Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του Άρη, Νίκος Χρηστίδης έκανε μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμήθηκε το ποδόσφαιρο της Θεσσαλονίκης πολλές δεκαετίες πίσω. Παράλληλα μίλησε και γα το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, τονίζοντας πως αν οι παίκτες των κίτρινων πιστέψουν στην νίκη και δεν έχουν πίεση, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να καταφέρουν να κερδίσουν.
Αναλυτικά όσα δήλωσε στον “Αρένα”:
Για την κόντρα του ΠΑΟΚ με τον Άρη: “Η κόντρα έχει δημιουργηθεί από την κοινωνική θέση των δύο ομάδων. Ο Άρης ήταν η πρώτη ομάδα της Θεσσαλονίκης καθώς ιδρύθηκε πρώτη επί Ελληνικού δημοσίου. Ο Ηρακλής την υπογραφή και την βούλα του Τούρκου και ποτέ δεν το ακύρωσε. Βέβαια και ο Ηρακλής είναι Ελληνικότατη ομάδα. Έχει προσφέρει υπηρεσίες στο έθνος και στον αθλητισμό. Ο Αρειανός όταν έφτιαξε αυτή την ομάδα ένιωθε κυρίαρχος της πόλης. Μετά εμφανίστηκε ο ομογενής καθ όλα μορφωμένος συμπολίτης και δημιουργήθηκε ανταγωνισμός για το αφεντικό της Πόλης. Δεν γινόταν ποτέ επεισόδια. Υπήρχε η καζούρα που ήταν το “αλάτι” που έδινε μεγαλύτερη νοστιμιά στο τότε ποδόσφαιρο. Η καζούρα άρχισε να χαλάει από την καθιέρωση του αθλητισμού. Οι σύνδεσμοι όταν είδαν πως είχαν δύναμη αποφάσισαν να κάνουν μαγαζί μέσα στο μαγαζί. Από εκεί άρχισε η ιστορία. Αν υπήρχαν οι σύνδεσμοι της Θεσσαλονίκης του 1950 που ήταν μέλη 10 – 20 οικογένειες δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Ερχόντουσαν οικογένειες στην Καβάλα, τις Σέρρες και την Κατερίνη. Ήταν κάτι πάρα πολύ ωραίο. Ταξίδευαν σε άλλες πόλεις. Δεν τους ενοχλούσε κανένας και δεν ενοχλούσαν κανέναν”.
Για το γεγονός πως δεν πηγαίνει στο γήπεδο: “Εγώ δεν πήγαινα ποτέ στο Χαριλάου. Τέτοια χαρά δεν την έδωσα ποτέ. Δεν γίνεται οι ήρωες της ιστορίας να πληρώνουν εισιτήριο”.
Για την καθιέρωση του επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο: “Μας βρήκαν απροετοίμαστους. Με την καθιέρωση του επαγγελματισμού που ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ. Βλέπω επαγγελματισμό σε φίλαθλους και παράγοντες. Ο ποδοσφαιριστής δεν το έχει πιάσει ακόμα. Μόνο αυτοί που έχουν βγει στο εξωτερικό εκεί που πήγαν και δούλεψαν σε υγιείς κοινωνίες και το ποδόσφαιρο το ενισχύουν συνέχεια. Παίρνουν τους καρπούς και τους επιστρέφουν πίσω στο ποδόσφαιρο.. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές είναι στην Εθνική ομάδα και αποτελούν τον λόγο που είναι και θα μείνει στο υψηλό επίπεδο η Εθνική. Τα άλλα παιδιά δεν έχουν καταλάβει τι θα πει επαγγελματισμός όχι επειδή δεν μπορούν αλλά επειδή δεν έχουν μάθει. Πρέπει την Κυριακή να κερδίσεις και ας είσαι νηστικός”.
