Λένε ότι λαός που ξεχνάει την ιστορία του δεν έχει μέλλον. Ο λαός του ΑΡΗ ποτέ δεν ξεχνά την ιστορία του, αντίθετα την θυμάται και τη μνημονεύει όποτε υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Οι προσωπικές συνεντεύξεις αυτό ακριβώς κάνουν, οξύνουν τη μνήμη προκειμένου να μείνουν ζωντανές στιγμές της ιστορίας του Συλλόγου όπως τις βίωσαν οι πρωταγωνιστές της.
Ο Γιώργος Νάντσιος ανήκει σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που με την πορεία τους κοντά στον ΑΡΗ μπορούν να δώσουν ένα στίγμα και προσωπικό αλλά και συγκινησιακά φορτισμένο.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΛΗ…
Σπούδασε στο Γεωλογικό του ΑΠΘ αλλά ποτέ δεν πήρε πτυχίο αφού όπως λέει: «από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια ξεκίνησα να εργάζομαι και δεν είχα τον χρόνο να τα αφήσω όλα για να αφοσιωθώ να πάρω το πτυχίο. Εξάλλου ποτέ δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά με τη γεωλογία».
Ξεκίνησε σαν αθλητικογράφος σε ρεπορτάζ της ομάδας μας το 1970 από την ιστορική εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ του Ν.Καμπάνη Το 1971 μεταπήδησε στην ανερχόμενη τότε στα αθλητικά εφημερίδα «Θεσσαλονίκη». Το 1982 πήγε στην εφημερίδα Εγνατία του Βουδούρη με Διευθυντή τον αείμνηστο Γ.Τουρώνη. Το 1982 ανεστάλη η λειτουργία της Εγνατίας και προσλήφθηκε στην ΠΑΕ ΑΡΗΣ ως Διευθυντής. Το καλοκαίρι του 1990 παραιτήθηκε από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ και εργάστηκε στο τμήμα πωλήσεων της εταιρείας του τέως Προέδρου της ΠΑΕ ΑΡΗΣ Δήμου Δασυγένη όπου έμεινε μέχρι το 2001, με ενδιάμεση παρουσία του για ένα χρόνο στη βιοτεχνία του Μπινουμάκη.
Από το 2002 και μετά μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε το 2012 εργάστηκε ως πωλητής στην εταιρεία επεξεργασίας υφασμάτων ΜΑΙΤΕΞ του παλαίμαχου της ομάδας μας και Προέδρου των βετεράνων Γιάννη Βένου. Είναι παντρεμένος με την Ελένη και έχουν μαζί μια κόρη 35 ετών τη Μαργαρίτα και ένα γιο 32 ετών τον Κωνσταντίνο. Σήμερα ακολουθεί τον ΑΡΗ όπου μπορεί, έχει διαρκείας μαζί με το γιο του και δηλώνει ότι ο ΑΡΗΣ είναι πάνω απόλα.
*Από τη σύντομη αυτή παρουσίαση όλοι αντιλαμβάνονται ότι η πορεία του Γιώργου Νάντσιου ήταν γύρω και μέσα από τον ΑΡΗ και εμπειρίες από αυτή την πολύχρονη ενασχόληση του ξεδιπλώνει στην κουβέντα μας.
-Διευθυντής στην ΠΑΕ ΑΡΗΣ ε; Μεγάλη ευθύνη…
-Σε μένα θα το πεις. Τεράστια, αλλά είχαμε νεανικό ενθουσιασμό που τα υπερπηδούσε όλα τα εμπόδια και δεν με πτοούσε τίποτα. Ούτε οι αντιξοότητες, ούτε οι πολλές ώρες δουλειάς. Εκείνη την εποχή η ΠΑΕ ΑΡΗΣ είχε από υπαλλήλους, εμένα, τον λογιστή Ζήση, καμιά γραμματέα περιστασιακά τους φροντιστές του γηπέδου και τέρμα. Αυτοί ήταν όλοι κι όλοι. Καμία σχέση με τώρα που υπάρχουν δεκάδες υπάλληλοι στις ΠΑΕ.
