Η εμπειρία στα του Άρη, στις κερκίδες, στις πολλές μάταιες βραδιές, εκδρομές, μέρες και βδομάδες και στις λιγότερες “με σκοπό” έχει δημιουργήσει την οπαδική μας συνείδηση. Αυτό το αντιλαμβάνεσαι εύκολα αν έχεις ασχοληθεί, έστω και λίγο, είτε είσαι πιο κοντά, είτε μακρύτερα από αυτά που αφορούν στην σχέση του Αρειανού λαού με την ομάδα, με τον Σύλλογο.
Το καταλαβαίνεις είτε είσαι οργανωμένος, είτε ήσουν, είτε δεν υπήρξες ποτέ, αλλά ακολουθούσες και ακολουθείς. Κοινώς, αν σε διακατέχει εκείνο που είχε πει ο αείμνηστος Ανέστης Πεταλίδης, σε μία συνέντευξη με το πνευματικό του παιδί δίπλα, τον “Ξανθό”: “Είμαι βελονιασμένος με τον Άρη”!
Σχέση αναπνοής
Δεν ξεχνάς τις στιγμές που μάλωσες με τον διπλανό σου, τον αδερφό σου, αυτόν που είπε μια κουβέντα παραπάνω ή που απάντησε στην δικιά σου υπερβολή. Στιγμές που προέκυπταν μετά από ήττες, αλλά κύρια μετά από αγωνιστικές αποτυχίες που αυτές επέφεραν. Διχόνοια, απόρροια πολλών παραμέτρων. Δεν ξεχνάς την πίκρα που έχει το δηλητήριο. Αυτό που μπορεί να το έβαλαν “δικοί σου” στον Σύλλογο, κάποιες λίγες φορές ή που στο περνούσαν, με χαρά και απλόχερα οι… φίλοι, όσοι κόπτονται για το “καλό των ομάδων της πόλης”, σε κάθε ευκαιρία.
Όσοι ζήσαμε “τα χρόνια της υπομονής”, που έλεγε κι ένας στίχος που τον κάναμε σύνθημα, ξέρουμε καλά τι συμβαίνει όποτε ο Άρης διεκδικεί, όπως συμβαίνει τώρα. Το ελάχιστο μεν, σε σχέση με το ιστορικό και οπαδικό μέγεθος, αλλά ως επίτευξη επιτυχίας, δε, ξεκάθαρο. Είμαστε σε αυτό το σημείο, στο οποίο ο Σύλλογος βρίσκεται σε πορεία με προοπτική, τέτοια που θα τον κάνει να σηκωθεί για τα καλά και να βάλει πολλούς, εχθρούς, αλλά και φίλους κάτω απ’ την σκιά του. Την σκιά του πολεμιστή. Αυτό το ενδεχόμενο πάντα θα το τρέμουν. Την ιδέα ενός Άρη γιατρεμένου, οριστικά, από πληγές, συμπαγή, συσπειρωμένο. Οξυγόνο και ζωή του η σχέση με τον λαό του. Αναφέρουμε λέξεις, έννοιες σημαντικές, κλειδιά, την αξία των οποίων όλοι γνωρίζουν. Δεν γίνεται να έχεις κοινωνήσει γεύση Αρειανής πραγματικότητας και να μην συμφωνείς με την ανακοίνωση του Super 3…
Ξέρεις, μάλιστα, πως λίγο ή πολύ γύρω απ’ το ίδιο πνεύμα θα κινείται η λογική κάθε συνδέσμου, αλλά και χιλιάδων συνοπαδών, ατομικά.
Αυτή, η ανακοίνωση, δείχνει νοοτροπία (διεκδίκηση κάθε πιθανότητας για έξοδο σε Ευρώπη μέσω πρωταθλήματος, never give up δηλαδή) και φιλοσοφία (ο Άρης είναι η ομάδα που η έννοια συνύπαρξης και συμπόρευσης με τον κόσμο του βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή), δείχνει κουλτούρα (ισονομία, στα ίσα, όπως προβλέπεται), δείχνει στάση ζωής, ρίζες και αξίες (σε πιστεύω, παίχτη, προπονητή, κάθε άνθρωπο που καταπιάνεσαι με την παραμικρή λεπτομέρεια της ομάδας, είτε κυλούν ευνοϊκά είτε όχι οι αγωνιστικές στιγμές. Πίστεψε κι εσύ και κατέθεσε κάθε σου ανάσα. Εγώ, εμείς εν προκειμένω, θα στην δώσουμε, αν δεν την έχεις!).
Κιτρινόμαυρη αναπνοή
Ζήσαμε πολλές φορές το “διαίρει και βασίλευε”, εντός, εκτός και επί τα αυτά. Μπροστά πηγαίνει όποιος διδάσκεται, μαθαίνει και γνωρίζει. Το άμεσο “μπροστά” έχει Κλεάνθης Βικελίδης και Λαμία. Το “πιο μπροστά” έχει Βόλους και προσωπικότητες που έχουν αναμειχθεί, σχεδόν, σε οτιδήποτε πολέμησε τον Σύλλογο. Δήμαρχοι και Πρόεδροι, τιμωρημένοι και μη, πρώην και Ε.Π.Ο.μενοι είναι μπερδεμένοι σε κάθε στιγμή που επιχειρήθηκε να πληγεί ο Άρης, διαχρονικά. Παλιά, αλλά και πρόσφατα.
Καμία εμπιστοσύνη δεν έχω σε κανέναν τους. Μόνη μου έννοια να γίνω η αναπνοή όποιου μάχεται για το κιτρινόμαυρο καλό και δείχνει αυτή να του τελειώνει, να μένει από δυνάμεις. Να γίνω η δύναμη στην (κιτρινόμαυρη) δύναμη.
Ραντεβού στο γήπεδο, στην μπάλα Κυριακή βράδυ, αφού δούμε την μπασκετάρα με την προσμονή να σπάσει μία, εις βάρος μας, παράδοση χρόνων. Τραγούδι, φωνή, στήριξη σε κάθε κίνηση που θα σηκώσει τον Άρη. Βήμα βήμα.
ΥΓ Και στα 1000, εγώ…
Χρόνια πολλά Αρειανάρα μου!
Όσες ζωές χρειαστεί, δίπλα σου!!
Κυριακή, 31 Μαρτίου 2024
“ο Χιούι”