Για τον τελικό στο Καυτανζόγλειο μεταξύ του Άρη και του ΠΑΟΚ: “Αυτό το παιχνίδι περά του ότι ήταν ξεχωριστό γεγονός, για πρώτη φορά έγινε τελικός κυπέλλου Ελλάδος εκτός Αθηνών και συναντήθηκαν οι δύο κατά τεκμηρίων καλύτερες ομάδες της πόλης. Βέβαια και ο Ηρακλής ήταν μια πολύ καλή ομάδα. Αυτό το παιχνίδι το κέρδισε ο Άρης γιατί τότε ο ΠΑΟΚ μάζευε τα κομμάτια του για να φτιάξει μια ομάδα που έπαιζε αργότερα το καλύτερο ποδόσφαιρο στην χώρα. Έπαιζε κάθετα και μετέφερε γρήγορα την μπάλα από την μια περιοχή στην άλλη. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί σε Ελληνική ομάδα. Αυτό το παιχνίδι το κέρδισε ο Άρης γιατί οι παίκτες του είχαν πιο δυνατό χαρακτήρα από αυτούς του ΠΑΟΚ. Με την κατάκτηση του κυπέλλου από τον Άρη και την απώλεια της κατακτήσεως από τον ΠΑΟΚ είχαμε αντίστροφα συμπεράσματα και κέρδη. Ο Άρης αντί να γίνει ισχυρότερος από ότι ήταν πανηγύριζε επί ένα έτος και μας πήρε μετά η κάτω βόλτα. Αυτό φάνηκε στο παιχνίδι του κυπέλλου το 1972 σε ένα ματς την Κυριακή και ένα την Τετάρτη. Στο παιχνίδι της Κυριακής όπου είχα τραυματιστεί και είχα βγει αλλαγή εγώ, είχε αποβληθεί και ο Παρίδης στο 45′. Ο ΠΑΟΚ τα είχε χαμένα. Αντί το σκορ να πάει 7-1, έληξε 3-3. Έφταιγε η δική μας αλαζονεία. Όταν παίζω εγώ με έναν αντίπαλο που θέλω οπωσδήποτε να κερδίσω παίζω καλά και κερδίζω με ποιο πολλά γκολ. Εμείς κάναμε το αντίστροφο και ο καθένας έκανε τον μάγκα και την δική του επίδειξη. Όταν τελείωσε το παιχνίδι αυτό έγινε το δεύτερο τραγικό λάθος. Ήρθε ο Γενικός Αρχηγός, ο συγχωρεμένος Τάσος Μανωλόπουλος. Μας είπε: “Αν την Τετάρτη δεν κερδίσουμε, θα κλείσω την καταπακτή και θα πετάξω το κλειδί στον υπόνομο”. Αντί να μας καθησυχάσει για τις βλακείες που κάναμε μας έκανε να σκεφτόμαστε πως θα χτυπήσουμε τον ΠΑΟΚ. Η έννοια χτυπάω σημαίνει πως προσπαθώ με όλα τα μέσα. Ήρθε ο ΠΑΟΚ που είχε απελευθερωθεί με τους μεγάλους παικταράδες και πήρε το κύπελλο, το πρωτάθλημα και ξανά το κύπελλο. Αντί να μάθουμε από τα διδάγματα μας τα πετάξαμε και κέρδισε ο ΠΑΟΚ. Το 1963 είχε παίξει ο Άρης αγώνες διαβάθμισης. Από εκεί βγήκαν πέντε-έξι παίκτες που είχαν γίνει μόνιμοι. Είχαμε κάνει και μεταγραφές. Την εποχή 1967-1970 ήταν η κορύφωση μας. Ο ΠΑΟΚ έμαθε μετά και εμείς τα χάσαμε αν και εμείς τα είχαμε στα χέρια μας”.
Για την διαφορά που υπήρχε με την Αθήνα: “Οι Αθηναίοι είχα μεγαλύτερη συνέπεια. Η συνέπεια ξεκινούσε από τις διοικήσεις. Βεβαίως, υπήρχε η διαιτησία αλλά δεν πρέπει να τα γκρεμίζουμε όλα. Δεν ήταν οι κύριοι λόγοι που οι ομάδες έχαναν τα πρωταθλήματα. Το 1977 αδίκησε ο διαιτητής όταν ο ΠΑΟΚ πήρε πρωτάθλημα μέσα στην Θεσσαλονίκη από τον κουρασμένο Παναθηναϊκό; Η διαιτησία βοηθούσε τις ομάδες της Αθήνας. Αυτό συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει. Αλλά είχα δει έναν κατάκοπο Παναθηναϊκό που ήρθε και πήρε 0-0 στην Τούμπα χωρίς καμία ευκαιρία. Όταν έγινε η οκταετία, ο συγχωρεμένος ο πρόεδρος, Παντελάκης, τηλεφώνησε σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ και είπε “Κούδα δεν θα πάρετε”. Όταν έγινε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο φάνηκε πως θα γιγαντωθούν ορισμένες ομάδες εις βάρος των άλλων. Ήταν ο Αχιλλέας Καραμανλής και ήξερε πως έπρεπε να εξυπηρετήσει τις μεγάλες ομάδες”.
Για το ντέρμπι της Κυριακής: “Οι δηλώσεις του κ. Σκόρδα έγιναν, όμως αμέσως δημιουργήθηκε ένα άλλο μέτωπο πάρα πολύ ισχυρό και κατέρριψε όλες τιε θέσεις του προέδρου και ζήτησε από τον Αρειανό να έρθει οικογενειακώς στο Χαριλάου και να μην ενοχλήσει καθόλου τον φιλοξενούμε. Εγώ αν πήγαινα στο γήπεδο θα πήγαινα οπωσδήποτε. Με αυτή την θέση αποφορτίζονται και οι ποδοσφαιριστές. Δεν είναι παιχνίδι της εκατονταετίας αλλά απλά ένα παιχνίδι. Αν το πιστέψουν οι παίκτες έχουν αρκετές πιθανότητες να πάρουν το παιχνίδι”.