Μετά που πήγα στην ΠΑΕ εισηγήθηκα να πάρουμε ακόμα έναν υπάλληλο και πήραμε το συγχωρεμένο Βαγγέλη Γλυκό. Θυμάμαι το 1984 όταν Πρόεδρος ήταν ο Δασυγένης πηγαίναμε με τον Ζήση στο εργοστάσιο και παίρναμε από τον Πρόεδρο κάθε μήνα την επιταγή με 8-9 εκ. δρχ για να επιστρέψουμε στα γραφεία να κάνουμε τις πληρωμές των υπαλλήλων, των προμηθευτών ακόμα και των ποδοσφαιριστών.
Αλλά το 1990 είχα κουραστεί από τις εξωγενείς παρεμβάσεις σε διάφορες αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν και υπέβαλα την παραίτηση μου από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ που τότε έδρευε στη Γ. Αγγέλου. Μετά ανέλαβε Διευθυντής Βαγγέλης Γλυκός. Βρισκόμουν λοιπόν τις επόμενες μέρες στο εξοχικό μου στην Ηράκλεια όπου δέχθηκα μια απρόσμενη επίσκεψη από τον παλιό παίκτη της ομάδας μας Κ. Τσίλιο. Ο οποίος μου είπε ότι με θέλει ο Πρόεδρος να πάω στο εργοστάσιο. Εκεί ο Δασυγένης επιχείρησε να με μεταπείσει και να επιστρέψω στην ΠΑΕ ΑΡΗΣ ως Διευθυντής και πάλι λέγοντας μου χαρακτηριστικά «εκεί είναι το σπίτι σου», αλλά ήμουν αποφασισμένος να μην υποκύψω και τότε ο Δήμος μου πρότεινε να γίνω πωλητής στην επιχείρηση του στο Καλοχώρι. Εκεί στις πωλήσεις συνεργάστηκα με τον Βασίλη Τζανεράκη που ήταν και μέλος του Δ.Σ. της ΠΑΕ ΑΡΗΣ και με τον μακαρίτη Νίκο Κολλιό που ήταν επίσης στις πωλήσεις.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ
-Είπες Νίκος Κολλιός και δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω για την υπόθεση με τα δελτία στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Αθηναϊκό ποιες είναι οι δικές σου σκέψεις
– Ειλικρινά παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω τι πραγματικά παίχθηκε τότε. Το μόνο ασυγχώρητο λάθος που ακόμα δεν έχει απαντηθεί πειστικά είναι γιατί δεν πήγαν σε ένα αστυνομικό τμήμα να δηλώσουν κλοπή των δελτίων. Ούτε -3β. θα τρώγαμε, ούτε το παιχνίδι θα το χάναμε. Κάτι μισόλογα ότι τα δελτία, ή εχάθησαν ή εκλάπησαν τα ακούω βερεσέ. Τώρα αν ήταν απειρία των παρόντων παραγόντων εκεί, ή εγκληματικό λάθος, αυτό το έχει κρίνει ήδη η ιστορία. Πάντως μετά από αυτή την εξωφρενική περίπτωση, χάθηκε η χρονιά σε μια περίοδο που η ομάδα πάλευε και τελικά αυτό το παιχνίδι που ποτέ δεν έγινε της έδωσε τη χαριστική βολή και ο ΑΡΗΣ υποβιβάστηκε. Αλλά το ξαναλέω ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να ξεχάσει κάποιος τα δελτία σε μια τσάντα στο πούλμαν. Δεν δικαιολογείται ούτε σε παράγοντες ομάδας ερασιτεχνικής κατηγορίας της Ουγκάντας.
Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΣΥΓΕΝΗ
-Η εκτίμηση του Δασυγένη προς το πρόσωπο σου, από πού πήγαζε; Θέλω να πω τον γνώριζες και πριν σου κάνει τις επαγγελματικές προτάσεις;
– Είχα γνωρίσει τον Δήμο στα πρώτα του βήματα στην ΠΑΕ όταν ήταν έφορος ποδοσφαίρου. Πάντα εκτιμούσε σε μένα την ειλικρίνεια μου την ευθυκρισία μου και τη μεγάλη αγάπη που έτρεφα και τρέφω ακόμα για το Σύλλογο. Έζησα την οικονομική του άνοδο με το εργοστάσιο που απέκτησε και τη μεγάλη βοήθειά του στον ΑΡΗ και από το πόστο του δύο φορές Προέδρου της ΠΑΕ. Θα σου πω και κάτι για το προπονητικό κέντρο όπου γίνονται οι προπονήσεις της ομάδας στο Ν. Ρύσιο. Δικαίως φέρει το όνομά του το «Δασυγένειο», το οποίο ο ίδιος εξάλλου το χρυσοπλήρωσε. Όταν κάποιοι άλλοι παράγοντες δεν πλήρωσαν κάποιες δόσεις, η τράπεζα του πήρε ένα μεγάλο ποσό για να καλύψει το δάνειο που πήρε ως ΠΑΕ με εγγυητή τον ίδιο. Επίσης, μεγάλη ήταν και η κοινωνική του δράση βοηθώντας την καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου Παπανικολάου και τον πολύ φίλο του τον καθηγητή Παναγιώτη Σπύρου. Ήταν στους χρυσούς ευεργέτες της κλινικής. Βοήθησε πολλές φορές και την αστυνομία δωρίζοντας αυτοκίνητα και άλλα πολλά. Αλλά για να απαντήσω στην ερώτηση, εγώ δεν ήξερα τι σημαίνει ωράριο, είτε στον ΑΡΗ είτε στο εργοστάσιο του Δήμου από το πρωϊ πήγαινα και το 12ωρο ήταν για μένα ρουτίνα. Δούλευα πολύ και με αυταπάρνηση και είναι γνωστό ότι όλα αυτά σε ανθρώπους που έχουν τα ηνία δεν περνούσαν απαρατήρητα. Αυτό πιστεύω ότι ήταν ο κύριος λόγος που έδειχνε ο Δασυγένης σε μένα την εκτίμηση του.
– Φεύγοντας από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ δεν σου έλειπε ο αγωνιστικός χώρος, η καθημερινή ενασχόληση με το ποδόσφαιρο;
-Μου έλειπε και μου παραέλειπε και επειδή ήθελα να έχω επαφή με το γρασίδι και να το μυρίζω που λέει ο λόγος, με παρέμβαση του ΑΡΗ έγινα παρατηρητής αγώνων στην ΕΠΑΕ από το 1991 μέχρι το 1997.Έμπαινα σε αγώνες Α΄ Εθνικής εκτός βέβαια του ΑΡΗ, γιατί υπήρχε το ασυμβίβαστο. Το ποδόσφαιρο το λάτρευα και το λατρεύω και μου άρεζε πολύ που χάρις στον ΑΡΗ, την ομάδα μου, είχα την ευκαιρία αυτή. Η ΕΠΑΕ με έβαλε σε πολλά ενδιαφέροντα παιχνίδια και σε αγώνες ντέρμπι, όπου εκτιμήθηκε η παρατηρητικότητα μου, η αντίληψη μου και το πώς συντάσσονταν οι εκθέσεις μου και άρχισαν να με πιέζουν να μπαίνω παρατηρητής κάθε Κυριακή. Εγώ δεν μπορούσα να συνεχίσω σε αυτούς τους ρυθμούς και άρχισα να αραιώνω. Και αργότερα μπήκε στη ζωή μου η ΔΕΑΒ…
ΒΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Η ΔΕΑΒ; Αυτό πάλι πώς προέκυψε;
