δημοτικό Κολυμβητήριο της Τούμπας για την πραγματοποίηση των προπονήσεών μας. Είναι όμως προφανές ότι οι εγκαταστάσεις, γενικά στη Θεσσαλονίκη, είναι χάλια! Έχω ταξιδέψει πολλές φορές στο εξωτερικό για αγώνες και έχω δει τα πιο σύγχρονα κολυμβητήρια της Ευρώπης, τα οποία έχουν τεράστια διαφορά με τα δικά μας. Εδώ δεν υπάρχει ζεστό νερό, δεν υπάρχει σωστή καθαριότητα… Ελπίζω ωστόσο πως θα αλλάξει κάτι. Πιστεύω σε κάτι καλύτερο.
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να «μεταναστεύσεις», προκειμένου να μπορείς να προπονείσαι με καλύτερες συνθήκες;
Έχω κατέβει αρκετές φορές στην Αθήνα γι αυτό το λόγο, μια και ο γυμναστής μου είναι από εκεί. Δεν το κρύβω, όμως, ότι έχω επίσης σκεφτεί την περίπτωση να φύγω στο εξωτερικό για τις προπονήσεις, την προετοιμασία μου και ό,τι άλλο χρειάζομαι.
Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
Μου αρέσει να χαλαρώνω στο σπίτι μου με την οικογένειά μου, να βλέπω ταινίες, ή να περνάω χρόνο με τους φίλους μου έξω. Και φυσικά να πηγαίνω στο γήπεδο, όποτε παίζει ο Άρης!
Συνηθίζεις να πηγαίνεις στο «Κλεάνθης Βικελίδης» με την οικογένειά σου ή με φίλους;
Περισσότερο μου αρέσει να πηγαίνω με φίλους, ή και με την αδερφή μου. Ο μπαμπάς μου, επειδή είναι και αρκετά φανατικός, αγχώνεται πάρα πολύ για την ομάδα! Εμένα μου αρέσει να κάθομαι κάπου πιο ήσυχα και να απολαμβάνω το παιχνίδι.
Όταν σε αναγνωρίζουν οι φίλαθλοι του Άρη, είτε στο γήπεδο είτε αλλού, πώς σε αντιμετωπίζουν;
Είναι μικρό το ποσοστό αυτών που με αναγνωρίζουν, πρόκειται όμως για κάτι πολύ ευχάριστο! Είναι κάτι που με κάνει να διαπιστώνω ότι ο κόσμος του Άρη δεν ασχολείται μόνο με το ποδόσφαιρο, όπως συνηθίζεται εδώ στην Ελλάδα, αλλά παρακολουθεί και άλλα αθλήματα. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξή του. Επιπλέον, παίρνω αρκετά μηνύματα στήριξης μέσω facebook, που μου δίνουν μεγάλη χαρά και δύναμη.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου αθλητής ή αθλήτρια;
Μου αρέσει πάρα πολύ η Αμερικανίδα κολυμβήτρια Ρεμπέκα Σόνι, η οποία ειδικεύεται στο πρόσθιο, όπως κι εγώ. Τη θαυμάζω επειδή έχει καταφέρει πάρα πολλά στο χώρο μας. Είναι ένα από τα πρότυπά μου.
Και από τον Άρη, ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης;
Για να πω την αλήθεια μου αρέσουν όλοι, επειδή είναι όλοι τους αρκετά δυναμικοί μέσα στο παιχνίδι! Ξεχωρίζω όμως τον Νέτο, γιατί έχει πολλή ενέργεια μέσα στο γήπεδο και φαίνεται ότι αγαπάει πολύ αυτό που κάνει. Είναι ένα στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό.
Αν έπρεπε να επιλέξεις τον ωραιότερο αθλητή στον κόσμο, ποιον θα ψήφιζες; Για παράδειγμα, σου αρέσει το στιλ του Κριστιάνο Ρονάλντο ή του Ντέιβιντ Μπέκαμ;
Μου αρέσουν και οι δύο, αλλά μου αρέσει ακόμα περισσότερο ο Αλεσάντρε Πάτο της Μίλαν, τον οποίο όχι μόνο θαυμάζω, αλλά και ταυτίζομαι μαζί του, γιατί έχει καταφέρει πάρα πολλά, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Πάνω απ’ όλα, βέβαια, είναι και ωραίο παιδί!