-Μετά που είχα σχεδόν σταματήσει να πηγαίνω ως παρατηρητής σε αγώνες, πέρασε ένα διάστημα 10 χρόνων και που πήγαινα ως φίλαθλος μόνο στον ΑΡΗ με διαρκείας κι εγώ και ο γιος μου που ακόμα και σήμερα έχουμε διαρκείας, και τότε σε μια συνάντηση ο Πρόεδρος της ΔΕΑΒ και παλιός διαιτητής ο Θόδωρος Μπιτίτσιος μου πρότεινε να γίνω παρατηρητής αγώνων για τα αθλήματα του Ποδοσφαίρου, του Μπάσκετ, του Βόλεϊ, του Χάντμπολ και του Πόλο πρόταση που μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και την αποδέχθηκα. Ήμουν στη ΔΕΑΒ από το 2007 μέχρι τη σεζόν 2019-2020. Παρόλο που το έργο που επιτελούσαμε ήταν πολύ σημαντικό και η παρέμβαση μας σε υψηλό επίπεδο, αφού η ΔΕΑΒ ανήκει στην ΓΓΑ και όλες οι άλλες αρχές ήταν κάτω από εμάς, εντούτοις οι εκθέσεις των παρατηρητών της ΔΕΑΒ δεν λαμβάνονταν και πολύ σοβαρά υπόψιν από την ΕΠΑΕ. O ρόλος μας όμως θεωρητικά και από άποψη σοβαρότητας ήταν πολύ ουσιαστικός, αφού η έκθεση του παρατηρητή της ΔΕΑΒ έπρεπε σερ γενικές γραμμές να συμπίπτει με την έκθεση της Αστυνομίας και του Παρατηρητή αγώνα. Θυμάμαι πόσα διλήμματα είχα όταν κάποια φορά με έβαλαν σε αγώνα του ΑΡΗ. Ηθικά κυρίως αφού η έκθεση μου ήταν άψογη όπως άψογα πήγαν και τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα σε εκείνο τον αγώνα.
-Υπήρξες πολλά χρόνια δημοσιογράφος. Ποιές διαφορές εντοπίζεις σε εκείνα τα δικά σου χρόνια με τα σημερινά δεδομένα;
-Άλλα χρόνια τότε άλλες εποχές άλλες οι απαιτήσεις των φιλάθλων. Αλλά μια ειδοποιός διαφορά ήταν και θα παραμείνει ότι εμείς τότε ήμασταν ρεπόρτερ. Τώρα ρεπόρτερ με όλη τη σημασία της λέξης δεν υπάρχουν. Εκείνα τα χρόνια εγώ κάθε μέρα βρισκόμουν στην προπόνηση από εκεί έβγαιναν οι ειδήσεις, οι δηλώσεις ακόμα και οι γκρίνιες. Το φρέσκο ρεπορτάζ όπως το έβλεπαν οι αθλητικογράφοι. Τώρα οι «ειδήσεις» που διαβάζουμε είναι τυποποιημένες. Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων που αυτές οφείλονται σε κάποιους παλιούς που ακόμα συνεχίζουν όλοι οι νέοι δημοσιογράφοι στα site κυρίως γράφουν ακριβώς τα ίδια. Ακόμα και οι τίτλοι καμιά φορά ίδιοι είναι.
-Από site απ’ ότι κατάλαβα ενημερώνεσαι…
-Από πού αλλού; Στη Θεσσαλονίκη κλείσαν σχεδόν όλες οι εφημερίδες, νιώθω πάντως πλήρως ενημερωμένος από το PRESSARIS, γιατί διακρίνεται για την εγκυρότητα του, όσοι γράφουν σε αυτό πολύ καλή και κατανοητή γραφή, αλλά ενημερώνομαι και από άλλα site γιατί θέλω να διαβάζω τα νέα της ομάδας μας. Εδώ και χρόνια μείναμε όχι μόνο εμείς αλλά όλοι οι φίλαθλοι χωρίς την ενημέρωση από το χαρτί των εφημερίδων που και να μην τις αγόραζε κάποιος από τα πρωτοσέλιδα είχε μια εικόνα.
ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ Ο ΤΕΛΙΚΟΣ
-Ποιο παιχνίδι θα σου μείνει αξέχαστο μέσα στην πολυετή ενασχόληση σου με τον ΑΡΗ;
– Αναμφισβήτητα ο τελικός Κυπέλλου του 1970 και η κατάκτηση του τροπαίου απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο μας τον Παοκ. Την Κυριακή 28 Ιουνίου 1970 ζήσαμε εμείς που είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε μέσα στο Καυταντζόγλειο μία πρωτοφανή βραδιά. Μεθυσμένοι τροπαιούχοι ξεχυθήκαμε στην πόλη κι ευχόμασταν αυτή η νύχτα να μην ξημερώσει. Ήμουν ένας από τους 46.695, τόσα εισιτήρια κόπηκαν εκείνη τη μαγική βραδιά. Πριν το παιχνίδι ο πρόεδρος Νίκος Καμπάνης μάζεψε τους παίκτες και τους ρώτησε με δυνατή φωνή: «Τι θα κάνουμε στον τελικό απόψε;». «Θα νικήσουμε», φωνάξανε οι παίκτες δυνατά. «Δε σας ακούω». «Θα νικήσουμε», φωνάξανε αυτοί δυνατότερα.
«Πάλι, δεν σας ακούω», είπε αυτός. Και με όση δύναμη είχαν τα πνευμόνια τους κραύγασαν «Θα νικήσουμε». Προπονητής μας ήταν ο Μίλοβαν Τσίριτς και σκόρερ του μοναδικού γκολ που μας χάρισε το κύπελλο, ο Μανώλης Κεραμιδάς.Με κάποια πικρία θα έλεγα σκέφτομαι ότι εγώ ήμουν από τους τυχερούς που έζησα εκείνον τον τελικό και την κατάκτηση του τροπαίου, ο γιος μου ο Κωνσταντίνος όμως δεν έζησε ποτέ του τέτοιες συγκινήσεις. Και η αλήθεια είναι ότι δικαιούται ο κόσμος μας ένα τρόπαιο. Αχχ φέτος ήταν μεγάλη ευκαιρία, αν περνούσαμε τη Λαμία την «καταραμένη» δε νομίζω πως ο Παναθηναϊκός σε διπλά παιχνίδια θα μπορούσε να μας αποκλείσει. Φέτος ήταν ευκαιρία, αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά και εύχομαι και ελπίζω να φτάσουμε στον τελικό του χρόνου.
Ο ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΔΕΝ… ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
-Έχουμε κατά τη γνώμη σου τα απαιτούμενα στάνταρ όχι μόνο για να φτάσουμε στον τελικό αλλά και για να κατακτήσουμε την κούπα;
-Μα φυσικά, έχουμε καλή ομάδα, με καλούς ποδοσφαιριστές και πολύ καλό προπονητή. Αλλά μόνο αυτά δεν θα ήταν αρκετά αν βασιζόμασταν μόνο σε αυτά. Το μεγαλύτερο αβαντάζ μας είναι ο Πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ, ο Θόδωρος Καρυπίδης. Αυτός είναι αυτό που λέμε ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα. Και εδώ και 7 χρόνια που είναι στον ΑΡΗ έχει πληρώσει πολλά λεφτά όχι μόνο για να στελεχώσει την ομάδα, αλλά και για παλιά χρέη που δημιουργήθηκαν πριν πολλά χρόνια από προηγούμενες διοικήσεις. Αναμφισβήτητα ο κ. Καρυπίδης είναι μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα μας. Τα παλιά συμβούλια ήταν πολυμελή υπήρχε αναγκαστικά στη σύνθεση τους και εκπρόσωπος του ερασιτέχνη και για να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις έπρεπε να γίνουν συζητήσεις και πολλοί άνθρωποι να συμφωνήσουν. Τώρα ο κ. Καρυπίδης διοικεί με ένα ολιγομελές σχήμα, που είναι πιο ευέλικτο και οι αποφάσεις παίρνονται γρήγορα και οι περισσότερες είναι και οι σωστές.
-Αντιλαμβάνομαι ότι στηρίζεις τον Θόδωρο Καρυπίδη…
-Συνδέω άμεσα την δυνατότητα που έχει ο ΑΡΗΣ να φτάσει στον τελικό και να κατακτήσει το τρόπαιο με την στιβαρή παρουσία του Προέδρου μας. Ο Καρυπίδης για τον ΑΡΗ αποτελεί κεφάλαιο, πρώτα – πρώτα ξέρει από ποδόσφαιρο. Έχει παίξει μπάλα δεν το ξέρει το ποδόσφαιρο από το play station, μάλιστα μέχρι που ανέλαβε τον ΑΡΗ έπαιζε μπάλα σε ένα χωριό της Βέροιας. Αυτό τον βοήθησε να κάνει πολύ πετυχημένες μεταγραφές, είχε και αποτυχίες, παίκτες που πέρασαν και δεν ακούμπησαν, αλλά σε γενικές γραμμές πολλοί και μεγαλύτεροι οικονομικά σύλλογοι μας ζηλεύουν για τις επιτυχημένες και όχι πανάκριβες μεταγραφές.
Εγώ έχω εμπιστοσύνη στον Πρόεδρο αρκεί αυτοί που τον συμβουλεύουν να έχουν σωστή κρίση, αν χρειάζεται να πάρει μια δεύτερη γνώμη. Κατά τα άλλα είναι πολύ ψύχραιμος, δεν αποφασίζει εν θερμώ, είναι σιωπηλός και συγκρατημένος, μακάρι να πηγαίνει επιχειρηματικά καλά γιατί βλέπω ότι όταν χρειάζεται να βάλει χρήματα το κάνει αποφασιστικά. Παράλληλα βλέπω πως και οι φίλαθλοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τον στηρίζουν με εισιτήρια, με διαρκείας, με εκδηλώσεις και να ξέρεις όταν όλοι είναι ενωμένοι θα έρθουν και οι επιτυχίες και έρχονται…
Γιατί είναι πολύ σπουδαίο που ο ΑΡΗΣ βγαίνει για 4η συνεχόμενη χρονιά στην Ευρώπη. Στο παρελθόν άλλες δύο φορές καταφέραμε 3 συνεχόμενες περιόδους να βγούμε Ευρώπη, το 1968-1969-1970 και 1979-1980-1981. Ο Καρυπίδης για πρώτη φορά στην ιστορία του Συλλόγου κατάφερε να βγάλει την ομάδα για 4η συνεχόμενη περίοδο στα Ευρωπαϊκά σαλόνια. Αυτό είναι κατόρθωμα και το πιστώνεται εξ ολοκλήρου. Μπράβο.
Ο ΛΙΜΠΡΕΧΤΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
-Ποιοί προπονητές που θήτευσαν στον ΑΡΗ του έδωσαν με την παρουσία τους προσωπικότητα;
-Ο Ολλανδός Ταις Λίμπρεχτς, ο Αλκέτας Παναγούλιας, ο Μίλοβαν Τσίριτς και ο Ντίτμαρ Κράμερ για διαφορετικούς λόγους και προσφορά ο καθένας τους. Αλλά αν θέλεις να μιλήσουμε γι αυτά δεν θα μπορέσουμε να πούμε τίποτε άλλο. Ο καθένας τους αποτελεί σύμφωνα με την δική μου άποψη πολύ σπουδαίο επίτευγμα για το Σύλλογο που βρέθηκε στον πάγκο της ομάδας μας.
-Ήσουν και διερμηνέας του Λίμπρεχτς αν θυμάμαι καλά…
-Καλά το θυμάσαι, αλλά άκου πώς έγινε αυτό. Ήμουν πολύ κοντά του, γιατί πηγαίναμε τρώγαμε μαζί και ίσως να ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που τον ξενάγησε στην Θεσσαλονίκη, με το που ήρθε να αναλάβει την ομάδα το 1985, αφού ως Διευθυντής της ΠΑΕ ΑΡΗΣ είχα και αυτό το καθήκον. Βασικά εγώ δεν είχα ποτέ σχέση με την προπονητική και είναι αξιοσημείωτο ότι μου λέει μία φορά θέλω να μιλήσω στους παίκτες. Είχε έναν διερμηνέα που ήξερε να μεταφράζει καλά, αλλά ο άνθρωπος δεν ήξερε ποδόσφαιρο και εκείνη την μέρα απουσίαζε. Του λέω μίλα αύριο που θα επιστρέψει ο διερμηνέας, αλλά ο ίδιος επέμεινε και έλεγε «όχι, πρέπει σήμερα». Μπαίνουμε μέσα στα αποδυτήρια, εγώ πρώτη φορά μπροστά στους παίκτες, μιλάει αυτός-εξηγώ εγώ, αυτός πάει μετά το τέλος της προπόνησης στα γραφεία και λέει «από αύριο αυτός θα είναι ο διερμηνέας μου».
Πήρε αυτή την απόφαση γιατί φάνηκε στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών ότι αυτά που τους έλεγε όπως τα μετάφραζα εγώ τα καταλάβαιναν . Ο Λίμπρεχτς πάντα μία ώρα πριν την προπόνηση έπαιρνε έναν βασικό τερματοφύλακα και έναν από τους πιτσιρικάδες, και τους έκανε ατομική προπόνηση. Αμέσως μετά τους έδιωχνε, γιατί ήταν πάντα τόσο κουρασμένοι και κρατούσε τους άλλους. Από το 1985 λάτρευε να κάνει ειδική προπόνηση στους τερματοφύλακες. Δεν το κρύβω ότι τον Λίμπρεχτς ακόμα και τώρα τον αγαπώ. Διαβάζει και τα μιλάει σωστά τα ελληνικά, προφανώς με την ξενική προφορά του και αυτό είναι εντυπωσιακό. Με σωστή γραμματική και χωρίς συντακτικά λάθη, όπως κάποιοι άλλοι που είναι στην Ελλάδα ακόμη και 20 και 30 χρόνια.
ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ
-Λακωνικά μπορείς να μου πεις ποιοί παράγοντες που πέρασαν από τον ΑΡΗ άφησαν το στίγμα τους και γιατί;
– Ο Νίκος Καμπάνης για την κατάκτηση του Κυπέλλου το 1970.Ο Μενέλαος Χατζηγεωργίου για την προσωπικότητα του. Ο Χρήστος Κάλλεν για την αυθορμητισμό του. Ο Δήμος Δασυγένης για την οικονομική άνεση που τον διέκρινε τότε. Ο Γιάννης Μεσοχωρίτης για την Αρειανοσύνη του. Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης για το παραγωγικό μυαλό του και ο Κυριάκος Μαραβέλιας για την γλυκιά του “τρέλα”
Επίσης ο Γιώργος Μπουντοβίνος για την αγάπη του για τον Αρη και την εργατικότητα του.
-Γιώργο υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να κάνει ο Σύλλογος και δεν το έκανε και αυτό τον στιγματίζει;
– Η αλήθεια είναι πως υπάρχει κάτι που ποτέ δεν το έβγαλα από το μυαλό μου. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν εντάχθηκε σε κάποιο τιμ η σημαία του ΑΡΗ, ο θρυλικός Αλέκος Αλεξιάδης. Δεν ήταν ποτέ σε επιλογή κάποιας διοίκησης και πέρασαν πολλές. Τις «σημαίες» τους οι Σύλλογοι τις κρατούν πάντα ψηλά. Αυτή η απορία πώς αυτός ο θρύλος δεν αξιοποιήθηκε σε κάποιο πόστο επί τόσα χρόνια μετά που σταμάτησε το ποδόσφαιρο θα με βασανίζει. Αλλά είναι ένα ερώτημα χωρίς απάντηση.
ΤΡΕΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ
-Η μεγάλη σου αγάπη για τον ΑΡΗ φαίνεται και από δύο φωτογραφίες που θα δημοσιεύσουμε…
-Ήταν από μια 10ήμερη εκδρομή που είχα πάει στην Ιορδανία και στη Νεκρά Θάλασσα. Εκεί δεν μπορεί κανένας να κάνει μπάνιο γιατί η θάλασσα έχει τόσο πολύ αλάτι που δεν μπορείς να κολυμπήσεις γιατί η άνωση σε βγάζει στον αφρό. Είχα πασαλειφθεί λοιπόν με την ιαματική μαύρη λάσπη και μετά από λίγη ώρα μπήκα για να ξεπλυθώ μέσα στα ρηχά της Νεκράς Θάλασσας. Φορώντας φυσικά το καπέλο του αγαπημένου μου ΑΡΗ. Σε όλη τη διάρκεια εκείνης της εκδρομής εγώ φορούσα το καπέλο ΑΡΗΣ. Και όταν πήγαμε στο Ουάντι Ραμ της Ιορδανίας όπου υπάρχει σκληρή αμμουδιά κόκκινη εκεί που όλος ο κόσμος γράφει ονόματα αγαπημένων του προσώπων και τα φωτογραφίζει, εγώ έγραψα ΑΡΗΣ και μια καρδιά.
